త్రిపురా రహస్యము - 71 / TRIPURA RAHASYA - 71
🌹. త్రిపురా రహస్యము - 71 🌹
🌻. స్వామి దత్తాత్రేయ విరచిత ఆత్మ జ్ఞాన యోగము 🌻
✍️. బ్రహ్మ శ్రీ క్రోవి పార్థసారథి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. వసుమంతుని సందేహాలు - 3 🌴
ప: ఫలభావమున్నది. కాబట్టి ఫలానికి కారణమైన కర్మ ఉండి తీరాలి. అప్పుడు ప్రారబ్దకర్మ అతనికి కూడా ఉన్నట్లే కదా ?
హే; మనకు కనిపించేదంతా మనది కాదు. ఇతరులను చూసి 'వాడు సుఖంగా ఉన్నాడు' అనుకుంటాం. ఆంతమాత్రాన వారి సుఖదుఃఖాలు మనవి కావు. ఇతరులు తమవిగా భావించే సుఖదుఃఖాలు వారివే అవుతాయి. అవి వారి ప్రారబ్దకర్మ ఫలితాలే.
మధ్యమ, ఉత్తమ జ్ఞానులకు ఈ రకమైన ఫలితం లేదు. అందువల్ల వారికి ప్రారబ్దం కాని, ప్రారబ్దకర్మను కల్పించినందువల్ల ప్రయోజనంకాని ఉండవు.
మందజ్ఞాని అయినవాడు లౌకికంలో మునిగి తేలతాడు. ఈ సుఖదుఃఖాలు తనవిగానే భావిస్తాడు. అందువల్ల అతనికి ప్రారబ్టాన్ని కల్పించటంవల్ల ప్రయోజనం ఉంది.
వ: కేవలజ్ఞానికీ, జీవన్ముక్తుడికీ తేడా ఏమిటి ?
హే: జీవన్ముక్తుని దృష్టిలో సుఖదుఃఖాలే ఉండవు. కేవలం జ్ఞానివాటిని చిద్రూపాలుగా భావిసాడు. జ్ఞానం కలిగిన మరుక్షణంలోనే అజ్ఞానం నశిస్తుంది.
అందువల్ల పవిత్రక్షేత్రంలోగాని, అపవిత్ర ప్రదేశంలోగాని, స్మృతి ఉండిగాని, లేకగాని ఎక్కడ ఏ విధంగా మరణించినా అతడు ముక్తి పొందుతాడు.
గురూపదేశంవల్లగాని, శాస్త్రపరిజ్ఞానం వల్లగాని, ఇతరత్రా గాని అతడికి ఒకసారి తత్త్వజ్ఞానం కలిగిందంటే, అతడికి ముక్తి లభించినట్లే, సర్వము పరబ్రహ్మమయము అని భావించే జ్ఞానుల కర్మ, వారి జ్ఞానాగ్నిలో భస్మమై పోతుంది. ప్రారబ్దకర్మ శేషంవారికి ఉండదు.
జ్ఞానులు కూడా సుఖదుఃఖాలు అనుభవిస్తున్నారని మనం అనుకుంటాం. వారి దృష్టిలో అంతా సమానమే. సుఖదుఃఖాలనేవి అసలు టేనే లేవు. పరబ్రహ్మకు జ్ఞానికి భేదం లేదు. అందుకే వారికి ప్రారబ్బకర్మ ఏ మాత్రమూ ఉండదు.
ఆ మాటలు విన్న వసుమంతుడికి సర్వసందేహాలూ తీరిపోయి స్పష్టమైన జ్ఞానం కలిగింది. రాకుమారులు ఆ బ్రాహ్మణోత్తముణ్లి పరిపరివిధాల పూజించి ఎవరి గృహాలకు వాళ్ళు వెళ్ళిపోయారు అన్నాడు రత్నాకరుడు.
సశేషం.....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 71 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍️ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER 16
🌴 On Consciousness, Control of Mind, and Sleep - 6 🌴
87. Samadhi is simply absence of thoughts. Such a state prevails in sleep and at odd moments of wakefulness.
88. Yet, it is not called samadhi proper, because all the proclivities of the mind are still there latent, ready to manifest the next instant.
89. The infinitesimal moment of seeing an object is not tainted by deliberation on its qualities and is exactly like samadhi. I will tell you further, listen!
90-93. The unmanifest state, the first-born of abstract Intelligence revealing ‘There is not anything’, is the state of abstraction full of light; it is, however, called sleep because it is the insentient phase of consciousness. Nothing is revealed because there is nothing to be revealed.
Sleep is therefore the manifestation of the insentient state. But in samadhi, Brahman, the Supreme Consciousness, is continuously glowing. She is the engulfer of time and space, the destroyer of void, and the pure being (Jehovah – I am). How can She be the ignorance of sleep?
94. Therefore sleep is not the end-all and the be-all. Thus did Janaka teach Ashtavakra.
Thus ends the chapter on “The Discourse of Janaka to Ashtavakra” in Tripura Rahasya.
CHAPTER 17
🌴 On the Uselessness of Fleeting Samadhis and the Way to Wisdom - 1 🌴
1. O Bhargava! I shall now tell you what further conversation took place between Janaka and Ashtavakra.
2-3. Ashtavakra asked: King! Please tell me in greater detail what you call fleeting samadhi in the wakeful state, so that I may follow it up in order to achieve enduring samadhi. Thus requested, Janaka replied:
4-11. Listen, O Brahmin! The following are instances of that state:
When a man remains unaware of ‘in and out’ for a short interval and is not overpowered by the ignorance of sleep; the infinitesimal time when one is beside oneself with joy; when embraced by one’s beloved in all purity; when a thing is gained which was intensely longed for but given up in despair;
when a lonely traveller moving with the utmost confidence is suddenly confronted with the utmost danger; when one hears of the sudden death of one’s only son, who was in the best of health, in the prime of life, and at the apex of his glory.
[Note: They are examples of samadhi in raptures of happiness or of pleasure and in spasms of fear or of sorrow.]
12-14. There are also intervals of samadhi, namely the interim period between the waking, dream and sleep states; at the time of sighting a distant object, the mind holding the body at one end projects itself into space until it holds the object at the other end, just as a caterpillar prolongs itself at the time of leaving one hold to catch another hold.
Carefully watch the state of mind in the interval.
15-18. Why dilate on these intervals? All happening will be brought to a standstill if intelligence be homogeneous. They are made possible when a certain harmony reigns in intelligence which ordinarily is repeatedly broken.
Therefore the great founders of different systems of philosophy have said that the difference between the Self (i.e., Abstract Intelligence) and intellect (individualistic) lies only in their continuity.
Sugata (i.e., Buddha) considers the Self to be the stream of Intelligence broken up, of course, at short intervals; Kanada says that it is intellect which is characteristic of the Self.
Anyway, when once interruptions in the stream of Intelligence are admitted, it follows that these intervals between the various modifications of the intellect into objects, would represent its unmodified, original state.
O son of Kahoela, know that if one can become aware of these broken samadhis, no other samadhi need attract one.
Continues....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹