శ్రీ మాణిక్ ప్రభు / Shri Manik Prabhu
🌹. శ్రీ మాణిక్ ప్రభు చరితామృతము - 1🌹
🌻. చతుర్థ దత్తావతారము 🌻
ఓం శ్రీ విఘ్నేశ్వరాయ నమః
ఓం శ్రీ సాయినాథాయ నమః
ఓం శ్రీ గురుదేవ దత్తాయ నమః
ఉపోద్ఘాతము:
శ్రీ ప్రభువు యొక్క భక్తకార్య కల్పద్రుమ మహామంత్రాన్ని బిరుదావళి అంటారు. ఈ ఘోష ఎన్నో సంవత్సరాలనుండి అఖండంగా పఠించబడుతుంది. శ్రీప్రభు సంప్రదాయం యొక్క సారమంతా దీంట్లో నిక్షిప్తమై ఉన్నది. అందుకని ప్రభు సంప్రదాయకులకు ఇది అత్యంత మహత్వపూర్ణమైనది మరియు మంగళప్రదమైనది. *ఏదైనా మహత్తరమైన కార్యం ప్రారంభించడానికి ముందు బిరుదావళి పఠిస్తూ ప్రభు నామం జయజయకారం చేయడం ప్రభు భక్తుల ప్రథమ కర్తవ్యం. ఈ బిరుదావళిలో మాణిక్ ప్రభు మహారాజు గారి చరిత్ర బీజరూపంలో నిక్షిప్తమై ఉన్నది.* ప్రభు యొక్క అదిభౌతిక, అధిదైవిక, ఆధ్యాత్మిక స్వరూపం యొక్క యదార్థ వర్ణన ఈ బిరుదావళిలో ఉన్నది. *ఈ మహామంత్రం నిరంతరంగా చేసే భక్తులకు ప్రభువు యొక్క విశాలత్వం, సర్వవ్యాపకత్వం అనుభవమై ప్రభువు ఎప్పుడూ తమతో ఉంటారని నిశ్చలమైన విశ్వాసము కలుగుతుంది.*
*బిరుదావళి*
శ్రీ భక్తకార్య కల్పద్రుమ
గురుసార్వభౌమ
శ్రీమద్రాజాధిరాజ యోగిమహారాజ
త్రిభువనానంద అద్వైత అభేద
నిరంజన నిర్గుణ నిరాలంబ
పరిపూర్ణ సదోదిత సకలమతస్థాపిత
శ్రీ సద్గురు మాణిక్యప్రభు
మహారాజ్ కీ జయ్!
*శ్రీ మాణిక్ ప్రభు పంచభూతాలను కూడా ఆజ్ఞాపించే శక్తి కలవారని నిరూపించారు. విశ్వశ్రేయస్సు ఆయన ధ్యేయమై, వారి సన్నిధిలో, దర్శనంతో, స్మరణతో అచేతనమైనది కూడా చైతన్యవంతమై అంతా ప్రభు రూపమై ఉండేది. దేశకాల పరిస్థితులకు అనుగుణంగా జనులకు జనన, మరణ బాధలేని ఆనందమును పొందేట్లు చేసే వాతావరణమును సృష్టించాలని వ్యక్తిగా ఒక సుక్షేత్రంలో, ఒక విశిష్ట సమాజంలో జన్మించారు.*
మాణిక్ ప్రభువు భౌతికముగా మానవరూపంలో కనిపించినా ఆయన సర్వ వ్యాపకత్వం అనే సమాధి స్థితిని అందుకున్నారు.
*ప్రభు యొక్క బిరుదావళిలో ఆయన అఖిలాండకోటి నాయకునిగాను, భక్తుల కోరికలను తీర్చేవారిగాను, జగద్గురువుగాను, సర్వశక్తిమంతులుగాను, గురువులలో సార్వభౌముడిగాను, యోగులలో మహారాజువంటివారిగాను, సర్వులకూ ఆనందాన్నిచ్చే వారిగాను, అద్వితీయులుగాను, గుణాతీతులుగాను, స్థితప్రజ్ఞులుగా కీర్తించబడ్డారు. జ్ఞానం, వైరాగ్యం, ఐశ్వర్యం మరియు ఔదార్యం కలిగి సర్వకాలాల్లోనూ విరాజిల్లే ప్రభువై ప్రపంచంలోని సర్వ ధర్మములను ఒకే తాటిపైకి తెచ్చి జగద్గురువై మాణిక్ ప్రభు పేరుతో వచ్చిన దత్తుడికి సదా జయమగుగాక.*
తరువాయి భాగం రేపు చదువుకుందాం......
ఓం సాయిరామ్
దిగంబర దిగంబర శ్రీపాదవల్లభ దిగంబర
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 SHRI MANIK PRABHU - HIS LIFE AND MISSION - 1 🌹
✍️. Nagesh D. Sonde
📚. Prasad Bharadwaj
🌻 01. Introduction 🌻
The Truths which are enshrined in the Vedic Hymns are Perennial in substance and Universal in application.
They are therefore, referred to as Sanatana, Nitya and Apaurusheya. The Vedas do not propound any particular thought or seek to establish any particular system of philosophy.
They do not owe their origin to any one particular person, prophet or preacher. They are the product of supra-sensory perception of the Seers who, it is said, have ‘seen’ the hymns.
The Vedas are Wisdom, eternal and all-comprehensive. They are available for all, irrespective of whether one is faithful or an agnostic.
The ‘Seers’ saw the Satya (that which ever IS), the Rta (the Cosmic Order), the Dharma (the Perennial Principles) in their pristine pure vision and what they saw, they experienced and what they experienced they stored in their hearts and expressed through mental concepts.
Their expressions are, therefore, eternal and universal because what they expressed was not conditioned by Time, Space or Place.
Since their intention was (to) ‘Let noble thoughts come to us from every side’ (Rig Ved.I.89.1), their hearts and minds were ever receptive to the resonance of the Eternal Sound, AUM, the Primal Source of all Wisdom.
Therefore, the Vedas were called the breath of Brahman, the Wisdom itself, the Brahman.
Seer Atri was one such ‘Seers’ who had ‘seen’ and experienced the Brahman, the eternal Wisdom. The Vedas contain many of the hymns seen by him and the members of his family.
To him was born a son, the product of the Grace or the Divine Will, which was the manifestation of all three Primal Energies of Brahma, Vishnu and Maheshvar.
Legend says that since he was ordained with the three energies, he was endowed with the concentrated wisdom of the three God-heads, or symbolically three heads.
Hence he came to be called ‘Dattatreya’. In the Vedas, we do not find any hymns which are attributed to him, but then he had not descended on this earth to recount his personal experiences but to establish SatyaRta-Dharma, in all its entirety, which had lost their potency with the flux of time.
In Brahma Purana (213.106-112), it is declared that his descent is for the purpose of establishing the Vedic values, which had lost their purity due to the passage of time.
“The Compassionate Shri Dattatreya, who was the descent of Shri Vishnu, the in-dweller of all creatures, resurrected the Vedas, the rituals and the sacrifices and provided proper place to the fourfold order, when the Vedas, the rituals and sacrifices were losing their hold, when righteousness was on the wane and unrighteousness was gaining strength, when Truth was declining and untruth was gaining, when human beings were suffering and dharmic values were hampered.”
Continues......
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
Date: 30/Apr/2020
🌹. శ్రీ మాణిక్ ప్రభు చరితామృతము - 2 🌹
🌻. చతుర్థ దత్తావతారము 🌻
🌷. మణిచూల పర్వతం 🌷
నిజాం సర్కార్ లోని రాజ్యంలో గుల్బర్గా, కళ్యాణ్ మరియు బీదర్ ఈ మూడు ఇతిహాస ప్రసిద్ధ క్షేత్రాల మధ్యలో గుల్బర్గాకు తూర్పుదిశలో ఉన్న కొండ ప్రాంతాన్ని 'దరిపట్టి' అంటారు. గుల్బర్గా నుండి అరవై కిలోమీటర్ల దూరంలో ఉన్న మాణిక్ నగరానికి పైన చెప్పిన మూడు ప్రదేశాలు త్రికోణాకృతిలో ఉన్నాయి. ఈ ప్రదేశంలో మట్టి రంగు ఎర్రగా ఉండి నీరు సమృద్ధిగా, గాలి స్వచ్ఛంగా ఉంటుంది.
ఈ ప్రదేశం యొక్క మహాత్మ్యం పౌరాణిక ఇతిహాసంలో కూడా వ్రాయబడింది. మల్హారి మహాత్మ్యంలో మణిమల్లుడు రాక్షసులతో యుద్ధం చేసి, వాడిని పాదాక్రాంతుడిగా చేసుకోవడం జరిగింది. ఈ విషయం శంకరావతార వర్ణనలో వివరించబడింది. ఏ ప్రదేశంలో యుద్ధం జరిగిందో ఆ ప్రదేశం క్షేత్రస్థానం అయ్యింది. అది మైలార్ క్షేత్రంగా ప్రసిద్ధమైనది. ప్రాచీన పౌరాణిక కాలంలో ఈ ప్రదేశాన్ని 'మణిచూల పర్వతం' అని పిలిచేవారు. శ్రీ గురుచరిత్రలో ఈ ప్రదేశాన్ని 'మణిగిరి' అన్నారు. విశిష్ట సాంప్రదాయక పరిభాషలో దీనిని 'వృషభాద్రి' అని కూడా అంటారు. మణిచూల, మణిగిరి, వృషభాద్రి ఇలా అనేక పేర్లతో ప్రసిద్ధమైన ఈ ప్రదేశాన్ని ప్రస్తుతం 'దరిపట్టి' అని పిలుస్తారు. *ఇక్కడి గాలి శుద్ధమై, ఆరోగ్యకారక లోహయుక్తమవడం వలన సాధారణంగా శక్తి వర్ధకమైనది. భౌగోళికంగా చూస్తే రెండు శతాబ్దాల పూర్వము ఎలా ఉందో సుమారు ప్రస్తుతం అలాగే ఉంది.*
ఈ ప్రదేశములో ప్రజలు మరాఠీ, కన్నడ, తెలుగు మూడు భాషలను మాట్లాడతారు. నాల్గవ భాష ఉర్దూ. ఈ ప్రదేశంలోని భూభాగం రక్తవర్ణమైనదని ఇంతకుముందు చెప్పడం జరిగింది. పౌరాణిక కాలంలో జరిగిన కథలో ఖండేరాయుడు, మణిమల్లుడు వారి సైనికులు యుద్ధము చేయడం వలన ఆ సమయంలో పడిన రాక్షసుల రక్తం మట్టిలో కలిసి నేల ఎర్రగా ఉండిపోయింది అంటారు. ఈ విషయం నిజమో కాదో చర్చించడం వలన ప్రయోజనం లేదు. ప్రస్తుతం కూడా భూమి వర్ణం ఎర్రగా ఉందన్న విషయం మాత్రం నిజం. *స్త్రీల సౌభాగ్య కారక చిహ్నం కుంకుమ. అది ఎర్రగా ఉంటుంది. భూదేవి ప్రభువుపై అనురక్తియై వారిని స్వాగతించాలనే ఆత్రుతతో, దివ్య వస్త్రాభరణాలతో, సౌభాగ్య కారక కుంకుమ ధరించి ఆనందంతో తయారై కూర్చున్నది అంటే సరిగ్గా సరిపోతుంది.
మణిచూల పర్వతం అనేకమంది రత్నాలు జన్మించిన పావనభూమి. ప్రసిద్ధ స్మృతికారులు విజ్ఞానేశ్వరులు ఈ భూభాగంలోనే జన్మించారు. ప్రాచీన కాలంలో పులకేశి రాజు అత్యంత ప్రభావశాలిగా ఉన్నది ఈ ప్రదేశ ప్రభావం వల్లనే. చాళుక్యులు, కళచురీ వంటి అనేక వంశాలు తమ సామ్రాజ్యాలను ఇక్కడ స్థాపించి అన్నివైపులా విస్తరించారు. బీదర్ పట్టణాన్ని ఎన్నో రాజవంశాలు పరిపాలించాయి.
చరిత్రకారులైన విజ్ఞానేశ్వరుల వలెనే లింగాయత్ ధర్మం యొక్క ప్రథమ ప్రవర్తకులు బసవేశ్వరుల అభ్యుదయం ఈ ప్రదేశంలోనే జరిగింది.
మాణిక్ ప్రభువుకు పెట్టిన పేరు మాణిక్ అయినా కూడా వారి నాయనమ్మ, తల్లితండ్రులు 'రత్నా' అని ముద్దుగా పిలిచేవారు. మాణిక్ అనేది వ్యవహారంలో ఒక రత్నం యొక్క పేరని అందరికీ తెలుసు. ఈ రత్నం యొక్క రంగు కూడా ఎర్రగా ఉంటుంది. ఎర్ర రంగు పవిత్రమైనది.
ఈ విధంగా మణిచూల పర్వతం ప్రేమతో ఆకర్షించి ప్రభువు జన్మించడానికి ప్రేరణయై వారి క్రీడాస్థానం మరియు శాశ్వత నివాస స్థానమయ్యింది. *ఈ పర్వత శిఖరం పై దత్తావతారులైన శ్రీ ప్రభువు గాదీ స్థాపన జరిగింది. సకలమత సంప్రదాయ దుందుభి మోగిస్తూ, సమతాభావం యొక్క జెండా ఆకాశంలో ఎగురుతూ ఉంది. అన్ని ధర్మాలు, మతాలు ప్రేమ అనే పీఠంపై సమత అనే జెండా కిందకు వచ్చి అక్షయమైన ఆనందాలతో ఉండాలని ప్రభువు అనుకున్నారు.
తరువాయి భాగం రేపు చదువుకుందాము.......
ఓం సాయిరామ్
దిగంబర దిగంబర శ్రీపాదవల్లభ దిగంబర
🙏🙏🙏🙏🙏🙏
🌹 SHRI MANIK PRABHU - HIS LIFE AND MISSION - 2 🌹
✍️. Nagesh D. Sonde
📚. Prasad Bharadwaj
🌻 01. Introduction - 2 🌻
As time passed, Dattatreya was seen as a great sage, a Yogi, a Jeevanmukta, a Paramahamsa. In the triple combination of Satya-Rta-Dharma, he saw the inalienable equipoise, Samatvam and equanimity, Samanvaya.
All distinctions and distractions that arose in human enterprise were seen entirely due to AJnana, the non-awareness of the human being of his true identity with Blissful Brahman. The concept of Avatar, the descent of the Divine, does not accept any contradiction.
While it is not denied that the entire creation is due to and at the instance of the Supreme Brahman, emergence of some distinctive energy and specific form, in intensity only proves the need, the occasion and the time. In fact the descent of the Divine in human form is to create conditions for the human to ascend to his Divine essence.
Everything that happens is but the expression of the Divine Will and the descent of the Divine Energy and the ascent of the Human aspiration are mutually complementary.
Shri Krishna has made it abundantly clear in Bhagavad Gita (IV.7-8), that “Whenever there is decline in righteousness and rise in unrighteousness, O Bharata, then I send forth Myself. For the protection of the good and the destruction of the evil and the establishment of righteousness, I come into being from age to age”.
He has also given an indication of the time when he decides to come, the time when Vishaya-Vasana, allurement to the objects of the senses overshadows ‘Nitya-Anitya Viveka’, discrimination of the eternal and non-eternal.
In such event, we should seek to find the redeeming feature in the essence and presence of Divine potency. “Whatsoever being there is endowed with glory and grace and vigour, know that to have sprung from a fragment of My splendour” (Bhagavad Gita X.41).
When we see in this context, the life and the message of Shri Manik Prabhu Maharaj, we see many similarities between his life and the life of Shri Dattatreya. In fact it would not be incorrect to say that Lord Dattatreya himself, out of compassion took descent in the form of Shri Manik Prabhu Maharaj.
If we consider the time of Shri Prabhu’s birth we realise that religious hatred, social inequality and a total cultural chaos was the order of the day. The seekers of true knowledge were in a confused state of mind and ran from pillar to post in search of spiritual solace.
The purpose of having a Guru or surrendering to him, is not to be possessed with a crutch on which we can lean, but to have guidance and grace for traversing the Path of Truth, which embraces Universal Essence, SAKALAMATA.
Only when we have the Shraddha, the receptivity, towards our Guru and His Message, we can hope to live the life of Samatvam or Samanvaya, which is the purpose for which Shri Dattatreya took descent in the form of Shri Manik Prabhu Maharaj. Therefore, as Shri Krishna recommended, we should approach the wise Teacher.
“Learn THAT (Eternal Truth, the Brahman) by humble reverence, by inquiry and by service. The men of wisdom who have seen the Truth will instruct you in that wisdom” (Bhagavad Gita IV.34).
We shall thus approach Shri Manik Prabhu Maharaj, the descent of Shri Dattatreya, to understand and to be initiated in the Sakalmata Sampradaya, which indeed is the need of this age.
Continues......
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
Date: 01/May/2020
------------------------------------ x ------------------------------------
🌹. శ్రీ మాణిక్ ప్రభు చరితామృతము - 3 🌹
🌻. చతుర్థ దత్తావతారము 🌻
🌷. పూర్వ చరిత్ర మరియు జన్మము 🌷
నిజాం రాజ్యంలోని ఒక ఉపసంస్థానంలో మనోహరనాయక్ అనే పేరు గల బ్రాహ్మణ గృహస్థులు ఉండేవారు. ఉపసంస్థానం యొక్క రాజధానికి 'కళ్యాణి' అనే పేరు ఉండేది. ఇప్పటికీ అదే పేరు వాడుకలో ఉంది. ఈ కల్యాణిని కొందరు కళ్యాణ్ అని కూడా అంటారు. మొదట ఇది మహారాష్ట్రలో ఉండేది. దీనిని కల్బుర్గి కళ్యాణి అనేవారు. ముంబై కి దగ్గరలో ఒక కళ్యాణ్ అనే ఊరు ఉంది. ఆ కళ్యాణ్ నుండి ఈ కళ్యాణ్ భిన్నమైనది అని తెలపడానికి కల్బుర్గితో ముడివేశారనిపిస్తుంది.
మనోహర్ నాయక్ పూర్వీకులు కళ్యాణ్ లో నివసించేవారు కాదు. 'హారకుడ్' అనే ఒక పల్లెటూరు నుండి కళ్యాణికి వచ్చి నివసించారు. తరువాత 'హర్ కుడే' అనే ఇంటిపేరు స్థిరపడిపోయింది. పూర్వం ఇంటిపేరుతోనే పిలిచేవారు. *మనోహర్ నాయక్ ఇంట్లో అందరూ ఈశ్వర భక్తులై, సాత్వికులై ఉండేవారు.* మనోహర్ నాయక్ తండ్రి నృసింహ నాయక్ కళ్యాణ్ లో జన్మించారు. ఈయన కేశవనాయక్ పుత్రుడు. కేశవనాయక్ బీదర్ దగ్గరలో ఉన్న ఝరనీ నృసింహ క్షేత్రంలో అనుష్టానము చేసిన తర్వాత పుత్రుడు జన్మించారు. అందుకని నృసింహ నాయక్ అని పేరు పెట్టారు. కేశవనాయక్ సాత్విక గుణసంపన్నులై ఉండేవారు. తండ్రి ఆర్జించిన ఆస్తిలో భాగాలు చేస్తుండగా తనకు ఏదైతే భాగం దక్కాలో అది దక్కదని తెలుసుకొని తనపూర్తి భాగం సోదరుడికి ఇచ్చివేసి కులస్వామి అయిన ఖండేరాయుని విగ్రహంని తీసుకొని హర్ కుడ్ గ్రామాన్ని వదిలి కళ్యాణికి వచ్చి నివసించారు. కేశవనాయక్ తన పుత్రుడైన నృసింహ నాయక్ కి ఉపనయనము చేసి వివాహము చేశారు. నృసింహనాయక్ మరియు బచ్చమ్మల పుత్రుడే మనోహర్ నాయక్. *బచ్చమ్మదేవి హనుమంతుడికి నైవేద్యము పెడితే, హనుమంతుడు ఆరగించిన తర్వాత అన్నం తినేవారని ఒక చరిత్రకారులు వ్రాశారు.*
బచ్చమ్మకు ఇద్దరు పుత్రులు. మొదట మనోహరనాయక్ తరువాత మార్తాండనాయక్. వీరిద్దరి బాల్యావస్థ దాటకముందే భర్త చనిపోతే కల్యాణికి దగ్గరలో ఉన్న పుట్టిల్లు అయిన 'లాడవంతి'కి వెళ్ళింది. ఈ ధైర్యశాలి అయిన స్త్రీ తన ఇద్దరు పుత్రులకు సరైన రీతిలో మంచి విద్యా బుద్ధులు నేర్పించి విద్యా ప్రవీణులను చేసింది. మనోహరనాయక్ సాత్వికుడై విద్యావేత్తయై బాల్యమంతా లాడవంతిలోనే గడిచిన తర్వాత కల్యాణికి చెందిన అప్పారావు కులకర్ణిగారి పుత్రిక బయమ్మతో వివాహం అయిన తర్వాత మళ్ళీ కల్యాణికి వచ్చి నివసించారు. మనోహరనాయక్ మాతృభక్తి పరాయణులు. తల్లి కనుసన్నులలో పెరగడం వలన వీరి జీవితమంతా ఉదాత్తమైన పనులతో గడిచిపోయింది. వీరి ప్రేమతో లబ్ధిపొందిన వారు వీరి ఉపదేశామృతం కోసం ఆత్రుత పడేవారు. వారిలో అన్ని జాతుల వారు ఉండేవారు. వీరి తమ్ముడైన మార్తాండనాయక్ అల్పవయస్సులోనే మరణించారు.
మనోహరుని భార్య బయాదేవి గొప్ప కుటుంబంలోనిది. సుస్వభావము కలిగి ప్రపంచాన్ని పారమార్ధిక ద్రుష్టితో చూసేది. వీరికి క్రీ.శ. 1813 లో ప్రథమ పుత్రుడు జన్మించాడు. హనుమంతుని ఉపాసనతో జన్మించడం వలన 'హనుమంత్' అని పేరు పెట్టారు. వీరిని హనుమంత్ దాదా లేదా దాదామహారాజ్ అని పిలిచేవారు.
చాలా మంది చరిత్రకారులు హనుమంత్ రావుని మారుతి అవతారంగా కొలిచేవారు. ఉపనయనము అయ్యే వరకు ఆయన మూగవారిగా ఉండేవారు. తర్వాత మాట్లాడడం మొదలుపెట్టారు. ఆ కాలానుగుణంగా ద్వివ్యవహారిక చదువు నేర్చారు. ఎప్పుడూ ఏకాంతంగా ఉండడానికి ఇష్టపడేవారు.
మనోహరనాయక్ కుటుంబానికి వారు చేసిన అనుష్టానానికి ఫలం దొరికే సమయం ఆసన్నమైనదని అర్ధమై అంతఃకరణతో ఉన్నతమైన మనోవృత్తితో పారమార్ధిక సంపాదన చేయాలనే తపన ఆ దంపతులకు ఉండేది. వంశం యొక్క, దేశం యొక్క, ధర్మం యొక్క లోకకళ్యాణం చేసే కొడుకు కావాలని ఏ తల్లికి ఉండదు? కొంతమంది మహాత్ములు సర్వసంపన్నుడైన పుత్రుడు కలగాలని బయమ్మ చేత గోపంచకంతో రొట్టెలు చేసుకొని తినే వ్రతం చేయించారు. ఏది ఏమైనా తమ కడుపులో ఉత్తమమైన కులదీపకులు జన్మించాలని గాఢమైన కోరిక ఉండేది. మనోహరనాయక్ రామభక్తులు. వీరు శ్రీరామనవమి ఉత్సవము చేసేవారు. 1817వ సంవత్సరములో రామనవమి ఉత్సవము పెద్ద ఎత్తున నిర్వహించారు. వీళ్ళ భాగ్యోదయానికి ఈశ్వర సంకల్పము తోడయినది.
*ఆరోజు వారు కర్తవ్య పరాయుణులై సంతోషంగా ఉండగా మనోహరనాయక్ - బయమ్మ దంపతులకు స్వయంగా శ్రీదత్తాత్రేయ స్వామి, ఉదరంలో జన్మిస్తామని స్వప్నములో సాక్షాత్కరించి చెప్పారు. స్వప్నం వచ్చిన రోజు రామనవమి కాబట్టి మాణిక్ నగర్ లో రామనవమి ఉత్సవం ఇప్పటికీ నిర్వహిస్తారు. సృష్టి నియమానుసారం నవమాసాల తర్వాత 1817వ సంవత్సరము మార్గశిర శుక్ల చతుర్దశి మంగళవారం 22 డిసెంబర్ రోజు రెండవ పుత్రుడు 'మాణిక్' జన్మించారు. ఈ పుత్రుని జన్మతో మనోహరనాయక్ ల కుల, దేశ, ధర్మ మరియు జగత్తు యొక్క ఉద్ధరణ ఎలా జరిగిందో ఈ చరిత్ర ద్వారా ముందు ముందు తెలుస్తుంది.*
తరువాయి భాగం రేపు చదువుకుందాము......
దిగంబర దిగంబర శ్రీపాదవల్లభ దిగంబర
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 SHRI MANIK PRABHU - HIS LIFE AND MISSION - 3 🌹
✍️. Nagesh D. Sonde
📚. Prasad Bharadwaj
🌻 02. Birth and early life - 1 🌻
In a village called Ladwanti, near the town of Kalyan, in the erstwhile state of Hyderabad, a child was born to a pious couple, Shri Manohar Naik and Smt. Bayadevi. They had in all three sons and one daughter. Amongst the sons, the middle one was the one who was to make history in time to come. He was named Manik.
The child was born on 22nd December, 1817, when the whole town was busy celebrating the birthday of Shri Dattatreya. There was nothing notable in this event and the child grew like any other child in that area. As he grew, one and all were attracted to the child, who was fondled not only by his parents but also by his neighbours. His pranks were endearing to everyone. He started collecting a group of his friends and roaming the hills and dales in the vicinity of the town. He was, as it were, a child of nature, more close to the trees, the breeze, the birds and the flowers.
In the course of play he would occasionally, casually disclose his divinity. Once, when one of his playmates, Govinda, failed to turn up for play for a couple of days, Manik went to his house to enquire after him. Arriving there he heard the sound of wailing from within the house. He was informed that Govinda had passed away after suffering from fever for a few days. Manik told Govinda’s mother to stop grieving as her son was alive. Sure enough, when Govinda’s mother called out to him to go out and play with Manik, he arose as if out of a deep slumber. All present were overjoyed and amazed at this occurrence. This and such other occurrences caused his fame to spread far and wide.
On another occasion, one Bheemabai, a childless woman, the wife of Apparao Arab, a General in the army of the Nizam of Hyderabad, was travelling to visit him to seek his blessings for progeny. On her way she noticed some boys beating up one boy and asked her escort to rescue him.
The boy who was being beaten up asked for only eight cowries (shells) that he owed the other boys whereby he could get himself released from the other boys. Knowing through divine insight that Bheemabai sought children he promised eight sons for eight cowries. Hearing this, Bheemabai gave him the eight cowries. Thus released, the boy said, “You are given eight sons. You may go!”
When Bheemabai and her entourage reached Manik’s home they discovered that Manik was missing from home for some days. She decided not to have any food until she saw him and waited for his arrival for three days without food and water. Finally, pitying her, Manik returned home. When Bheemabai saw him, who should he be but the boy whom she had rescued on her way here. Manik said, “I have already given you what you seek. Go in peace!” Satisfied Bheemabai left for Hyderabad and in the years to come, she was blessed with eight sons and remained eternally grateful to Manik to the end of her life.
On the whole however, Manik behaved in such a carefree manner that the members of his family were concerned. It was, therefore, decided that at the age of seven his thread ceremony should be performed, so that a sense of responsibility may dawn on this wayward child, who, it appeared, preferred to roam rather than sit and read.
Continues....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
02/May/2020
------------------------------------ x ------------------------------------
🌹. శ్రీ మాణిక్ ప్రభు చరితామృతము - 4 🌹
🌻. చతుర్థ దత్తావతారము 🌻
శ్రీమాణిక్ ప్రభులాంటి అద్వితీయమైన శ్రేష్ఠులు బయమ్మ (బయాదేవి) కడుపున పుట్టడం వలన ఆమెను దేవీ స్వరూపంగా కొలవాలి.* బచ్చమ్మ తల్లి గారి ఊరు అంటే మనోహరనాయక్ తాతగారి ఊరైన లాడవంతిలో ప్రభువు జన్మించారు. తండ్రికి పరమానందమైనది. ఈ బాలుని జాతకం స్వయంగా తనే చూసి జయప్ప అనే స్వర్ణకారుడి దగ్గర ఆ జాతకాన్ని ఉంచారు.
బచ్చమ్మ మనవడిని ముద్దుగా 'రత్నా' అని పిలిచేది. అలాగే తల్లి తండ్రి కూడా పిలిచేవారు. ఆప్తులు లాడన్ షా, మదన్ షా అని పిలిచేవారు. వారి వంశంలో అద్వితీయ రత్నం ఉద్భవించిందని వీరందరి భావన. ఆ బాలుని శరీరం బ్రహ్మతేజస్సుతో వెలుగుతూ ఉండేది. విశిష్ట కారణంతో అవతారం భూమిపై ఉద్భవించినపుడు అందుకు అనువైన వంశం చూడాల్సివస్తుంది. పూర్వం ఈ వంశం సామాన్యంగా ఉండేది. ఐశ్వర్యం, సామర్ధ్యం, వ్యవహారిక జ్ఞానం మొదట్లో ఉండేవి కావు. అందుకని ప్రభు ఈ వంశాన్ని ఆశ్రయంగా తీసుకొని అన్ని రకాలుగా ఆ వంశాన్ని ఉద్ధరించారు. మంచిపళ్ళు తినడానికి దొరికితే ఆ వృక్షము ఎలా శ్రేష్ఠమైనది అంటామో ఆ విధంగా ఈ వంశం అత్యంత ఉన్నతమైనది అనాలి. ప్రభు జన్మ సమయంలో నాలుగు దిక్కులు ప్రకాశవంతమై సాక్షాత్ దత్తాత్రేయులు ప్రత్యక్షం అయ్యారని అందరూ చరిత్రకారులు, అక్కడివారు వర్ణించారు.
ఒక సామాన్య వంశంలో జన్మించిన వ్యక్తి నిర్వికారుడై ప్రజలను ప్రేమతో ఆకర్షించుకోవడంలో సమర్ధులై ఉండేవారు. వేల మంది కాదు, లక్షలాది మందికి అన్న వస్త్రాలే కాకుండా ధనం ఇచ్చి అన్ని రకాల కోరికలను నెరవేర్చేవారు.* ఇంతేకాదు జగత్తుకు ఆదర్శమూలమైన ఒక తత్వవేత్త స్వతహాగా ఆచరణలో తెచ్చి దాన్ని స్థాపన చేశారు. హిందూ, ముస్లిం, సిఖ్, జైన్, లింగాయత్ మొదలైన అనేక జాతి లేదా ధర్మాల వారికి స్వభావసిద్ధమైన శత్రుభావాన్ని మర్చిపోయేలా చేసి అందరినీ ప్రేమతో ఒక తాటిపైకి తెచ్చి వారినుండి 'ప్రభురేవ ప్రభు సాక్షాత్' 'పీరానపీర్ దస్తగీర్' 'నానక్ సోహి మాణిక్' 'ధన్య ప్రభు' అన్న వాటిని నిజం చేశారు. లోకోద్ధరణ కోసం అవతరించిన వారి స్వభావం, పువ్వు పుట్టగానే పరిమళిస్తుంది అన్నట్లు ఊయలలో ఉన్నప్పుడే వారి తత్త్వం తెలుస్తుంది అనడం అవాస్తవికత అనిపించుకోదు. ప్రభువు యొక్క మహిమ కుమారదశ నుండే కనిపించేది.
'మాసానాం మార్గశీర్షోహం' అని గీతా వాక్యము. పన్నెండు మాసాలలో మార్గశిర మాసం శ్రేష్ఠమైనదని అర్ధం. ఈశ్వరనామ సంవత్సర మార్గశిర మాసం శుక్ల చతుర్దశి చంద్రుడు రోహిణీ నక్షత్రంలో ఉన్న రాత్రి ప్రభు జన్మించారు. ఆ సంవత్సరములో మంచి వర్షాలు పడడం వలన భూమి సస్యశ్యామలమయింది. నదులు, కాలువలు, బావులలో నీరు ఉండటం వలన పశువులు, పక్షులు, మనుష్యులు సుఖంగా ఉండేవారు. లోకోత్తర సామర్ధ్య సంపన్నుడు మనుష్యుల మధ్య జన్మిస్తే కారణం తెలియకుండానే మనసు ఆనందమయమవుతుంది.
భగవాన్ శ్రీ కృష్ణుని జన్మ సమయంలో సృష్టి యొక్క స్వరూపం క్రింది విధంగా ఉండేది. పరమ మంగళకారకమైన భగవంతుని జన్మ కాలము సమీపించింది. ఆ సమయంలో అన్ని నక్షత్రములు గ్రహాలు శాంతమై చంద్రుడు రోహిణీ నక్షత్రంలో ఉచ్ఛస్థితిలో ఉన్నప్పుడు ఆకాశంలో నిర్మలమైన నక్షత్రోదయమయింది. పృథ్విపై గోకులంలో మంగళోత్సవం ప్రారంభమయ్యింది. నదులలోని నీరు నిర్మలమయ్యింది. చెరువుల్లో కమలాలు వికశించి వింతశోభ కనిపించింది. వనంలోని పుష్పాలు, పక్షులు, ప్రాణులు భ్రమర నాదం చేయసాగాయి. పవిత్రమైన సుగంధం వ్యాపించి ఆ మనోహర స్పర్శతో స్వచ్ఛమైన గాలి వ్యాపించింది. ఈ వర్ణన ప్రభు జన్మ సమయానికి కూడా వర్తిస్తుంది.
ఆ తర్వాత మనోహరనాయక్ కి మూడవ పుత్రుడు సర్వజిత్ నామ సంవత్సర పుష్య శుక్ల త్రయోదశి సోమవారం జన్మించారు. నృసింహ అని పేరు పెట్టారు. బచ్చమ్మ వృద్ధాప్యంతో మరణించగానే కొద్ది కాలానికి మనోహరనాయక్ కూడా కాలం చేశారు. బయాదేవి తన ముగ్గురు పుత్రులతో కళ్యాణ్ లో నివసించేవారు. బయాదేవి అన్నగారి సహాయమే చాలా అండగా ఉండేది. ప్రభువు బాల్యం చాలావరకు కళ్యాణ్ లోనే గడిచింది. ముగ్గురు పుత్రులతో పాటు మనోహరనాయక్ కి చిమనాబాయి అనే పేరుగల కుమార్తె ఉండేది.
తరువాయి భాగం రేపు చదువుకుందాము.......
దిగంబర దిగంబర శ్రీపాదవల్లభ దిగంబర
🙏🙏🙏🙏🙏
🌹 SHRI MANIK PRABHU - HIS LIFE AND MISSION - 4 🌹
✍️. Nagesh D. Sonde
📚. Prasad Bharadwaj
🌻 02. Birth and early life - 2 🌻
When the sacred thread was being bestowed on him and the sacred Gayatri hymn was being recited in his ears, as was the custom, a strange thing took place.
Manik behaved as though all this was superfluous for him and he knew all about Gayatri and the significance of the eternal sound, AUM. He recited the hymn unaided, to the great surprise of the assembled people.
As none could explain the inexplicable event, it was said to be a remarkable event and was left as such. None attached further notice to this event.
Manik was again free to roam in the woods. When he was sent to the school, his attention was to the open sky, the cool breeze, the rustling leaves and the chirping of the birds. The books were stale for him and the lessons boring. The enclosed class room was suffocating and the teachers were un-inspiring.
He had, in fact, an extraordinary capacity to absorb what was conveyed to him but what was being conveyed to him appeared too little and too stale to capture his imagination.
He liked to seek teachers in the lap of nature, listen to Nature’s natural education rather than the artificial or contrived lessons in the class room. It was not surprising therefore, that he was given to sneaking out of the class rooms and wandering in the woods.
It is said, when Satyakama approached his teacher’s residence, his face was shining brilliant. Upon which the teacher asked: “Verily, my dear, you shine like one knowing Brahman. Who has taught you?”
To this Satyakama replied, “Others than men” (Chhandogya Upanishad IV.9.2). In like manner, Shri Dattatreya is said to have twenty four teachers from nature. “Many are my preceptors,” he told King Yadu, “selected by my keen sense, from whom acquiring wisdom freely,
I wander in the world … The earth, breeze, sky, water, fire, the moon and the Sun; the dove, python, sea, moth, honeybee, elephant, honey gatherer, deer, fish, Pingala the courtesan, sea-eagle, infant, maiden, forger of arrows, serpent, spider and bumble bee are the twenty four preceptors accepted by me.
From their behaviour, I have learned all that is to be learned in this life for my good” (Bhagavat Purana – XI.7.32-35).
In like manner, the formal education needed for making one fit for normal worldly life, was obviously not required for Manik.
For, it appeared that he would rather wander through the woods gathering wisdom right from Nature than information from the class room, which would neither enlighten him nor elevate his Self towards That for which he had taken this descent.
Nature became his class room and his very Self became his teacher. His receptivity became keen, intelligence sharp and thoughts synchronised.
He came to be aware of things for which even normal perception was denied. And sure enough, he started speaking like one who was authorised to speak.
Continues......
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
03/May/2020
------------------------------------ x ------------------------------------
. శ్రీ మాణిక్ ప్రభు చరితామృతము - 5 / SHRI MANIK PRABHU - HIS LIFE AND MISSION - 5 
. చతుర్థ దత్తావతారము 
. విద్యాభ్యాసము ప్రభువు యొక్క బాల్యం చాలా వరకు కళ్యాణిలోనే గడిచింది. శ్రీకృష్ణుని బాల్య క్రీడలు ఏ విధంగా గోకులంలో, బృందావనంలో చిరస్మరణీయం అయ్యాయో అలాగే ప్రభు లీలలు కూడా చిరస్మరణీయమే. ప్రభువుకి వ్యవహారిక జ్ఞానం (విద్యాభ్యాసం) ఎవరి నుండి లభించిందో తెలిసే మార్గం లేదు. ప్రభు ఏ బడికి వెళ్ళలేదు.
ఆ రోజులలో అధ్యాపకుల ఇంట్లో అక్షరజ్ఞానం, పత్ర లేఖనం, గణితం, జమాఖర్చులాంటి వ్యవహారిక జ్ఞానం నేర్పించేవారు. కానీ ప్రభు ఎన్నడూ ఏ అధ్యాపకుని వద్దకు వెళ్లినట్టు కనిపించలేదు.
ప్రభువుకి ఉపనయన సంస్కారం చేసి గాయత్రి మంత్ర ఉపదేశం తండ్రిగారైన మనోహరనాయక్ గారు చేశారు. తండ్రి ఆధ్వర్యంలోనే అక్షరజ్ఞానం తెలిసి ఉండాలి. వ్యవహార జ్ఞానం కూడా మనోహరనాయక్ నుండే వచ్చి ఉండాలి.
చాలా చిన్నప్పటినుండి ప్రభువు అలౌకిక దివ్య పురుషుడని అవగతమవుతుంది. బాల్యంలో చేసిన లీలల వలన వారు అవతార పురుషుడని అందరికీ దృఢమైన నమ్మకం కలిగింది.
ప్రభువు యొక్క బాల్యంలోని ముఖ్యమైన సమయం స్వతంత్ర ప్రవృత్తితో అడవిలో తిరిగి మిత్రులను ప్రోగుచేసి నానా విధాలైన ఆటలు ఆడడంలోనే గడిచిపోయింది. ఈ విధమైన ఆటల్లో కూడా ప్రభు యొక్క విశిష్టత కనిపించేది. జన్మతః దివ్యతేజస్సుతో జ్ఞాన సంపన్నుడైన ప్రభువుకి ఎవరి నుండి విద్య నేర్చుకొనే అవసరం ఉండేది కాదు. కానీ ప్రభు యొక్క మామ కు (మావయ్య) మాత్రం ప్రభుకి మంచి అధ్యాపకులతో విద్య చెప్పించాలని ఉండేది. కానీ ప్రభువు మాత్రం ఒక్కొక్కసారి స్నేహితులతో, ఒక్కొక్కసారి ఒంటరిగా అడవిలోను, గుళ్ళల్లలోనూ తిరుగుతుండేవారు. ప్రభు మామ పేరు బలవంతరావ్ అప్పారావ్. ఈయన నవాబుల ఆస్థానంలో పెద్ద అధికారిగా ఉండేవారు. వారి దగ్గర సిపాయిలు, జవానులుండేవారు. ప్రభువుని బడికి పంపించే ప్రయత్నం విఫలమైనందున ప్రభువుతో సిపాయిలను కూడా బడికి పంపేవారు. వాళ్ళని తప్పించుకొని ప్రభువు సహజ లీలలతో మాయమయ్యేవారు. *బడికి పోకుండా ఎక్కడకి వెళ్తున్నాడో అని చూద్దామని మామ ప్రభువుని రహస్యంగా వెంబడించారు. అక్కడ అడవిలో ఒక భయంకరమైన పులి ముందు నిలబడి ఉండడం చూసి ఆశ్చర్యపోయారు. బడికి పంపాలని చేసిన ప్రయత్నాలన్నీ విఫలమయ్యే సరికి చివరికి ఆ ప్రయత్నాన్ని విరమించుకున్నారు.
ప్రభువు యొక్క ఈ స్వతంత్ర ప్రవృత్తి చాలా మందికి ఈ పిల్లవాడు పిచ్చివాడుగా ఉండొచ్చని ప్రభుని వేడా భావు (పిచ్చి సోదరుడు) అని పిలిచేవారు. కొంతమంది మాత్రం ప్రభు సామాన్య మానవుడు కాదని నమ్మేవారు. *ప్రభువుకి వాక్సిద్ధి ఉందని చాలామందికి తెలిసింది. చాలా చిన్నవయస్సులోనే అమృతమయ వాక్కుతో లోక కళ్యాణం జరగడం అన్ని ఊర్లలోకి పాకిపోయింది. జనులంతా తమ పనులు ఎలా అవుతాయి? ఎప్పుడు అవుతాయి? ఇలాంటి ప్రశ్నలతో ప్రభువు వద్దకు వచ్చేవారు. వేడాభావు వాక్కు నిజమవుతుందని జనాల్లో నమ్మకం పెరిగిపోయింది. అందువలన వారి మీద ఒక రకమైన ఆదరణ పెరిగింది. ఈ వేడాభావు రూపం మంచి దర్పంతో ఉండేది. అప్పుడపుడు శరీరానికి బూడిద పూసుకొని దిగంబరముగా కనిపిస్తుండేవారు. కొన్ని సమయాల్లో ప్రతిష్ఠగల మనుష్యుల వలె పెద్ద చర్చా గోష్టుల్లో మాట్లాడుతుండేవారు. ప్రభు భాషలో, వ్యవహారంలో ఒకరకమైన ఆకర్షణ ఉండేది. చక్కెరకు ఎలా చీమలు పడతాయో అలా పిల్లలు ఎప్పుడూ ప్రభువు చుట్టూ చేరేవారు. ప్రభువుతో ఏ ప్రదేశంలో అయినా, ఏ కాలంలోనైనా పిల్లలు ఆనందంగా ఉండేవారు. వారు ప్రభు సహవాసంలో నిర్భయంగా ఉండేవారు.
ప్రభువుతో ఆటలు ఆడినవారు పెద్దయ్యాక ఇలా అనుకునేవారు. వారితో బాల్య క్రీడలను గుర్తుచేసుకొని వాటిని వర్ణిస్తూ ఉద్విగ్నతకు లోనై 'హాయ్ రే ప్రభు, ఆ సమయంలోనే మాకు ముక్తిని ప్రసాదించలేదు. మేము నీ నిజరూపాన్ని గుర్తించలేక మీతో కుస్తీ పట్టాము, చెట్లు ఎక్కాము, అనేకవిధాలా ఆటలు ఆడాము అంటూ ప్రేమోద్వేగానికి లోనై అశ్రుధారలు జల జల కారుతుండగా అంతఃకరణ ప్రేమతో నిండిపోయి, తమ మాట నిలిచిపోయిందంటూ, ప్రభువుతో తమ అనుబంధాన్ని వివరిస్తూ, ప్రభు నామస్మరణ చేసేవారని, వారిని ప్రత్యక్షంగా కలుసుకున్న ప్రభువు యొక్క మరాఠీ చరిత్ర రచయిత శ్రీ గణేష్ రఘునాథ్ కులకర్ణి గారు వర్ణించారు.
ప్రభువు హిందీ, మరాఠీ, కన్నడ, తెలుగు, ఉర్దూ, పార్సీ, అరబీ, ఇలాంటి అన్ని భాషలు మాట్లాడేవారు. ఆధ్యాత్మిక జ్ఞానసంపద ప్రభువులో మూర్తివంతమై ఉండేది.
పృథ్వి, వాయువు, ఆకాశం, నీరు, అగ్ని, చంద్రుడు, సూర్యుడు, కపోతపక్షి, కొండచిలువ, సముద్రం, పతంగి, మధుకరము, ఏనుగు, మధూహరణం చేసే మనిషి, హరిణము, పింగళము, కుదరపక్షి, బాలకుడు, కుమారి, బాణము తయారుచేసేవారు, పాము, కోడి, కుండలు చేసేవారు, ఇలా 24 రకాలైన గురువులుండేవారని అవధూత గీతలో వర్ణించబడింది. సృష్టిలోని సర్వ పదార్థముల నుండి ఉత్తమమైన భాగాన్ని తీసుకోవడం మొదలుపెట్టి చివరికి ప్రభువు 'సకలమత సాంప్రదాయము' ఈ ఉద్దేశ్యాన్ని స్థిరపరిచారు.
జగత్తులోని అన్ని ధర్మాలలోని ఉత్తమభాగం ఏదైతే ఉందో దాన్ని గ్రహించి దోషయుక్తమైనదాన్ని విడిచిపెట్టి సర్వాంతర్యామి ప్రభువే అయి, అందరిలో ఆ విశ్వాసము కలిగించి, అన్ని ధర్మాలను ఒక్కత్రాటిపై తేవటం, ఇదే ప్రభు సంప్రదాయము యొక్క మర్మము. 'సర్వాంతరీ ఆత్మా, నకో కుణాచి నిందా' (అందరి హృదయంలో ఒకే పరమాత్మ ఆత్మస్వరూపములో నివాసం చేయడం వలన ఎవరు ఎవరినీ నిందించకూడదు) ఇదీ ప్రభు ఉద్దేశ్యం.
దిగంబర దిగంబర శ్రీపాదవల్లభ దిగంబర
SHRI MANIK PRABHU - HIS LIFE AND MISSION - 5 
. Nagesh D. Sonde
. Prasad Bharadwaj 02. Birth and early life - 3 Strange are the ways by which the true seekers and aspirants are communicated the nuances of Truth. While the normal person is busy in collecting information (which he erroneously considers to be knowledge) and material possessions, the person graced by the Lord is seeped with wisdom and extraordinary powers which are beyond the imagination of even the most learned human beings.
For the man of wisdom, the realisation does not come bit by bit but all of a sudden like a flash of lightning, brilliant and all-illuminating. As said in Kena Upanishad, “Of this Brahman, there is this teaching: this is, as it were, like lightning which flashes forth or is like the winking of the eye” (IV.4).
The men of wisdom tell us that when there is such realisation, there is, as it were, a sudden expansion of the mind, a flash of light illumining the innermost recesses of the intellect, an inflow of the Divine Will into the Individual Will causing vibrancy and joy ineffable. But few had the eyes to see or the vision to appreciate the change that was taking place in the life of Manik.
They took his wandering in the woods to be lethargy and non-interest in formal education or to his being naïve. It was, therefore, natural for them to consider a change in his environment by way of sending him to his uncle, who, it was considered, would put some sense in his mind and make him a fit person to take the burden of life.
Even here, Manik was neither receptive to education nor to the admonitions of elders. While children of his age were busy in play or in studies, he often would be found lying in his bed and absorbed in his own thoughts. But as far as Manik was concerned, he seemed to be going through an intense spiritual transformation and a great aversion to life around him. As time would show he was almost ripe for the first step to be taken.
The very first verse of Avadhoota Gita declares that “It is only with the Grace of God that in men of wisdom is born the inclination for non-dual experience which protects them from great danger” (Avadhoot Gita I.1). Manik seemed to be waiting, for the moment when the last leaf attached to the tree of worldly life would fall. And that moment was not far.
Manik’s uncle sincerely felt that this boy should grow up like a normal child and should be trained and educated to take up the responsibilities of life. He was deeply frustrated by the failure of his measures in sending this boy to school. He then thought that employment may inculcate a sense of responsibility in him and thus got him appointed as a clerk in the octroi check post on the outskirts of Kalyan town.
Manik was made to sit there and to collect duty on goods entering the town. However, Manik was least interested in his job. He would sit there engrossed in deep thought. He would distribute all the cash collected over there amongst his friends who were needy and poor and was thus dismissed the very next day.
Continues....
04/May/2020
------------------------------------ x ------------------------------------
. శ్రీ మాణిక్ ప్రభు చరితామృతము - 6 / SHRI MANIK PRABHU - HIS LIFE AND MISSION - 6 . చతుర్థ దత్తావతారము సేకరణ : ప్రసాద్ భరద్వాజ
. ప్రభువు బాల్య లీలలు 
. గోవిందను బ్రతికించుట ప్రభువుతో చిన్నతనంలో ఆటలాడే పిల్లలలో గోవింద అనే గొల్లపిల్లవాడు ఉండేవాడు. వాడు గొర్రెలను మేపడానికి రోజూ అడవిలోనికి వెళ్ళేవాడు. ప్రభువుతో ఆటలు ఆడడానికి ఇంకా చాలామంది గొల్లపిల్లలు ఉండేవారు. గోవింద అనే పిల్లవాడు నాలుగైదు రోజులు ఆటలో కనిపించలేదు.
ఆటలలో కనిపించని తమ తోటి స్నేహితులను ప్రభువు ఎప్పుడూ అడిగేవారు. అలా ఒకరోజు ఉదయం ప్రభు, గోవింద ఆడటానికి ఎందుకు రావడం లేదని అడగడానికి గోవింద ఇంటికి వెళ్లారు.
వాకిట్లో నిలబడి 'గోవిందా! గోవిందా' అని పిలిచారు. ఇలా పిలవగానే ఆ ఇంట్లోనుండి ఏడుపు వినిపించింది. అది వినగానే ప్రభు ఏమైంది? ఎందుకు ఏడుస్తున్నారు అని అడిగారు. గోవింద తల్లి ఇంకా గట్టిగా ఏడుస్తూ ఉంది.
నాలుగైదు రోజులు నుండి జ్వరంతో బాధపడుతూ ఈరోజు ఉదయం గోవింద మరణించాడని అక్కడున్నవారు ప్రభువుకి చెప్పారు. ప్రభు, గోవింద తల్లి దగ్గరకి వెళ్లి, తల్లీ, నీవు ఊరికే ఏడవకు.
గోవింద చనిపోలేదు. నీవు ఒకసారి గట్టిగా పిలువు. వాడు లేచి కూర్చుంటాడు. మనిషి జీవించి ఉండగా ఏడవటం మంచిదా? అని ప్రభువు అన్నారు. కానీ అక్కడున్నవారికి ప్రభు మాటలు నిజం అనిపించలేదు.
వాళ్లంతా గోవింద చనిపోయాడని అంత్యక్రియలకు తయారుచేశారు. గోవింద తల్లికి మాత్రం ప్రభువు మాటపై పూర్తి విశ్వాసం ఉండేది. అప్పుడు ఆమె 'గోవిందా' లేవు ఇంకా ఎంతసేపు పడుకుంటావు.
నిన్ను పిలవడానికి భావు (ప్రభువు) వచ్చాడు. ఇలా అనగానే గోవింద నిద్రలోంచి లేచినట్లుగా లేచి కూర్చున్నాడు. తల్లి యొక్క ఆనందంకి అంతులేదు. ఇతరులైతే ఈ దృశ్యాన్ని చూసి ఆశ్చర్యచకితులయ్యారు.
ఈ ఘటనకు కారణం తను కాదన్నట్లు 'ఎంత పిచ్చివాళ్ళు జీవించియున్న మనుష్యుని కాల్చడానికి తీసుకెళ్తున్నారు.' ఇలా అంటూ గోవిందునితో గొర్రెలను తీసుకొని అడవిలోనికి రమ్మనిచెప్పి తను అక్కడినుండి వెళ్లిపోయారు ప్రభు. ఈ విషయం గ్రామమంతా ప్రాకింది.
గోవిందను చూడడానికి గ్రామమంతా తరలింది. ప్రభువు మాత్రం ఆ తర్వాత రెండు మూడు రోజులు అదృశ్యమవడం వలన తన ఆచూకీ ఎవరికీ దొరకలేదు.
. సంతానం అనుగ్రహించుట ఒకరోజు ఒక పండ్లు అమ్మే స్త్రీ తలపై మామిడిపండ్ల బుట్ట పెట్టుకొని 'పండ్లు తీసుకుంటారా' అని అరుస్తూ వెళ్తోంది.
నలుగురైదుగురు పిల్లలను వెంటపెట్టుకొని ప్రభువు ఆ స్త్రీ వద్దకు వచ్చి "మాకు పండ్లు కావాలి ఇస్తావా?" అని అడిగారు. ధర అడగకుండా పండ్లు అడిగే ఆ పిచ్చివాళ్లను చూసి పైసలు లేకుండా పండ్లు ఊరికే ఇవ్వనని చెప్పి వెళ్ళిపోయింది.
కొంచెం దూరము వెళ్లిన తర్వాత ప్రభువు మెల్లగా 'పిల్లలు కావాలనుకుంటే మాకు పండ్లు ఇవ్వాల్సిందే' అన్నారు. ఈ విషయం ఆ స్త్రీ చెవిన పడగానే వెనక్కి తిరిగి తన ఆంతరంగిక విషయం ఆ పిల్లాడికి ఎలా తెలిసిందని ఆమెకు ఆశ్చర్యం కలిగింది.
పెళ్లి అయ్యి చాలా సంవత్సరాలు గడిచినా కూడా సంతానము కలగలేదు. ఎన్నో నోములు నోచింది. పిల్లల కోసం చాలా ఆత్రుతగా ఉండేది. ఇలాంటి సమయంలో ప్రభువు యొక్క మాట అమృతంలా వినిపించింది.
"బాలా! నీ నోరు తీపికాని, నీకు ఎన్నికావాలో అన్ని పండ్లు తీసుకో" ఇలా అని పండ్ల బుట్ట ప్రభువు ముందు పెట్టింది. పదకొండు పండ్లు తీసుకుంటాను, నీకు పదకొండు మంది పిల్లలు పుడతారు అని అనగానే ఆమెకు అమితానందం కలిగింది.
ప్రభువు పిల్లలతో కలిసి ఆడుకుంటూ అక్కడినుండి వెళ్ళిపోయారు. ప్రభువు యొక్క ఈ అమృతవాక్కు వలన ఆ స్త్రీకి ఐదు మంది పిల్లలు కలిగారు. తర్వాత పిల్లలు కావాలన్న కోరిక తగ్గింది.
బాలింత కష్టాలు పడలేక ప్రభు దగ్గరికి వెళ్లి విన్నవించుకుంది. "నీ ఇష్టం ఇకముందు కూడా నీ ఇష్టప్రకారమే జరుగుతుందని, ఇక పిల్లలు పుట్టరని చెప్పి నవ్వుతూ ప్రభువు ఆమెను వెళ్ళమని చెప్పారు. ఇలా ప్రభువు యొక్క చమత్కారాలు అనంతమైనవి. వారి మాట అమృతమయమైనదని అందరికీ నమ్మకం ఉండేది.
దిగంబర దిగంబర శ్రీపాదవల్లభ దిగంబర 
సశేషం....
SHRI MANIK PRABHU - HIS LIFE AND MISSION - 6 . Nagesh D. Sonde. Prasad Bharadwaj 02. Birth and early life - 4 Already frustrated and furious over this episode, one afternoon Manik’s uncle happened to see him resting on the bed, as if unconcerned with the world around him. Seeing him lazing thus, his uncle scolded him and asked him whether he thought himself to be a king to receive food and clothing without working for the same.
That was enough. The words were so sharp for Manik’s keen intellect, that at that very moment aversion towards life came over him and the vision of his life’s mission flashed before him. He got up without uttering a word; discarding his clothes he left home wearing but a loincloth. As he left he made this prophetic statement:
“Who else be my saviour,
save the compassionate Lord?
Creator and the Destroyer
as well, my lone Controller.
Through delusion, ‘I AM’,
thus does a person consider.
Who, verily, is the servant
and who, indeed, is the Lord?
Worthless, verily,
is this distress for one to worry,
Even in one’s mother’s womb,
He alone was the Witness.
Thus, verily, does Manik speak.”
From then onwards, his journey on the Pathless Path was within the folds of Mother Nature. As he breathed in the fresh, unconditioned atmosphere, a new wave of awareness came over him, spreading before him the universality of the Divine presence in every thing he saw, touched or heard. One by one the mysteries, long concealed, came to be revealed to him.
“Sarvam Khalvidam Brahma” “neha nanasti kinchana” “Verily, that Imperishable, O Gargi, is unseen but is the seer, is unheard but is the hearer, unthought but is the thinker, unknown but is the knower. There is no other seer but this, there is no other knower but this. By this Imperishable, O Gargi, is space woven like warp and woof” (Brihad Aranyak Upanishad. III.8.11).
What does all this mean? When one speaks of the tree, one also assumes it to be each leaf, each flower, each fruit as well as the trunk, the branches and the unseen roots. However, when one speaks of the Lord, one rarely assumes the Earth (with its minutest molecules), the water, the air, the fire, the space to be nothing but the Lord.
This apparent division between the Lord and his creation is no division at all. This division is only unreal, for there can be no demarcation. Nor is any separation possible. As Shri Krishna puts it, “He (the Lord) stands undivided in beings and yet as if divided. He is to be known as the Creator, the Supporter and Devourer as well” (Bhagavad Gita XIII.17).
This made Manik a completely changed person. Shri Krishna’s assurance seemed to echo in every action of his. “He who sees Me everywhere and sees all in Me, I am not lost to him nor is he lost to Me” (Bhagavad Gita VI.30). Consequently within himself and without himself, in nature, in creatures, in trees and streams, hills and dales, in the wise as well as in the foolish, in the saint as well as in the sinner, in those who love and in those who hate, he saw only the same Divine essence, the Brahman.
Continues.....
05/May/2020
------------------------------------ x ------------------------------------
🌻. చతుర్థ దత్తావతారము 🌻
7వ భాగము.....
ప్రభువు బాల్యలీలలు
🌸ఎనిమిది గవ్వలు🌸
అప్పారావు హైదరాబాద్ లో నిజాం ప్రభుత్వ సైన్యమునకు చెందిన అరబ్బుల కంపెనీలో జమాదారుగా ఉండేవారు. ఆయన బ్రాహ్మణ జాతీయుడు. మనస్సు మంచిది. వారి భార్య పేరు భీమాబాయి. భీమాబాయి పిల్లలు కావాలని నోములు వ్రతాలు చేసింది. ఇలా అనేక వ్రతాలు, ఉపవాసాలు చేసినా కూడా ఉపయోగం లేక నిరాశ పడిపోయింది. అంతలో కళ్యాణ్ లోని ప్రభువు యొక్క కీర్తి ఆమె చెవిలో పడింది. ప్రభువు ఏది మాట్లాడితే అది సత్యమవుతుందని విని ఒకసారి ప్రభువుని దర్శించుకోవాలనే ప్రబలమైన కోరిక ఆమెలో కలిగింది. ఆమె తన భర్త అంగీకారాన్ని తీసుకొని పల్లకిలో కూర్చొని హైదరాబాద్ నుండి కళ్యాణికి రావడానికి బయలుదేరింది. పల్లకితో పాటు బోయీలు, సిపాయిలు కొంతమంది గుర్రంపై స్వారీ చేస్తూ దాసీ జనంతో పల్లకి వెళ్తూ ఉంది. మధ్య మధ్యలో ఆగుతూ బీదర్ పై నుండి కళ్యాణికి వస్తుండగా కళ్యాణి ఇంకా ఒక మైలు దూరంలో ఉండగా ఒక మైదానంలో పిల్లల అల్లరి వినిపించింది. సహజంగా ఆ వైపుకు చూడగానే కొంతమంది పిల్లలు ఒక పిల్లవాడిపై పడి కొట్టసాగారు. ఆ పిల్లల కొట్లాటను విడిపించాలని పల్లకిని ఆ పిల్లల వైపుకు తీసుకు వెళ్లాల్సిందిగా బోయీలకు చెప్పింది. పల్లకి దగ్గరికి వస్తుండగా ఆ కొట్లాట ఇంకా ఎక్కువయింది. ఆ పిల్లవాణ్ణి విడిపించాలని సిపాయిలు చాలా ప్రయత్నం చేశారు. కానీ ఆ పిల్లలు 'మా కొట్లాట మీకెందుకు? మాది మేము చూసుకుంటాము. మీ దారిన మీరు వెళ్ళండి' అన్నారు. ఈ చమత్కారమైన కొట్లాట చూసి వాళ్ళు ఆశ్చర్యపోయారు. ఏం చేయాలో వారికి తోచలేదు. *ఆ పిల్లలలో ఒకరు అరుస్తూ ముందుకు వచ్చి నన్ను విడిపించాలనుకుంటే ఎనిమిది గవ్వలు ఇచ్చి విడిపించాలి. ఒక గవ్వకి ఒక కొడుకు పుడతాడు అన్న విలక్షణమైన మాటలు విని ఆ స్త్రీ ఆశ్చర్యపోయింది. ఎవరి దగ్గరైనా గవ్వలున్నాయా అని అందరినీ అడిగింది. కానీ, అంత శ్రీమంతురాలైన స్త్రీ వద్ద గవ్వలు ఎలా ఉంటాయి? ఆ పిల్లవాడి మాటలు నిజమవచ్చని ఎనిమిది గవ్వలు ఇచ్చి ఆ మాటల్ని నిజం చేసుకోవాలని ఆత్రుతపడింది. గవ్వలు ఎలా దొరుకుతాయి? గవ్వల బదులు పైసలు ఇస్తే సరిపోతుందా? అని అడిగింది. కానీ మిగతా పిల్లలు మాకు పైసలు వద్దు, గవ్వలే కావాలని చెప్పి మళ్ళీ ఆ పిల్లవాడిపై పడి అల్లరి చేశారు. ఏం చేయాలో అని నిరాశ చెందగా ఆ స్త్రీ యొక్క భాగ్యం మంచిదై ఒక బోయి యొక్క డబ్బు ఉంచే సంచికి గవ్వలు కనిపించాయి. అవి తీసి ఆ పిల్లవాడికి ఇచ్చింది. ఆ స్త్రీ వైపు సంతోషంతో చూసి నీకు ఎనిమిది మంది పుత్రులను ఇచ్చాను, వెళ్ళు అని చెప్పి నడుస్తూ ఆ బాలుడు వెళ్ళిపోయాడు. గవ్వలు దొరకగానే మిగతా పిల్లలందరూ సంతోషంతో అక్కడనుండి వెళ్లిపోయారు. ఆ బాలుడు ఎవరో ఏమిటో ఆ స్త్రీ కి అప్పుడు తెలియలేదు.
సాయంత్రముకు తన మంది మార్బలంతో కళ్యాణికి చేరుకుంది. మనోహరనాయక్ యొక్క పుత్రుడే దత్తాత్రేయ అవతారమని ఆయననే అందరూ 'వేడాభావూ' అంటారని ఆమెకు తెలుసు.
ఆమె ఆ పిల్లవాడి గురించి అందరినీ అడిగింది. దర్శనము చేసుకొని భోజనము చేయాలని ఆమె మనసులో అనుకుంది. కానీ, ఎంత రాత్రి అయినా ప్రభువు రాలేదు. ఎదురుచూసి నిరాశతో అలాగే ఉపవాసం ఉండిపోయింది. రెండోరోజు కూడా బ్రాహ్మణ భోజన వేళలో ఎదురుచూస్తే రాలేదు. వారి ఆచూకీ దొరకలేదు. ప్రభువు రెండు మూడు రోజులు అడవిలో అదృశ్యమైపోయి కనిపించరని ఇంట్లో అందరికీ తెలుసు. మూడురోజులు ఆ స్త్రీ (భీమాబాయి) అన్నము లేకుండా ఉపవాసం ఉంది. చివరికి ఆమెపై ప్రభువుకి కరుణ కలిగి మూడోరోజు ఇంటికి వచ్చారు.
కళ్యాణ్ కు రాకపూర్వం గవ్వలు ఇచ్చి విడిపించిన పిల్లవాడే ఈ పిల్లవాడని తెలిసింది. ఆ స్త్రీని చూడగానే నీకు ఒకసారి ఎనిమిది మంది పిల్లలను ఇచ్చాను కదా? మళ్ళీ ఎందుకు కష్టపెడుతున్నావు? అని అంటూ ప్రభువు తల్లి వైపు చూసి అమ్మా, 'ఆకలి అవుతుంది తినడానికి ఏమైనా ఇవ్వు' అనగానే తల్లి ఇచ్చినది తిని అక్కడినుండి వెళ్ళిపోయారు. ఆ స్త్రీ చూసినప్పుడు ప్రభువు విలక్షణంగా కనిపించినా ఆయన వర్ఛస్సును చూసి ఆ స్త్రీకి పరమానందమయింది. తను వచ్చిన పని అయినట్లుగా ఆ స్త్రీకి అనిపించింది. ఆ స్త్రీ కళ్యాణిలో ఒకరోజు ఉండి దానధర్మాలు చేసి అన్నసంతర్పణం చేయించి మాతృశ్రీ బయమ్మకు, కొడుకుకి వస్త్రాలు సమర్పించి హైదరాబాద్ వెళ్ళిపోయింది. కొన్ని నెలలు తర్వాత ఆ స్త్రీకి పుత్రుడు కలిగాడు. ఆ స్త్రీ యొక్క ఆనందానికి హద్దు లేకుండా పోయింది. *ప్రభువు సాక్షాత్తూ దత్తాత్రేయ అవతారమనే నమ్మకం నిజమయింది. తరువాత ఆమె మొదటికంటే ఎక్కువగా దానధర్మాలు చేసి ప్రభు దర్శనం చేసుకొని తిరిగి వచ్చింది. ఆ తరువాత పుత్రులు కలుగుతూంటే, తన మొక్కులు తీరుస్తూ వెళ్ళింది.
తరువాయి భాగము రేపు చదువుకుందాం......
దిగంబర దిగంబర శ్రీపాదవల్లభ దిగంబర
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 SHRI MANIK PRABHU - HIS LIFE AND MISSION - 7 🌹
✍️. Nagesh D. Sonde
📚. Prasad Bharadwaj
🌻 02. Birth and early life - 5 🌻
The entire world experience was spiritualised and became self-experience. His love and compassion for all beings from the creatures to the creepers became all-embracing, for he had seen the face of the Lord unveiled to him with all its mysterious secrets.
తరువాయి భాగము రేపు చదువుకుందాం......
దిగంబర దిగంబర శ్రీపాదవల్లభ దిగంబర
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 SHRI MANIK PRABHU - HIS LIFE AND MISSION - 7 🌹
✍️. Nagesh D. Sonde
📚. Prasad Bharadwaj
🌻 02. Birth and early life - 5 🌻
The entire world experience was spiritualised and became self-experience. His love and compassion for all beings from the creatures to the creepers became all-embracing, for he had seen the face of the Lord unveiled to him with all its mysterious secrets.
He could not bear to see any of the Lord’s creatures being ill-treated. Once, he saw a boy riding a pregnant buffalo and goading her to run faster and faster. He reprimanded the boy and bade him to dismount. Ignoring Manik’s remonstration the boy continued his torture of the buffalo. Manik once more cautioned him and warned him that if he failed to dismount immediately, he may find himself stuck to the buffalo.
When the boy failed to dismount, suddenly the buffalo commenced galloping and then he could not dismount as he found his hands stuck to the back of the buffalo. Fearing for his life, he pleaded to Manik to release him and promised not to misbehave with any animal ever again. Then, Manik approached the buffalo and requested her to release the boy and immediately the boy was able to dismount.
Seeing the Supreme Self mirrored in all beings as well as his individual Self, the advaita-bhavana, the non-dual inalienable experience gave way to exhilaration. He and his Preceptor, as also he and his Maker all appeared but as one, indistinct from one another, as Bimba and Pratibimba. Like the Cuckoo who experiences the first showers of rain, he sang with gay abandon:
“Compassionate is Datta,
my own Divine Preceptor,
Controller of inner core,
maintainer of triple shore
Converting my mundane life to be entirely pure.
Indivisible, Inviolable,
In-dweller of the Universe,
Verily, as Consciousness,
He abides in the Universe.
Bestowing unsurpassed,
illumined splendour,
Has taken humble Manik to meet his mentor.”
*****
Continues....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
When the boy failed to dismount, suddenly the buffalo commenced galloping and then he could not dismount as he found his hands stuck to the back of the buffalo. Fearing for his life, he pleaded to Manik to release him and promised not to misbehave with any animal ever again. Then, Manik approached the buffalo and requested her to release the boy and immediately the boy was able to dismount.
Seeing the Supreme Self mirrored in all beings as well as his individual Self, the advaita-bhavana, the non-dual inalienable experience gave way to exhilaration. He and his Preceptor, as also he and his Maker all appeared but as one, indistinct from one another, as Bimba and Pratibimba. Like the Cuckoo who experiences the first showers of rain, he sang with gay abandon:
“Compassionate is Datta,
my own Divine Preceptor,
Controller of inner core,
maintainer of triple shore
Converting my mundane life to be entirely pure.
Indivisible, Inviolable,
In-dweller of the Universe,
Verily, as Consciousness,
He abides in the Universe.
Bestowing unsurpassed,
illumined splendour,
Has taken humble Manik to meet his mentor.”
*****
Continues....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
06/May/2020
------------------------------------ x ------------------------------------
🌹. శ్రీ మాణిక్ ప్రభు చరితామృతము - 8 / SHRI MANIK PRABHU - HIS LIFE AND MISSION - 8 🌹
🌻. చతుర్థ దత్తావతారము 🌻
📚 ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌻 8వ భాగము. ప్రభువు బాల్యలీలలు 🌻
🌸. తెల్ల తేలు 🌸
ప్రభు ఆటలలో ఎలాంటి విచిత్రాలు జరిగేవో వాటిని సమయానుకూలంగా పిల్లలకు అర్థమయ్యేటట్లు బోధించడంలో ప్రభు ఉత్సాహం చూపించేవారు. పాములు, తేళ్లు హాని కలిగించే ప్రాణులు అని మనకు తెలుసు.
అలాగే ఆ సమయంలో పిల్లలందరూ పాము కనిపించగానే చంపడానికి ప్రయత్నించేవారు. కాని ప్రభు అడ్డు చెప్పేవారు. *వాటిని ఏమీ అనకుంటే అవి కూడా మనల్ని కూడా ఏమీ చేయవు* అని ఎప్పుడూ అనేవారు. ఏ ప్రాణికి కష్టం కలగకూడదని ప్రభు అనుకునేవారు.
అప్పుడప్పుడు పిల్లలు ఆడుతూ ఉంటే చూస్తూ కూర్చునేవారు. ఒకరోజు అడవిలో ఆడుతూ ఉంటే కొంతమంది పిల్లలు ఒక పుట్టలోనుంచి కొన్ని తేళ్లు బయటకి రావడం చూసారు. అవి కనపడగానే నాలుగైదు తేళ్లను కొట్టి చంపేశారు.
అది చూసి ప్రభు 'చంపడం ఆపండి. ఇక ముందు అమాయక ప్రాణులను చంపొద్దు. ముందు ఏమి జరుగుతుందో చూస్తూ కూర్చోండి'* అని చెప్పారు. అలా అనగానే వెళ్లి దూరంగా కూర్చున్నారు.
ఆ పుట్టలోంచి ఇంకా చాలా తేళ్లు బయటకి వచ్చి మళ్ళీ లోపలికి వెళ్లాయి. చివరికి ఒక నల్ల తేలుపై ఒక తెల్ల తేలు కూర్చుని బయటకి వచ్చి చచ్చిన తేళ్ల చుట్టూ తిరిగి మళ్ళీ పుట్టలోనికి వెళ్ళిపోయింది. తరువాత చూస్తే చనిపోయిన ఒక్క తేలు కూడా కనిపించలేదు.
చనిపోయిన తేళ్లు ఏమయ్యాయని పిల్లలకు సందేహం కలిగింది. కొందరు మిగతా తేళ్లు వచ్చి వాటిని తీసుకెళ్లాయేమో అన్నారు. కాని, ప్రభు వాళ్లకు అర్థమయ్యేటట్లు వివరించారు. తెల్లతేలు అన్ని తేళ్లకు రాజు.
అది ఇంకొక తేలుపై వచ్చి తన దగ్గర ఉన్న సంజీవిని మణి సహాయంతో చచ్చిన వాటిని బ్రతికించి తీసుకెళ్లింది. రాజు యొక్క సామర్ధ్యం అది. తన ప్రజలను రక్షించగలిగిన వాడే నిజమైన రాజు. ఇలా మాట్లాతుండగా ఒక పిల్లవాడు చనిపోయిన రామచిలుకను తీసుకువచ్చాడు.
అది చూసి పిల్లలు విలవిలలాడారు. అది ప్రభు చూడలేక చనిపోయిన పక్షిని చేతిలోకి తీసుకొని ప్రేమతో నిమురుతూ, అరె బాలా! నీకు ఏమయింది! లే, లేచి గూటిలోకి వెళ్ళు. పిల్లలు చూస్తుండగానే జీవించి ఉన్న పక్షిలాగే ఎగురుతూ తన గూటికి వెళ్ళిపోయింది. పిల్లలు ఆశ్చర్యచకితులయ్యారు.
తరువాయి భాగము రేపు చదువుకుందాము.......
దిగంబర దిగంబర శ్రీపాదవల్లభ దిగంబర
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 SHRI MANIK PRABHU - HIS LIFE AND MISSION - 8 🌹
✍️. Nagesh D. Sonde
📚. Prasad Bharadwaj
🌻03. In jungles, hills and woods - 1 🌻
Yajnavalkya explains in Brihad Aranyak Upanishad (III.5.1) that it is the Self that transcends hunger and thirst, sorrow and delusion, old age and death. The knowers of Brahman having known this Self, having overcome the desire for sons, the desire for wealth, the desire for worlds, live the life of mendicants. (Because) that which is the desire for sons is the desire for wealth, the desire for wealth is the desire for the worlds.
Therefore, let the knower of Brahman, after he has done with learning, desire to live like a child. When he has done with the state of childhood and with learning, then he becomes a silent mediator. Having done with both the non-meditative and meditative states, then he becomes the knower of Brahman.
These appear to be the graphic stages through which Shri Manik was passing. Perceiving the manifestation of the Brahman in the expansive Nature, living in the lap of Nature, being instructed by the forces of Nature, he became one with Nature, one with manifestation, one with the Lord, of whom he himself was a part and parcel.
In his discourse with Prahlad, Shri Dattatreya has described the life of one who has realised the Brahman. “The very best among our Teachers in this world are the bees and pythons. Following their example we have acquired non-attachment and contentment. Strangers may rob the honey which was collected with great effort and pain by the bees yet the bees do not despair.
Seeing that, I cultivated from the bees aversion towards all objects. Like the python I remain effortless and contented in mind with whatever I get it. If I do not get anything, I lie for many days depending upon my own strength. Some times I eat plenty and sometimes but little, no matter whether it is delicious or tasteless. Some times I partake rich food, some other time I gulp even worthless things.
Sometimes I eat food given with respect and sometimes given without any honour. Enjoying what is ordained by destiny and contented in mind, I put on silk or linen, deer skin or rags, bark of the trees or whatever is available at that time. Some times I lie on the ground, sometimes on straw, on leaves, on stones or in ashes.
Some times I sleep on soft quilt at the desire of others or on a bed inside a palace. I bathe besmeared with sandal paste, finely dressed, wearing garlands and bedecked in jewels. I drive in chariots, or ride on a horse or on an elephant, while on other occasions I wander stark naked like an evil spirit.
I neither revile nor eulogies men of varied natures or having predominance of one or the other of the Gunas. I have told you about my conduct, even though it may appear to you as being against the canons of the Vedas…” (Bhagavat Purana VII.13)
This extensive quotation reminds one of the strange behaviour patterns Shri Manik exhibited throughout these years of his adolescence. If, therefore, people considered him to be an Avatar (incarnation) of Shri Dattatreya, then the future events, as they unfolded, seemed to justify such conclusion.
Even though the family members accepted the strange behaviour of Shri Manik, it nonetheless created anxiety in their minds, especially when he would wander from place to place without notice. He would come and go like the breeze.
He was like ‘Aniketa’, one without any settled place of residence. Becoming unattached with everything that was not of Brahman, he lived in the ever-blissful state, delivered, as it were, from the bondage of life. He had become a Jeevanmukta. From that time onward,
Continues....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
08/May/2019
------------------------------------ x ------------------------------------
🌻. చతుర్థ దత్తావతారము 🌻
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌻. ప్రభువు బాల్యలీలలు 🌻
🌸. కాళంభట్టు 🌸
గుల్బర్గాకు చెందిన మేల్ గిరి భట్ అనే ఆయన చిన్నప్పటినుండి కళ్యాణిలో ప్రభు ఇంటి దగ్గరలోనే ఉండేవారు. వారు వైదిక బ్రాహ్మణులు. ఈయన ప్రభువు కంటే నాలుగు సంవత్సరాలు పెద్దవారు. కానీ ప్రభువుతో అత్యంత ప్రేమగా ఉండేవారు.
వారు బీదవారు కావడం వలన భిక్షతో కాలం గడిపేవారు. శంకరునికి బిల్వార్చన చేసేవారు. ప్రభువు ఇంటికి దగ్గరలో సోమేశ్వర దేవాలయం ఉండేది. ఆ దేవాలయంలోని లింగానికి అభిషేకం, సహస్ర బిల్వార్చన, నైవేద్యం, హారతి చేయడం దినచర్యగా ఉండేది.
ఒకరోజు బిల్వార్చన చేసిన తరువాత హారతి అవడానికి ముందు భాళంభట్ అనే బ్రాహ్మణుడు మేల్ గిరిభట్ చేసిన పూజను భంగపరిచి శంకరుని లింగంపై నీళ్లు కుమ్మరించాడు. మేల్ గిరిభట్ ఈ చర్య చెడ్డగా అనిపించిఅతనితో తగువులాడుచుండును. ఈ విషయం విని ప్రభు ఇంట్లోంచి బయటకు రాగానే భాళంభట్టు అక్కడి నుండి వెళ్ళిపోయాడు.
మేల్ గిరిభట్టు ప్రభువుకు జరిగిందంతా వివరించాడు. మేల్ గిరిభట్ మేనిఛాయ నల్లగా ఉండడం వలన ప్రభు అతనిని ప్రేమతో కాళ్యా అని పిలిచేవారు.
"కాళ్యా! రాతి దేవుని పూజ భంగపరిచారని ఇంత కోపగించడం" దేనికి?
"మరి నిజమైన దేవుడు మాకు ఎలా కనిపిస్తాడు?"
"నీకు నిజమైన దేవుణ్ణి చూడాలని ఉందా?"
"కోరిక అయితే ఉంది కానీ ఎలా కనిపిస్తాడు? చూపించే వారు ఎవరు?"
ఆ మాట వినగానే ప్రభువు నవ్వుకున్నారు. అప్పుడు అతన్ని కళ్ళు మూసుకుని శంకరుని ముందు కూర్చోమని చెప్పారు. కొంతసేపయిన తర్వాత కళ్ళు తెరువు అనగానే కాళంభట్టు కళ్ళు తెరిచాడు.
ఏ స్థలంలో లింగపూజ భంగపరచబడిందో ఆ స్థలంలో జటాధారియై, భస్మధారియై, కంఠంలో నాగదేవత, తలపై గంగతో, వక్ష స్థలంపై రుద్రాక్షతో అత్యంత ప్రకాశమయమైన ముఖవర్ఛస్సుతో ఒక మహాపురుషుడు కనిపించాడు. పురాణాల్లో శంకరుణ్ణి ఏ విధంగా వర్ణించారో ఆ విధంగా సాక్షాత్ శంకరుని మూర్తి కళ్లెదుట కనిపించగానే కాళంభట్టు ఆశ్చర్యపోయాడు.
శరీరంపై వెంట్రుకలు నిక్కపొడుచుకున్నాయి. సాష్టాంగనమస్కారం చేసి కళ్ళు తెరవగానే మునపటిలాగే భంగపరిచిన శివలింగం కనిపించింది. ప్రభు ముఖం నవ్వుతూ కనిపించింది. ఇది అంతా ప్రభు యొక్క లీల అని తెలిసింది.
ప్రభువుకి పూజ చేసి హారతి ఇచ్చాడు. అప్పటినుండి ప్రభువుకు పూజ చేయడం అతనికి ఇష్టంగా అనిపించేది. నైవేద్యం కూడా ప్రభువుకే తినిపించేవాడు. ప్రభువు సంతోషంగా స్వీకరించేవారు.
తరువాయి భాగం రేపు చదువు కుందాము.....
దిగంబర దిగంబర శ్రీపాదవల్లభ దిగంబర 🙏
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 SHRI MANIK PRABHU - HIS LIFE AND MISSION - 9 🌹
✍️. Nagesh D. Sonde
📚. Prasad Bharadwaj
🌻03. In jungles, hills and woods - 2 🌻
Shri Manik who was considered a prankster, an irresponsible adolescent boy, was looked at with due respect. An aura enveloped his personality. He seemed to be more and more like the one in whom awareness had illumined the Brahman like the Sun in the firmament.
He preferred to stay in solitude and alone concentrating on the Supreme Self. He went to nearby places such as Manthal and especially to Ambilkunda or Amritkunda. Here nature was luxuriously abundant and along with peace the Grace of the Lord also descended on him. He stayed there in rapture for days on end.
Once a devotee who had come to the Shiva Temple at Ambilkunda, saw this young Sanyasi with his face shining brilliant as the noon Sun. He was curious to know the particulars of this Sanyasi. Since he did not get any response from Shri Manik Prabhu himself, he tried to follow him to see where he lived. With the intention of dissuading him from unnecessary curiosity,
Shri Prabhu hid himself in a nearby bush. Even then the curiosity of the person was not satisfied. He started peering through the bush and what he saw in the bush was the face of a growling and ferocious tiger.
Frightened to the extreme and to save his life, the person ran towards the village and narrated the strange event. It then became clear to the people that the Sanyasi was none other than Shri Manik Prabhu Maharaj of Kalyan town.
The news spread far and wide. It even reached the parents of Shri Prabhu who were distraught till then. They were overjoyed to know the whereabouts of Shri Prabhu.
They came over to Manthal looking for him. But the Divine Will had other plans for this traveller on the path of Truth. Shri Prabhu spoke to them in most compassionate words and spoke those prophetic words which spelt out his mission in life. “With the Grace of Shri Dattatreya I took birth in your family. Your desire for a child was duly fulfilled.
I stayed with you as long as it was necessary. Now that I have been initiated in Brahmavidya, wisdom of Brahman, my life is devoted to humanity.
I will now have to wander from place to place to spread the message of the Compassionate Datta, Datta-dayaghana, so that the misery of human beings can be alleviated. Therefore, it is futile to grieve for my loss. I will ever be with you. Go back to your home and leave me to fulfill my mission. Whenever and wherever one needs me, I will come. This is certain; this is my promise.”
The parents were at a loss to understand the great significance of his mission or of his promise. Pacifying their confused minds and leaving everything to God’s mercy, they returned to their native place.
*****
ఏ స్థలంలో లింగపూజ భంగపరచబడిందో ఆ స్థలంలో జటాధారియై, భస్మధారియై, కంఠంలో నాగదేవత, తలపై గంగతో, వక్ష స్థలంపై రుద్రాక్షతో అత్యంత ప్రకాశమయమైన ముఖవర్ఛస్సుతో ఒక మహాపురుషుడు కనిపించాడు. పురాణాల్లో శంకరుణ్ణి ఏ విధంగా వర్ణించారో ఆ విధంగా సాక్షాత్ శంకరుని మూర్తి కళ్లెదుట కనిపించగానే కాళంభట్టు ఆశ్చర్యపోయాడు.
శరీరంపై వెంట్రుకలు నిక్కపొడుచుకున్నాయి. సాష్టాంగనమస్కారం చేసి కళ్ళు తెరవగానే మునపటిలాగే భంగపరిచిన శివలింగం కనిపించింది. ప్రభు ముఖం నవ్వుతూ కనిపించింది. ఇది అంతా ప్రభు యొక్క లీల అని తెలిసింది.
ప్రభువుకి పూజ చేసి హారతి ఇచ్చాడు. అప్పటినుండి ప్రభువుకు పూజ చేయడం అతనికి ఇష్టంగా అనిపించేది. నైవేద్యం కూడా ప్రభువుకే తినిపించేవాడు. ప్రభువు సంతోషంగా స్వీకరించేవారు.
తరువాయి భాగం రేపు చదువు కుందాము.....
దిగంబర దిగంబర శ్రీపాదవల్లభ దిగంబర 🙏
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 SHRI MANIK PRABHU - HIS LIFE AND MISSION - 9 🌹
✍️. Nagesh D. Sonde
📚. Prasad Bharadwaj
🌻03. In jungles, hills and woods - 2 🌻
Shri Manik who was considered a prankster, an irresponsible adolescent boy, was looked at with due respect. An aura enveloped his personality. He seemed to be more and more like the one in whom awareness had illumined the Brahman like the Sun in the firmament.
He preferred to stay in solitude and alone concentrating on the Supreme Self. He went to nearby places such as Manthal and especially to Ambilkunda or Amritkunda. Here nature was luxuriously abundant and along with peace the Grace of the Lord also descended on him. He stayed there in rapture for days on end.
Once a devotee who had come to the Shiva Temple at Ambilkunda, saw this young Sanyasi with his face shining brilliant as the noon Sun. He was curious to know the particulars of this Sanyasi. Since he did not get any response from Shri Manik Prabhu himself, he tried to follow him to see where he lived. With the intention of dissuading him from unnecessary curiosity,
Shri Prabhu hid himself in a nearby bush. Even then the curiosity of the person was not satisfied. He started peering through the bush and what he saw in the bush was the face of a growling and ferocious tiger.
Frightened to the extreme and to save his life, the person ran towards the village and narrated the strange event. It then became clear to the people that the Sanyasi was none other than Shri Manik Prabhu Maharaj of Kalyan town.
The news spread far and wide. It even reached the parents of Shri Prabhu who were distraught till then. They were overjoyed to know the whereabouts of Shri Prabhu.
They came over to Manthal looking for him. But the Divine Will had other plans for this traveller on the path of Truth. Shri Prabhu spoke to them in most compassionate words and spoke those prophetic words which spelt out his mission in life. “With the Grace of Shri Dattatreya I took birth in your family. Your desire for a child was duly fulfilled.
I stayed with you as long as it was necessary. Now that I have been initiated in Brahmavidya, wisdom of Brahman, my life is devoted to humanity.
I will now have to wander from place to place to spread the message of the Compassionate Datta, Datta-dayaghana, so that the misery of human beings can be alleviated. Therefore, it is futile to grieve for my loss. I will ever be with you. Go back to your home and leave me to fulfill my mission. Whenever and wherever one needs me, I will come. This is certain; this is my promise.”
The parents were at a loss to understand the great significance of his mission or of his promise. Pacifying their confused minds and leaving everything to God’s mercy, they returned to their native place.
*****
Continues....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
08.May.2020
------------------------------------ x ------------------------------------
🌻. చతుర్థ దత్తావతారము 🌻
🌻. ప్రభువు బాల్యలీలలు 🌻
🌸. భాలచంద్ర దీక్షిత్ 🌸
కళ్యాణ్ నుండి సుమారు ఎనిమిది క్రోసుల దూరంలో హాళిఖేడ్ అనే గ్రామం ఉంది. ఆ గ్రామంలో భాలచంద్ర దీక్షిత్ అనే పేరుగల అగ్నిహోత్రి బ్రాహ్మణుడు నివసించేవారు. ఈ దీక్షితులు ఆ కాలంలో విద్వాంసులలో అగ్రగణ్యులు. పూర్వ వైదిక పరంపరలో ఈయనకు సమానంగా ఎవరూ ఉండేవారు కాదు.
ఈయన వేదశాస్త్ర, సదాచారపరులై ఉండేవారు. శిష్య సముదాయం కూడా పెద్దగానే ఉండేది. ఈయన అప్పుడప్పుడు కళ్యాణ్ వెళ్లేవారు. కళ్యాణ్ లోని మనోహరనాయక్ ఇంట్లో ఉండేవారు. వారికి బయమ్మ అతిథి సత్కారాలు చేసేవారు. మనోహరనాయక్ కుమారుడు మాణిక్ ని చూసి వీరు ఆశ్చర్యచకితులయ్యారు.
ప్రభువు ముఖము తేజోవంతమై ఉండేది. ఒక రకమైన ఆకర్షణ ఆ ముఖములో కనిపించేది. వారి గురించి, వారి విద్యాభ్యాసం గురించి అడిగితే, ఎప్పుడూ అడవిలో తిరుగుతూ ఉంటాడు. చదువుపై శ్రద్ధ లేదు.
అప్పుడప్పుడు దిగంబరముగా శరీరానికి బూడిద పూసుకొని ఇంట్లో ఉన్నా లేకున్నా, అన్నీ అందరికీ పంచుతూ తిరుగుతాడని బయమ్మ చెప్పింది. ఇలా అనేక రకాలైన ప్రభువు యొక్క గుణాలు చెప్పి, 'మీరయినా ఈ బాలుణ్ణి హాళిఖేడ్ తీసుకువెళ్లి మంచిదారిలో పెట్టండి' అని విన్నవించుకుంది.
ప్రభువును దీక్షితులు తనతో పాటు తీసుకెళ్లడానికి ఒప్పుకొని హాళిఖేడ్ తీసుకొని వచ్చారు. అక్కడకు వచ్చిన తర్వాత కూడా ప్రభువులో కొద్దిగా కూడా నడవడిక మారలేదు. అక్కడ ఎలాగో, ఇక్కడ అలాగే ప్రవర్తించేవారు. భాలచంద్ర దీక్షిత్ కు మాత్రం ప్రభువు యొక్క యోగ్యత తెలుసు. అందుకని ప్రభువు ఎలా నడుచుకున్న ఎవరూ ఏమి అనకూడదని ఇంట్లో అందరికీ ఆజ్ఞాపించారు.
అక్కడ ప్రభువు ఇష్టానుసారంగా అడవులలో తిరిగి మధ్యాహ్నవేళలో ఇంటికి వస్తే, స్వయంగా దీక్షితులు మడిలో ఉన్నా కూడా ముట్టుకొని స్నానం చేయించి స్వయంగా ఆహారం ప్రభువుకు తినిపించేవారు. అనేకరకాలుగా ప్రభువు, దీక్షితుల ఇంట్లో వారి సహనానికి పరీక్ష పెట్టారు. చివరికి హోమము (అగ్ని) గుండములో మల విసర్జన చేశారు.
అది చూసి దీక్షితుల భార్య సహించలేక దీక్షితులకు ఫిర్యాదు చేస్తే, అది విని అలాకానే కాదు, నిజంగా మల విసర్జన చేస్తే అది తీసి చూపించు అనగానే ఆ స్త్రీ అగ్ని కుండంలో చూస్తే ఒక బంగారు బంతి కనిపించింది. అది బయటకి తీసి చూస్తే నిజంగానే అది బంగారం ముద్ద అని ఆమెకు తెలిసింది. దీక్షిత్ వైపు ప్రభు చూస్తూ, 'మీరు మీ అపూర్వ ప్రేమతో నన్ను కట్టి పడేశారు.
మీ ఇంటిపై దత్తుని యొక్క అపూర్వ కృపాదృష్టి ఎప్పటికీ ఉంటుంది' అన్నారు. తరువాత ప్రభువు యొక్క కృపతో భాలచంద్ర దీక్షిత్ ధనకనక వస్తు సంపదతో ఆనందంగా జీవించారు. ప్రభు సాక్షాత్ అగ్ని నారాయణుడని దీక్షితులు అనేవారు. కొన్నిరోజులు హాళిఖేడ్ లో ఉండి దీక్షితుల ఆజ్ఞతో సంతోషంగా ప్రభువు కళ్యాణ్ కి తిరిగి వచ్చారు.
తరువాయి భాగము రేపు చదువు కుందాము.....
దిగంబర దిగంబర శ్రీపాదవల్లభ దిగంబర 🙏
సశేషం...
🌹 🌹🌹 🌹 🌹
🌹 SHRI MANIK PRABHU - HIS LIFE AND MISSION - 10 🌹
✍️. Nagesh D. Sonde
📚. Prasad Bharadwaj
🌻 04. In search of the Self - 1 🌻
Shri Prabhu was greatly attracted to the hills around Manthal. The caves in the hills were cool and far from the maddening crowd.
The locale was quiet and peaceful and conducive for communion with the Supreme Self. He lived for many days immersed in the blissful state of realisation. Some time he would come down from the hills and roam around the town.
His behaviour was some times so different from normal ways of life, that people would shun him as though he was demented.
His favourite pastime seemed to be to sit on a stick and play like a child, treating the stick for a horse. While children and less intelligent people would treat this event with amusement and ridicule, the wise ones would see this unusual spectacle and wonder who this person may be! A saint, a Yogi or a simpleton to be neglected.
They had heard that many ancient yogis used to behave in a manner which would appear unnatural to the common man. However ordinary people did not have the required spiritual comprehension to see the great man through his Leela (sport).
For one who is wise, doubts need not arise. There have been instances where Jeevanmuktas, those who were liberated even when alive, were not bound by the norms of the social life. Jabala Upanishad (6) tells us about Samvartaka, Aruni, Svetaketu, Durvasa, Ribhu, Nigadha, Jadabharata, Dattatreya, Raivataka and others were Paramahamsas.
They were of un-manifested nature, of un-manifested ways of life, seen (by others) to behave like mad men though they were in no way mad.
The wise ones, therefore, recognizing Shri Prabhu as a great Yogi honoured and worshipped him, which Shri Prabhu accepted as though all this was natural for him.
But at the same time like a simple, unassuming child of nature, he would distribute the things received by him among the assembled persons. Indeed, strange are the ways of those who are absorbed in the bliss of Brahman.
As Shri Krishna says, “Sages see with equal eye, a learned and humble Brahman, a cow, an elephant, and even a dog or an outcast” (Bhagavad Gita.V.18). The empirical diversity prevalent in the manifested world does not hide the metaphysical Reality abiding within.
Often when in spiritual rapture, he would sing and dance and many of his bhajans were the product of such ecstatic moods.
When he sang these bhajans, which in Marathi are known as “Abhanga”, he seemed to be inseparable from “Datta-Dayaghana” his chosen deity. The state of a-bhanga is surely that state when one is not separate from the Lord.
One is reminded of the words of Shri Krishna (Bhagavad Gita.XVIII.20) when he says that the Satvic attribute is that wisdom by which the one Imperishable Being is seen in all existence, undivided in the divided.
In fact bhajans were to play an important role in the Sampradaya of Shri Manik Prabhu Maharaj, in the generations to come. It is only through such unalloyed communion with the Lord that His creatures come back to Him.
Bhajana, therefore basically represents the unity of Bhagavan (the Lord) and Jana (the devotees). Shri Prabhu also encouraged this medium of ‘naad-upasana’.
Continues....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
09.May.2020
------------------------------------ x ------------------------------------
🌻. చతుర్థ దత్తావతారము 🌻
🌷. ప్రభువు బాల్యలీలలు - 3 🌷
🌸. హనుమంత్ దాదా పెళ్లి, తాత్యావారి ఉపనయనము 🌸
హాళిఖేడ్ భాలచంద్ర దీక్షీత్ గారికి ప్రభువు ఇంటితో సంబంధము కలుపుకోవాలని మనసులో ఇష్టంగా ఉండేది. అందుకని బయమ్మ మరియు మామగారి యొక్క అనుమతితో తన కుమార్తె అయిన లక్ష్మిబాయిని ప్రభువు సోదరుడైన హనుమంతరావుకిచ్చి పెళ్లి చేశారు. హనుమంతరావు మనసులో పెళ్లిచేసుకోవాలని లేకున్నా ప్రభువు చెప్పడంతో పెళ్ళికి అంగీకరించారు. పెళ్లి సవ్యంగా జరిగింది.
ప్రభువు సామర్ధ్యము, కీర్తి దినదిన ప్రవర్తమానమయ్యేది. కానీ ఇల్లు మాత్రం ఎప్పుడూ కడిగినట్లే (ఆర్ధికముగా లోటు) ఉండేది. ప్రభువు యొక్క మామ సహాయము తప్పక తీసుకోవలసి వచ్చేది. ప్రభువు చదువులు చదవకుండా, ఏ పని చేయకుండా తిరగడం ప్రభువు యొక్క మామకి నచ్చేది కాదు. అందుకే ఒకసారి పన్ను వసూలు చేసే ఆఫీస్ లో ప్రభువుకు ఉద్యోగం ఇప్పించారు మామ. *కానీ ప్రభువు పైసలు వసూలు చేసి సర్కారులో జమ చేయడానికి బదులుగా పేద సాధువులకు పంచేసేవారు.* కొంతకాలానికి ప్రభువు ఆ ఉద్యోగం కూడా వదిలిపెట్టేసారు. ప్రభువు యొక్క మామ బాగా విసిగిపోయారు.
నృసింహతాత్యా ఆరు సంవత్సరాల వారు అయ్యేసరికి ఉపనయనము చేయడం తప్పనిసరి అయ్యింది. ఇంట్లో పైసా లేదు. ఉపనయనము ఎలా చేయాలి? బయమ్మకు విచారం కలిగింది. *ప్రభువు తన తల్లి విచారం తెలుసుకొని ఇంటి దగ్గరలో ఉన్న సోమేశ్వర దేవాలయంలో ఆసనం వేసుకొని గణపతి ముందు వక్కపోకను ఉంచి మా తాత్యా ఉపనయనము నిర్విఘ్నముగా జరుగాలని సాయంత్రం వరకు అదే దేవాలయంలో కూర్చుని ఉండిపోయారు. సాయంత్రం సమయంలో వెంకప్ప అనే పేరుగల వైశ్యుడు అకస్మాత్తుగా ఉపనయనమునకు కావాల్సిన బట్టలు, నాలుగు వందల మంది భోజనానికి సరిపోయేటట్లుగా సామాగ్రి తీసుకొని మ్రొక్కు తీర్చుకోవడానికి వచ్చి సోమేశ్వర దేవాలయంలో ఉన్న ప్రభువు ముందుపెట్టాడు. వెంకప్ప, ప్రభువును సాక్షాత్తూ శంకరుని అవతారమని నమ్మకముతో ఉండేవాడు.*
వెంకప్ప సంతానం కోసం మ్రొక్కుకొని ఉండెను. పిల్లలు కలిగాక మ్రొక్కు తీర్చుకోవడానికి సామాగ్రితో వచ్చెను. అది చూసి బయమ్మ అత్యంత ఆనంద భరితురాలయ్యెను. ముహూర్త సమయానికి ఉపనయనము నిర్విఘ్నముగా జరిగెను. ఇదంతా గణపతియే చేసాడని ప్రభువు అన్నారు.
తరువాయి భాగము రేపు చదువుకుందాము......
దిగంబర దిగంబర శ్రీపాదవల్లభ దిగంబర
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 SHRI MANIK PRABHU - HIS LIFE AND MISSION - 11 🌹
✍️. Nagesh D. Sonde
📚. Prasad Bharadwaj
🌻 04. In search of the Self - 2 🌻
In an unbroken tradition, from Shri Manik Prabhu Maharaj to Shri Siddharaj Manik Prabhu, every Peethadhipati of the Sampradaya of Shri Prabhu has contributed to the wealth of Bhajans, poetical outpourings which tie emotional bonds between the ‘Upasya’ and the ‘Upasaka’.
Whatever mood they may exhibit in their outward way of life, their inner spiritual strength made them pour out intensely the spiritual earnestness towards the Lord, which contained not only Jnana, Bhakti, Vairagya but also the Karma to be performed by the people at large.
In Shri Manik Prabhu Sampradaya nothing is more important than singing the glory of the Lord. It is realised that while intellectual and philosophical disputations may attract and captivate the mind, it is the sound, the naad, that moves the heart.
It is the Eternal Sound AUM, which transformed all this that, verily, is. The very first hymn of Mandukya Upanishad declares, “AUM, is verily, all THIS, the Imperishable.”
Samaveda is the epitome of Naad, therefore it is called Naad-Brahma. Shri Krishna declaring his Vibhuti, divine manifestation, says: “Of the offerings, I am the offering of silent adoration” (Bhagavad Gita. X.25).
Further the Lord has assured of His presence among his devotees singing his glories, “I do not dwell in Vaikuntha, nor in the hearts of the Yogis; I dwell there, Narada, where my devotees sing my eulogies” (Bhagavat Purana). Shri Narasimha Sarasvati Maharaj tells us in Guru Charitra (51.40-42)
“I shall tell another mark;
through music should one hear,
For there do I ever dwell, my Will
in Music is ever dear.
Those who daily do sing, on them
my eternal love remains.
In their residence ever, you may
consider my appearance.”
This thread was picked up by Shri Manik Prabhu Maharaj as the most powerful means for deliverance of the human soul. In the tradition of saints, Shri Manik Prabhu started spreading highly philosophical wisdom through Bhajans, couched in simple and commonly understood words.
It is truly said that “nadopasanaya deva Brahma Vishnu, Maheshvarah / bhavanty upasita nunam yasmadete tadatmakah /”. If propitiation is done through music, devotion to Brahma, Vishnu and Maheshvar is truly established.
“All this world is the syllable AUM. Its further explanation is this: the past, the present, the future – everything is just AUM. And whatever transcends the three divisions of time – that too is AUM” declares Mandukya Upanishad at the very outset.
In the word ‘nada’, the letter ‘na’ denotes the Primal Breath, Prana and ‘da’ denotes the Primal Energy, Agni. The combination of these two primary energies contribute to the upsurge of spirituality in a person.
Shri Prabhu moved from place to place like a free bird or breeze which knew no bounds. In the bosom of Mother Nature, he had all the satisfaction and contentment which the world of the attachment and possessions would not give.
In Avadhoot Gita, it is said: “To me there exists no mental act that is auspicious or inauspicious. There is no bodily activity which is fair or foul nor any speech which is pleasant or unpleasant”. (Avadhoot Gita I.8)
Continues...
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
10.May.2020
------------------------------------ x ------------------------------------
🌻. చతుర్థ దత్తావతారము 🌻
🌷. ప్రభువు బాల్యలీలలు - 4 🌷
🌸. ప్రభువు మరియు మామ 🌸
కుటుంబం యొక్క యోగక్షేమాలు ప్రభువు యొక్క సామర్ధ్యంపై నడిచేవి. కానీ, ఆర్ధిక పరిస్థితి అంతంత మాత్రంగా ఉండేది. ప్రభువు కుటుంబ పోషణ మామకు కష్టంగా ఉండేది.
ప్రభువు ఏమి పనిచెయ్యకుండా బాధ్యతారాహిత్యంగా వ్యవహరించడం నచ్చేది కాదు. ఏదైనా ఉద్యోగం చేయాలి, దేవునిపై భారం వేసి కాలం గడపడం సామాన్యుల లక్షణం అని మామ నమ్మేవారు. వారి దృష్టిలో పురుషార్థ లక్షణమైన ఉద్యోగం చేయాలి, వ్యవహారిక జ్ఞానం సంపాదించాలని అనుకునేవారు.
కానీ ప్రభువు వీటిని ఎప్పుడూ లక్ష్యపెట్టలేదు. ఎప్పుడూ భిన్నంగా ఆలోచించేవారు. అప్పుడప్పుడు మామ ఇంట్లో ప్రభువు ఉండేవారు. ఒకరోజు మధ్యాహ్నము మామ బయట నుండి ఇంటికి వచ్చేసరికి ప్రభువు మంచంపై శాలువా కప్పుకొని పడుకొని ఉండిరి.
మామ వెంటనే, ప్రభువును లేపి, జాగీర్ దార్ లాగ నిద్రిస్తున్నావు. కొంచెమైనా సిగ్గు అనిపించదా? నీవేంటి? నీ యోగ్యత ఏమిటి? 16 సంవత్సరాల గుఱ్ఱములాగా ఉన్నావు. ఇంకా పొట్ట నింపుకునే తెలివిలేదు. నీ కోసం ఇతరులు కష్టపడాలా? కొంచెమైనా కాళ్ళు చేతులు ఆడించాలి. శరీరంలో బుద్ధి ఉంది కానీ విద్యాభ్యాసం వద్దు. శరీర సామర్ధ్యం బాగుంది కానీ పనిచేయకూడదు.
ఇతరులు పైన ఆధారపడకుండా ఇంటి పరిస్థితి చూడు. అమ్మ నీ కోసం కష్టపడాలి కానీ నీవు తన కోసం ఆలోచించవు. నేనైనా మీ కుటుంబమును ఎంతని పోషిస్తాను. *తన హితము తాను చేసుకోకపోతే ఇతరులు ఎవరు చూస్తారు.
నా ఇంట్లో ఇకమీదట నీకు ఆసరా దొరకదని గ్రహించు. ఇన్ని రోజులు నీ పాలన, పోషణ చూసింది వ్యర్ధమైపోయింది. ఇక ముందు నీకు భోజనం దొరకదు. భోజనం పెట్టకపోతేనే నీ కళ్ళు తెరుచుకుంటాయి. పో! నా ముందునుండి వెళ్ళిపో! అని మామ ప్రభువును తీవ్రంగా మందలించారు.
ఇది విని ప్రభువులో ఏ తేడా కనిపించలేదు. తాము నిరాధారమయ్యామని కూడా అనిపించలేదు. మామ యొక్క అంతఃకరణ ప్రభువుకు తెలుసు.
వ్యవహార దృష్టిలో మామ తన కర్తవ్యం చేశారు. ప్రభువు భక్తులకు మామ వ్యవహారము నచ్చేది కాదు. కానీ ప్రభువుకి మామ ప్రాపంచిక దృష్టి కలవారని, ఆయన సహజంగా అలా వ్యవహరిస్తారని ప్రభువుకి తెలుసు. ఇది ప్రభువుకి అనుకూలంగా జరిగింది.
ప్రభువు కుటుంబ బంధం నుండి విముక్తి చెంది బయట ప్రపంచంని ఉద్ధారించాల్సి ఉండెను. మామ ఈ విధంగా మందలించగానే, ఇదే ఇల్లు విడిచే సమయమని ప్రభువుకి అనిపించింది.
ప్రభువు తండ్రి గారైనా మనోహర్ నాయక్ గారికి ముందే తెలుసు. ప్రభువు సంసారంలో ఉండరని, కుటుంబ వ్యవహారం కోసం నరసింహతాత్యా ఉన్నడని అనుకునేవారు. కనుక ప్రభువు యొక్క ఏ పనిని మనోహర్ నాయక్ విరోధించేవారు కాదు. మామకు ఈ విషయాలు తెలియవు.
మామ యొక్క మాటలు, మందలించడం పూర్తికాగానే, ప్రభువు అత్యంత శాంతంగా ఉల్లాసంతో, తాను ధరించిన ధోతిని చించి, దానిని లంగోటిగా ధరించి మామ కాళ్లకు నమస్కరించి బయటకి వెళ్ళిపోయారు. వెళ్తూ వెళ్తూ ప్రభువు యొక్క నోటినుండి గంగాజల నిర్మల ప్రవాహము ఏ విధంగా ఉంటుందో ఆ విధంగా ఈ క్రింది వాక్ ప్రవాహం సహజంగా వెలువడింది.
ప్రభువిణ కోణ కుణాచా వాలి?
కర్తా హర్తా తో కరవీతా 'మీ' మిథ్యా జనబోలి
కొణ కుణాచా చాకర్ మాలక్, వ్యర్థచి భాషణ ఖాలీ
మాణిక మ్హణే మాతేచ్యా ఉదరీ నవమాస రక్షణ కేలీ
భావము: ఏ ప్రభువైతే (దత్త ప్రభువు) తల్లి గర్భంలో తొమ్మిదినెలలు రక్షించినాడో ఆ ప్రభువే (దత్త ప్రభువు) నాకు జన్మనిచ్చారు. ఆ ప్రభువే (దత్త ప్రభువు) నాకు పోషించుకునే సామర్థ్యం ఇస్తారు. తనే నాకు సర్వస్వము" అన్నారు.
మామా! మీరు కారణం లేకుండా మనసుకి కష్టం కలిగించుకోకండి. మీ ఆశీర్వాదం నాకు ఎప్పుడూ ఉండనివ్వండి, నేను వెళ్తున్నాను. ఈ విధంగా మామ యొక్క మందలింపుని తనకు అనుకూలంగా మార్చుకుని ప్రభువు బయటపడ్డారు.
ప్రభువు చిన్నప్పటినుండి "ప్రభు" అంటే దత్త ప్రభువు అని పలికేవారు.
తరువాయి భాగము రేపు చదువుకుందాము....
దిగంబర దిగంబర
శ్రీపాదవల్లభ దిగంబర
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 SHRI MANIK PRABHU - HIS LIFE AND MISSION - 12 🌹
✍️. Nagesh D. Sonde
📚. Prasad Bharadwaj
🌻 04. In search of the Self - 3 🌻
Subala Upanishad describes an Avadhoot thus “One should be like a child. The characteristics of the child are non-attachment and innocence.
By abstaining from (unnecessary) speech, (unnecessary) learning, by nonobservance of (unnecessary) rituals relating to class or stages of life, one acquires the state of solitude that is spoken in the Vedas” (Subal Upanishad 13). Shri Prabhu was passing through this pure and fearless state of a child.
During one of his wanderings, he arrived at Chalakapur, a small town near Kalyan. The Sun had already set and he had no place to stay at night. On the outskirts of the town, he saw a temple dedicated to Hanuman.
The people of this area did not visit this temple after nightfall. It was believed that during night, Hanuman bore his ferocious countenance which no human being could see and remain alive. Shri Prabhu was not aware of this legend.
When he approached the temple he saw the doors open and the place deserted. He entered the temple and slept at the feet of the Lord, after safely depositing his clothes and sandals on the shoulder of Shri Hanuman.
The next morning as the Sun rose, the temple priest came to perform the daily worship. Seeing someone’s footwear deposited on the idol, a sacrilegious act, his anger knew no bounds.
Taking the person sleeping in the temple responsible for this dastardly act, he started beating him black and blue. However, the Lord recognises his devotees and the faith they have in him. Consequently, even as the priest was beating Shri Prabhu, blood started oozing from the idol.
Seeing this strange occurrence, the priest was shaken up and it dawned on him that the person he was beating was not an ordinary person. When Shri Prabhu revealed his identity he fell at his feet and implored his mercy.
The news spread like wild fire. People who were afraid to enter the temple thronged in thousands. The entire atmosphere was surcharged with religious fervour. Bayadevi, Shri Prabhu’s mother and Nrisimha, his brother came over to Chalakapur.
From Hyderabad came Raja-Rai-Rayan, a nobleman of the Nizam’s court. All experienced the overflowing Grace of Shri Prabhu and no one went back empty handed. Such was the compassion of Shri Manik Prabhu.
He stayed at Chalakapur with his mother and brother for some months at the insistence of the people and later left for Mailar as desired by mother Bayadevi.
Continues....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
11.May.2020
------------------------------------ x ------------------------------------
🌻. చతుర్థ దత్తావతారము 🌻
సేకరణ : ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌸. అమృతకుండము 🌸
కళ్యాణ్ నుండి సుమారు 3 క్రోసుల దూరంలో 'మంటాల' అనే గ్రామానికి దగ్గరలో 'అమృతకుండము' అనే అత్యంత పురాతన తీర్థక్షేత్రం ఉంది.
పూర్వం ఆర్య సంస్కృతి యొక్క వైభవకాలంలో ఎంతోమంది తపోనిధులు తపస్సు చేసి ఈ తీర్థము యొక్క మహత్యాన్ని పెంచారు. ఈ కుండము నాలుగు దిక్కులా రాళ్లతో నిర్మించబడింది. ఏ కాలంలోనై నీటిధార కుండమునుండి బయటకు వస్తూ ఉంటుంది. ఈ నీళ్లుతో పొలాలు కూడా బాగా పండుతాయి.
దీనికి ఉత్తర దిశలో శంకరుని దేవాలయం ఉంది. ఇక్కడే గుహలాగ ఒక ప్రదేశం ఉంది. సాధు, గోసావి, బైరాగులు ఇక్కడ నివసిస్తూ ఉంటారు. శివాలయము యొక్క పూజారి మంటాల గ్రామంలో ఉంటారు.
మంటాల గ్రామానికి చెందిన కులకర్ణి గారు నిత్యం అమృతకుండముకు దైవదర్శనార్ధము వచ్చేవారు.
ఈయన రోజులాగే శంకరుని దర్శనానికి వచ్చి ప్రదక్షిణ చేసే దారిలో దూరంగా పదహారు-పదిహేడు సంవత్సరాల వయస్సులో ఉన్న యువకుడు అతని దృష్టిలో పడ్డాడు. ఆ యువకుని శరీర వర్ఛస్సును చూసి ఆ గృహస్థు విస్మయం చెందారు.
శరీరంపై లంగోటితో భస్మధారియైన ఆ యువకుని స్వరూపం చూడగానే సాక్షాత్ శంకర భగవానుని దర్శనం అయినట్లు అనిపించింది. అతని దగ్గరికి వెళ్లి మీరెవరు? ఎక్కడినుండి వచ్చారు? ఈ భయానక నిర్జన ప్రదేశానికి ఎందుకు వచ్చారు? అని అడగాలని ఆ బాలుని వద్దకు వెళ్లాలని ఆ వైపు నడిచాడు.
ఆ యుక్త బాలకుడు ముందు ముందుకు వెళ్తున్నాడు. ఆ బాలుడిని వెంబడించి, వెనకనే ఆ గృహస్థు వెళ్ళాడు. చెట్ల మధ్యలో బాలకుడు కనిపించలేదు. కానీ, ఒక భయంకరమైన పులి కనిపించింది.
అతనికి భయం కలిగి, ముందుకు వెళ్లాలన్న ఆలోచన విరమించుకొని, అక్కడనుండి పరిగెత్తుకుని మంటాల గ్రామానికి చేరుకున్నాడు. కానీ ఆ బాలకుని యొక్క రూపము మరువలేకపోయాడు.
అతను దైవ స్వరూపమేమో? అతనికి పులి అంటే భయం లేదా? మనుష్యుడైతే ఆ బాలకుడు భయంతో పులి అని అరిచేవాడు. మనసులో మళ్ళీ అమృతకుండముకు వెళ్లాలనిపించినా పులియొక్క భయం వలన మళ్ళీ చాలా రోజులు వరకు ఆ వైపుకు వెళ్ళలేదు.
తరువాత రెండు నెలలకు చెక్క గుర్రముపై కూర్చొని ఒక యుక్తవయస్సులో ఉన్న బాలుడు మంటాల గ్రామంలో కనిపించాడు. ఆ ఊరి పిల్లలకు ఆ చెక్కగుఱ్ఱము విచిత్రంగా అనిపించి ఆ బాలకుడి చుట్టూ చేరారు. ఈ అందరి పిల్లలతో కలిసి ఆ బాలుడు కులకర్ణి ఇంటికి చేరుకున్నాడు.
కులకర్ణి దగ్గరికి వెళ్ళగానే అతనిని కళ్యాణ్ కి చెందిన మాణిక్ ప్రభు అని గుర్తుపట్టాడు. తను రెండు నెలలు క్రితం అమృతకుండము వద్ద చూసిన బాలుడు ఇతనే అని నిర్దారించుకున్నాడు.
కళ్యాణి మాణిక్ ప్రభు అనగానే ఊరంతా ప్రభు దర్శనానికి కదిలి వచ్చింది. ఆ సమయంలో *కులకర్ణి ఇంట్లో ఆయన భార్య ప్రసవవేదన పడుతుండెను. ఎంతసేపైనా ప్రసవం జరగలేదు.
అప్పుడు ప్రభువు అతనితో, భయపడకు, ఊరిలో నలుగురు బ్రాహ్మణుల వద్ద నుండి తీర్థం తీసుకొని వచ్చి నీ భార్యకు త్రాగిస్తే మంచి జరుగుతుంది అని చెప్పారు. ఆ విధంగా చేయగానే సుఖప్రసవం అయి పుత్రుడు జన్మించాడు.
కులకర్ణి ఆనందం చెప్పనలవి కాదు. ప్రభువు అక్కడనుండి వెళుతుంటే బెల్లంతో చేసిన లడ్డు కులకర్ణి గారు ప్రభువు చేతిలో పెట్టారు, అది తిని ప్రభువు సంతుష్టులయ్యారు.
ఈ విషయం తెలిసి గ్రామస్థులందరూ పోగయ్యారు. కానీ, ప్రభువు చెక్కగుఱ్ఱంపై స్వారీ చేస్తూ వెళ్ళిపోయారు. ప్రభువును వెంబడించడం వారికి సాధ్యం కాలేదు.
తరువాయి భాగము రేపు చదువుకుందాము.......
దిగంబర దిగంబర
శ్రీపాదవల్లభ దిగంబర 🙏
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 SHRI MANIK PRABHU - HIS LIFE AND MISSION - 13 🌹
✍️. Nagesh D. Sonde
📚. Prasad Bharadwaj
🌻. 05. Venkamma 🌻
Mailar is one of the ancient holy places, popularly known as ‘Dakshina Kashi’. Shiva is worshipped here as Martanda Bhairava and is also venerated locally as Khandoba. The temple received many donations from far and wide, including from the Peshwas.
During the period when Shri Prabhu arrived here the town was a prosperous trading centre. During the annual festival of the temple innumerable devotees thronged this town.
As long as Shri Prabhu stayed there, it became normal for the devotees to take his blessings after taking the Darshan of Martanda Bhairava. For many, Shri Prabhu appeared as Shiva himself in the garb of a wandering recluse.
During this period, his fame as an Avatar of Shri Dattatreya spread further in the surrounding areas. Among the many frequent visitors, there was one lady of exceptional spiritual competence.
She had all the potential for being spiritually awakened but seemed to be waiting for the grace of a Guru. She belonged to the Komti caste, a trading community (vaishya) and appeared to be endowed with wealth and prosperity.
None noticed her, for she had been keeping to herself at the far end. Each day she would come and take Shri Prabhu’s blessings and sit in the corner till the close of the day when all the crowd would disperse.
Thus, on each day she was experiencing the Grace of Shri Prabhu, for it appeared that she had finally met her ordained Guru. The Grace was silently flowing through her and preparing her for the path chosen for her in the Sampradaya.
This remarkable lady was none other than Venkamma, who became a powerful force, Shakti Svarupini, in Shri Manik Prabhu Sampradaya.
Great saints have an insight which is unlike that of normal persons. Among the large crowd which was coming over for his Darshan, he had seen her spiritual preparedness with his mystic eye.
No one has admittance in spiritual matters unless they are so authorised. The person has to be an Adhikari, qualified to receive initiation and retain the extraordinary power bestowed on him.
An unqualified person will not be able to receive, let alone sustain the power of penance. Shri Prabhu realised that here was one such personality who was well equipped for being initiated. Therefore, when all the persons left his presence, he called her.
“You have taken Prasad more than once”, he told her, “Why do you then come again and again. Why don’t you go back to your family?” When the reference to her home and family was made, she seemed to come out of a trance.
Where was her home? Who were her father, mother, brothers and sisters? She replied, “I do not know where my home is or my family. I have therefore come to you to seek guidance to the place of my abidance. Your lotus feet appear to me to be the place where I can take shelter”.
These words had more significance than was prima facie apparent. She was receptive to the resonance which was passing from Shri Prabhu and she was so much immersed in that Grace that the entire surrounding seemed to have become full of Shri Manik Prabhu.
Continues....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
12.May.2020
------------------------------------ x ------------------------------------
🌻. చతుర్థ దత్తావతారము 🌻
🌸. అమృతకుండము - 2 🌸
ప్రభువు కళ్యాణి నుండి వెళ్ళిపోగానే ఇంట్లోని వారందరికీ బాధ కలిగింది. మామకు కూడా చాలా దుఃఖం కలిగింది. తానొకటి తలిస్తే, దైవం మరొకటి తలిచింది అనిపించింది. నాలుగుదిక్కులా ప్రభు కోసం వెతికించారు.
చాలా రోజులు వెతికినా ప్రయోజనం లేకపోయేసరికి అందరూ నిరాశ చెందారు. ప్రభువుతో ఆటలాడిన పిల్లలకు కూడా చాలా దుఃఖం కలిగింది. కళ్యాణి నుండి వెళ్ళినతర్వాత మూడు నాలుగు నెలలు తర్వాత మంటాల గ్రామంలో కనిపించారు.
బయమ్మ, హనుమంత్ రావు దాదా, నృసింహతాత్యాలను తీసుకొని మామ మంటాలకు వచ్చారు. మంటాలలో కూడా ప్రభువు, కుటుంబ సభ్యులకు కనిపించలేదు. అమృతకుండము, సీతా గుహ ఇలా అన్నీ చోట్ల ప్రభువు కోసం అడిగారు.
కానీ ఫలితం లేదు. వీరందరూ మంటాలలో కొద్దిరోజులు ఉన్నారు. కొద్దిరోజులు తర్వాత ప్రభువు అమృతకుండము దగ్గర ఉన్నారని తెలిసి, కుటుంబ సభ్యులు అందరూ అమృతకుండముకు చేరుకున్నారు. ప్రభువు కనిపించగానే అందరికీ చాలా సంతోషం అనిపించింది.
అక్కడ రెండు మూడు రోజులుండిపోయారు. ప్రభువు దర్శనం కోసం వేలాదిమంది వచ్చి వెళ్తున్నారు. ఆ సమయంలో అమృతకుండము లో 'నిత్యశ్రీ నిత్యమంగళము' గా అనిపించింది. అన్నదానములు కూడా విరివిగా జరుగుతుండేవి. పేడా (కోవా), కొబ్బరికాయలు, అమ్మే దుకాణాలు వెలిసాయి.
ప్రభువుకు జరుగుతున్న పూజలు, అర్చన, నైవేద్యం, బ్రాహ్మణభోజనం ఇవన్నీ చూసి మామ ఆశ్చర్యపోయారు. ప్రభువు సామర్ధ్యం ఇపుడు అందరికీ అర్ధమయ్యింది.
ప్రభువు కుటుంబ సభ్యులను సముదాయించి తిరిగి అందరినీ కళ్యాణికి పంపించారు. హనుమంత్ రావు మొదటినుండి మౌనిగా ఉండేవారు. మామ యొక్క అదుపాజ్ఞలో ఉండి జీవనం కొనసాగించారు. కుటుంబ సభ్యులతో ప్రభువు, ఇలా చెప్పారు. కుటుంబ వ్యవహారంలో నృసింహతాత్యా సరైనవారు, నన్ను మాత్రం మీరు లెక్కలోకి తీసుకోవద్దు అని అన్నారు.
ప్రభువు నడవడికలో స్వతంత్ర ప్రవృత్తి మొదలయ్యింది ఈ అమృతకుండము దగ్గరే. ఈ ప్రదేశంలో ప్రభువు స్థిరంగా ఆరునెలలు నివసించారు.
తరువాయి భాగం రేపు చదువు కుందాము.....
దిగంబర దిగంబర
శ్రీపాదవల్లభ దిగంబర
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 𝙎𝙃𝙍𝙄 𝙈𝘼𝙉𝙄𝙆 𝙋𝙍𝘼𝘽𝙃𝙐 - 𝙃𝙄𝙎 𝙇𝙄𝙁𝙀 𝘼𝙉𝘿 𝙈𝙄𝙎𝙎𝙄𝙊𝙉 - 14 🌹
✍️. 𝙉𝙖𝙜𝙚𝙨𝙝 𝘿. 𝙎𝙤𝙣𝙙𝙚
📚. 𝙋𝙧𝙖𝙨𝙖𝙙 𝘽𝙝𝙖𝙧𝙖𝙙𝙬𝙖𝙟
🌻. 05. Venkamma - 2 🌻
Her heart was pure enough to become the resting place of Shri Prabhu’s Grace. It is rare for one to be spiritually inclined.
People gather around Gurus looking for material gains and economic prosperity.
Few and rare are those who come with two bare hands but go back with abounding grace showered by innumerable hands of the Lord.
Few therefore, know the importance of asking and what it is to receive without asking.
Therefore Shri Krishna rightly pointed out to Arjuna, “Among thousands of men scarcely one strives for perfection, and of those who strive and succeed scarcely one knows Me in truth” (Bhagavad Gita VII.3).
In Avadhoot Gita also it is said at the outset that “It is only with the Grace of the Lord that the knowledge of Advaita is born, which alone protects one from great danger” (Avadhoot Gita I.1).
Devi Venkamma seemed to be one such rare person in whom the knowledge of Advaita had ripened. For her, Shri Prabhu became the creator, the sustainer and the deliverer.
In fact, in time to come she was to realise the unity of herself and her Guru. People often think that this is possible only for the chosen few on whom the Guru sheds his grace.
They forget that the fault lies not in the unwillingness or in the inability of the Guru to shed such grace but because of one’s own infirmity, incapacity to receive such Grace.
Consequently, their own weakness is transferred to the Guru and they wander searching for Guru after Guru of their liking. However it is not so.
The Guru’s Grace does not depend upon how much you please him with your outward service, wealth and prosperity, when your own heart itself is poor and incapable to receive the ever flowing grace.
If the people keep their minds and hearts pure and auspicious then the Lord is sure to dwell therein.
A popular verse says: “What were the good practices of Vyadha? What was the age of Dhruva? What was the learning of Gajendra? What was the prowess of Ugrasena?
What was the beauty of Kubja? What was the wealth of Sudama? The Lord, who is the lover of devotion, is pleased with devotion itself and does not bother about other qualities”.
It is only on the basis of such absolute Shraddha that the Lord takes the devotee under his shelter and gives this assurance as said in Bhagavad Gita.
“Those who worship Me, meditating on Me alone, to them who ever persevere, I bring attainment of what they crave and security in what they have” (IX.22).
“Swiftly does he become a soul of righteousness and obtain lasting peace, O Arjuna, you know this for certain that My devotee perishes never” (IX.31).
Therefore, He strongly recommends to each of us, “On Me fix your mind; to Me be devoted; worship Me; revere Me; thus having disciplined yourself, with Me as your goal, to Me shall you come” (IX.34).
Continues.....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
13.May.2020
------------------------------------ x ------------------------------------
------------------------------------ x ------------------------------------
------------------------------------ x ------------------------------------
------------------------------------ x ------------------------------------