త్రిపురా రహస్యము / TRIPURA RAHASYA
🌹. త్రిపురా రహస్యము - 1 / Tripura Rahasya - 1🌹
🌻. స్వామి దత్తాత్రేయ విరచిత ఆత్మ జ్ఞాన యోగము 🌻
✍️. క్రోవి పార్థసారథి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴 ప్రస్తావన 🌴
'నమస్మారం గురుదేవా!” రెండు గొంతులు ఒక్కసారిగా పలికేటప్పటికి ఉలిక్కిపడితలఎత్తి చూశాడు రత్నాకరుడు.
ఎదురుగా వినమ్రులై, చేతులు జోడించి నమస్కరిస్తూ నిలబడి ఉన్నారు తన శిష్యులు కృష్ణశర్మ, నారాయణభట్టు.
చాలా కాలానికి వచ్చిన శిష్యులను చూసి పరమానందభరితుడైనాడు రత్నాకరుడు.
కుశలప్రశ్నల అనంతరము అడిగాడు ఏ పనిమీద వచ్చారు ?' అని.
“గురువర్యా ! ఇప్పటిదాకా మీ వద్ద ఉపనిషత్తులు చెప్పుకున్నాం బ్రహ్మసూత్రాలుచెప్పుకున్నాం, శ్రీవిద్యలో అనేక గ్రంథాలను చెప్పుకున్నాం. ఇప్పుడు 'త్రిపురా రహస్య దీపిక' అనే జ్ఞానఖండాన్ని చెప్పుకుందామని వచ్చాం, కాబట్టి, కాదనక మమ్ములను కృతార్ధులను చెయ్యండి” అన్నారు శిష్యులు.
ఆ మాటలకు, శిష్యుల యొక్క జ్ఞానజిజ్ఞాసకు ఆనందించినవాడై ఇవాల్టికి సెలవుతీసుకుని రేపు రండి అన్నాడు రత్నాకరుడు. అనుకున్న ప్రకారం మర్నాటి సాయం సమయానవచ్చిన శిష్యులు, గురువు గారికి సాష్టాంగ ప్రణామాలర్పించి, ఆయన అనుమతితోసుఖాసీనులైనారు.
రత్నాకరుడు అమితమైన ఆదరంతో తన శిష్యులకు 'త్రిపురా రహస్యదీపిక'అనే జ్ఞానఖండాన్ని అందించటానికి ఉద్యుక్తుడౌతున్నాడు.
ఓం నమః కారణానంద రూపిణీ పరచిన్మయీ |
విరాజితే జగచ్చిత్ర చిత్ర దర్పణ రూపిణీ ॥
ఓంకార స్వరూపమైనది, చరాచర జగత్తుకు కారణ భూతమైనది, పరబ్రహ్మస్వరూపమైనది, దేశకాల వస్తువులచే పరిమితము కానిది, స్ధావర జంగమాత్మకమైనజగత్తు అనే చిత్రమును ప్రతిబింబింపచేసే దర్పణము వంటిది, సర్వోత్కృష్టమైనది, మిక్కిలి ప్రకాశవంతమైనది అయిన ఆ త్రిపురాదేవికి నమస్కరిస్తున్నాను.
త్రిపురాదేవి - త్రిపురములకు అధిపతి, ముల్లోకములకు అధిపతి. భూలోక, భువర్లోక, సువర్లోకాలను ముల్లోకాలు అంటారు.
మూడు లోకాలకు అంటే, జగత్తులోఊర్బ్వలోకాలు ఏడు, అధోలోకాలు ఏడు మొత్తం పద్నాలుగు లోకాలున్నాయి. వాటిలోముఖ్యమైనవి మూడు.
ఆ దేవి మూడు లోకాలకు అధిపతి అంటే మిగిలిన మొత్తం లోకాలకు కూడా ఆధిపత్యం ఆమెదే అనే మాట వేరే చెప్పనవసరం లేదు. కాబట్టి త్రిపురాదేవిఅంటే - ఈ జగత్తు కంతటికీ అధిపతి అయిన పరమేశ్వరి అని అద్ధం.
ఆమె యొక్కమాహాత్య శ్రవణం మోక్షదాయకం. ఆ పేరు తలచినంతనే పాపాలు పటాపంచలై పోతాయి.
ఇక త్రిపురా రహస్య దీపిక అనేది జ్ఞానఖండము. ఇది మహాద్భుత మైనది. దీనిని విన్నవారికిసుఖదుఃఖాలు ఉండవు. రాగద్వేషాలు నశిస్తాయి. మరుజన్మ ఉండదు. ఇది సర్వవేదాలసారము. సర్వమతాల అంటే శైవము, వైష్ణవము, సౌరము, గాణాపత్యముల యొక్కసారము.
దీన్ని దత్తాత్రేయుడు పరశురాముడికి చెప్పాడు. దానినీ నేను మీకు వివరిస్తున్నానువినండి అంటూ త్రిపురా రహస్యదీపిక చెప్పటం ప్రారంభించాడు రత్నాకరుడు.
“బుచీకుడు' అనే మహర్షి కుమారుడు జమదగ్ని. జమదగ్ని కుమారుడుపరశురాముడు. ఇతని అసలు పేరు 'రాముడు. ఇతడు హిమాలయ పర్వతాలలో ఈశ్వరుణ్ణి గురించి ఘోర తపస్సు చేశాడు. ఆ తపస్సునకు మెచ్చి శివుడు ప్రత్యక్షమై ఈతనికి పరశువునుబహుమతిగా ఇచ్చాడు. అప్పటినుంచి ఈ రాముడు పరశురాముడైనాడు.
గాధిరాజు కుమార్తె సత్యవతి. ఈమెను “బుచీకుడు' వివాహం చేసుకున్నాడు. ఈమె చాలా పతివ్రత. ఈమె భక్తికి మెచ్చి ఏదైనా వరం కోరుకోమన్నాడు బుచీకమహర్ని.
సత్యవతి ఆలోచించి తనకొక కుమారుడు, తన తల్లికి ఒక కుమారుడు కలిగేటట్లుగావరమడిగింది. మహర్షి రెండు పాత్రలలో మంత్ర జలాన్నిఇచ్చి చెరి ఒక పాత్ర త్రాగమన్నాడు.
కాని ఆ పాత్రలను తీసుకునే సమయంలో పొరపాటున ఒకరి పాత్ర ఒకరు తీసుకోవటం జరిగింది. అది తెలుసుకున్న బుచీకుడు సత్యవతితో, 'నీ గర్భాన క్షత్రియుడు, నీ తల్లి గర్భాన బ్రాహ్మణుడు జన్మిస్తారు అన్నాడు. ఆ మాటలకు విచారించిన సత్యవతి క్షత్రియుడు నాగర్భాన కాక, నా కుమారుని గర్భాన అవతరించేటట్లుగా అనుగ్రహించమని వేడుకున్నది.
అనుగ్రహించాడు బుచీకుడు. అప్పుడు సత్యవతి తల్లి గర్భాన పుట్టినవాడే విశ్వామిత్రుడు.
సత్యవతి గర్భాన పుట్టినవాడు జమదగ్ని. జమదగ్ని కుమారుడు పరశురాముడు.
సశేషం....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 1 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER - 1
1. Salutation to Aum (undifferentiated Brahman, and yet the) Primal and Blissful cause, the transcendental consciousness shining as the unique mirror of the wonderful universe:
Note: — The one undifferentiated Brahman signified by Aum polarises as Sat-chit-ananda taking shape as Parameswari who, in Her crystal purity, displays the variegated phenomena which gyrate in equipoise within Her. Neutral Brahman and the polarised Brahman are thus interchangeable. The idea of the mirror implies the non-separateness of the object from the subject (conscious being).
2. (Harithayana said :
"Undisturbed you have heard, O Narada! the Mahatmya (The Gospel) of Sri Tripura, which teaches the way to Transcendence."
Note: — Thus begins the latter part of the book; the first part deals with a narrative of Devi (Sakti — Sri Tripura), Her worship and Her grace. Tripura literally means the three cities. They are the states — Jagrat, Svapna and Shushupti. The undercurrent of consciousness in all of them, remaining unaffected, is metaphorically called the Resident Mistress by name Sri Tripura. The procreative faculty generating new beings and the link of altruistic love connecting the offspring to the parent are personified in the Mother. Hence the feminine termination of Tripura. "The way to transcendence" signifies that interest in Tripura purifies the mind and creates the zeal for enquiry into the Truth. The listener is now fit for the ensuing discourse on wisdom.
3. I shall now discourse on wisdom, which is unique because one will be permanently freed from misery, by hearing it.
4. This is the concentrated extract of the essence of the Vedic, Vaishnava, Saiva, Satkta and Pasupata lore taken after a deep study of them all
5-7. No other course will impress the mind so much as this one on Wisdom which was once taught by that illustrious master Dattatreya to Parasurama. The teaching was born of his own experience, logical in sense and quite unique in its nature. One who cannot apprehend Truth even after hearing this must be dismissed as a silly fool to be ranked among the insentient and accursed of God; Siva himself cannot make such an one gain wisdom.
8. I now proceed to relate that incomparable teaching. Listen! Oh, the lives of Sages are most sacred!
9-11. Narada too served me to learn the same from me; for, service to sages enables one to apprehend their innate kindness, just as the sense of smell helps one to detect the intrinsic odour of musk.
As Parasurama, the son of Jamadagni, already pure-minded and pleasing to all, was listening to the Gospel of Tripura from the lips of Dattatreya, he became abstracted in devotion and so growing still for a time, his mind became still purer.
12-13. Then as the mind relaxed, his eyes glowed in rapture and his hair stood on end, as if his ecstasy could not be contained within but must escape through the very pores of his body. He then fell to the ground before his master Datta.
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
Date: 31/Jul/2019
🌹. త్రిపురా రహస్యము - 2 / Tripura Rahasya - 2 🌹
🌻. స్వామి దత్తాత్రేయ విరచిత ఆత్మ జ్ఞాన యోగము 🌻
✍️. క్రోవి పార్థసారథి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴 ప్రస్తావన 🌴
జమదగ్ని, ప్రసేనజిత్తుని కుమార్తె రేణుకను వివాహం చేసుకున్నాడు. ఈమెకు ఐదుగురు కుమారులు కలిగారు. అందులో ఆఖరువాడు రాముడు. రేణుక నీరుతీసుకు రావటానికి నదికి వెళ్ళి, ఆ నదిలో జలకాలాడుతున్న చిత్రరధుదనే గంధర్వుణ్ణి చూస్తూ అలా కొంతకాలము ఉండిపోయింది. దాంతో ఇల్లు చేరటం ఆలస్యమయింది.
చిత్రరధునితో ఈమె వ్యభిచరించింది అని జమదగ్ని కోపించి, కుమారులను పిలిచిరేణుకను సంహరించమన్నాడు. వారందకు అంగీకరించ లేదు. అందుకని వారిని భస్మంచేసి,చివరగా రాముణ్తీ పిలిచి తల్లిని సంహరించమన్నాడు.
తండ్రి మాటకు ఎదురాడకుండా,తల్లిని సంహరించి, ఈ వార్తను తండ్రికి తెలియ చేశాడు రాముడు. దానికి జమదగ్నిఆనందించి ఏదైనా వరం కోరుకో మన్నాడు. తల్లిని, సోదరులను మళ్ళీ బ్రతికించమన్నాడు రాముడు. ఈ రకంగా రేణుక ఆమె పుత్రులు పునర్జీవితులైనారు.
హయహయుడనే మహారాజు, జమదగ్ని మహర్షిని సంహరించాడు. భర్త శవంమీదపడి రేణుక విలపిస్తూ, ఇరవై ఒక్కసార్లు గుండెలు బాదుకున్నది.
అది చూసిన పరశురాముడుఇరవై ఒక్కసార్లు క్షత్రియులతో యుద్ధం చేసి, వారందరినీ సంహరిస్తాను అని శపధం చేశాడు. అన్నమాట ప్రకారం ఇరవై ఒక్కసారి దండయాత్ర చేసి బాలురను, వృద్ధులు వదిలి మిగిలిన రాజులందర్నీ సమూలంగా నాశనం చేశాడు.
ఈ రకంగా క్షత్రియకులాన్ని నాశనం చేసిన పరశురాముడు, రామావతారంతో, తన అవతారం పరిసమాప్తి గావించి మోక్షగామియై దత్తాశ్రేయుణ్ణి గురువుగా ఎంచుకున్నాడు.
అనసూయ, అత్రి మహర్షుల కుమారుడు దత్తాత్రేయుడు. అత్రిమహర్షి విష్ణువునుగూర్చి తపస్సు చేయగా, విష్ణువు 'నేను నీకు దత్తుడనౌతాను' అన్నాడు. ఆ తరువాతత్రిమూర్తుల అంశతో అత్రి మహర్షికి ఒక కుమారుడు కలిగాడు. అతడే దత్తాత్రేయుడు. అందరికీ ఆత్మవిద్య బోధించిన వాడు.
గురుసాంప్రదాయాన్ని లోకానికి అందించిన వాడు. సద్గురువు లందరికీ మూల పురుషుడు. గురువు అంటే అజ్ఞానపు చీకట్లను పారద్రోలేవాడుఅని అర్ధం.
గుకారశ్చాంధకారస్తు రుకార స్తన్నిరోధకఃl
అంధకార వినాశిత్వాత్‌ గురురిత్య భిధీయతే ll
'బృ' అంటే చీకటి. 'రు అంటే దాన్ని పోగొట్టేది. అజ్ఞానపు చీకట్లను పారద్రోలి,జ్ఞానాన్నిస్తాడు కాబట్టే అతనికి “గురువు” అని పేరు వచ్చింది.
అందుచేతనే ముందుగా నా గురుదేవులు విరజానందనాధ, సదానందనాధ, శుకానందనాధులకు ప్రణమిల్లి, ధర్మసంస్థాపన కోసం ఏర్పాటయిన శృంగేరీ, బదరీ, ద్వారక, పూరి, కంచి, పుష్పగిరి, కుర్తాళం పీఠాధిపతులకు సాష్టాంగదండ ప్రణామాలాచరించి, గన్నవరం భువనేశ్వరీ పీఠాధిపతులకు, గుంటూరు శృంగేరీ శ్రీవిరూపాక్ష పీఠాధిపతులకు వందనాలర్పించి, అవధూత శ్రీశ్రీశ్రీ గణపతి సచ్చిదానందస్వామి వారికి, విశ్వయోగి శ్రీశ్రీశ్రీ విశ్వంజీ మహరాజ్‌వారికి, శ్రీశ్రీశ్రీ వాసుదేవానందగిరిస్వామివారికి, శ్రీశ్రీశ్రీ మాతాశివచైతన్యవారికి, శ్రీశ్రీశ్రీ చంద్ర కాళీ ప్రసాద మాతాజీ వారికి నమస్కరించి, హరితస గోత్రీకుడనైన క్రోవి పార్థసారథి అను నేను “త్రిపురా రహస్య దీపిక' అనే జ్ఞాన ఖండాన్ని, అందరికీ అర్థమయ్యే రీతిలో, శులభశైలిలో వ్రాయటానికి ఉపక్రమిస్తున్నాను. జ్ఞానవృద్దులు, వయోవృద్దులు, పరమేశ్వరి భక్తులు, ఉపాసకులు, యోగులు, పండితులు, మోక్షగాములు అందరూ నా యీ సాహసాన్ని మన్నించి, నన్ను ఆశీర్వదింతురు గాక.
సశేషం....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 2 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER - 1
14. Again he arose, and being filled with ecstasy, his voice choked with emotion as he said: 'Lucky am I; blessed am I; through Thy Grace O Lord!'
15. That expanse of Grace called Siva, here incarnate as my Guru, is indeed gracious to me; gaining whose pleasure even the Lord of creation, looks a pigmy.
16. Does not the God of Death verily merge into the Self, if only one's master is pleased with one?
That Supreme Being is gracious indeed, just in so much as is my Master, for reasons unknown to me.
Note: — The meaning is that the Guru, being God, is mercy incarnate and requires no incentive to show grace.
17. The Guru's grace gained, I have gained all! Thou hast now kindly opened out to me the glory of Tripura.
18. I now desire fervently to worship Her Transcendental Majesty. Kindly tell me, my Master, how it is to be done.
19-22. Being thus requested, Datta Guru satisfied himself as to the fitness of Parasurama, whose zeal for and devotion to Tripura worship were intense; and he duly initiated him into the method of Her worship. After initiation into the right method, which is more sacred than all others and leads directly to Realisation, Parasurama learned from the sweet tips of Sri Guru all the details regarding recitation figures for worship and different meditations, one after another — like a honey bee collecting honey from flowers. Bhargava (i.e., Parasurama) was overjoyed.
23. Being then permitted by his holy master, he thirsted to practise the sacred lore; he went round his master, made obeisance to him and retired to the Mahendra Hill.
Note: — To walk round gently and peaceful, always keeping the centre to one's right, is a sign of respect to the object in the centre.
24. There, having built a clean and comfortable hermitage, he was engaged for twelve years in the worship of Tripura.
25. He incessantly contemplated the figure of that Holy Mother Tripura, performing at the same time his daily tasks and the special ceremonies connected with Her worship and recitations; twelve years thus passed in a flash. Then on a certain day while the son of Jamadagni was sitting at ease, he fell into a reverie.
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
Date: 01/Aug/2019
---------------------------------------- x ----------------------------------------
🌹. త్రిపురా రహస్యము - 3 / Tripura Rahasya - 3 🌹
🌻. స్వామి దత్తాత్రేయ విరచిత ఆత్మ జ్ఞాన యోగము 🌻
✍️. బ్రహ్మ శ్రీ క్రోవి పార్థసారథి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴 2. త్రిపురోపాసన - దీక్ష 🌴
దత్తాత్రేయుని ఎదురుగా కూర్చున్నాడు పరశురాముడు. ఏకాగ్రతతో గురువుగారు చెప్పేది వింటున్నాడు. దత్తాత్రేయుడు కూడా అమితవాత్సల్యముతో పరశురాముడికి త్రిపురా మాహాత్మ్యము అంతా వివరించాడు.
విన్నాడు పరశురాముడు. భక్తి పారవశ్యంలో మునిగి పోయినాడు. బాహ్య ప్రపంచాన్ని మరచి పోయాడు. తదేక ధ్యానంతో నిశ్చలంగా కూచున్నాడు. బాహ్యజ్ఞానము పూర్తిగా కలిగింది. శరీరంమీద రోమాలు పులకించాయి. నేత్రములనుండి ఆనంద బాప్పములు రాలుతున్నాయి. వళ్ళు జలదరిస్తోంది. తన స్థితి తనకు తెలియటంలేదు. అంతా అనంద పారవశళ్యం. వర్ణింపనలవి కానిది. అనుభవైక వేద్యం. ఆ స్థితిలోనే పరశురాముడు భక్తి పారవశ్యంతో గురువైన దత్తాశత్రేయుడి పాదాలు రెండూ పట్టుకున్నాడు. సాష్టాంగప్రణామం చేశాడు. లేచాడు. మాట్లాడ లేకపోతున్నాడు. ఆనందపారవశ్యంతో స్వరం గద్గద మవుతున్నది. అప్పుడు అంటున్నాడు “గురుదేవా! నేను ధన్యుణ్ని. నిజంగా నా జన్మ చరితార్ధమైంది. మీ అనుగ్రహంవల్ల కృతకృత్యుడనైనాను”.
ఆ మాటలు విన్న దత్తాత్రేయుడు చాలా సంతోషించాడు. శిష్యుని యొక్క ఆనందము చూసి తాను మహదానందం పొందాడు. గురువు అంటే త్రిమూర్తి స్వరూపుడు. సాక్షాత్తూ పరబ్రహ్మయే. గురువు గనక సంతోషిస్తే మృత్యువుకూడా మన జోలికి రాదు. బ్రహ్మపదవి తృణ ప్రాయమవుతుంది. గురుకృప చేత అంతా సిద్ధించినట్లే.
“ఓ గురుదేవా ! మీ దయ వలన త్రిపురా మహాత్యము పూర్తిగా విన్నాను. ఇప్పుడు ఆ దేవిని ఉపాసించాలి అనుకుంటున్నాను. కాబట్టి నా మీద దయతో ఉపాసనా క్రమాన్ని వివరించండి” అని ప్రార్ధించాడు.
శిష్యుడికి దీక్ష ఇవ్వాలి అంటే, శిష్యుడు ఆ విద్యకు అర్హుడో కాదో ముందుగా తేల్చుకోవాలి. పరశురాముడికి త్రిపురోపాసన మీద అమితమైన భక్తి శ్రద్ధలున్నాయి వాటిని పరిక్షించాడు దత్తాత్రేయుడు. శిష్యుడు దీక్షకు తగినవాడు అని నిర్ణయించుకున్న తరువాత అతడికి దీక్షనిచ్చాడు. త్రిపురోపాసన అనేది చాలా గొప్పది. దీక్షలన్నిటిలోకి చాలా ఉత్తమమైనది. తత్త్వాన్ని సంపూర్ణంగా బోధిస్తుంది.
అటువంటి దీక్షను దత్తాత్రేయుడు పరశురాముడికి ఇచ్చాడు. ఉపాసనకు కావలసిన యంత్ర, మంత్ర, తంత్రాలను వివరంగా చెప్పాడు. సాక్షాత్తూ దత్తాత్రేయుడి ముఖం నుండి ఉపాసనాక్రమం తెలుసుకున్నందుకు పరమానందం చెందాడు పరశురాముడు. ఉపాసన ప్రారంభించాడు.
గురువుకు ప్రదక్షిణ చేసి మహేంద్రగిరి చేరి అక్కడ పన్నెండు సంవత్సరాలు ఉపాసన చేశాడు. ఉపాసన కాలంలో కూడా నిత్యనైమిత్తిక కర్మలు, జపము, పూజ మొదలైనవన్నీ చాలా శద్ధగా చేసేవాడు. సదా ఆ త్రిపురాదేవినే ధ్యానిస్తూ ఉందేవాడు.
ఈ రకంగా ఉపాసనతో పన్నెండేళ్ళు గడిపాడు. ఒకానొక రోజున ప్రశాంత చాతావరణంలో ఆశ్రమ ప్రాంగణంలో కూర్చుని ఉన్నాడు. ఎందుకో గతం గుర్తుకు వచ్చింది. చాలాకాలం క్రితం సంవర్తుడిని ఏదో ఒక ప్రశ్న అడీగాడు. దానికి ఆయన సమాధానం కూడా చెప్పాడు. ఆయన చెప్పింది ఏమిటో అర్దం కాలేదు. కనీసం తాను అడిగింది ఏమిటో, ఆయన చెప్పింది ఏమిటో కూడా గుర్తు లేదు. ఇప్పుడు దత్తాత్రేయుడు త్రిపురా మహాత్మ్యము వివరించాడు.
“త్రిపురోపాసన' దీక్ష నిచ్చాడు. అయినప్పటికీ సంవర్తుడు చెప్పినది అర్ధం కాలేదు. ఆయనను సృష్టి విషయమై ఏదో ప్రశ్నించాడు. ఆయన చెప్పింది తనకు అర్ధం కాలేదు. ఆలోచిస్తున్నాడు పరశురాముడు.
అంగిరసుడు బ్రహ్మమానస పుత్రుడు. ఇతడికి పదిమంది కుమారులు, ఎనిమిది మంది కుమార్తెలు కలిగారు. దేవగురువైన బృహస్పతి ఇతని కుమారుడే. బృహస్పతి తరువాతి వాడు సంవర్తుడు. పిచ్చివాడిలాగా అడవులలో తిరుగుతూ ఉండేవాడు.
సశేషం....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 3 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER - 1
26 - 27. "I did not understand even a little of what Samvarta told me whom I met formerly on the way."
28. "I have also forgotten what I asked my Guru. I heard from him the Gospel of Tripura, .....
29. ....... but it is not clear to me what Samvarta said in reply to my query on creation."
30. "He mentioned the story of Kalakrit, but went no further, knowing that I was not fit for it."
31. "Even now I understand nothing of the workings of the universe. Where does it rise from, in all its grandeur?"
32. "Where does it end? How does it exist? I find it to be altogether transient."
33. "But worldly happenings seem permanent; why should that be? Such happenings seem strangely enough to be unconsidered."
34. "How strange! They are on a par with the blind man led by the blind!"
35. "My own case furnishes an example in point. I do not even remember what happened in my childhood."
36. "I was different in my youth, again different in my manhood, still more so now; and in this way, my life is constantly changing."
37-38. "What fruits have been reaped as the result of these changes is not clear to me. The end justifies the means as adopted by individuals according to their temperaments in different climes and in different times. What have they gained thereby? Are they themselves happy?
39. "The gain is only that which is considered to be so by the unthinking public. I however cannot deem it so, seeing that even after gaining the so-called end, the attempts are repeated.
Note: — Since there is no abiding satisfaction in the gain, it is not worth having.
40-41. "Well, having gained one purpose, why does man look for another? Therefore, what the man is always after should be esteemed the only real purpose — be it accession of pleasure or removal of pain. There can be neither, so long as the incentive to effort lasts."
42. "The feeling of a need to work in order to gain happiness (being the index of misery) is the misery of miseries. How can there be pleasure or removal of pain so long as it continues?
43-45. "Such pleasure is like that of soothing unguents placed on a scalded limb, or of the embrace of one's beloved when one is lying pierced by an arrow in the breast; or of the sweet melodies of music heard by an advanced consumptive!
46. "Only those who need not engage in action, are happy; they are perfectly content, and self-contained, and they experience happiness which extends to all the pores of the body.
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
Date: 02/Aug/2019
---------------------------------------- x ----------------------------------------
🌻. స్వామి దత్తాత్రేయ విరచిత ఆత్మ జ్ఞాన యోగము 🌻
✍️. బ్రహ్మ శ్రీ క్రోవి పార్థసారథి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴 2. త్రిపురోపాసన - దీక్ష 🌴
మరుత్తు అనే మహరాజు సుగుణ సంపన్నుడు. ఆ రాజు ఒక యజ్ఞము చెయ్యాలి అనుకుని, ఆ యజ్ఞాన్ని చేయించ వలసినదిగా బృహస్పతిని కోరాడు. ఇతడు యజ్ఞం చెయ్యటం ఇంద్రుడికి ఇష్టం లేదు. అందుకని ఇంద్రుడు ముందుగానే బృహస్పతి దగ్గరకు వెళ్ళి ఆ యజ్ఞం చేయించవద్దు అని చెప్పాడు. ఇంద్రుని మాట ప్రకారం బృహస్పతి యజ్ఞం చేయించను అన్నాడు. ఆ మాటలు విన్న మరుత్తు విచారంతో తిరగసాగాడు.
అప్పుడు నారదుడు వచ్చి సంవర్తుణ్ణి అర్ధించు. అతడు మహాపండితుడు, జ్ఞాని. అతడు వచ్చి నీ యాగం చేయిస్తాడు అని చెప్పాడు. మరుత్తు సంవర్తుడ్డి ఆశ్రయించాడు. సంవర్తుడు సరేనన్నాడు. సంవర్తుడు యాగం చేయించటం ఇంద్రుడికి ఇష్టం లేదు. అందువల్ల అనేక ఆటంకాలు కలిగించాడు, బెదిరించాడు. భయపెట్టాడు. అయినా బెదరలేదు. యజ్ఞం పూర్తి చేయించాడు సంవర్తుడు.
అసలు ఈ ప్రపంచం దేని నుంచి పుట్టింది ? ఎక్కడకు వెడుతోంది ? దేనిలో లయమవుతున్నది ? ఈ జగత్తు అంతా మిధ్య, ఈ మాట తెలిసి కూడా జనులు వారి పనులు వారు చేస్తున్నారు. బాగా ఆలోచించి చూస్తే లోక వ్యవహారమంతా కూడా ఒక గ్రుడ్డివాడి చెయ్యి పట్టుకుని ఇంకొక గ్రుడ్డివాడు నడిచి వెడుతున్నట్లుంది. వాళ్ళందరిదాకా ఎందుకు? నా సంగతి చూస్తేనే తెలుస్తున్నది. బాల్యం ఎలా గడిచిందో గుర్తు లేదు.
కౌమార, యవ్వన దశలు వేరువేరుగా ఉన్నాయి. ఇప్పుడు ఇంకొకరకంగా ఉన్నది. ఆ రోజుల్లో ఇరవై ఒక్కసార్లు రాజులమీద యుద్ధం ప్రకటించి, వారి వంశనాశనం చేశాను. పరమేశ్వరుణ్ణి గురించి తపస్సు చేసి భార్గవాస్త్రము, గండ్రగొడ్డలి పొందాను. మరి ఇప్పుడు ఈ రకంగా ఉన్నాను. ఎప్పుడు ఏ పని చేసినా అది మంచిపనే అని నమ్మ చేశాను. దేనివలన నాకు సుఖము కలగలేదు. మనం చేసిన పనికి ఫలితము ఏది అని భావిస్తున్నామో, అది ఫలితము కాదు. విమర్శ చెయ్యనంత వరకే ఆ ఫలితము. ఒక ఫలితము వచ్చిన తరువాత ఇంకొక దానికి ప్రయత్నిస్తున్నాము. అంటే మొదటిది ఫలం కాదనే కదా అర్ధం. అది సంపూర్ణ ఫలాన్నిస్తే, ఇంకొకటి ఎందుకు ? అసలు ఈ పనులు మనం ఎందుకు చేస్తున్నాము ?
ఆ రకంగా కర్మలు చేసినందువల్ల దుఃఖనాశనము జరుగుతుందా ? కర్తవ్య శేషం ఉన్నంతవరకు దుఃఖం నాశనం కాదు. ఈ 'కర్తవ్యము' అనేది ఉవ్నదే, అదే దుఃఖాలన్నింటికి మించిన మహా దుఃఖము. అది ఉన్నంత వరకు సుఖం కలగదు.
అయితే కర్తవ్యతా శేషమున్నప్పటికీ సుఖము కలుగుతున్నది కదా ? అంటారు. అది నిజం కాదు. ఒక వ్యక్తికి శరీరమంతా కాలిపోయింది. ఇప్పుడు అతడి పాదాలకు చల్లని మంచి గంధం రాస్తే అతడికి సుఖము కలుగుతుందా ? గుండెల్లో బాకు దిగబడి చావు బతుకుల్లో కొట్టుమిట్టాడుతున్న వాడిని అప్సరాంగన వచ్చి కౌగిలించుకుంటే అది
సుఖంగా ఉంటుందా ? రోగంతో ఊపిరాడక దగ్గుతున్న వాడికి మంచి సంగీతం వినిపిస్తే అది వాడికి సుఖంగా ఉంటుందా ? లేదే ? మరి సుఖం అంటే ఏమిటి ? కోరికలన్నీ తీరిపోయి ఇంక చెయ్య వలసినది, అనుభవించ వలసినది ఏమీ లేదు అని నిర్ణయించి నప్పుడు, అంటే కర్తవ్యత లేనప్పుడు, అదే నిజమైన సుఖము.
కాబట్టి కర్తవ్యతా శేషమున్న మనిషికి సుఖము అంటే ఉరి తియ్యబోయే వాడికి పూలదండ వేసినందువల్ల వచ్చే సుఖమే. ఈ సుఖం వల్ల అతడికి ఆనందం కలగదు.
కర్తవ్యాలు, కోరికలూ అన్నీ తీరిపోయిన వారికే సుఖమనేది కలుగుతుంది. అంతేగాని బోలెడు కర్తవ్యం ముందుండగా, లోకయాత్రలో సుఖమున్నదని దాని కోసం ప్రయత్నిస్తుంటారు. ఇది చాలా విచిత్రమైన పరిస్థితి, కర్తవ్యము కొండలా వుంది. దాని క్రింద నలిగిపోతూ కూడా సుఖమున్నది అనుకుంటున్నాడు మానవుడు. సుఖదుఃఖాల అవగాహన పూర్తిగా లేకపోవటం చేత ఈ స్టితి కలుగుతోంది.
ఈ లోకంలో చక్రవర్తి మొదలు భిక్షకుని వరకూ అందరూ ప్రతి రోజూ సుఖం పొందటానికి ప్రయత్నిస్తూనే ఉన్నారు. సుఖం పొందుతూనే ఉన్నారు. కాని అందరి సుఖము ఒకలాగా ఉండదు. ఎవరి సుఖము వారిది. రాజు విలాసాలతో, విందులతో సుఖం పొందితే, భిక్షకుడు గంజిత్రాగి త్రోవపక్కన చెట్టు క్రింద సుఖం పొందుతాడు. ఈ రకంగా సుఖం పొందుతూ తాము కృతకృత్యులమయ్యామని అందరూ అనుకుంటూనే ఉన్నారు. వారికిమల్లేనే నేను కూడా నడుస్తున్నాను. అంధకూప న్యాయం లాగా వారిని అనుసరిస్తున్నాను.
అంధకూపన్యాయము అంటే (గ్రుడ్డి వాళ్ళు ఒకరి చెయ్యి ఒకరు పట్టుకుని వరుసగా పోతున్నారు. ముందు వాడు ఒక నూతిలో పడ్డాడు. మిగిలినవారికి కూడా ముందు ఏముందో తెలియదు కాబట్టి అందరూ నూతిలోనే పడతారు. నేను అసలు తెలివి లేకుండా, ఆలోచన లేకుండా ఈ పనులు చేస్తున్నాను. ఇప్పుడు నా గురువు దగ్గరకు మళ్ళీ వెళ్ళి, గురుపాదాలు ఆధారంగా ఈ దుఃఖ సాగరాన్ని దాటుతాను” అని నిర్ణయించుకున్న వాడైై బయలుదేరి గంధమాదన పర్వతం మీద ఉన్న గురువును సమీపించాడు. ఆ సమయంలో గురువైన దత్తాత్రేయుడు ధ్యానంలో ఉండి కోటి సూర్యుల కాంతితో ప్రకాశిస్తున్నాడు.
గురువుకు సాష్టాంగ ప్రణామం చేశాడు పరశురాముడు, శిష్యుణ్ణి లేవదీసి వాత్సల్యంతో కుశలప్రశ్నలు వేశాడు దత్తాత్రేయుడు. గురు స్పర్శ తో ఊరట చెందినవాడై, “గురుదేవా ! మీ
దయకు పాత్రుడైన వాడికి ఇంకా కోరికలు, కష్టాలు అనేవి ఉండవు. నదీతీరంలో ఉన్నవాడికి, నీటి కరువుండదు కదా! నా మనసు సదా మిమ్ములనే తలస్తూ ఉంటుంది. ఇప్పుడు నాకు మిమ్మల్ని చూడాలనిపించింది. ఇక్కడికి వచ్చాను. స్వామీ ! చాలాకాలం నుండి ఒక్క అనుమానం నన్ను పీడిస్తోంది. మీ దగ్గర దాన్ని నివృత్తి చేసుకుంటాను. మీరు అనుమతిస్తే, నా సంశయము వివరిస్తాను” అన్నాడు పరశురాముడు.
ఆ మాటలు విన్న దత్తాత్రేయుడు. “భార్గవా ! నీ గురుభక్తికి, జిజ్ఞాసకూ చాలా ఆనందించాను. నీ సంశయము ఏమిటో అడుగు. దాన్ని తీరుస్తాను” అన్నాడు. అంటూ మొదటి అధ్యాయాన్ని పూర్తి చేశాడు రత్నాకరుడు.
సశేషం....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹 🌹 TRIPURA RAHASYA - 4 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
🌻 Lord Dattreya Teachings 🌻
CHAPTER - 1
47. "Should there still be a few pleasurable moments for others, they are similar to those enjoyed by one who, while writhing with an abdominal pain, inhales the sweet odour of flowers.
48. "How silly of people with innumerable obligations ever to be busy seeking such moments of pleasure in this world!"
49. "What shall I say of the prowess of undiscriminating men? They propose to reach happiness after crossing interminable hurdles of efforts!"
50. "A beggar in the street labours as much for happiness as a mighty emperor."
51-52. "Each of them having gained his end feels happy and considers himself blessed as if he had reached the goal of life. I too have been unwittingly imitating them like a blind man following the blind. Enough of this folly! I will at once return to that ocean of mercy — my Master."
53. "Learning from him what is to be known, I will cross the ocean of doubts after boarding the boat of his teachings."
54. Having resolved thus, Parasurama of pure mind immediately descended the hill in search of his Master.
55. Quickly reaching the Gandhmadan Mountain, he found the Guru sitting in padmasana posture as if illumining the whole world.
56. He fell prone before the Master's seat and, holding the Guru's feet with his hands, pressed them to his head.
57. On Parasurama saluting him thus, Dattatreya gave him his blessings, his face lit with love, and he bade him rise saying:
58. "Child! rise up. I see you have returned after a long time. Tell me how are you? Are you in good health?"
59. He rose as commanded by his Guru, and took his seat in front of and close to him as directed. Clasping his hands, Parasurama spoke with pleasure.
Note: — Clasping the two hands with fingers directed towards the object, is a sign of respect.
60. "Sri Guru! Ocean of Mercy! Can any one drenched with Thy kindness ever be afflicted by ailments even if destiny so decree?"
61. "How can the burning pains of illness touch one who is abiding in the refreshing moon of Thy nectarlike kindness?"
Note: — The moon is believed to be the store of nectar with which the pitris feed themselves.
62-64. "I feel happy in body and mind, being refreshed by Thy kindness. Nothing afflicts me except the desire to remain in unbroken contact with Thy holy feet. The very sight of Thy holy feet has made me perfectly happy, but there are a few longstanding doubts in my mind."
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
Date: 03/Aug/2019
---------------------------------------- x ----------------------------------------
---------------------------------------- x ----------------------------------------
---------------------------------------- x ----------------------------------------
---------------------------------------- x ----------------------------------------
---------------------------------------- x ----------------------------------------
---------------------------------------- x ----------------------------------------
---------------------------------------- x ----------------------------------------
---------------------------------------- x ----------------------------------------
🌻 🅃🄷🄴 🄼🅈🅂🅃🄴🅁🅈 🄱🄴🅈🄾🄽🄳 🅃🄷🄴 🅃🅁🄸🄽🄸🅃🅈 🌻
✍️ 𝑅𝒶𝓂𝒶𝓃𝒶𝓃𝒶𝓃𝒹𝒶 𝒮𝒶𝓇𝒶𝓈𝓌𝒶𝓉𝒽𝒾
📚 𝒫𝓇𝒶𝓈𝒶𝒹 𝐵𝒽𝒶𝓇𝒶𝒹𝓌𝒶𝒿
CHAPTER 12
🌴 The Appearance of the Reality of the Universe Depends on the Strength of Will of Creation - 3 🌴
47-49. Perfectly peaceful and cheerful in mind, he beckoned to his son and said to him: Boy, do not repeat this fault. Wrath wrecks penance. Penance is only possible and can progress without obstruction because the king protects yogis. To interfere with a sacrifice is always reprehensible and never to be countenanced by the good. Be a good boy and return the horse and the princes immediately. Do it at once so that the sacrifice may be performed at the appointed hour.
50. Directed thus, the sage’s son was immediately appeased. He went into the hill, returned with the horse and the princes and released them with pleasure.
51-53. Mahasena sent the princes with the horse to the town. He was surprised at what he saw and saluting the Sage asked him respectfully: Lord, please tell me how the horse and the princes were concealed in the hill. Then the Sage replied:
54-66. Listen, O King, I was formerly an emperor ruling the empire bounded by the seas. After a long while the grace of God descended on me and I grew disgusted with the world as being but trash in the light of consciousness within. I abdicated the kingdom in favour of my sons and retired into this forest. My wife, being dutiful, accompanied me here. Several years were passed in our penance and austerities. Once my wife embraced me and this son was born to her when I was in samadhi. She brought me to my senses, left the babe with me and died. This boy was brought up by me with love and care. When he grew up, he heard that I had once been a king. He wished to be one also and besought me to grant his prayer. I initiated him in yoga, which he practised with such success that he was able by the force of his will to create a world of his own in this hill which he is now ruling. The horse and princes were kept there. I have now told you the secret of that hill. After hearing it Mahasena asked again:
67. I have with great interest heard your wonderful account of this hill. I want to see it. Can you grant my prayer?
68. Being so requested, the Sage commanded his son saying: Boy! Show him round the place and satisfy him.
69. Having said thus, the Sage again lapsed into samadhi; and his son went away with the king.
70. The sage’s son entered the hill without trouble and disappeared, but Mahasena was not able to enter. So he called out for the sage’s son.
71. He too called out to the king, from the interior of the hill. Then he came out of it and said to the king:
72-74. O King, this hill cannot be penetrated with the slender yogic powers that you possess. You will find it too dense. Nevertheless you must be taken into it as my father ordered. Now, leave your gross body in this hole covered with bushes; enter the hill with your mental sheath along with me. The king could not do it and asked:
75. Tell me, saint, how I am to throw off this body. If I do it forcibly, I shall die.
76. The saint smiled at this and said: You do not seem to know yoga. Well, close your eyes.
77. The king closed his eyes; the saint forthwith entered into him, took the other’s subtle body and left the gross body in the hole.
78. Then by his yogic power the saint entered the hill with this subtle body snatched from the other which was filled with the desire of seeing the empire within the bowels of the hill.
Continues...
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹. త్రిపురా రహస్యము - 52 🌹
🌻. స్వామి దత్తాత్రేయ విరచిత ఆత్మ జ్ఞాన యోగము 🌻
✍️. బ్రహ్మ శ్రీ క్రోవి పార్థసారథి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. సమాధి స్థితి - 2 🌴
“సకల హం” అతడు నేనే. అనేటటువంటి పప్రత్యభిజారూపమైనటువంటి గుర్తింపుతో కూడిన సవికల్ప జ్ఞానమే అజ్ఞానాన్ని రూపుమాపుతుంది. వైరాగ్యము, ముముక్షత్వము మొదలైన జ్ఞానసాధనాలు గల పురుషుడు వేదాంతాన్ని వినటంచేత అతడికి పరోక్షమైన ఆత్మతత్త్వజ్ఞానం కలుగుతుంది.
ఆవిషయాలను బాగా మననం చేస్తే సంశయాలు తొలగి పోతాయి. అప్పుడు నిధి ధ్యానం చెయ్యాలి. దీనివల్ల ఇంతవరకు మనకున్నటువంటి “దేహమే నేను' అనేభావంపోయి శుద్ధ (ప్రత్యగాత్మ జ్ఞానం కలుగుతుంది.
ఆ తరువాత ఉపనిషత్తులలో చెప్పినట్లుగా “పరమాత్మ ప్రత్యగాత్మలు ఒక్కటే' అనే అఖందడాకార జ్ఞానం కలుగుతుంది. దీన్నే 'సో_ హం' రూపప్రత్యాభిజ్ఞా జ్ఞానము అంటారు. ఇది సంసార బంధనాలకు మూలమైన అజ్ఞానాన్ని నశింపచేస్తుంది.
అ: ఈ జ్ఞానంలో కూడా అతడు (సఖ) నేను (అహమ్‌) అని రెండు దశాలున్నాయి కాదా ? మరి అలాంటప్పుడు ఇది అద్వైతము ఎలా అవుతుంది ? దీనివల్ల ద్వైతభావం ఏరకంగా నశిస్తుంది.
జ: రాముడు అనేవ్యక్తి సోముడదనే వ్యక్తిని కాశీలో కలుసుకున్నాడు. కొంతకాలానికి అతడు విజయవాడ వచ్చాడు. ఇప్పుడు సోముడు ఎవరు ? అంటే కొంతకాలం క్రితం కాశిలో కలిసిన వాదే ఇతడు ఈ సోముడు. ఇక్కడ సోముడు, ఇతడు వీరిద్దరూ వేరువేరు కాదు. ఇద్దరూ ఒక్కటే అలాగే 'సో హం” కూడా.
అ: అయితే దీన్ని సవికల్ప జ్ఞానం అని ఎందుకంటున్నారు ?
జ: అతడు, నేను అనే రెండు శబ్దాలకు ఐక్యము లేనందువల్ల భేదమున్నట్లుగా కనిపిస్తోంది. వికల్పము అనేభావంతో ఇవి సమానంగా కనిపిస్తున్నాయి. రెండు శబ్దాలు భాసింపని నిర్వికల్ప జ్ఞానం కన్న ఇది విలక్షణమైనది. అందువల దీనిని సవికల్పము అంటున్నాము. అంత మాత్రం చేత ఇది ద్వైతము కాదు.
అ: నిర్వికల్ప సమాధి రూపమైన జ్ఞానానికి, ప్రత్యభిజ్ఞా జ్ఞానానికి, ఈరెండింటికీ విషయం ఆత్మేకదా ! అలాంటప్పుడు నిర్వికల్ప సమాధి అజ్ఞానాన్ని ఎందుకు
నశింపచెయ్యలేదు ?
జ; రెండింటికీ విషయం ఒక్కటే. అయినప్పటికీ అజ్జానరూపమైన కారణస్వరూపాల్లో భేదం ఉన్నది. సః, అహమ్‌ అనే రెండు శబ్దాల అర్ధజ్ఞానము కలిగి, ఇతర విషయాల నుండి పరావృతమైన మనస్సు ప్రత్యభిజ్ఞానానికి కారణం. 'ఆ ఘటమే ఇది' అనేటటువంటి జ్ఞానానికి, 'ఘటం'” అనే జ్ఞానానికి ఫలంలో తేడా ఉన్నట్లే ప్రత్యభిజ్జకు, సమాధికీ తేడా ఉన్నది.
ఇక నిర్వికల్పజ్ఞానము అజ్ఞానాన్ని తొలగించలేదు. ఎందుకంటే నిర్వికల్ప జ్ఞానానికీ దేనితోనూ విరోధం లేదు. ప్రతిబింబాలకు నిర్వికల్పమే ఆధారము, అద్దానికి, ప్రతిబింబానికి విరోధం లేదు. అద్దం ప్రతిబింబాన్ని నాశనం చెయ్యదు. అసలు 'నిర్వికల్పం'” అంటే - ప్రతిబింబంలేని అద్దంలాగా, జ్ఞేయం లేని జ్ఞానం మాత్రమే. తెరమీద ఉన్న చిత్రాలు
అద్దంలో ప్రతిబింబాలుగా కనిపిసాయి. అలాగే శుద్ధజ్ఞానంలోనే సంకల్పదశలో వికల్ప జ్ఞానాలన్నీ భాసిస్తున్నాయి. అందుచేత వికల్పాలతో కూడిన జ్ఞానమే అజ్ఞానం. అజ్ఞానమనేది రెండురకాలుగా ఉంటుంది.
1. కారణరూపము 2. కార్యరూపము 'నేను పరిపూర్జుడను' అనే జ్ఞానం లేకపోవటమే కారణరూపమైన అజ్ఞానం.
అ: ఖ్యాతి లేకపోవటమన్నా, జ్ఞానంలేకపోవటమన్నా ఒకటే కాదా ?
జి : దేశకాలాలకు ఆధారం చిదాత్మ అటువంటి చిదాత్మలో ఈ దేశకాలాలు విభాగాలను సృష్టించలేవు. అటువంటి జ్ఞానం లేకుండా, 'నేను ఇక్కడ ఇప్పుడున్నాను'
అనుకున్నప్పుడు, ఆత్మకు సంబంధించినటువంటి పరిపూర్ణజ్ఞానం భాసించటం లేదు.
అసంపూర్ణత్వమే భాసిస్తున్నది. ఇందులో నేను, ఇక్కడ, ఇప్పుడు అంటే నేను అనే ఆకారము, దేశము, కాలము ఈ ముడూ ఆత్మను పరిచ్చిన్నం చేస్తున్నాయి. అంటే భాగాలుగా చేస్తున్నాయి. ఈ రకంగా పరిపూర్ణమైన ఆత్మకు అపరిపూర్ణత కలిగించే జ్ఞానాన్నే “మూలజ్ఞానము” అంటారు. ఇదే కారణరూప అజ్ఞానం. దీని మూలంగానే నేను సన్నగా ఉన్నాను, లావుగా ఉన్నాను, నేను గ్రుడ్డివాడిని అనే జ్ఞానం కలుగుతుంది. ఇక్కడ ఆత్మకు దేహానికి, ఆత్మకు నేత్రానికి ఐక్యాన్ని ఆరోపణ చేస్తున్నాము.
దీన్నే కార్యరూప అజ్ఞానము అంటారు. అజ్ఞానంవల్లనే సంసార బంధనాలు కలుగుతున్నాయి. పరిపూర్ణమైన ఆత్మ విజ్ఞానం కలగనంతవరకు అజ్ఞానం పోదు.
ఇక పరిపూర్ణ ఆత్మవిజ్ఞానం రెండువిధాలుగా ఉంటుంది. 1. పరోక్షము 2. అపరోక్షము.
గురూపదేశంవల్ల, శాస్త్రాలను చదవటంవల్ల వరోక్షజ్ఞానం కలుగుతుంది. దీనివల్ల మోక్షం సిద్దించదు. దీర్హకాలసమాధి వల్ల పరిపక్వత పొందిన ఆత్మవిజ్ఞానం మాత్రమే చిరకాల వాసనలవల్ల వాతుకుపోయిన అజ్ఞానాన్ని ద్వైతభావాన్ని సమూలంగా నాశనం చేస్తుంది. ఇదే పరోక్షజ్ఞానము.
సశేషం.....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
Telegram group :
🌻. చైతన్య విజ్ఞానం - Chaitanya Vijnanam
https://t.me/joinchat/Aug7plAHj-Ex1nwp4bfuEg
Telegram Channel :
🌻. చైతన్య విజ్ఞానం - Chaitanya Vijnanam
https://t.me/Spiritual_Wisdom
My Facebook group :
🌻. చైతన్య విజ్ఞానం - Chaitanya Vijnanam
https://www.facebook.com/groups/465726374213849/
19.Nov.2019
---------------------------------------- x ----------------------------------------
🌹. త్రిపురా రహస్యము - 53 / Tripura Rahasya - 53 🌹
✍️. బ్రహ్మ శ్రీ క్రోవి పార్థసారథి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. సమాధి స్థితి - 3 🌴
అ: అలా అయితే పరోక్షజ్ఞానం అవసరం లేదా ?
జ; అలాకాదు, నమాధిస్టితికి చేరే ముందు శాస్త్రవిజ్ఞానం, గురూపదేశం ఉండితీరాలి. అంటే పరోక్షజ్ఞానం ఉండాలి. పరోక్షజ్ఞానం లేనివారికి సమాధిస్టితి అపరోక్షజ్హానం కలుగదు. ఎలాగంటే, ఒకడికి రత్నము అంటే ఎలా ఉంటుందో తెలియదు. ఊరికే పేరు మాత్రం విన్నాడు. ఆతడు ఒకనాడు రాజుగారి దగ్గర రత్నాన్ని చూశాడు. కాని అది రత్నము అని అతడికి తెలియలేదు. ఇంకొకడు రత్నాన్ని ఎప్పుడూ చూడలేదు. కాని దాన్ని గురించి పూర్తిగా విన్నాడు, తెలుసుకున్నాడు. ఇప్పుడు రాజుగారి దగ్గర కనపడింది. వెంటనే ఇది రత్నము అని గుర్తుపట్టెేశాడు. అంతకు ముందు రత్నాన్ని గురించి తెలుసుకున్నవాడు కూడా దాన్ని పరిశీలించి చూడకపోతే గుర్తించలేడు. అంటే దాన్ని గురించి గతంలో పూర్తిగా తెలుసుకుని ఉండాలి. ఇప్పుడు దృష్టిని కేంద్రీకరించి వరిశీలించాలి. ఈ రెండూ
లేని మొదటివాడు రత్నాన్ని చూసినా ఉపయోగంలేదు. వాడు ఎంత తెలివిగలవాడైనా ఫలితముండదు. అలాగే శాస్త్రజ్ఞానంలేని మూఢులు ఆత్మను గుర్తించలేరు. ఏకాగ్రత, పరిశీలన లేకపోతే పండితుల పాండిత్యం కూడా వ్యర్ధమే. కాబట్టి “దేహం కన్నవేరైన చిద్రూపమే నేను” అనే శాస్త్రవిజ్ఞానాన్ని సాధించాలి. అప్పుడే ఆపరోక్ష జ్ఞానం సిద్ధిస్తుంది.
బాగా ప్రకాశిస్తున్న నక్షత్రం ఆకాశంలో కనిపిస్తున్నప్పటికీ, 1. దానిని గురించి వినని, చూడని వాడు. 2. విన్నప్పటికీ దాన్ని గుర్తించాలనే పట్టుదల లేనివాడు. వీరిద్దరూ కూడా దాన్ని గుర్తించలేరు. సూర్యుడు అస్తమించిన తరువాత, శుక్రనక్షత్రం వడమటి దిక్కున తెల్లగా ప్రకాశిస్తుంది అని తెలసినవాడు, నేను ఆ నక్షత్రాన్ని చూసితీరాలి అనే పట్టుదల, దీక్ష ఉంటి దాన్ని చూడగలుగుతాడు.
సమాధి దశలు కలుగుతున్నప్పటికీ, ఏకాగ్రత లేకపోవటంచేతనే మూఢులు ఆపరాచితిని గూర్చి తెలుసుకోలేకపోతున్నారు. రత్నరాశుల మీద మనం నడుస్తున్నాం కాని అవి రత్నాలని గుర్తించలేకపోతున్నాం. అలాగే మనలోనే ఉన్న ఆత్మని మనం గుర్తించలేకపోతున్నాం. అప్పుడే పుట్టి న శిశువుకు లాగానే మనకు కలిగే నిర్వికల్పస్టితులు నిరువయోగమవుతున్నాయి. అందుచేతనే ఈ నమాధులవల్ల శిశువుకున్న అజ్జానంపోవట్లేదు, మనకు కూడా అది ఉపయోగించదు. అందుచేతనే వికల్పరూపమైన ప్రత్యభిజ్ఞా రూపమైన జ్ఞానము, ఈ సంసారబంధనానికి మూలమైన అజ్ఞానాన్ని నాశనం చేస్తుంది.
అష్టావక్రా ! అనేక జన్మలలో పుణ్యం చేస్తేనేగాని మోక్షాపేక్ష కలగదయ్యా ! అసలు పుట్టి నవారిలో చేతనత్వం కలగటమే దుర్లభం. అందులోనూ మానవజన్మ మరీ దుర్లభం. అందులోనూ సూక్ష్మబుద్ధి ఉండటమనేది మరీ దుర్లభం. స్థావరజంగమాత్మకమైనది ఈజగత్తు. స్థావరములు అంటే స్థిరంగా ఉండేవి. పర్వతాలు, చెట్లు చేమలు మొదలైన జంగమాలు కదిలేవి, నడిచేవి, పశుపక్ష్యాదులు, స్థావరాలలో జంగమాలు నూరోవంతు కూడాలేవు. జంగామాలలో మానవులు వందోవంతులేరు. ఇక మానవులలో ఎక్కువమంది అజ్ఞానులు, పశుప్రాయులు వీరికి మంచి చెడు, పాపము, పుణ్యము అనే విచక్షణ ఉండదు. వీరిలో చాలామంది ఐహిక సుఖాలకై వెంపర్లాడతారు. మిగిలిన వారిలో ఎక్కువమంది అశాశ్వతమైన స్వర్లసుఖాలకై వెంపర్లాడతారు. వీరంతా ద్వైతమునే నమ్ముతారు. వీరి దృష్టిలో భగవంతుడు వేరు, భక్తుడు వేరు. లోకంలో ఇంకొకరకం వారున్నారయ్యా, వారికి అద్వైతతత్త్వం తెలుసు. కాని వారికి ద్వైతము మీదనే ఆసక్తి. వీరు అద్వైతాన్ని ఆక్షేపిసారు కూడా. పరమేశ్వరి యొక్క మాయ చాలా చిత్రమైనది. ఆ మాయకు లొంగిపోయి, చేతికి దొరికిన చింతామణిని గాజురాయి అని పారేసినట్లుగా వీరు, అందుబాటులో ఉన్న అద్వైత ఆత్మతత్త్వాన్ని ఉపేక్షిస్తున్నారు. పరదేవతను ఆరాధించి, ఆమెను సంతోషపెట్టిన వారు మాయ నుండి విముక్తులవుతారు. వారికి (శ్రద్ధ కలుగుతుంది. ఆత్నాద్వైతతత్త్వము అవగతమవుతుంది.
అప్పుడు వారికి పరమశాంతి కలుగుతుంది. ఆస్థితికి చేరిన వారు పురుషార్ధమైన మోక్షము పొందుతారు.
మునివుత్రా ! మోక్షప్రాప్తి ఎలా జరుగుతుందో చెబుతాను విను. అనలు దేవతాభక్తి కలగాలంటే అనేక జన్మలలో పుణ్యం చెయ్యాలి. సత్సాంగత్యం ఉండాలి. దేవతామహాత్యం వినాలి. ఆరకంగా భక్తితో దేవతారాధన చేస్తే ఆమె అనుగ్రహం కలుగుతుంది. దానివల్ల నిత్యానిత్య వివేకం కలుగుతుంది. దానివల్ల విషయవాంఛలు నశిస్తాయి. వైరాగ్యం కలుగుతుంది. ఆ తరువాత (శ్రేయోమార్గ మందు ఆసక్తి కలుగుతుంది. గురువు దగ్గర ఉపదేశం పొందటం వల్ల అద్వైతజ్ఞానం కలుగుతుంది. శాన్త్రజ్ఞానమే పరోక్షమైన అద్వైతజ్ఞానం. ఆ తరువాత ఈ అద్వైతజ్ఞానము సరియైనదా కాదా అని విచారించి, అది సత్యమే అని గ్రహించి ఒక నిశ్చయానికి వస్తాడు. దాన్నే నిశ్చయజ్ఞానం అంటారు. ఈ నిశ్చయజ్ఞానం వల్ల అనుమానాలన్నీ తీరిపోతాయి. అవ్వుడు మనస్సును పరమాత్మరూపంగా భావించి ధ్యానం చెయ్యాలి.
🌻. AMRUTASYA PUTRAAHA 🌻
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. సమాధి స్థితి - 3 🌴
అ: అలా అయితే పరోక్షజ్ఞానం అవసరం లేదా ?
జ; అలాకాదు, నమాధిస్టితికి చేరే ముందు శాస్త్రవిజ్ఞానం, గురూపదేశం ఉండితీరాలి. అంటే పరోక్షజ్ఞానం ఉండాలి. పరోక్షజ్ఞానం లేనివారికి సమాధిస్టితి అపరోక్షజ్హానం కలుగదు. ఎలాగంటే, ఒకడికి రత్నము అంటే ఎలా ఉంటుందో తెలియదు. ఊరికే పేరు మాత్రం విన్నాడు. ఆతడు ఒకనాడు రాజుగారి దగ్గర రత్నాన్ని చూశాడు. కాని అది రత్నము అని అతడికి తెలియలేదు. ఇంకొకడు రత్నాన్ని ఎప్పుడూ చూడలేదు. కాని దాన్ని గురించి పూర్తిగా విన్నాడు, తెలుసుకున్నాడు. ఇప్పుడు రాజుగారి దగ్గర కనపడింది. వెంటనే ఇది రత్నము అని గుర్తుపట్టెేశాడు. అంతకు ముందు రత్నాన్ని గురించి తెలుసుకున్నవాడు కూడా దాన్ని పరిశీలించి చూడకపోతే గుర్తించలేడు. అంటే దాన్ని గురించి గతంలో పూర్తిగా తెలుసుకుని ఉండాలి. ఇప్పుడు దృష్టిని కేంద్రీకరించి వరిశీలించాలి. ఈ రెండూ
లేని మొదటివాడు రత్నాన్ని చూసినా ఉపయోగంలేదు. వాడు ఎంత తెలివిగలవాడైనా ఫలితముండదు. అలాగే శాస్త్రజ్ఞానంలేని మూఢులు ఆత్మను గుర్తించలేరు. ఏకాగ్రత, పరిశీలన లేకపోతే పండితుల పాండిత్యం కూడా వ్యర్ధమే. కాబట్టి “దేహం కన్నవేరైన చిద్రూపమే నేను” అనే శాస్త్రవిజ్ఞానాన్ని సాధించాలి. అప్పుడే ఆపరోక్ష జ్ఞానం సిద్ధిస్తుంది.
బాగా ప్రకాశిస్తున్న నక్షత్రం ఆకాశంలో కనిపిస్తున్నప్పటికీ, 1. దానిని గురించి వినని, చూడని వాడు. 2. విన్నప్పటికీ దాన్ని గుర్తించాలనే పట్టుదల లేనివాడు. వీరిద్దరూ కూడా దాన్ని గుర్తించలేరు. సూర్యుడు అస్తమించిన తరువాత, శుక్రనక్షత్రం వడమటి దిక్కున తెల్లగా ప్రకాశిస్తుంది అని తెలసినవాడు, నేను ఆ నక్షత్రాన్ని చూసితీరాలి అనే పట్టుదల, దీక్ష ఉంటి దాన్ని చూడగలుగుతాడు.
సమాధి దశలు కలుగుతున్నప్పటికీ, ఏకాగ్రత లేకపోవటంచేతనే మూఢులు ఆపరాచితిని గూర్చి తెలుసుకోలేకపోతున్నారు. రత్నరాశుల మీద మనం నడుస్తున్నాం కాని అవి రత్నాలని గుర్తించలేకపోతున్నాం. అలాగే మనలోనే ఉన్న ఆత్మని మనం గుర్తించలేకపోతున్నాం. అప్పుడే పుట్టి న శిశువుకు లాగానే మనకు కలిగే నిర్వికల్పస్టితులు నిరువయోగమవుతున్నాయి. అందుచేతనే ఈ నమాధులవల్ల శిశువుకున్న అజ్జానంపోవట్లేదు, మనకు కూడా అది ఉపయోగించదు. అందుచేతనే వికల్పరూపమైన ప్రత్యభిజ్ఞా రూపమైన జ్ఞానము, ఈ సంసారబంధనానికి మూలమైన అజ్ఞానాన్ని నాశనం చేస్తుంది.
అష్టావక్రా ! అనేక జన్మలలో పుణ్యం చేస్తేనేగాని మోక్షాపేక్ష కలగదయ్యా ! అసలు పుట్టి నవారిలో చేతనత్వం కలగటమే దుర్లభం. అందులోనూ మానవజన్మ మరీ దుర్లభం. అందులోనూ సూక్ష్మబుద్ధి ఉండటమనేది మరీ దుర్లభం. స్థావరజంగమాత్మకమైనది ఈజగత్తు. స్థావరములు అంటే స్థిరంగా ఉండేవి. పర్వతాలు, చెట్లు చేమలు మొదలైన జంగమాలు కదిలేవి, నడిచేవి, పశుపక్ష్యాదులు, స్థావరాలలో జంగమాలు నూరోవంతు కూడాలేవు. జంగామాలలో మానవులు వందోవంతులేరు. ఇక మానవులలో ఎక్కువమంది అజ్ఞానులు, పశుప్రాయులు వీరికి మంచి చెడు, పాపము, పుణ్యము అనే విచక్షణ ఉండదు. వీరిలో చాలామంది ఐహిక సుఖాలకై వెంపర్లాడతారు. మిగిలిన వారిలో ఎక్కువమంది అశాశ్వతమైన స్వర్లసుఖాలకై వెంపర్లాడతారు. వీరంతా ద్వైతమునే నమ్ముతారు. వీరి దృష్టిలో భగవంతుడు వేరు, భక్తుడు వేరు. లోకంలో ఇంకొకరకం వారున్నారయ్యా, వారికి అద్వైతతత్త్వం తెలుసు. కాని వారికి ద్వైతము మీదనే ఆసక్తి. వీరు అద్వైతాన్ని ఆక్షేపిసారు కూడా. పరమేశ్వరి యొక్క మాయ చాలా చిత్రమైనది. ఆ మాయకు లొంగిపోయి, చేతికి దొరికిన చింతామణిని గాజురాయి అని పారేసినట్లుగా వీరు, అందుబాటులో ఉన్న అద్వైత ఆత్మతత్త్వాన్ని ఉపేక్షిస్తున్నారు. పరదేవతను ఆరాధించి, ఆమెను సంతోషపెట్టిన వారు మాయ నుండి విముక్తులవుతారు. వారికి (శ్రద్ధ కలుగుతుంది. ఆత్నాద్వైతతత్త్వము అవగతమవుతుంది.
అప్పుడు వారికి పరమశాంతి కలుగుతుంది. ఆస్థితికి చేరిన వారు పురుషార్ధమైన మోక్షము పొందుతారు.
మునివుత్రా ! మోక్షప్రాప్తి ఎలా జరుగుతుందో చెబుతాను విను. అనలు దేవతాభక్తి కలగాలంటే అనేక జన్మలలో పుణ్యం చెయ్యాలి. సత్సాంగత్యం ఉండాలి. దేవతామహాత్యం వినాలి. ఆరకంగా భక్తితో దేవతారాధన చేస్తే ఆమె అనుగ్రహం కలుగుతుంది. దానివల్ల నిత్యానిత్య వివేకం కలుగుతుంది. దానివల్ల విషయవాంఛలు నశిస్తాయి. వైరాగ్యం కలుగుతుంది. ఆ తరువాత (శ్రేయోమార్గ మందు ఆసక్తి కలుగుతుంది. గురువు దగ్గర ఉపదేశం పొందటం వల్ల అద్వైతజ్ఞానం కలుగుతుంది. శాన్త్రజ్ఞానమే పరోక్షమైన అద్వైతజ్ఞానం. ఆ తరువాత ఈ అద్వైతజ్ఞానము సరియైనదా కాదా అని విచారించి, అది సత్యమే అని గ్రహించి ఒక నిశ్చయానికి వస్తాడు. దాన్నే నిశ్చయజ్ఞానం అంటారు. ఈ నిశ్చయజ్ఞానం వల్ల అనుమానాలన్నీ తీరిపోతాయి. అవ్వుడు మనస్సును పరమాత్మరూపంగా భావించి ధ్యానం చెయ్యాలి.
🌻. AMRUTASYA PUTRAAHA 🌻
https://chat.whatsapp.com/HrBxBAaKb0g73IXeMhwXmx
Telegram group :
🌻. చైతన్య విజ్ఞానం - Chaitanya Vijnanam
https://t.me/joinchat/Aug7plAHj-Ex1nwp4bfuEg
Telegram Channel :
🌻. చైతన్య విజ్ఞానం - Chaitanya Vijnanam
https://t.me/Spiritual_Wisdom
My Facebook group :
🌻. చైతన్య విజ్ఞానం - Chaitanya Vijnanam
https://www.facebook.com/groups/465726374213849/
సశేషం....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 53 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍️ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER 12
🌴 The Appearance of the Reality of the Universe Depends on the Strength of Will of Creation - 4 🌴
80-82. He was alarmed on looking in all directions and requested the saint: Do not forsake me lest I should perish in this illimitable space. The saint laughed at his terror and said: I shall never forsake you. Be assured of it. Now look round at everything and have no fear.
83-95. The king took courage and looked all round. He saw the sky above, enveloped in the darkness of night and shining with stars. He ascended there and looked down below; he came to the region of the moon and was benumbed with cold. Protected by the saint, he went up to the Sun and was scorched by its rays. Again tended by the saint, he was refreshed and saw the whole region a counterpart of the Heaven. He went up to the summits of the Himalayas with the saint and was shown the whole region and also the earth.
Again endowed with powerful eyesight, he was able to see far-off lands and discovered other worlds besides this one. In the distant worlds there was darkness prevailing in some places; the earth was gold in some; there were oceans and island continents traversed by rivers and mountains; there were the heavens peopled by Indra and the Gods, the asuras, human beings, the rakshasas and other races of celestials. He also found that the saint had divided himself as Brahma in Satyaloka, as Vishnu in Vaikunta, and as Siva in Kailasa, while all the time he remained as his original-self, the king ruling in the present world.
The king was struck with wonder on seeing the yogic power of the saint. The sage’s son said to him: This sightseeing has lasted only a single day according to the standards prevailing here, whereas twelve thousand years have passed by in the world you are used to. So let us return to my father.
96. Saying so, he helped the other to come out of the hill to this outer world.
Thus ends the Chapter XII on “Sightseeing in the Ganda Hill” in Tripura Rahasya.
79. Once inside he roused up the sleeping individual to dream. The latter now found himself held by the saint in the wide expanse of ether.
[Note: The ativahika sarira (astral body), is exhaustively treated in Yoga Vasishta.]
80-82. He was alarmed on looking in all directions and requested the saint: Do not forsake me lest I should perish in this illimitable space. The saint laughed at his terror and said: I shall never forsake you. Be assured of it. Now look round at everything and have no fear.
Continues..
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
21.Nov.2019
---------------------------------------- x ----------------------------------------
🌻. స్వామి దత్తాత్రేయ విరచిత ఆత్మ జ్ఞాన యోగము 🌻
✍️. బ్రహ్మ శ్రీ క్రోవి పార్థసారథి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. సమాధి స్థితి - 4 🌴
“నా చితాన్ని ఈ రూపంలోనే ఉంచుతాను” అని పట్టుదల ఉందాలి. మధ్యమధ్యలో ఆ చిత్తం క్షోభిస్తుంది. అయినప్పటికి తిరిగి మనస్సును దానియందే లగ్నం చెయ్యాలి. ఆరూపాన్ని వదలకూడదు. “తన చేతులతో మనస్సు యొక్క చెతులను నలిపివేసి, తన దంతాలతో దాని దంతాలను పిండిచేసి, తన అవయవాలతో దాని అవయవాలను ఆక్రమించి మనసును జయించాలి” ప్రాణాయామ ప్రత్వాహారాది సాధనాలతో మనస్సును వశం చేసుకుని, పరదేవతారూపంగా నిశ్చలంగా ఉండేటట్లు చెయ్యాలి. ఈ ప్రయత్నం ఎంతవరకు అంటే అపరోక్షజ్ఞానం కలిగెంతవరకు చెయ్యాలి. అప్పుడు “సో2_ హం” ఆ పరదేవతయే నేను. అనేటటువంటి వికల్పజ్ఞానం కలుగుతుంది. అదే సంసారానికి మూలమైన అజ్ఞానాన్ని తొలగిస్తుంది.
అ: రాజా ! సమాధి అంటే వికల్చ్పరహితమైన (ప్రకాశము. సవికల్పమైన దానిని స్మరింపగలము కాని నిర్వికల్పాన్ని ఏవిధంగా స్మరింపగలుగుతాము ? కేవలము వస్తువులకు సంబంధించిన ప్రకాశమే నిర్వికల్పం. దానివల్ల మనస్సులో ఏరకమైన స్మృతి (గుర్తు) రాదు. మనం వెడుతూ ఉన్నప్పుడు అనేకరకాల వస్తువులు కనిపిస్తాయి. వాటన్నింటిని మనం పట్లించుకోం. అవన్నీ నిర్వికల్పాలే: కావాలన్నా అవి మళ్ళీ గుర్తుకురావు. అందుచేత నిర్వికల్ప జ్ఞానం కలిగినప్పుడు ఏ అంశం ఎంతవరకు చూశామో అనుకుంటాము కాని అది ఏదో పూర్తిగా తెలియదు. అలాంటప్పుడు, సమాధిలో కలిగిన నిర్వికల్పానుభవస్మృతి కలగటం అసంభవం కదా ?
జ: సవికల్పం ద్వారానే స్మృతి కలుగుతుంది. అయితే కొంతమంది మహానుభావుల అనుభవం ప్రకారం శుద్ద పరమాత్మ సవికల్పానికి విషయం కానందువల్ల, నిర్వికల్పానుభవ స్మరణమే కలుగుతుంది. అంతేకావి సవికల్పమే స్మృతి కలిగిస్తుందనే నియమం ఏమీలేదు. వికల్పమంటే భేదభావమే. దారినపోయేవాడు ఎవరినో, దేన్నో చూశాను అనుకుంటాడు. కాబట్టి ఏ స్థితిలో ఏవస్తువు యొక్క రూపం ఎంతవరకు కనిపించిందో, అంతవరకే గుర్తుంటుంది. అందువల్ల “సర్వోవికల్పఃస్మృతి” - అన్ని వికల్పాలు స్మృతియె అయితే మన కోరికకు తగినదే మనకు గుర్తువస్తుంది. మునిబాలకా! తియ్యనిపండు మనకు ఇష్టమైందనుకో ఆ పండులోని తియ్యదనమే మనకు గుర్తుకు వస్తుంది. అలాగే నిర్వికల్ప సమాధియందలి శుద్ద స్వరూపప్రకాశమే స్మృతి రూపంలో భాసిస్తుంది.
అద్వైతమైన ఆ పరమాత్మ స్వరూపాన్నే నేను అనేటటువంటి జ్ఞానం వల్ల సంసార దింధనానికి కారణమైన అజ్ఞానం నశిస్తుంది. ఘటజ్ఞానము, పటజ్ఞానము అని అనేక రకాలుగా కనిపించే అజ్ఞానమే వికల్చము. అది ఒకటిగా ఉంటే నిర్వికల్పము అని చెప్పబడుతుంది.
మనోవ్యాపారాలు వదిలిన వెంటనే వికల్పం పోతుంది. ఎప్పుదైతే వికల్పం పోయిందో, నిర్వికల్పం దానంతట అదే వస్తుంది. బొమ్మలను తుడిచేస్తే గోడ శుభ్రంగా
ఉన్నట్లుగానే, వికల్పాలుపోతే మనస్సు నిశ్చలమవుతుంది. అద్దానికి ఎదురుగా ఏ వస్తువులూ లేకుండా చేస్తే అద్ధం స్వచ్చంగా ఉంటుంది. అలాగే వికల్పాలను వదిలేస్తే చాలు. ఇంకేం చెయ్యనక్కరలేదు. నిర్వికల్ప స్థితి లభిస్తుంది. దీన్ని మించిందిలేదు. పండితులు కూడా మాయలోపడి దీన్ని గురించి తెలుసుకోలేక పోతున్నారు. కేవలం సూక్ష్మబుద్ది గలవారు మాత్రమే దీన్ని గుర్తిస్తారు.
ఈ జ్ఞానానికి యోగ్యులు మూడు రకాలుగా ఉన్నారు. 1. ఉత్తములు 2. మధ్యములు 3. అధములు. ఒకసారి చెప్పగానే విషయాన్ని అర్ధం చేసుకునేవారు ఉత్తములు. వీరు జ్ఞానం పొందటానికి పెద్దగా కష్టపడనవసరం లేదు.
మునిబాలకా ! ఎవరిదాకానో ఎందుకు ? నా విషయమే చెబుతా విను. ఒకసారి నిండువేసవిలో, పండు వెన్నెలలో ఇంటి ముందరిభాగంలో ప్రియురాలితో సుఖంగా
ఉన్నాను. అప్పుడు ఆకాశంలో వెళ్ళే సిద్ధులు కొందరు అద్వైతతత్త్వాన్ని గురించి మాట్లాడుకుంటున్నారు. అది విన్నాను, నాకు వెంటనే ఆతత్త్వం అర్ధమైంది. ఆలోచించాను. అతి తక్కువకాలంలోనే దాన్ని గురించి తెలుసుకున్నాను నేను కూడా సమాధిస్థితి పొందాను. కొంతసేపటికి లేచాను. ఆ స్టితి చాలా బాగుంది, మహదానందంగా ఉంది, అదే బ్రహ్మానందస్ధితి, మళ్ళీ ఆస్టితిలోకి వెళ్లాలి అనుకున్నాను. ఇంతకాలం వ్యర్థంగా గడివాను. నాక్షాత్తూ చింతామణిని దగ్గర ఉంచుకుని భిక్షాటన చేశాను. ఈ ఆనందం తెలుసుకోలేక ఐపొిక సుఖాలకోసం ప్రాకులాదాను. లోకంలో అందరూ ఇలాగే అవుతున్నారు. బాహ్యసుఖాలు శాశ్వతం కాదు. ఇంక ఇవిచాలు. ఈ సుగంధద్రవ్యాలు, పళ్ళు, పూలు, తినుబండారాలు, సుందరాంగులు ఏవీ అవసరం లేదు. ఇవన్నీ నశించిపోయేవే ఇంతకాలం అజ్ఞానంతో గడిపినందుకు సిగ్గుపడుతున్నాను.
ఈ విధంగా ఆలోచించి మళ్ళీ అంతర్ముఖుడవుదామనుకున్నాను. ఇంతలో ఒక ఆలోచన వచ్చింది. సమాధిలో నేననుభవించన సుఖము సర్వదా ్రకాశమేకదా ! మరి ఇప్పుడు దాన్ని క్రొత్తగా సాధించటం ఏమిటి ? ఇంతవరకూ లేనిది, ఏదైనా ఇప్పుడు దొరకుతోందా ? గతంలో లేకుండా, ఇప్పుడు దొరికే సుఖం శాశ్వతం ఎలా అవుతుంది?
సశేషం....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 54 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍️ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER 12
🌴 The Appearance of the Reality of the Universe Depends on the Strength of Will of Creation - 5 🌴
83-95. The king took courage and looked all round. He saw the sky above, enveloped in the darkness of night and shining with stars. He ascended there and looked down below; he came to the region of the moon and was benumbed with cold. Protected by the saint, he went up to the Sun and was scorched by its rays. Again tended by the saint, he was refreshed and saw the whole region a counterpart of the Heaven. He went up to the summits of the Himalayas with the saint and was shown the whole region and also the earth.
Again endowed with powerful eyesight, he was able to see far-off lands and discovered other worlds besides this one. In the distant worlds there was darkness prevailing in some places; the earth was gold in some; there were oceans and island continents traversed by rivers and mountains; there were the heavens peopled by Indra and the Gods, the asuras, human beings, the rakshasas and other races of celestials.
He also found that the saint had divided himself as Brahma in Satyaloka, as Vishnu in Vaikunta, and as Siva in Kailasa, while all the time he remained as his original-self, the king ruling in the present world. The king was struck with wonder on seeing the yogic power of the saint.
The sage’s son said to him: This sightseeing has lasted only a single day according to the standards prevailing here, whereas twelve thousand years have passed by in the world you are used to. So let us return to my father. 96. Saying so, he helped the other to come out of the hill to this outer world.
Thus ends the Chapter XII on “Sightseeing in the Ganda Hill” in Tripura RAHASYA.
🌻🌻🌻🌻🌻
CHAPTER 13
🌴 How Wakefulness and Dream are Similar in Nature and Objects are Only Mental IMAGES - 1 🌴
1-2. The sage’s son made the king sleep, united his subtle body with the gross one left in the hole, and then woke him up.
3. On regaining his senses, Mahasena found the whole world changed. The people, the river courses, the trees, the tanks, etc., were all different.
4-30. He was bewildered and asked the saint: O great one! How long have we spent seeing your world? This world looks different from the one I was accustomed to!
Thus asked, the sage’s son said to Mahasena: Listen king, this is the world which we were in and left to see that within the hill. The same has undergone enormous changes owing to the long interval of time. We spent only one day looking round the hill region; The same interval counts for twelve thousand years in this land; and it has accordingly changed enormously.
Look at the difference in the manners of the people and their languages. Such changes are natural. I have often noticed similar changes before. Look here! This is the Lord, my father in samadhi. Here you stood before, praising my father and praying to him. There you see the hill in front of you.
By this time, your brother’s progeny has increased to thousands. What was Vanga, your country, with Sundara, your capital, is now a jungle infested with jackals and wild animals.
There is now one Virabahu in your brother’s line who has his capital, Visala, on the banks of the Kshipra in the country of Malwa; in your line, there is Susarma whose capital is Vardhana in the country of the Dravidas, on the banks of the Tambrabharani. Such is the course of the world which cannot remain the same even for a short time.
For in this period, the hills, rivers, lakes, and the contour of the earth have altered. Mountains subside; plains heave high; deserts become fertile; plateaux change to sandy tracts; rocks decompose and become silt; clay hardens sometimes; cultivated farms become barren and barren lands are brought under tillage; precious stones become valueless and trinkets become invaluable; salt water becomes sweet and potable waters become brackish;
Continues..
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. సమాధి స్థితి - 4 🌴
“నా చితాన్ని ఈ రూపంలోనే ఉంచుతాను” అని పట్టుదల ఉందాలి. మధ్యమధ్యలో ఆ చిత్తం క్షోభిస్తుంది. అయినప్పటికి తిరిగి మనస్సును దానియందే లగ్నం చెయ్యాలి. ఆరూపాన్ని వదలకూడదు. “తన చేతులతో మనస్సు యొక్క చెతులను నలిపివేసి, తన దంతాలతో దాని దంతాలను పిండిచేసి, తన అవయవాలతో దాని అవయవాలను ఆక్రమించి మనసును జయించాలి” ప్రాణాయామ ప్రత్వాహారాది సాధనాలతో మనస్సును వశం చేసుకుని, పరదేవతారూపంగా నిశ్చలంగా ఉండేటట్లు చెయ్యాలి. ఈ ప్రయత్నం ఎంతవరకు అంటే అపరోక్షజ్ఞానం కలిగెంతవరకు చెయ్యాలి. అప్పుడు “సో2_ హం” ఆ పరదేవతయే నేను. అనేటటువంటి వికల్పజ్ఞానం కలుగుతుంది. అదే సంసారానికి మూలమైన అజ్ఞానాన్ని తొలగిస్తుంది.
అ: రాజా ! సమాధి అంటే వికల్చ్పరహితమైన (ప్రకాశము. సవికల్పమైన దానిని స్మరింపగలము కాని నిర్వికల్పాన్ని ఏవిధంగా స్మరింపగలుగుతాము ? కేవలము వస్తువులకు సంబంధించిన ప్రకాశమే నిర్వికల్పం. దానివల్ల మనస్సులో ఏరకమైన స్మృతి (గుర్తు) రాదు. మనం వెడుతూ ఉన్నప్పుడు అనేకరకాల వస్తువులు కనిపిస్తాయి. వాటన్నింటిని మనం పట్లించుకోం. అవన్నీ నిర్వికల్పాలే: కావాలన్నా అవి మళ్ళీ గుర్తుకురావు. అందుచేత నిర్వికల్ప జ్ఞానం కలిగినప్పుడు ఏ అంశం ఎంతవరకు చూశామో అనుకుంటాము కాని అది ఏదో పూర్తిగా తెలియదు. అలాంటప్పుడు, సమాధిలో కలిగిన నిర్వికల్పానుభవస్మృతి కలగటం అసంభవం కదా ?
జ: సవికల్పం ద్వారానే స్మృతి కలుగుతుంది. అయితే కొంతమంది మహానుభావుల అనుభవం ప్రకారం శుద్ద పరమాత్మ సవికల్పానికి విషయం కానందువల్ల, నిర్వికల్పానుభవ స్మరణమే కలుగుతుంది. అంతేకావి సవికల్పమే స్మృతి కలిగిస్తుందనే నియమం ఏమీలేదు. వికల్పమంటే భేదభావమే. దారినపోయేవాడు ఎవరినో, దేన్నో చూశాను అనుకుంటాడు. కాబట్టి ఏ స్థితిలో ఏవస్తువు యొక్క రూపం ఎంతవరకు కనిపించిందో, అంతవరకే గుర్తుంటుంది. అందువల్ల “సర్వోవికల్పఃస్మృతి” - అన్ని వికల్పాలు స్మృతియె అయితే మన కోరికకు తగినదే మనకు గుర్తువస్తుంది. మునిబాలకా! తియ్యనిపండు మనకు ఇష్టమైందనుకో ఆ పండులోని తియ్యదనమే మనకు గుర్తుకు వస్తుంది. అలాగే నిర్వికల్ప సమాధియందలి శుద్ద స్వరూపప్రకాశమే స్మృతి రూపంలో భాసిస్తుంది.
అద్వైతమైన ఆ పరమాత్మ స్వరూపాన్నే నేను అనేటటువంటి జ్ఞానం వల్ల సంసార దింధనానికి కారణమైన అజ్ఞానం నశిస్తుంది. ఘటజ్ఞానము, పటజ్ఞానము అని అనేక రకాలుగా కనిపించే అజ్ఞానమే వికల్చము. అది ఒకటిగా ఉంటే నిర్వికల్పము అని చెప్పబడుతుంది.
మనోవ్యాపారాలు వదిలిన వెంటనే వికల్పం పోతుంది. ఎప్పుదైతే వికల్పం పోయిందో, నిర్వికల్పం దానంతట అదే వస్తుంది. బొమ్మలను తుడిచేస్తే గోడ శుభ్రంగా
ఉన్నట్లుగానే, వికల్పాలుపోతే మనస్సు నిశ్చలమవుతుంది. అద్దానికి ఎదురుగా ఏ వస్తువులూ లేకుండా చేస్తే అద్ధం స్వచ్చంగా ఉంటుంది. అలాగే వికల్పాలను వదిలేస్తే చాలు. ఇంకేం చెయ్యనక్కరలేదు. నిర్వికల్ప స్థితి లభిస్తుంది. దీన్ని మించిందిలేదు. పండితులు కూడా మాయలోపడి దీన్ని గురించి తెలుసుకోలేక పోతున్నారు. కేవలం సూక్ష్మబుద్ది గలవారు మాత్రమే దీన్ని గుర్తిస్తారు.
ఈ జ్ఞానానికి యోగ్యులు మూడు రకాలుగా ఉన్నారు. 1. ఉత్తములు 2. మధ్యములు 3. అధములు. ఒకసారి చెప్పగానే విషయాన్ని అర్ధం చేసుకునేవారు ఉత్తములు. వీరు జ్ఞానం పొందటానికి పెద్దగా కష్టపడనవసరం లేదు.
మునిబాలకా ! ఎవరిదాకానో ఎందుకు ? నా విషయమే చెబుతా విను. ఒకసారి నిండువేసవిలో, పండు వెన్నెలలో ఇంటి ముందరిభాగంలో ప్రియురాలితో సుఖంగా
ఉన్నాను. అప్పుడు ఆకాశంలో వెళ్ళే సిద్ధులు కొందరు అద్వైతతత్త్వాన్ని గురించి మాట్లాడుకుంటున్నారు. అది విన్నాను, నాకు వెంటనే ఆతత్త్వం అర్ధమైంది. ఆలోచించాను. అతి తక్కువకాలంలోనే దాన్ని గురించి తెలుసుకున్నాను నేను కూడా సమాధిస్థితి పొందాను. కొంతసేపటికి లేచాను. ఆ స్టితి చాలా బాగుంది, మహదానందంగా ఉంది, అదే బ్రహ్మానందస్ధితి, మళ్ళీ ఆస్టితిలోకి వెళ్లాలి అనుకున్నాను. ఇంతకాలం వ్యర్థంగా గడివాను. నాక్షాత్తూ చింతామణిని దగ్గర ఉంచుకుని భిక్షాటన చేశాను. ఈ ఆనందం తెలుసుకోలేక ఐపొిక సుఖాలకోసం ప్రాకులాదాను. లోకంలో అందరూ ఇలాగే అవుతున్నారు. బాహ్యసుఖాలు శాశ్వతం కాదు. ఇంక ఇవిచాలు. ఈ సుగంధద్రవ్యాలు, పళ్ళు, పూలు, తినుబండారాలు, సుందరాంగులు ఏవీ అవసరం లేదు. ఇవన్నీ నశించిపోయేవే ఇంతకాలం అజ్ఞానంతో గడిపినందుకు సిగ్గుపడుతున్నాను.
ఈ విధంగా ఆలోచించి మళ్ళీ అంతర్ముఖుడవుదామనుకున్నాను. ఇంతలో ఒక ఆలోచన వచ్చింది. సమాధిలో నేననుభవించన సుఖము సర్వదా ్రకాశమేకదా ! మరి ఇప్పుడు దాన్ని క్రొత్తగా సాధించటం ఏమిటి ? ఇంతవరకూ లేనిది, ఏదైనా ఇప్పుడు దొరకుతోందా ? గతంలో లేకుండా, ఇప్పుడు దొరికే సుఖం శాశ్వతం ఎలా అవుతుంది?
సశేషం....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 54 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍️ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER 12
🌴 The Appearance of the Reality of the Universe Depends on the Strength of Will of Creation - 5 🌴
83-95. The king took courage and looked all round. He saw the sky above, enveloped in the darkness of night and shining with stars. He ascended there and looked down below; he came to the region of the moon and was benumbed with cold. Protected by the saint, he went up to the Sun and was scorched by its rays. Again tended by the saint, he was refreshed and saw the whole region a counterpart of the Heaven. He went up to the summits of the Himalayas with the saint and was shown the whole region and also the earth.
Again endowed with powerful eyesight, he was able to see far-off lands and discovered other worlds besides this one. In the distant worlds there was darkness prevailing in some places; the earth was gold in some; there were oceans and island continents traversed by rivers and mountains; there were the heavens peopled by Indra and the Gods, the asuras, human beings, the rakshasas and other races of celestials.
He also found that the saint had divided himself as Brahma in Satyaloka, as Vishnu in Vaikunta, and as Siva in Kailasa, while all the time he remained as his original-self, the king ruling in the present world. The king was struck with wonder on seeing the yogic power of the saint.
The sage’s son said to him: This sightseeing has lasted only a single day according to the standards prevailing here, whereas twelve thousand years have passed by in the world you are used to. So let us return to my father. 96. Saying so, he helped the other to come out of the hill to this outer world.
Thus ends the Chapter XII on “Sightseeing in the Ganda Hill” in Tripura RAHASYA.
🌻🌻🌻🌻🌻
CHAPTER 13
🌴 How Wakefulness and Dream are Similar in Nature and Objects are Only Mental IMAGES - 1 🌴
1-2. The sage’s son made the king sleep, united his subtle body with the gross one left in the hole, and then woke him up.
3. On regaining his senses, Mahasena found the whole world changed. The people, the river courses, the trees, the tanks, etc., were all different.
4-30. He was bewildered and asked the saint: O great one! How long have we spent seeing your world? This world looks different from the one I was accustomed to!
Thus asked, the sage’s son said to Mahasena: Listen king, this is the world which we were in and left to see that within the hill. The same has undergone enormous changes owing to the long interval of time. We spent only one day looking round the hill region; The same interval counts for twelve thousand years in this land; and it has accordingly changed enormously.
Look at the difference in the manners of the people and their languages. Such changes are natural. I have often noticed similar changes before. Look here! This is the Lord, my father in samadhi. Here you stood before, praising my father and praying to him. There you see the hill in front of you.
By this time, your brother’s progeny has increased to thousands. What was Vanga, your country, with Sundara, your capital, is now a jungle infested with jackals and wild animals.
There is now one Virabahu in your brother’s line who has his capital, Visala, on the banks of the Kshipra in the country of Malwa; in your line, there is Susarma whose capital is Vardhana in the country of the Dravidas, on the banks of the Tambrabharani. Such is the course of the world which cannot remain the same even for a short time.
For in this period, the hills, rivers, lakes, and the contour of the earth have altered. Mountains subside; plains heave high; deserts become fertile; plateaux change to sandy tracts; rocks decompose and become silt; clay hardens sometimes; cultivated farms become barren and barren lands are brought under tillage; precious stones become valueless and trinkets become invaluable; salt water becomes sweet and potable waters become brackish;
Continues..
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
23.Nov.2019
---------------------------------------- x ----------------------------------------
🌹. త్రిపురా రహస్యము - 55 🌹
🌻. స్వామి దత్తాత్రేయ విరచిత ఆత్మ జ్ఞాన యోగము 🌻
✍️. బ్రహ్మ శ్రీ క్రోవి పార్థసారథి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. సమాధి స్థితి - 5 🌴
🌴. దృక్కు - దృశ్యము - 1 🌴
పుట్టిన వ్రతిదీ గిట్టి తీరుతుంది. అలాంటప్పుడు ఆ సుఖం అనిత్యమే అవుతుంది. కాబట్టి ఆస్థితి క్రొత్తగా రాలేదు. అది ఎప్పుడూ ఉన్నది. అదే నిత్యము, సత్యము అయినది శాశ్వతమైనది. ఆస్థితిని నేను ఇప్పటికి చేరగలిగాను. నేను ఇక ఎప్పుడూ దేవిది అహంభావం లేకుందానే ఉంటాను. నేనే మహదానందము. ఇది ఉత్తమాధికారిగా ఉన్న నా స్థితి.
మధ్యమాధికారులకు క్రమంగా శాస్తాలు చదవటం వల్ల, ప్రవచనాలు వినటంవల్ల ధ్యానస్థితి కలిగి, తరువాత జ్ఞానోదయమవుతుంది. ఇక అధములకు ఎన్నో జన్మలు గడిస్తేనే గాని జ్ఞానంరాదు.
మధ్యమాధికారులకు క్రమంగా శాస్తాలు చదవటం వల్ల, ప్రవచనాలు వినటంవల్ల ధ్యానస్థితి కలిగి, తరువాత జ్ఞానోదయమవుతుంది. ఇక అధములకు ఎన్నో జన్మలు గడిస్తేనే గాని జ్ఞానంరాదు.
కుమారా ! జాగ్రదావస్థలో కలిగే సమాధులవల్ల ప్రయోజనం లేదయ్యా. దారిన పోతున్నప్పుడు కలిగే నిర్వికల్పం కూడా 'సో హం' అని సవికల్పం కానంత వరకు నిష్ప్రయోజనమే. దానివల్ల అజ్ఞానం నశించదు.
నిర్వికల్పం అంటే కేవలం జ్ఞానం మాత్రమే. అది ఎప్పుడూ, సవికల్ప కాలంలో కూడా భాసిస్తూనే ఉంటుంది. అయినప్పటికీ వికల్పాలతో కప్పబడి ఉంటుంది. కాబట్టి భాసించనట్లుగా ఉంటుంది. అద్దం ఎదురుగా వస్తువులున్నాయి. అప్పుడు అద్దంలో వస్తువుల ప్రతిబింబాలే కనిపిస్తాయి. అంతేకాని అద్దం కనపడదు ఎదురుగా ఉన్న వస్తువులను తీసేస్తే అద్దం కనిపిన్తుంది. అలాగే వికల్పాలు గనకపోతే, పూర్వమే ఉన్నది, మనం లేదు అనుకుంటున్నది అయిన పరమాత్మ స్వరూపం సంభాషిస్తుంది. అప్పుడు జ్ఞానము, జ్ఞేయము ఒకటే అని తెలుస్తుంది.
అప్టావక్రా ! నీకు ఇంతవరకూ ఆత్మవిజ్ఞాన క్రమాన్ని చెప్పానయ్యా. నువ్వు విన్న దాన్నంతటినీ మళ్ళీ ఒకసారి విచారించు. ధ్యానం చెయ్యి “సో హం” అతడే నేను, ఆ పరమాత్మయే నేను. జీవాత్మ పరమాత్మా ఒక్కటే అని తెలుసుకుని నీ జన్మను తరింపచేసుకో అన్నాడు జనకమహారాజు. అష్టావక్రుడు ఆశ్రమానికి వెళ్ళి ఆ తత్వాని శోధించి. సాధించి జీవన్ముక్తుడైనాడు అంటూ పదిహేడవ ఆధ్యాయాన్ని పూర్తిచేశాడు రత్నాకరుడు.
🌴. దృక్కు - దృశ్యము - 1 🌴
నిర్వికల్పం అంటే కేవలం జ్ఞానం మాత్రమే. అది ఎప్పుడూ, సవికల్ప కాలంలో కూడా భాసిస్తూనే ఉంటుంది. అయినప్పటికీ వికల్పాలతో కప్పబడి ఉంటుంది. కాబట్టి భాసించనట్లుగా ఉంటుంది. అద్దం ఎదురుగా వస్తువులున్నాయి. అప్పుడు అద్దంలో వస్తువుల ప్రతిబింబాలే కనిపిస్తాయి. అంతేకాని అద్దం కనపడదు ఎదురుగా ఉన్న వస్తువులను తీసేస్తే అద్దం కనిపిన్తుంది. అలాగే వికల్పాలు గనకపోతే, పూర్వమే ఉన్నది, మనం లేదు అనుకుంటున్నది అయిన పరమాత్మ స్వరూపం సంభాషిస్తుంది. అప్పుడు జ్ఞానము, జ్ఞేయము ఒకటే అని తెలుస్తుంది.
అప్టావక్రా ! నీకు ఇంతవరకూ ఆత్మవిజ్ఞాన క్రమాన్ని చెప్పానయ్యా. నువ్వు విన్న దాన్నంతటినీ మళ్ళీ ఒకసారి విచారించు. ధ్యానం చెయ్యి “సో హం” అతడే నేను, ఆ పరమాత్మయే నేను. జీవాత్మ పరమాత్మా ఒక్కటే అని తెలుసుకుని నీ జన్మను తరింపచేసుకో అన్నాడు జనకమహారాజు. అష్టావక్రుడు ఆశ్రమానికి వెళ్ళి ఆ తత్వాని శోధించి. సాధించి జీవన్ముక్తుడైనాడు అంటూ పదిహేడవ ఆధ్యాయాన్ని పూర్తిచేశాడు రత్నాకరుడు.
🌴. దృక్కు - దృశ్యము - 1 🌴
గురువుగారూ ! “అష్టావక్రుడికి సుషుప్తి, సమాధి స్థితిలగురించి వివరించి ఆత్మవిజ్ఞానాన్ని బోధించాడు జనక మహారాజు” అని దత్తత్రేయుడు తన శిష్యుడైన పరశురాముడికి వివరించాడు. అప్పటికైనా అతని అనుమానాలు తీరినాయా ? ఆ తరువాత ఐం జరిగింది ? అంటూ ప్రశ్నించాడు నారాయణభట్టు.
సమాధానం చెప్పటం ప్రారంభించాడు రత్నాకరుడు.
జనక - అష్టావక్రుల సంవాదాన్ని వివరించిన తరువాత, దత్తాత్రేయుడు అంటున్నాడు “పరశురామా ! ఆ రకంగా ఆత్మస్వరూపిణి అయిన ఆ పరాచితిని గురించి తెలుసుకోవటం ఎలాగో వివరించాను. సాధకుని యొక్క దృష్టి అంతర్ముఖమైనప్పుడే ఆ పరాచితి తెలుస్తుంది. ఇతర నాధనాలద్వారా తెలియదు.
జ్ఞేయమైన వాటిని మనస్సు ద్వారానే తెలుసుకుంటాము. అందుచేత మనసు వేద్యము కాదు. జ్ఞానానికి, వేద్యానికి మధ్య అంటే తెలుసుకున్న దానికి, తెలియవలసిన దానికి మధ్య వేద్యము కానటువంటి మనస్సు కూడా ఉన్నది. దానిని గూర్చి తెలుసుకోవటానికి వేరే సాధనం అంటూ ఏదీ లేదు.
ఒక విషయాన్ని తెలుసుకోవటానికి ఇంకొకటి సాధనము అని ఈ రకంగా అంగీకరిస్తూ పోతే, దానికి అంతముండదు. అందుచేత మనస్సు స్వయంప్రకాశం అని చెప్పాలి. అటువంటి ఇతరాన్ని అపేక్షించనటు వంటి, వేద్య రహితమైనటువంటి స్వయం ప్రకాశమైన మనస్సునే 'విత్తి' అంటారు. విత్తి అంటే - జ్ఞానము అని అర్ధం.
ఇదే ఆత్మతత్వం. ఇది జ్ఞాన స్వరూపం. వేద్యం కాదు. అది జ్ఞానమే అయినందువల్ల ఎప్పుడు తెలిసినదే అవుతుంది. దానికన్న వేరైన, ఇతరమైనటువంటి జ్ఞాతలేడు, చిదాత్మ నిత్యమూ ప్రకాశిస్తూనే ఉంటుంది.
ఒక వస్తువును అంటే కుండనో, చెట్టునో చూస్తున్నప్పుడు “నేను లేను' అని అనుకోము. అంటే - 'నేను” అనేది ఎప్పుడూ ఉంటుంది. నేను” లేకపోతే నా ఆత్మ స్వరూపాన్ని వివరించండి అని ఎలా అడుగుతారు ? కాబట్టి ఆత్మ అనేది శూన్యం కాదు. ఆత్మ శూన్యమనుకుంటే దాన్ని గురించి తెలుసుకోవటమెలా వీలవుతుంది?
పరశురాముడు : నేను అంటే సామాన్యరూపమే తెలుసు. అంతేగాని విశేషరూపం తెలియదు, అందుకే నా స్వరూపం వివరించండి అన్నాను.
దత్తాత్రేయుడు : నీకు తెలిసినటువంటి అతి సామాన్య రూపమే. నాశనంలేని నిజమైన రూపం. దానికి ఏ విధమైన విశేషమూ లేదు. ఇక్కడ చాలా కుండలున్నాయనుకో. అప్పుడు వాటిలో చిన్నవి, పెద్దవి, ఎర్రవి, నల్లవి ఇలా అనేక రకాలుంటాయి. అయితే ఇక్కడున్నది నీ స్వరూపం ఒక్కటే. అందుకే దానిలో విశేషాలుండవు. ఒకవేళ విశేష రూపంగా కనిపిస్తే, అది నీ స్వరూవం కాదు. అది ద్రష్ట కాదు. దృశ్యము అంతకన్నా కాదు.
సశేషం.....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 55 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍️ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER 13
🌴 How Wakefulness and Dream are Similar in Nature and Objects are Only Mental IMAGES - 2 🌴
Some lands contain more people than cattle, others are infested with wild beasts; and yet others are invaded by venomous reptiles, insects and vermin. Such are some of the changes that happen on the earth in course of time. But there is no doubt that this is the same earth as we were in before.
Mahasena heard all that the sage’s son said and fainted from the shock. Then being brought round by his companion, he was overcome by grief and mourned the loss of his royal brother and brother’s son and of his own wife and children. After a short time, the sage’s son assuaged his grief with wise words: Being a sensible man, why do you mourn and at whose loss? A sensible man never does anything without a purpose; to act without discernment is childish. Think now, and tell me what loss grieves you and what purpose your grief will serve.
Asked thus, Mahasena, who was still inconsolable retorted: Great Sage that you are, can you not understand the cause of my sorrow? How is it that you seek the reason of my grief when I have lost my all? A man is generally sad when only one in his family dies. I have lost all my friends and relatives and you still ask me why I am sad.
31-48. The sage’s son continued derisively. King! Tell me now. Is this lapse into sorrow a hereditary virtue? Will it result in sin if you do not indulge in it on this occasion? Or do you hope to recover your loss by such grief? King! Think well and tell me what you gain by your sorrow. If you consider it irresistible, listen to what I say.
Such loss is not fresh. Your forefathers have died before. Have you ever mourned their loss? If you say that it is because of the blood relationship that now causes your grief, were there not worms in the bodies of your parents, living on their nourishment? Why are they not your relatives and why does not their loss cause you sorrow? King, think! Who are you? Whose deaths are the cause of your present grief?
Are you the body, or other than that? The body is simply a conglomerate of different substances. Harm to any one of the constituents is harm to the whole. There is no moment in which each of the components is not changing. But the excretions do not constitute a loss to the body.
Those whom you called your brother and so on are mere bodies; the bodies are composed of earth; when lost, they return to earth; and earth resolves ultimately into energy. Where then is the loss?
In fact you are not the body. You own the body and call it your own, just as you do to a garment you happen to possess. Where lies the difference between your body and your garment? Have you any doubts regarding this conclusion? Being other than your own body, what relation is there between you and another body? Did you ever claim similar relationship, say with your brother’s clothes? Why then mourn over the loss of bodies, which are in no way different from garments?
You speak of ‘my’ body, ‘my’ eyes, ‘my’ life, ‘my’ mind and so on, I ask you now to tell me what precisely you are. Being confronted thus, Mahasena began to think over the matter, and unable to solve the problem he asked leave to consider it carefully. Then he returned and said with all humility: Lord, I do not see who I am. I have considered the matter, and still I do not understand. My grief is only natural; I cannot account for it. Master, I seek your protection. Kindly tell me what it is. Everyone is overpowered by grief when his relative dies. No one seems to know his own self; nor does one mourn all losses. I submit to you as your disciple. Please elucidate this matter to me.
Being thus requested, the sage’s son spoke to Mahasena:
Continues..
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
సమాధానం చెప్పటం ప్రారంభించాడు రత్నాకరుడు.
జనక - అష్టావక్రుల సంవాదాన్ని వివరించిన తరువాత, దత్తాత్రేయుడు అంటున్నాడు “పరశురామా ! ఆ రకంగా ఆత్మస్వరూపిణి అయిన ఆ పరాచితిని గురించి తెలుసుకోవటం ఎలాగో వివరించాను. సాధకుని యొక్క దృష్టి అంతర్ముఖమైనప్పుడే ఆ పరాచితి తెలుస్తుంది. ఇతర నాధనాలద్వారా తెలియదు.
జ్ఞేయమైన వాటిని మనస్సు ద్వారానే తెలుసుకుంటాము. అందుచేత మనసు వేద్యము కాదు. జ్ఞానానికి, వేద్యానికి మధ్య అంటే తెలుసుకున్న దానికి, తెలియవలసిన దానికి మధ్య వేద్యము కానటువంటి మనస్సు కూడా ఉన్నది. దానిని గూర్చి తెలుసుకోవటానికి వేరే సాధనం అంటూ ఏదీ లేదు.
ఒక విషయాన్ని తెలుసుకోవటానికి ఇంకొకటి సాధనము అని ఈ రకంగా అంగీకరిస్తూ పోతే, దానికి అంతముండదు. అందుచేత మనస్సు స్వయంప్రకాశం అని చెప్పాలి. అటువంటి ఇతరాన్ని అపేక్షించనటు వంటి, వేద్య రహితమైనటువంటి స్వయం ప్రకాశమైన మనస్సునే 'విత్తి' అంటారు. విత్తి అంటే - జ్ఞానము అని అర్ధం.
ఇదే ఆత్మతత్వం. ఇది జ్ఞాన స్వరూపం. వేద్యం కాదు. అది జ్ఞానమే అయినందువల్ల ఎప్పుడు తెలిసినదే అవుతుంది. దానికన్న వేరైన, ఇతరమైనటువంటి జ్ఞాతలేడు, చిదాత్మ నిత్యమూ ప్రకాశిస్తూనే ఉంటుంది.
ఒక వస్తువును అంటే కుండనో, చెట్టునో చూస్తున్నప్పుడు “నేను లేను' అని అనుకోము. అంటే - 'నేను” అనేది ఎప్పుడూ ఉంటుంది. నేను” లేకపోతే నా ఆత్మ స్వరూపాన్ని వివరించండి అని ఎలా అడుగుతారు ? కాబట్టి ఆత్మ అనేది శూన్యం కాదు. ఆత్మ శూన్యమనుకుంటే దాన్ని గురించి తెలుసుకోవటమెలా వీలవుతుంది?
పరశురాముడు : నేను అంటే సామాన్యరూపమే తెలుసు. అంతేగాని విశేషరూపం తెలియదు, అందుకే నా స్వరూపం వివరించండి అన్నాను.
దత్తాత్రేయుడు : నీకు తెలిసినటువంటి అతి సామాన్య రూపమే. నాశనంలేని నిజమైన రూపం. దానికి ఏ విధమైన విశేషమూ లేదు. ఇక్కడ చాలా కుండలున్నాయనుకో. అప్పుడు వాటిలో చిన్నవి, పెద్దవి, ఎర్రవి, నల్లవి ఇలా అనేక రకాలుంటాయి. అయితే ఇక్కడున్నది నీ స్వరూపం ఒక్కటే. అందుకే దానిలో విశేషాలుండవు. ఒకవేళ విశేష రూపంగా కనిపిస్తే, అది నీ స్వరూవం కాదు. అది ద్రష్ట కాదు. దృశ్యము అంతకన్నా కాదు.
సశేషం.....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 55 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍️ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER 13
🌴 How Wakefulness and Dream are Similar in Nature and Objects are Only Mental IMAGES - 2 🌴
Some lands contain more people than cattle, others are infested with wild beasts; and yet others are invaded by venomous reptiles, insects and vermin. Such are some of the changes that happen on the earth in course of time. But there is no doubt that this is the same earth as we were in before.
Mahasena heard all that the sage’s son said and fainted from the shock. Then being brought round by his companion, he was overcome by grief and mourned the loss of his royal brother and brother’s son and of his own wife and children. After a short time, the sage’s son assuaged his grief with wise words: Being a sensible man, why do you mourn and at whose loss? A sensible man never does anything without a purpose; to act without discernment is childish. Think now, and tell me what loss grieves you and what purpose your grief will serve.
Asked thus, Mahasena, who was still inconsolable retorted: Great Sage that you are, can you not understand the cause of my sorrow? How is it that you seek the reason of my grief when I have lost my all? A man is generally sad when only one in his family dies. I have lost all my friends and relatives and you still ask me why I am sad.
31-48. The sage’s son continued derisively. King! Tell me now. Is this lapse into sorrow a hereditary virtue? Will it result in sin if you do not indulge in it on this occasion? Or do you hope to recover your loss by such grief? King! Think well and tell me what you gain by your sorrow. If you consider it irresistible, listen to what I say.
Such loss is not fresh. Your forefathers have died before. Have you ever mourned their loss? If you say that it is because of the blood relationship that now causes your grief, were there not worms in the bodies of your parents, living on their nourishment? Why are they not your relatives and why does not their loss cause you sorrow? King, think! Who are you? Whose deaths are the cause of your present grief?
Are you the body, or other than that? The body is simply a conglomerate of different substances. Harm to any one of the constituents is harm to the whole. There is no moment in which each of the components is not changing. But the excretions do not constitute a loss to the body.
Those whom you called your brother and so on are mere bodies; the bodies are composed of earth; when lost, they return to earth; and earth resolves ultimately into energy. Where then is the loss?
In fact you are not the body. You own the body and call it your own, just as you do to a garment you happen to possess. Where lies the difference between your body and your garment? Have you any doubts regarding this conclusion? Being other than your own body, what relation is there between you and another body? Did you ever claim similar relationship, say with your brother’s clothes? Why then mourn over the loss of bodies, which are in no way different from garments?
You speak of ‘my’ body, ‘my’ eyes, ‘my’ life, ‘my’ mind and so on, I ask you now to tell me what precisely you are. Being confronted thus, Mahasena began to think over the matter, and unable to solve the problem he asked leave to consider it carefully. Then he returned and said with all humility: Lord, I do not see who I am. I have considered the matter, and still I do not understand. My grief is only natural; I cannot account for it. Master, I seek your protection. Kindly tell me what it is. Everyone is overpowered by grief when his relative dies. No one seems to know his own self; nor does one mourn all losses. I submit to you as your disciple. Please elucidate this matter to me.
Being thus requested, the sage’s son spoke to Mahasena:
Continues..
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
25.Nov.2019
---------------------------------------- x ----------------------------------------
🌻. స్వామి దత్తాత్రేయ విరచిత ఆత్మ జ్ఞాన యోగము 🌻
✍️. బ్రహ్మ శ్రీ క్రోవి పార్థసారథి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. సమాధి స్థితి - 6 🌴
🌴. దృక్కు - దృశ్యము - 2 🌴
స:కుండ, వస్త్రము మొదలైన వాటికి భాసకమైన సామాన్య జ్ఞానము, నా స్వరూపమే కదా !
ద: అలా ఎన్నటికీ కాదు. ఘటపటాదులను వ్రకాశింపచేసే జ్ఞానము, ఘటపటాది రూపంలోనే ఉంటుంది. అందుకని భానకంగా ఉండే జ్ఞానంకూడా సామాన్యం కారు. అది నీ రూపం కాదు. అయితే కేవలం సామాన్యజ్ఞానమె నీ స్వరూపం. అటు నువ్వు ఇతరమైన ఆపేక్ష ఏదీ లేకుండా ప్రకాశిస్తున్నావు. సామాన్యము, విశేషము అనేవి ఒకటి లేకుండా ఇంకొకటి ఉండవు. ఆ రెండూ అవినాభావంగా ఉంటాయి. అయితే ఆత్మ అనేది సామాన్య, విశేషాలకు రెండింటికీ అతీతమైనది.
ప: గురుదేవా ! నేను చిద్రూపుడను అనే భావన నాకు కలగటం లేదు. 'ఈ దేహాన్నే నేను” అనే భావమే కలుగుతోంది. ఎందుకని ?
ద; దేహము మొదలైనవాటిని సంకల్పించేటప్పుడు నీకు, 'నేను దేహము” అనే భావన కలుగుతోందే తప్ప దేహం ఆత్మగా అనిపించదు. శరీరాన్ని కాకుండా ఇతరమైన వస్తువులను చూసేటప్పుడు, లేదా సంకల్పించేటప్పుడు ఘటము నేనే, పటము నేనే అనుకోవు కదా ! పోనీ ఈ దేహము చిదాత్మకము. నాకు సంబంధించినది. కాబట్టి నేనే ఈ. దేహము ,_అనుకుంటావా ? అలా అయితే కనిపించే వస్తువులు కూడా ఆత్మకు సంబంధించినవే అందుచేత అవి కూడా నీ దేహమే అనాలి కదా ? అందువల్ల దృశ్యము లేనటువంటి దృక్కు మాత్రమే నువ్వు ఈ దృక్కు అనేది ఎప్పుడూ దృశ్యము కాదు. దృక్కు ఎల్లప్పుడూ స్వప్రకాశము.
నువ్వు దృక్స్వరూపుడివి. ఆ దృక్కే దేశకాలాలను బట్టి విచిత్ర రూపాలతో ప్రకాశిస్తూ 'ప్రతిబింబాలతో నిండిన అద్దంలాగా ఉన్నది. ఎదురుగా ఉన్న బింబాలను గనక తొలగిస్తే, అద్దం స్వచ్చంగా శుద్దరూపంతో ప్రకాశిస్తుంది. ఆ శుద్ద చితి ఉన్నదే, అదే నీ రూపం.
ఒక్కసారి గనక ఆ పరాచితి దర్శనమయినట్లెతే, ఆ చితిలోనే ఉన్నదేహాదులు ఇంక స్ఫురించవు. లావు, సన్నము మొదలైన నీ ఆకారము, నీ కులము, గోత్రము ఇవేవీ గుర్తుకు రావు. భ్రాంతులన్ని నశించిపోతాయి. అజ్ఞానము కూడా నశిస్తుంది. అప్పుడు కలిగేది క్షణిక సమాధి కాదు. అది ప్రత్యభిజ్ఞారూపమైన సవికల్ప సమాధి. పరశురామా! మోక్షమనేది ఎక్కడో లేదు. సంకల్పాలను వదలివేసిన మరుక్షణం, స్వస్వరూపం భాసించు మోక్షము. ఇక్కడ గుర్తుంచీకోవలసినది ఒకటే. తన స్వరూపం ఎప్పుడూ ఉండేదే. క్రొత్తగా పొందేది ఏదీ లేదు.
ప: అలా అయితే శ్రవణము, మననము ఇవన్నీ దేనికి ?
ద; మోక్షమనేది క్రొత్తగా మనం పొందుతాము అనుకోవటం కేవలం అజ్ఞానం, శ్రవణము వలన, మననము వలన ఈ రకమైన అజ్ఞానం తొలగిపోతోంది. అంతవరకే వాటి పని. మోక్షమనేది స్వర్గాదులవంటిది కాదు. స్వర్గము మొదలైనవి యజ్ఞయాగాదుల వల్ల ప్రాప్తిస్తాయి. పుణ్యఫలం పూర్తికాగానే యజ్ఞయాగాదులు కూడా నశించిపోతాయి. కాని మోక్షం అలాంటిది కాదు. అది నిత్యము సత్యమైనది. కాని ఆత్మస్వరూపమైనది. ఆత్మ స్వరూపం అపరిఛిన్నము. పరివూర్ణ వైన ఆత్మ న్వరూవమే మోక్షము, ఆత్మస్వరూపంలోనే మోక్షమున్నది అనుకుంటే అది దర్పణంలోని ప్రతిబింబం వంటిదే అవుతుంది. అనగా - ప్రతిబింబం దర్పణంకన్న వేరైనది కానట్లే, మోక్షం కూడా ఆత్మకన్న వేరైనది కాదు. ..
“చెరసాల నుంచి విముక్తుడైనాడు” అన్నప్పుడు చెరసాల అనే బంధం నశించింది అని అర్థం. అంతేకాని అంతకన్న ఇతరమైన విముక్తి అంటూ ఏదీ లేదు. అలాగే మోక్షము అంటే, బంధాలు నశించటమే. అజ్ఞానం తొలగిపోవటమే.
ప : స్వప్నంలో సత్యంగా భాసించే స్వప్నజగత్తు, జాగ్రదావస్థ్టలో అసత్యంగా భాసిస్తుంది. అంటే, స్వప్న జగత్తే ఒకసారి సత్యము, ఇంకొకసారి అసత్యము అనిపిస్తుంది. అలాగే, ఆత్న్మకూడా సత్యము, అసత్యము రెండూ కావచ్చు కదా! ఆత్మ, మోక్షము ఈ రెండూ కూడా అదే విధంగా ఉభయాత్మకాలు ఎందుకు కాకూడదు ?
ద: నాయనా ! ముందుగా 'బాధ' అనే శబ్దానికి అర్ధం తెలుసుకోవాలి. బాధ అంటే - అభావ జ్ఞానం. అంటే ఒక వస్తువు 'లేదు' అనే రూపంలో ఉండేటటువంటి
జ్ఞానం. ఒక వస్తువు 'నేదు' అనే సమయంలో ఉండేటటువంటి 'లేదు' అనే జ్ఞానాన్నె 'బాధ' అంటారు. అది ఘటము, పటములాంటి వస్తుజ్ఞానాన్ని నాశనం చేస్తుంది. ఇక్కడ ఉండటం,లేకపోవటం అని రెండు దశలున్నాయి. అవి వేరువేరు కాలాల్లో, వేరువేరు దేశాల్లో సంభవించవచ్చు. కాబట్టి ఘట, పటాది వస్తు విషయంలో అది జరగవచ్చు. ఇటువంటి బాధ కలగటానికి అవకాశమున్న ఘటపటాది దృశ్య ప్రపంచాన్ని 'అసత్యము' అంటారు. అయితే అత్మ 'నేను' అనేది ఒకే కాలంలో ఏ దేశంలోనూ కూదా 'లేను' అనిభాసించదు. అందువల్ల దానికి బాధ లేదు. కాబట్టీ అది అసత్యం కాదు.
ఆత్మ లేదా దృక్కు - దీనికన్న వేరైన జగత్తు 'సో£ హం' సమాధిస్టితిలో భాసించదు. అప్పుడు జగత్తు లేదనిపిస్తుంది. అందుకని దృశ్యమైనది అంతా బాధితమే. అసత్యమే అవుతుంది. ఈ విధంగా భావము, అభావముగా రెండు రకాలుగా ఉండేవన్నీ బాధితులే. ఇవన్నీ అసత్యాలే. దేనికైతే అభావన ఉండదో అది సత్యమైనది. అదే సర్వాత్మ పరాచితి.
సశేషం....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 56 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍️ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER 13
🌴 How Wakefulness and Dream are Similar in Nature and Objects are Only Mental IMAGES - 3 🌴
49. King, listen! People are deluded by the illusion cast by Her Divine Majesty. They partake of misery that is due to the ignorance of their selves. Their misery is meaningless.
50. As long as the ignorance of the self lasts, so long will there be misery.
51-52. Just as a dreamer is foolishly alarmed at his own dreams or as a fool is deluded by the serpents created in a magic performance, so also the man ignorant of the Self is terrified.
53-55. Just as the dreamer awakened from his fearful dream or the man attending the magic performance informed of the unreal nature of the magic creations, no longer fears them but ridicules another who does, so also one aware of the Self not only does not grieve but also laughs at another’s grief. Therefore, O valiant hero, batter down this impregnable fortress of illusion and conquer your misery by realisation of the Self. In the meantime be discriminating and not so foolish.
56-58. After hearing the sage’s son, Mahasena said: Master, your illustration is not to the point. Dream or magic is later realised to be illusory, whereas this hard concrete universe is always real and purposeful. This is unassailed and persistent. How can it be compared to the evanescent dream? Then the sage’s son answered:
59. Listen to what I say. Your opinion that the illustration is not to the point is a double delusion, like a dream in a dream.
[Note: The Commentary says that the first delusion is the idea of separateness of the universe from oneself and that the second is the idea that dream objects are an illusion in contradistinction to those seen while awake. This is compared to the illusion that a dreamer mistakes the dream-rope for a dream-serpent. (The dream is itself an illusion and the mistake is an illusion in the illusion.)]
60-70. Consider the dream as a dreamer would and tell me whether the trees do not afford shade to the pedestrians and bear fruits for the use of others. Is the dream realised to be untrue and evanescent in the dream itself? Do you mean to say that the dream is rendered false after waking from it? Is not the waking world similarly rendered false in your dream or deep sleep? Do you contend that the waking state is not so because there is continuity in it after you wake up? Is there no continuity in your dreams from day to day? If you say that it is not evident, tell me whether the continuity in the wakeful world is not broken up every moment of your life. Do you suggest that the hills, the seas and the earth itself are really permanent phenomena, in spite of the fact that their appearance is constantly changing? Is not the dream-world also similarly continuous with its earth, mountains, rivers, friends and relatives? Do you still doubt its abiding nature? Then extend the same reasoning to the nature of the wakeful world and know it to be equally evanescent.
The ever-changing objects like the body, trees, rivers and islands are easily found to be transitory. Even mountains are not immutable, for their contours change owing to the erosion of waterfalls and mountain torrents, ravages by men, boars and wild animals, insects, thunder, lightning, storms and so on. You will observe similar change in the seas and on earth. Therefore I tell you that you should investigate the matter closely. (You will probably argue as follows:)
Continues...
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
27.Nov.2019
---------------------------------------- x ----------------------------------------
🌻. స్వామి దత్తాత్రేయ విరచిత ఆత్మ జ్ఞాన యోగము 🌻
✍️. బ్రహ్మ శ్రీ క్రోవి పార్థసారథి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. సమాధి స్థితి - 7 🌴
🌴. దృక్కు - దృశ్యము - 3 🌴
ప: గురుదేవా ! చిన్నసందేహం, ఘటాదులు భాసించేటప్పుడు ఆత్మభాసించదు కదా ?
ద: ప్రతిబింబాలు భాసిస్తున్నప్పుడు, అద్దంకూడా భాసిస్తూనే ఉంటుంది. అసలు అద్దం అంటూ లేకపోతే వ్రతిఖింబాలే ఉండవు కదా ! అలాగే కుండ మొదలైన వస్తువులు భాసించే సమయంలో కూడా ఆత్మభాసిస్తూనే ఉంటుంది. ఆత్మకన్న భిన్నమైనది ఏదీలేదు.
పూర్ణ్జస్వరూపము యొక్క నిరంతర స్మరణే మోక్షము. దృశ్యభావాలు ఎప్పుడైతే తొలగించబడతాయో, అప్పుడే చితిపూర్ణ స్వరూపంతో ప్రకాశిస్తుంది. ప్రతిబింబాలు గనక ఉన్నటైతే అద్దం యొక్క రూపం పూర్తిగా కనపడదు. దృశ్యము లేకపోతే, అవిద్య ఆవరించకపోతే, చితిని పరిచ్చేదం చేసేవి ఏవీ లేవు కాబట్టి అది పూర్ణంగా ప్రకాశిస్తుంది.
ప : కాలాదులు చితిచేత ప్రకాశ జ్ఞానరూపాలవుతాయా ?
ద: చితిచేత అవి ప్రకాశింపబడవు. చితి అంటే జ్ఞానానికి విషయం కానిది ఏదీ ఉండదు. చితితో వ్యాప్తమైన కాలాదులు చితికి పరిచ్చే దాన్ని కలిగించలేవు. సూర్యకాంతితో ప్రకాశించే వస్తువులు సూర్యునికి పరిచ్చేదాన్ని కలిగించలేవు.
వ్యాప్తము అంటే - అల్ప దేశంలో ఉందేది.
వ్యాపకము అంటే - అధిక దేశంలో ఉండేది.
ఇక్కడ దృశ్యము వ్యాప్తము, చితివ్యాపకము చితికి బయట, ఆవల ఉన్న వస్తువు, చితికి పరిచ్చేదాన్ని కలిగించవచ్చు. అయితే చితికి వెలుపల, చితిని ప్రకాశింపచేశేది ఏదీ లేదు. చితికి వెలుపల ఉన్న వస్తువు కూడా చితి సంబంధం లేకుండా ప్రకాశించదు.
ప; చితి దేశకాలాలను సంపూర్ణంగా వ్యాపించదు. వాటిలో కొంత భాగాన్ని మాత్రమే వ్యాపిస్తుంది. అలాంటప్పుడు చితివ్యాప్తము కాని అంశాలు చితికి పరిచ్చేదాలు కావచ్చు కదా ?
ద : చితి వ్యాపించని అంశాలు ్రకాశించవు. కాబటి అవి లేనట్లే. లేనివి ఏ రకంగా పరిచ్చేదాన్ని చేస్తాయి ? కాబట్టి బహి : పదార్ధముకూదా చితిలో మునిగి ఉన్నదే. తనలో ఉన్న వస్తుపులు తనకు పరిచ్చేదకాలు కావు. చైతన్యంకూడా చితిలోనిదే.
చితిలో ఉండే ప్రపంచం, చితికన్న భిన్నం కాదు. ఘటపటాదులన్నీ ఆకాశంలో ఉన్నట్లుగా, ప్రపంచమంతా చితిరూపంలోనే ఉండి, భిన్నంగా ఉన్నట్లు కనిపిస్తుంది. చితికన్న బాహ్యపదార్ధం ఉన్నదనుకోవటం (భ్రమ అంతే.
ప : గురుదేవా ! నాకు కొన్ని సందేహాలున్నాయి. శుద్ధచితి ఒక్కటే విచిత్రమైన రూపాలతో (ప్రకాశిస్తూ ఉంటుంది, అన్నారు. కాని చితిప్రకాశము. చైతన్యము - ప్రకాశించబడేది. ఈ రెండూ వేరువేరు అని జనులనుకుంటున్నారు. చితి స్వప్రకాశము. దైతన్యము దృశ్యప్రపంచము. కాబట్టి చితిచైతన్యావ్ని ప్రకాశింపచేస్తుంది. అంటున్నారు. ఈ రెండూ ఒకటే అంటున్నారు. (చితి జగత్తు ఒక్కటే) కాంతిచేత ప్రకాశింప చెయ్యబడే వస్తువు కాంతికన్న వేరైనట్లె, చితిచేత ప్రకాశింపచేయబడే వస్తువు చితికన్న వేరు కావాలి కదా 7? మరి చిదాత్మకమెలా అవుతుంది ?
2. సంకల్పాలను వదలివేస్తే చాలు నిర్వికల్ప నమాధి సిద్ధిస్తుంది. అదే సంసార బంధనాలను తెంచివేసే నిర్వికల్ప జ్ఞానమని, అదే ఆత్మస్వరూపమని జనక మహారాజు చెప్పాడు. ఇందులో కూడా నాకు సందేహమున్నది. మనస్సు ఆత్మకు జ్జాన సాధనం. మనస్సు లేకపోతే ఆత్మకు జ్ఞానం కలగదు. అప్పుడు ఆత్మజడం అవుతుంది కదా ? మనస్సు వల్లనే ఆత్మకు బంధమోక్షాలు కలుగుతున్నాయి. సవికల్పమైన మనస్సు బంధము. అదే నిర్వికల్పమైకే మోక్షము. అలాంటప్పుడు మనస్సే ఆత్మ ఎలా అవుతుంది ?
8. భ్రాంతికి విషయమైన ప్రపంచం అసత్యమే అయినప్పటికీ, భ్రాంతి అనేది ఒకటి ఉంది కదా ? మరి ఆ (భ్రాంతి అసత్యం కాదు కదా ? ఇక్కడ ఆత్మ, భ్రాంతి అనేవి రెండూ ఉన్నప్పుడు అద్వైతం ఎలా సిద్ధిస్తుంది ?
4. త్రాడులోని పాములాంటి అసత్య పదార్దాలు ఎందుకూ పనికి రావు. ఎండమావుల వల్ల దప్పిక తీరదు. పైగా అవి స్థిరంగా ఉండవు. ప్రపంచంలోని అన్ని పదార్దాలు స్థిరంగానే ఉంటాయి. వాటివల్ల కొంత ప్రయోజనం కలుగుతుంది కదా ! కనిపించేదంతా (భ్రమ అంటున్నారు. అసలు (భ్రాంతికూడా అందరికీ ఒకే రూపంలో ఎందుకు కలుగుతుంది? (తాడును చూసి అది పామే అని ఎందుకు అనుకోవాలి ? నీటిధార లేదా కర్ర అనుకోవచ్చు కదా ? దూరంగా ఒక మొద్దును చూసినవ్చుడు అది మనిషి, చెట్టు, దెయ్యము ఇలా రకరకాలుగా అనుకోవచ్చు కదా ?
మహానుభావా ! దయచేసి నా యీ అనుమానాలను తీర్చండి.
ద: పరశురామా ! చాలామంచి ప్రశ్నలు వేశావయ్యా,. వీటన్నింటికీ సమాధానాలు చెబుతాను విను. “
1. చితి, త్రిపుర ఒక్కటే. అయినప్పటికీ విచిత్ర రూపాలతో ్రకాశిస్తున్నది. అద్దం ఒకటే అయినా అందులో అనేక ప్రతిబింబాలు కనిపిస్తున్నట్లే ఇది కూడా జరుగుతోంది. మనస్సు స్వప్నంలో దృశ్యము, ద్రష్టలుగా కనిపిస్తోంది. సుషుప్తిలో నిర్వికారంగా ఉంటుంది. అలాగే చితికూడా చిత్రవిచిత్ర ప్రపంచంగా భాసిస్తుంది.
“2, రెండుగా ఉన్నట్లు కనిపించి నంతమాత్రాన ద్వైతమున్నదని కాదు. స్వప్నంలో చితి, చైతన్యము రెండూ కనిపిస్తున్నాయి. అయినా అది సత్యం కాదు కదా ? స్వప్నంలో కనిపించే ద్వైతం సత్యం కాదుకదా?
సశేషం...
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 57 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍️ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER 13
🌴 How Wakefulness and Dream are Similar in Nature and Objects are Only Mental IMAGES - 4 🌴
71-76. Dream and wakefulness resemble each other in their discontinuous harmony (like a chain made up of links). There is no unbroken continuity in any object because every new appearance implies a later disappearance. But continuity cannot be denied in the fundamentals underlying the objects! Because a dream creation is obliterated and rendered false by present experience — what distinction will you draw between the fundamentals underlying the dream objects and the present objects? If you say that the dream is an illusion and its fundamentals are equally so, whereas the present creation is not so obliterated and its fundamentals must therefore be true, I ask you what illusion is? It is determined by the transitory nature, which is nothing but appearance to, and disappearance from, our senses.
Is not everything obliterated in deep sleep? If you maintain however, that mutual contradiction is unreliable as evidence and so proves nothing, it amounts to saying that self-evident sight alone furnishes the best proof. Quite so, people like you do not have a true insight into the nature of things.
77-79. Therefore take my word for it, the present world is only similar to the dream world. Long periods pass in dreams also. Therefore, purposefulness and enduring nature are in every way similar to both states. Just as you are obviously aware in your waking state, so also you are in your dream state.
80. These two states being so similar, why do you not mourn the loss of your dream relations?
81. The wakeful universe appears so real to all only by force of habit. If the same be imagined vacuous it will melt away into the void.
82-83. One starts imagining something; then contemplates it; and by continuous or repeated association resolves that it is true, unless contradicted. In that way, the world appears real in the manner one is used to it. My world that you visited furnishes the proof thereof; come now, let us go round the hill and see.
85. Saying so, the sage’s son took the king, went round the hill and returned to the former spot.
86-87. Then he continued: Look, O King! The circuit of the hill is hardly two miles and a half and yet you have seen a universe within it. Is it real or false? Is it a dream or otherwise? What has passed as a day in that land, has counted for twelve thousand years here. Which is correct? Think, and tell me.
88. Obviously you cannot distinguish this from a dream and cannot help concluding that the world is nothing but imagination. My world will disappear instantly if I cease contemplating it. Therefore convince yourself of the dreamlike nature of the world and do not indulge in grief at your brother’s death.
90. Just as the dream creations are pictures moving on the mind screens, so also this world, including yourself, is the obverse of the picture depicted by pure intelligence and it is nothing more than an image in a mirror. See how you will feel after this conviction. Will you be elated by the accession of a dominion or depressed by the death of a relative in your dream?
91. Realise that the Self is the self-contained mirror projecting and manifesting this world. The Self is pure unblemished consciousness. Be quick! Realise it quickly and gain transcendental happiness!
Thus ends the Chapter on “The Vision of the Hill City” in Tripura Rahasya.
Continues...
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
వ్యాపకము అంటే - అధిక దేశంలో ఉండేది.
ఇక్కడ దృశ్యము వ్యాప్తము, చితివ్యాపకము చితికి బయట, ఆవల ఉన్న వస్తువు, చితికి పరిచ్చేదాన్ని కలిగించవచ్చు. అయితే చితికి వెలుపల, చితిని ప్రకాశింపచేశేది ఏదీ లేదు. చితికి వెలుపల ఉన్న వస్తువు కూడా చితి సంబంధం లేకుండా ప్రకాశించదు.
ప; చితి దేశకాలాలను సంపూర్ణంగా వ్యాపించదు. వాటిలో కొంత భాగాన్ని మాత్రమే వ్యాపిస్తుంది. అలాంటప్పుడు చితివ్యాప్తము కాని అంశాలు చితికి పరిచ్చేదాలు కావచ్చు కదా ?
ద : చితి వ్యాపించని అంశాలు ్రకాశించవు. కాబటి అవి లేనట్లే. లేనివి ఏ రకంగా పరిచ్చేదాన్ని చేస్తాయి ? కాబట్టి బహి : పదార్ధముకూదా చితిలో మునిగి ఉన్నదే. తనలో ఉన్న వస్తుపులు తనకు పరిచ్చేదకాలు కావు. చైతన్యంకూడా చితిలోనిదే.
చితిలో ఉండే ప్రపంచం, చితికన్న భిన్నం కాదు. ఘటపటాదులన్నీ ఆకాశంలో ఉన్నట్లుగా, ప్రపంచమంతా చితిరూపంలోనే ఉండి, భిన్నంగా ఉన్నట్లు కనిపిస్తుంది. చితికన్న బాహ్యపదార్ధం ఉన్నదనుకోవటం (భ్రమ అంతే.
ప : గురుదేవా ! నాకు కొన్ని సందేహాలున్నాయి. శుద్ధచితి ఒక్కటే విచిత్రమైన రూపాలతో (ప్రకాశిస్తూ ఉంటుంది, అన్నారు. కాని చితిప్రకాశము. చైతన్యము - ప్రకాశించబడేది. ఈ రెండూ వేరువేరు అని జనులనుకుంటున్నారు. చితి స్వప్రకాశము. దైతన్యము దృశ్యప్రపంచము. కాబట్టి చితిచైతన్యావ్ని ప్రకాశింపచేస్తుంది. అంటున్నారు. ఈ రెండూ ఒకటే అంటున్నారు. (చితి జగత్తు ఒక్కటే) కాంతిచేత ప్రకాశింప చెయ్యబడే వస్తువు కాంతికన్న వేరైనట్లె, చితిచేత ప్రకాశింపచేయబడే వస్తువు చితికన్న వేరు కావాలి కదా 7? మరి చిదాత్మకమెలా అవుతుంది ?
2. సంకల్పాలను వదలివేస్తే చాలు నిర్వికల్ప నమాధి సిద్ధిస్తుంది. అదే సంసార బంధనాలను తెంచివేసే నిర్వికల్ప జ్ఞానమని, అదే ఆత్మస్వరూపమని జనక మహారాజు చెప్పాడు. ఇందులో కూడా నాకు సందేహమున్నది. మనస్సు ఆత్మకు జ్జాన సాధనం. మనస్సు లేకపోతే ఆత్మకు జ్ఞానం కలగదు. అప్పుడు ఆత్మజడం అవుతుంది కదా ? మనస్సు వల్లనే ఆత్మకు బంధమోక్షాలు కలుగుతున్నాయి. సవికల్పమైన మనస్సు బంధము. అదే నిర్వికల్పమైకే మోక్షము. అలాంటప్పుడు మనస్సే ఆత్మ ఎలా అవుతుంది ?
8. భ్రాంతికి విషయమైన ప్రపంచం అసత్యమే అయినప్పటికీ, భ్రాంతి అనేది ఒకటి ఉంది కదా ? మరి ఆ (భ్రాంతి అసత్యం కాదు కదా ? ఇక్కడ ఆత్మ, భ్రాంతి అనేవి రెండూ ఉన్నప్పుడు అద్వైతం ఎలా సిద్ధిస్తుంది ?
4. త్రాడులోని పాములాంటి అసత్య పదార్దాలు ఎందుకూ పనికి రావు. ఎండమావుల వల్ల దప్పిక తీరదు. పైగా అవి స్థిరంగా ఉండవు. ప్రపంచంలోని అన్ని పదార్దాలు స్థిరంగానే ఉంటాయి. వాటివల్ల కొంత ప్రయోజనం కలుగుతుంది కదా ! కనిపించేదంతా (భ్రమ అంటున్నారు. అసలు (భ్రాంతికూడా అందరికీ ఒకే రూపంలో ఎందుకు కలుగుతుంది? (తాడును చూసి అది పామే అని ఎందుకు అనుకోవాలి ? నీటిధార లేదా కర్ర అనుకోవచ్చు కదా ? దూరంగా ఒక మొద్దును చూసినవ్చుడు అది మనిషి, చెట్టు, దెయ్యము ఇలా రకరకాలుగా అనుకోవచ్చు కదా ?
మహానుభావా ! దయచేసి నా యీ అనుమానాలను తీర్చండి.
ద: పరశురామా ! చాలామంచి ప్రశ్నలు వేశావయ్యా,. వీటన్నింటికీ సమాధానాలు చెబుతాను విను. “
1. చితి, త్రిపుర ఒక్కటే. అయినప్పటికీ విచిత్ర రూపాలతో ్రకాశిస్తున్నది. అద్దం ఒకటే అయినా అందులో అనేక ప్రతిబింబాలు కనిపిస్తున్నట్లే ఇది కూడా జరుగుతోంది. మనస్సు స్వప్నంలో దృశ్యము, ద్రష్టలుగా కనిపిస్తోంది. సుషుప్తిలో నిర్వికారంగా ఉంటుంది. అలాగే చితికూడా చిత్రవిచిత్ర ప్రపంచంగా భాసిస్తుంది.
“2, రెండుగా ఉన్నట్లు కనిపించి నంతమాత్రాన ద్వైతమున్నదని కాదు. స్వప్నంలో చితి, చైతన్యము రెండూ కనిపిస్తున్నాయి. అయినా అది సత్యం కాదు కదా ? స్వప్నంలో కనిపించే ద్వైతం సత్యం కాదుకదా?
సశేషం...
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 57 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍️ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER 13
🌴 How Wakefulness and Dream are Similar in Nature and Objects are Only Mental IMAGES - 4 🌴
71-76. Dream and wakefulness resemble each other in their discontinuous harmony (like a chain made up of links). There is no unbroken continuity in any object because every new appearance implies a later disappearance. But continuity cannot be denied in the fundamentals underlying the objects! Because a dream creation is obliterated and rendered false by present experience — what distinction will you draw between the fundamentals underlying the dream objects and the present objects? If you say that the dream is an illusion and its fundamentals are equally so, whereas the present creation is not so obliterated and its fundamentals must therefore be true, I ask you what illusion is? It is determined by the transitory nature, which is nothing but appearance to, and disappearance from, our senses.
Is not everything obliterated in deep sleep? If you maintain however, that mutual contradiction is unreliable as evidence and so proves nothing, it amounts to saying that self-evident sight alone furnishes the best proof. Quite so, people like you do not have a true insight into the nature of things.
77-79. Therefore take my word for it, the present world is only similar to the dream world. Long periods pass in dreams also. Therefore, purposefulness and enduring nature are in every way similar to both states. Just as you are obviously aware in your waking state, so also you are in your dream state.
80. These two states being so similar, why do you not mourn the loss of your dream relations?
81. The wakeful universe appears so real to all only by force of habit. If the same be imagined vacuous it will melt away into the void.
82-83. One starts imagining something; then contemplates it; and by continuous or repeated association resolves that it is true, unless contradicted. In that way, the world appears real in the manner one is used to it. My world that you visited furnishes the proof thereof; come now, let us go round the hill and see.
85. Saying so, the sage’s son took the king, went round the hill and returned to the former spot.
86-87. Then he continued: Look, O King! The circuit of the hill is hardly two miles and a half and yet you have seen a universe within it. Is it real or false? Is it a dream or otherwise? What has passed as a day in that land, has counted for twelve thousand years here. Which is correct? Think, and tell me.
88. Obviously you cannot distinguish this from a dream and cannot help concluding that the world is nothing but imagination. My world will disappear instantly if I cease contemplating it. Therefore convince yourself of the dreamlike nature of the world and do not indulge in grief at your brother’s death.
90. Just as the dream creations are pictures moving on the mind screens, so also this world, including yourself, is the obverse of the picture depicted by pure intelligence and it is nothing more than an image in a mirror. See how you will feel after this conviction. Will you be elated by the accession of a dominion or depressed by the death of a relative in your dream?
91. Realise that the Self is the self-contained mirror projecting and manifesting this world. The Self is pure unblemished consciousness. Be quick! Realise it quickly and gain transcendental happiness!
Thus ends the Chapter on “The Vision of the Hill City” in Tripura Rahasya.
Continues...
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
29.Nov.2019
---------------------------------------- x ----------------------------------------
🌻. స్వామి దత్తాత్రేయ విరచిత ఆత్మ జ్ఞాన యోగము 🌻
✍️. బ్రహ్మ శ్రీ క్రోవి పార్థసారథి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. సమాధి స్థితి - 8 🌴
🌴. దృక్కు - దృశ్యము - 4 🌴
3. లోకంలో ప్రకాశము - నేత్రము, ప్రకాశ్యము - పటము ఈ రెందూ ఉన్నప్పుడే ఘటంకాని, పటంకాని ప్రకాశిస్తుంది. కాబట్టి ప్రకాశముకన్న ప్రకాశ్యము వేరుగా ఉందాలి.
_ అంటే కన్నువేరు, ఘటము లేదా పటము వేరన్నమాట. ఇలా ఉన్నాయి అంటే ద్వైతాన్ని అంగీకరించినట్లే అనటం సరికాదు. లోకంలో కన్ను లేకపోయినా వన్తువు తెలుస్తుంది. ఉదాహరణకు (గ్రుడ్డివాడు వస్తువును చేతితో తడిమి తెలుసుకుంటాడు. కాబట్టీ లోకంలో ప్రకాశము, ప్రకాశ్యము రెండూ ఉండి తీరాలి అనే మాట సరికాదు.
చితివిషయంలో ఈ దోషం ఉండదు. అద్దంలేకపోతే ప్రతిబింబాలు లేనట్లే, చితిప్రకాశం లేకపోతే దృశ్యం ఉండదు. గ్రుడ్డివాడు కళ్ళు లేకపోయినా, మనసుతో
కుండను గుర్తిస్తాడు. ఇక్కడ ఆ మనసుకూడా చితిచేతనే ప్రకాశింపబడుతోంది. కాబట్టి ప్రకాశము, ప్రకాశ్యము వేరువేరు కాదు. అందుచేత ద్వైత ప్రసక్తి లేదు.
4. మనస్సే స్వప్నంలో ద్రష్ట దృశ్యము, దర్శనముగా మారింది. జాగ్రదావస్టలోకూడా మనస్సు ఆ మూడువిధాలుగానే ప్రకాశిస్తున్నది. మనస్సును కరణము అన్నాము. ఇది కేవలం లోక వ్యవహారం కోసరము మాత్రమే కాని జగత్తులో కరణము. కార్యము వేరువేరుకాదు.
5. ఇక స్వప్నంలో కనిపించేవాటిని స్వష్నంలోనే ఉపయోగిస్తాము. కలలో కనిపించిన గుర్రంమీద ఎక్కి కలలోనే స్వారీ చేస్తాము. కలలో కనిపించిన గొడ్డలితో, ఆ కలలోనే చెట్టును నరుకుతాము. అయితే ఈ కల అనెది అంతా అసత్యమే. అలాగే లోకంలో కనిపించేవి కూడా లోకదృష్టిలో ప్రయోజనకరములే అయినప్పటికీ నిజంగా అవి సత్యాలు కాదు. కల ఏ విధంగా నిజంకాదో, ఈ లోకంలో కనిపించేవి కూడా అలాగే నిజం కాదు. కలలో కనిపించిన గొడ్డలి అసత్యమైనప్పుడు, ఆ గొడ్డలితో చెట్టు నరకటం కూడా అసత్యమే కదా ? ఈ రెండూ అసత్యమైనప్పుడు వీటికి కారణమైన కలకూడ్నూ అసత్యమే. అదే విధంగా లోకంలో కనిపించేవి అసత్యమైనప్పుడు, వాటికి కారణమైన మనస్సుమాత్రం సత్యమెట్లా అవుతుంది ? అంటే కార్యరూపమైన లోకమూ లేదు. కరణ రూపమైన మనస్సూ లేదు.
ప: మరి బంధమోక్షాలకు మనస్సే కారణము అన్నారు కదా ?
ద: ఆ పరమేశ్వరియే గారడీవాడిలాగా ఈ లోకవ్యవహారాలు నడిపిస్తుంది. ఒక్కొక్కసారి ఏమీ చెయ్యకుండా నిర్వికారంగా ఉంటుంది. ఆ దశలే బంధమోక్షాలు.
పరశురామా ! ఇక చిత్తతత్వ్వాన్ని చూడు. సర్వవ్యాపకత్వము, నూక్ష్మత్వము, నిర్మలత్వము, నిరాకారము, సర్వాధారము మొదలైన గుణాలు ఆకాశానికి, ఆత్మకి రెండింటికీ ఉన్నాయి. అయితే ఈ రెండింటికీ తేడా ఒక్కటే. ఆకాశానికి చైతన్యం లేదు. ఆత్మకి చైతన్యం ఉంది. వాస్తవంగా చూసినట్లైతే, చైతన్యపూరితమైన ఆత్మయే ఆకాశం. ఆకాశమే ఆత్మ. ఈ రెండింటికీ భేదం లేదు.
గుడ్దగూబకు పట్టపగలు చీకట్‌లా ఉంటుంది. అలాగే అజ్ఞానులు ఆత్మను ఆకాశం అని భ్రమిస్తారు. జ్ఞానులు ఆకాశంలో చిదాత్మను దర్శిస్తారు. పరమేశ్వరి తానే అనేక రూపాలయి ప్రకాశిస్తుంది. గారడీవాడు తన శక్తితో అనేక రూపాలలో కనిపిస్తాడు. ఆ రూపఖేదం చూసేవారికి మాత్రమే తెలుస్తుంది. కాని గారడీ వాడి దృష్టిలో ఆ తేడా లేదు. అలాగే జీవులు పరమేశ్వరిని మాయ ఆవరిస్తుందని నమ్ముతారు. కాని ఆమె దృష్టిలో అసలు మాయీ లేదు. పరమేశ్వరి యొక్క స్వతంత్ర శక్తే మాయ. లోకంలో. యోగులు, మాంత్రికులు, ఇంద్రజాలికులు అంతా పరమాత్మ స్వరూపులే. వీరందరూ సంపూర్ణమైన స్వతంత్రశక్తి కలవారే. అయినప్పటికీ ఆపరాచితి మాయతో వారి శక్తి కప్పబడింది. అందుచేతనే వారిది పరిమిత స్వాతం(త్రమైంది. ఆ కొంచెంతోనే వారు అద్భుతాలు చేయగలిగినప్పుడు, ఇక ఆ పరమేశ్వరి సృష్టి చెయ్యటంలో ఆశ్చర్యమేముంది ?
ప : పూర్ణమైన పరాచితికి పరిచ్చేదం రావటమంటే ఏమిటి ?
ద: పరాచితి ఈ జగత్తులోని దీపాలన్నింటికన్న విలక్షణమైన కాంతి కలది. అది పరిపూర్ణము. పరిపూర్ణ ఆత్మ సమస్త రూపాలలోను విస్తరించి ఉంటుంది. అందువల్ల దానిని పూర్ణాహంభావము అన్నారు. ఆ పరిపూర్ణ చితి తన సంకల్పంవల్ల తనదే అయిన ఒక దేశంలోనో కాలంలోనో విశ్రమించటాన్ని అహంభావము అంటారు. దీన్నె పరిచ్చేదమనికూడా అంటారు. దీనినే అపూర్ణఖ్యాతి, అవిద్య, అపూర్ణాహంభావము అని కూదా అంటారు. ఈ విధంగా ఒక ప్రదేశంలో విశ్రమించిన చితికన్న మిగిలిన ప్రదేశాలలో ఉన్న చితినే ఆకాశము అంటారు. అందుచేతనే ఆకాశము ఆత్మకన్న వేరు కాదు. ఈ విషయంలో గొప్ప గొప్ప పండితులుకూడా భ్రమ పడుతున్నారు.
ప:మరి ఆ భమ ఎందుకు కలుగుతోంది ?
ద; గురూపదేశం పొంది, వేదాంతాన్ని వినికూడా వారు అంతర్ముఖులు కావటంలేదు. వారి దృష్టి కేవలం బాహ్య విషయూలమీదనే ఉంటుంది. వారు అంతర్ముఖులు కానంతవరకు గురూపదేశము, శాస్త్రపరిజ్ఞానము నిష్పయోజనము. నిధి ధ్యానం లేకపోతే ఈ భ్రమ తొలగివోదు.
సశేషం....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 58 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍️ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER 14
🌴 How the Universe is Mere Imagination; How to Gain that Strong Will which Can Create It; and the Highest Truth 🌴
1-6. Having heard the sage’s son, Mahasena began to think clearly and seriously; he concluded the world to be dreamlike and overcame his grief. Growing strong in mind, he was not perturbed. Then he asked his companion: Great and wise saint! You know this world and beyond. I do not believe that there is anything that you do not know. Please answer me now: How can you say that the whole is pure imagination? However much I may imagine, my imagination does not materialise. But you have created a universe by the force of your will. And yet, how do time and space differ in these creations? Please tell me. On being thus asked, the sage’s son replied:
7. The will conceives either effectively or ineffectively, according to whether it is uniform or broken up by indecision.
8. Do you not know this world to be the result of Brahma’s desire? This looks real and permanent because the original desire is so powerful.
9. Whereas the world of your creation no one takes seriously, and your own mistrust makes it useless.
10-15. Conceptions materialise for various reasons as follows: by virtue of the natural function, as with Brahma the Creator; by the possession of live-gems, as with yakshas and rakshasas (classes of celestial beings); by the use of herbs, as with Gods (nectar is reputed to contain the extracts of superb herbs); by the practice of yoga, as with yogis; by the miraculous power of incantations, as with a few siddhas; by the force of penance, as with some Sages; and by virtue of boons, as with the Architect of the universe (Viswakarma).
One should forget the old associations in order to make one’s new conception effective, and this endures only so long as it is not obstructed by the old one. A conception is forceful unless obstructed by an antecedent one, and thus destroyed. It is effective only when forceful; in that way even great things may be achieved.
16. Your conceptions do not materialise for the aforesaid reason. Therefore you must practise the focusing of thought if you desire your own creations to endure.
17-23. I shall tell you now about the difference in time and space. You are not proficient in the affairs of the world, and therefore you are mystified. I shall now make it clear how these differences appear. The Sun helps all to see, but blinds the owls; water is the abode of fishes, but drowns man; fire burns a man, but is food to tittiri (a species of bird); fire is ordinarily put out by water, but it flourishes in the middle of the ocean at the time of dissolution. Similar discrepancies are evident elsewhere. Men and animals engage in activities with their limbs and senses, whereas spirits do so with the bodies of others. Instances like these are innumerable. Their explanation is as follows:
24-25. Sight is of the eye and cannot be without it. A jaundiced eye sees everything yellow and diplopia produces a double image of a single object.
26-32. Abnormal visions are thus the direct result of abnormal eyes. The Karandakas, in an Eastern island, are said to see everything red; so also the inhabitants of Ramanaka Isle see everything upside down. One hears many more strange stories of the kind, all of which are based on abnormalities of vision. They can all be remedied by proper treatment. The same applies to other senses, including the mind. The relation between space and objects and between time and events is according to your estimate of them; there is no intrinsic relationship between them.
33. (Having so far proved the objects and events to be only within, he proceeds to establish that there is no ‘exterior’ to the self ). What is designated as exterior by people, is simply the origin and prop of the universe, like the screen and its relation to the picture on it.
Continues...
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍️ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER 14
🌴 How the Universe is Mere Imagination; How to Gain that Strong Will which Can Create It; and the Highest Truth 🌴
1-6. Having heard the sage’s son, Mahasena began to think clearly and seriously; he concluded the world to be dreamlike and overcame his grief. Growing strong in mind, he was not perturbed. Then he asked his companion: Great and wise saint! You know this world and beyond. I do not believe that there is anything that you do not know. Please answer me now: How can you say that the whole is pure imagination? However much I may imagine, my imagination does not materialise. But you have created a universe by the force of your will. And yet, how do time and space differ in these creations? Please tell me. On being thus asked, the sage’s son replied:
7. The will conceives either effectively or ineffectively, according to whether it is uniform or broken up by indecision.
8. Do you not know this world to be the result of Brahma’s desire? This looks real and permanent because the original desire is so powerful.
9. Whereas the world of your creation no one takes seriously, and your own mistrust makes it useless.
10-15. Conceptions materialise for various reasons as follows: by virtue of the natural function, as with Brahma the Creator; by the possession of live-gems, as with yakshas and rakshasas (classes of celestial beings); by the use of herbs, as with Gods (nectar is reputed to contain the extracts of superb herbs); by the practice of yoga, as with yogis; by the miraculous power of incantations, as with a few siddhas; by the force of penance, as with some Sages; and by virtue of boons, as with the Architect of the universe (Viswakarma).
One should forget the old associations in order to make one’s new conception effective, and this endures only so long as it is not obstructed by the old one. A conception is forceful unless obstructed by an antecedent one, and thus destroyed. It is effective only when forceful; in that way even great things may be achieved.
16. Your conceptions do not materialise for the aforesaid reason. Therefore you must practise the focusing of thought if you desire your own creations to endure.
17-23. I shall tell you now about the difference in time and space. You are not proficient in the affairs of the world, and therefore you are mystified. I shall now make it clear how these differences appear. The Sun helps all to see, but blinds the owls; water is the abode of fishes, but drowns man; fire burns a man, but is food to tittiri (a species of bird); fire is ordinarily put out by water, but it flourishes in the middle of the ocean at the time of dissolution. Similar discrepancies are evident elsewhere. Men and animals engage in activities with their limbs and senses, whereas spirits do so with the bodies of others. Instances like these are innumerable. Their explanation is as follows:
24-25. Sight is of the eye and cannot be without it. A jaundiced eye sees everything yellow and diplopia produces a double image of a single object.
26-32. Abnormal visions are thus the direct result of abnormal eyes. The Karandakas, in an Eastern island, are said to see everything red; so also the inhabitants of Ramanaka Isle see everything upside down. One hears many more strange stories of the kind, all of which are based on abnormalities of vision. They can all be remedied by proper treatment. The same applies to other senses, including the mind. The relation between space and objects and between time and events is according to your estimate of them; there is no intrinsic relationship between them.
33. (Having so far proved the objects and events to be only within, he proceeds to establish that there is no ‘exterior’ to the self ). What is designated as exterior by people, is simply the origin and prop of the universe, like the screen and its relation to the picture on it.
Continues...
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
01/Dec/2019
---------------------------------------- x ----------------------------------------
🌹. త్రిపురా రహస్యము - 59 🌹
🌻. స్వామి దత్తాత్రేయ విరచిత ఆత్మ జ్ఞాన యోగము 🌻
✍️. బ్రహ్మ శ్రీ క్రోవి పార్థసారథి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. సమాధి స్థితి - 9 🌴
🌴. దృక్కు - దృశ్యము - 5 🌴
ప : మనసు ఆత్మ ఒకటే అయితే, ప్రమాత, ప్రమాణము అనే భేదము ఎలా కుదురుతుంది ?
ద: ఆకాశంలో ఉన్న జడశక్తిని ప్రధానంగా తీసుకున్నప్పుడు మనస్సును ప్రమాణము అని, దానిలోని చిచ్చక్తిని గ్రహించేటప్పుడు ఆ మనస్సునే ప్రమాత, జీవుడు అని అంటున్నాము. ఆకాశం మిక్కిలి కోమలంగాను, శిధిలంగాను, నిర్మలంగాను ఉంటుంది. దీనిలో కారిన్యము, నరళత్వము, ఘనత్వము కల్పన చేసినప్పుడు పంచభూతాలు అఆవిర్భవిస్తాయి. అది ఏ రకంగా అంటే -
1. ఆకాశానికి స్పర్శ కలిగించినప్పుడు - వాయువు అవుతుంది
2. వాయువుకు సంశ్లేషాన్ని కలిగిస్తే - అది తేజస్సు అవుతుంది ఆ తేజస్సులో ఘనత్వం లేదు.
3. తేజస్సుతో ఘనత్వాన్ని కల్పన చేస్తే - జలం అవుతుంది జలానికి ఘనత్వ్పమున్నది. అందుచేతనే నీటిపైనగాని, నీటిలోపలగాని కొట్టటం అనేది సాధ్యమవుతోంది.
4. నిర్మలంగా ఉన్న జలానికి మాలిన్యం కలిగిస్తే - పృధివి అవుతుంది. పృథివిలో నిర్మలత్వం లేదు. నీళ్ళలో కుండను ముంచితే కుండ కనిపిస్తుంది. అదే కుండను మట్టితో కప్పితే కుండ కనపడదు.
పంచభూతాలతో ఆవరించినప్పుడు దేహాతాదాత్మ భావం కలుగుతుంది. అప్పుడు దాన్ని దేహాత్మ అంటారు. ఈ భావం పొందినా చితి తన స్వరూపాన్ని వదలదు. ఒక దీపాన్ని తెచ్చి కుండలో పెట్టినంత మాత్రంచేత, అది వెలగకుందా ఉండదు. దాని కాంతి కుండంతా వ్యాపిస్తుంది. చిల్లుల గుండా బయటకు ప్రసరిస్తుంది. అలాగే ఆత్మదేహంలో ఉన్నా, దేహమంతా వ్యాపించి ఉంటుంది. చెవులు, కళ్ళు మొదలైనవాటి ద్వారా బయటకు ప్రసరిస్తుంది. దీనివల్ల నిష్కియత్వం గల చీకటి నశిస్తుంది. ఈ ఆత్మ జదడరూపమైన అజ్ఞానాన్ని తొలగిస్తుంది. దాన్నే “చిత్రకాశ ప్రసారము” అంటారు. పరశురామా ! మనస్సంటూ విడిగా లేదు. ఆత్మే మనస్సు.
స: చలనము అంటే ఏమిటి ?
ద; స్పూర్తితో ఆవరణ భంగం చెయ్యటమే చలనము. దీన్నే వికల్పము అనికూడా అంటారు. ఈ వికల్పం గనకపోయినటైతే, చితిలో ప్రకాశించే పరిచ్చేదం అంటే - విభాగము పోతుంది. అంటే అల్పజ్ఞానం తొలగిపోతుంది. కేవలం పరిపూర్ణమైన విజ్ఞానం ప్రకాశిస్తుంది. ఈ విజ్ఞానమే మోక్షసాధనము.
ప: ఒకవేళ వికల్పాలను వదలివేసినా, ఆవరణ శేషం ఉండచ్చును కదా ?
ద: పరశురామా ! అసలు ఆవరణ అనేదే లేదు. ఆవరణ అనేది నిజం కాదు. అది మనం కల్పించిందే. ఇదంతా పగటికలలాంటిది. కలలో అతజ్తి శత్రువు బంధించి బాధిస్తున్నారు. కలను వదిలేస్తే బాధ ఉండదు. ఇది కూడా అంతే. ఆవరణ అనేది కల్పన ఉన్నంతవరకే ఉంటుంది. కల్పన పోతే బంధనాలుండవు. అసలు విచిత్రము తెలుసా ? “బంధమే నత్యము” అనే నమ్మకమే మహాబంధమయ్యా, కాబట్టి బంధనాలను వదలిపెట్టు. ఈ బంధనాలున్నంతవరకు గురువుగాని, త్రిమూర్తులుగాని చివరకు పరమేశ్వరి కూడా సంసారాన్ని నాశనం చెయ్యలేదు.
నిర్వికల్ప దశలో మనస్సు ఉన్నప్పటికీ, అది ఆత్మస్వరూపమే కాబట్టి ద్వైతమనే ప్రసక్తి లేదు. ఇది, అది అనే రూపంతో భాసించే జ్ఞానమే మనస్సు. అది, ఇది అనేవి గనకపోతే మిగిలేది శుద్ధజ్ఞానమే. అదే ఆత్మ. అంటే మనస్సే ఆత్మ అయినప్పుడు ఇక ద్రైతమెక్కడుంటుంది ?
ప: గురుదేవా ! రజ్జు సర్పభ్రాంతి కలిగింది. అంటే రజ్జువును ఆధారంగా చేసుకుని సర్పభ్రాంతి కలిగింది. తరువాత భ్రాంతిపోయింది. ఆ తరువాతకూడా రజ్జువు, అనే జ్ఞానం ఒకటి ఉన్నది కదా ! అది ఆత్మకన్మ భిన్నమైనదే కదా ? అప్పుడు ద్వైతమున్నది కదా ?
ద; లేదయ్యా ! ఆ త్రాడు కూడా ఆత్మ యందు కల్పించ బడినదే. అనే విషయం తెలుస్తుందో ఆ క్షణంలోనే రజ్జు జ్ఞానంకూడా నశిస్తుంది. ఇక మిగిలేది ఆత్మ ఒక్కటే. అసలు త్రాదే లేకపోతే ఇంక పాము అనే భ్రాంతి ఎక్కడుంటుంది ? కాబట్టి దృశ్యము లేకపోతే మిగిలేది దృక్కే ఆ దృక్కు చిదాత్మకన్న వేరైనది కాదు. అందుకే ఇక్కడ ద్వైత ప్రసక్తి లేదు.
సశేషం....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 59 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍️ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER 14
🌴 How the Universe is Mere Imagination; How to Gain that Strong Will which Can Create It; and the Highest Truth - 2 🌴
34-40. There could be nothing external to that ‘exterior’ except it be one’s own body. How can that be externalised from the ‘exterior’? For example, when you say ‘outside the hill’ the hill is withdrawn from the space beyond; it is not included in it. But the body is seen in space just as a pot is seen.
The body must therefore be external to the seer. What is visible lies within the range of illumination: if without, it cannot be seen. Therefore the illumined objects must be within the vision of the illuminant. The body, etc., are the illumined, because they are themselves objectified. The illumined and the illuminant cannot be identical. Again the illuminant cannot be objectified; for who is the seer apart from it? And how can the illumination by which he sees be apart from him?
That the illuminant affords the light and serves as an object standing apart from the seer, is impossible to maintain. Therefore the illuminant cannot admit of any foreign admixture in it, and he is the illumination in perfection — only one, and the being of all.
41. He extends as time and space; they are infinite and perfect, being involved as the illuminant, illumination and the illumined.
42. As regards within or without, everything is included in illumination. How then can anything be ‘outer’, unless it is like a peak on a mountain?
43. The whole universe is thus in the illumination which shines self-sufficient, by itself, everywhere, and at all times.
44-45. Such illumination is Her Transcendental Majesty Tripura, the Supreme. She is called Brahma in the Vedas, Vishnu by the Vaisnavites, Siva by the Saivites, and Sakti by the Saktas. There is indeed nothing but She.
46. She holds everything by Her prowess as a mirror does its images. She is the illuminant in relation to the illumined.
47-49. The object is sunk in illumination like the image of a city in a mirror. Just as the city is not apart from the mirror, so also the universe is not apart from consciousness.
Just as the image is part and parcel of the clear, smooth, compact and one mirror, so also the universe is part and parcel of the perfect, solid and unitary consciousness, namely the Self.
50. The world cannot be demonstrably ascertained. Space is simply void, serving for the location of materials.
51. The universe is, always and all-through, a phenomenon in the Self. The question then arises how consciousness, being void, is dense at the same time. 52. Just as a mirror, though, dense and impenetrable, contains the image, so also pure consciousness is dense and impenetrable and yet displays the universe by virtue of its self-sufficiency.
53. Though consciousness is all-pervading, dense and single, it still holds the mobile and immobile creation within it, wonderful in its variety, with no immediate or ultimate cause for it.
54-55. Just as the mirror remains unaffected by the passage of different images and yet continues to reflect as clearly as before, so also the one consciousness illumines the waking and dream states which can be verified by proper meditation.
56. O King! Examine again your daydreams and mental imagery. Though they are perfect in detail, yet they are no less mental.
57. Consciousness permeating them obviously remains unblemished before creation or after dissolution of the world; even during the existence of the world, it remains unaffected as the mirror by the images.
58. Though unperturbed, unblemished, thick, dense and single, the absolute consciousness being self-sufficient manifests within itself what looks ‘exterior’, just like a mirror reflecting space as external to itself.
Continues....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
03/Dec/2019
---------------------------------------- x ----------------------------------------
🌹. త్రిపురా రహస్యము - 60 🌹
🌻. స్వామి దత్తాత్రేయ విరచిత ఆత్మ జ్ఞాన యోగము 🌻
✍️. బ్రహ్మ శ్రీ క్రోవి పార్థసారథి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. సమాధి స్థితి - 10 🌴
🌴. దృక్కు - దృశ్యము - 6 🌴
పరశురామా ! లోకంలో అజ్ఞానులు నత్యాసత్యాలకున్న తేడా తెలుసుకోలేక పోతున్నారు. ఈ జగత్తే సత్యము అనుకుంటున్నారు. అన్ని కాలాలలోనూ ఉండేదాన్నే సత్యము అంటారు. చితి ఎప్పుడూ ప్రకాళిస్తూనే ఉంటుంది. అందుకే దాన్ని సత్యము అంటారు. చితి ప్రకాశించకపోతే అసలు కాలమే ప్రకాశించదు.
ప : చితి ఎల్లప్పుడూ (ప్రకాశిస్తుంది అన్నారు నిజమే. అది సత్యమే. అయితే సత్యాసత్యాలకు భేదం ఏమిటో తెలియజెయ్యండి.
ద: రామా! ఇతరాపేక్ష లేకుండా ప్రకాశించేది సత్యం. ఇతరాపేక్షతో ప్రకాశించేది అసత్యం. లేదు అనేది లేనిది సత్యము. లేదనే మాట ఉన్నది అసత్యం. ఒక్కొక్కసారి లేనిది కూడా ఉన్నట్లు కనిపిస్తుంది. అందుకె అసత్యాన్ని సత్యం అనుకుంటారు. కాని నిదానంగా విచారిస్తే విషయం బోధ పడుతుంది.
చితిప్రకాశం లేకపోతే ఏదీ ఉండదు. అసలు “ఏదీ ఉండదు” అనే జ్ఞానమే ఉండదు. ఏదైనా ఒక వస్తువు లేదు అన్నామంటే అది అసలు ఉన్నదన్నమాట. కాని ఇప్పుడు లేదు. అంతేకాని ఉన్నదాన్ని లేదనటం జరగదు. ఇక్కడ చితి తప్ప ఇంకేదీ లేదు. ఉన్నది ఒక్కటే పరాచితి త్రిపురాసుందరి.
జగత్తులోని విషయాలన్నీ భ్రమే. లోకంలోని విషయాలను (ప్రమాణాలు అనుకోవటం మహాభ్రమ. “అది నిజం కాదు” అని తెలిసేవరకు ఈ (భ్రమే ఉంటుంది. ముత్యపు చిప్పను చూసి వెండి అనుకుంటాము. అది వెండి కాదు అని కేలిసేవరకు ఆ భ్రమ అలానే ఉంటుంది. అలాగే ఆత్మజ్ఞానం కలిగేదాకా ఉండే లోకజ్ఞానం అంతా భ్రమే.
అయితే ఈ భ్రమ అందరికీ కలుగుతుంది. ఆకాశం నీలంగా ఉంది. ఇది సత్యము అనే భ్రమ అజ్జానంవల్ల అందరికీ కలుగుతుంది. చిదాత్మరూపంగా ఉన్న విజ్ఞానం ఒక్కటె ప్రమాణమైన జ్ఞానం ఈ జగత్తులో చిదాత్మ ఒక్కటే నత్యము నిత్యము, ప్రమాణమైనదని తెలునుకో.
ప : గురుదేవా ! చిన్న ప్రశ్న. ముక్తి కలిగినప్పుడు లోకవ్యవహారం ఎలా ఉంటుంది?
ద : ముక్తులైన జ్ఞానులు మూడు రకాలుగా ఉంటారు.
1. ఆత్మస్వరూపం తెలిసినా ప్రారబ్దంవల్ల వచ్చిన విషయభోగాలతో ప్రతిక్షణమూ శతమతమయ్యేవారు అధములు.
2. పప్రారబ్బ్దంవల్ల భోగాలనుభవిస్తూకూడా, నిరంతరం సమాధిస్థితిలోనే ఉంటూ ఆత్మానందాన్ని అనుభవించేవారు మధ్యములు. వీరుపైకి మాత్రం సామాన్యులవలె కనిపిస్తారు.
3. కర్మఫలాన్ని అనుభవిస్తూ, సమాధిలోనే మనన్సు ఉంచి సుఖదుఃఖాలకు అతీతులుగా ఉంటూ లోకంలోని అందరినీ సమానంగా చూచేవారు ఉత్తములు.
ఈ విధంగా వారి బుద్ది, ప్రారబ్ద కర్మలలో తేడాలను బట్టి వారు వ్యవహరిస్తుంటారు” అని చెప్పాడు అని చెబుతూ పద్దెనిమిదో అధ్యాయాన్ని పూర్తిచేశాడు రత్నాకరుడు.
సశేషం....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 60 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍️ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER 14
🌴 How the Universe is Mere Imagination; How to Gain that Strong Will which Can Create It; and the Highest Truth - 3 🌴
59-60. This is the first step in creation; it is called ignorance or darkness. Starting as an infinitesimal fraction of the whole, it manifests as though external to its origin, and is a property of the ego-sense. The alienation is on account of the latent tendencies to be manifested later. Because of its non-identity with the original consciousness, it is now simple, insentient energy.
[Note: The commentary has it: What is absolute consciousness goes under the name of Maya just before creation, and is later called Avidya (or ignorance) with the manifestation of the ego. The agitation in the quietness is due to subtle time fructifying the latent tendencies of the ego, which had not merged in the primordial state at the time of the dissolution of the universe.]
61. That consciousness which illumines the ‘exterior’ is called Sivatattva, whereas the individual feeling as ‘I’ is Saktitattva.
[Note: Siva is awareness of the ‘exterior’; Sakti is the dynamic force operating the potential tendencies in the individual self.]
62. When the awareness of the ‘exterior’, combined with the ‘I’, encompasses the entire imagined space as ‘I’, it is called Sada-Siva-tattva.
63. When, later, discarding the abstraction of the Self and the exterior, clear identification with the insentient space takes place, it is called Ishwara-tattva. The investigation of the last two steps is pure vidya (knowledge).
64. All these five tattvas are pure because they relate to an as-yet-undifferentiated condition, like potentialities in a seed.
65. After the differentiation is made manifest by willforce the insentient part predominates over the other, as opposed to the contrary condition before. 66. That insentient predominance is called Maya Sakti, after differentiation is clearly established, like the sprout from a seed.
67-69. The sentient phase now contracts, being relegated to a minor position and takes on the name of Purusha, being covered by five sheaths, namely kala (something of doership), vidya (some knowledge), raga (desire), kala (time — allotted life) and niyati (fixed order of things).
70. Anamnesis of individuals made up of the proclivities acquired as a result of engaging in diverse actions in previous births, is now supported by intelligence and remains as prakriti (nature).
71. This prakriti is tripartite because the fruits of actions are of three kinds: She manifests as the three states of life, wakefulness, dream and deep sleep. She then assumes the name, chitta (mind).
72. The anamnesis goes by the name of Prakriti in dreamless slumber, and Chitta in the other states. It is always comprised of the insentient phase of the proclivities of the mind and the sentient phase of intelligence.
73. When the proclivities still remain in abeyance without being used up, its totality is called avyakta (unmanifested); differences arise only in chitta.
74. There is no difference among individuals in sleep and so it is prakriti, the same assuming the name of chitta when differences manifest.
[Note: Sleep is characterised by undifferentiation and so it is the same for all, irrespective of propensities of the mind. Simultaneous with the awareness of the body the other states manifest. Individual enjoyments — pleasure and pain — lie only in the wakeful and dream states, according as the innate tendencies of the mind mature and yield fruits. When one crop is over, sleep supervenes, and then there is no enjoyment and no distinction according to crops. As the anamnesis is ready with the next crop, sleep is shaken off and differences arise. So it is clear how the one undifferentiated condition manifests as the universe in all its diversity and resolves into itself periodically.]
Continues...
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
05/Dec/2020
---------------------------------------- x ----------------------------------------
🌹. త్రిపురా రహస్యము - 61 🌹
🌻. స్వామి దత్తాత్రేయ విరచిత ఆత్మ జ్ఞాన యోగము 🌻
✍️. బ్రహ్మ శ్రీ క్రోవి పార్థసారథి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. జ్ఞానభేధాలు -మోక్షసాధనాలు - 1 🌴
గురువుగారూ ! ముక్తి కలిగినప్పుడు లోకవ్యవహారము ఏ విధంగా ఉంటుందో వివరించాడు కదా దత్తాశక్రేయుడు. దాంతోనైనా పరశురాముడి అనుమానం పూర్తిగా తీరిందా ? ఆ తరువాత ఏం జరిగింది ? అంటూ అడిగాడు కృష్ణశర్మ చెప్పటం మొదలుపెట్టాడు రత్నాకరుడు.
దత్తాత్రేయుడు చెప్పిన మాటలతో పరశురాముడు తృప్తి చెందలేదు. మళ్ళీ ప్రశ్నిస్తున్నాడు.
ఆచార్యదేవా ! బుద్ది భేదాన్ననుసరించి జ్ఞానంలో తేడా ఉంటుంది అన్నారు. జ్ఞానము అంటే ఆత్మ ప్రకాశమేకదా ? ఇక మోక్షమే అందరూపొందదగినది. మరి అలాంటప్పుడు బుద్దిభేదాన్ననుసరించి జ్ఞానంలో తేడా ఎలా ఉంటుంది ? జ్ఞానసాధనాలలో కూడా తేడాలుంటాయి ? వివరించండి అన్నాడు. ఆ మాటలు విన్న దత్తాత్రేయుడు, తన శిష్యుని అనుమానం తీర్చటానికి ఉద్యుక్తుడౌతున్నాడు.
జ్ఞానసాధనాలలో ఉందే తేడాని బట్టి ఫలటప్రాప్తిలో తేడా ఉంటుంది. సాధన పరిపూర్ణమైతే ఫలితం తేలికగా వస్తుంది. అసలు జ్ఞానమనేది సత్యసిద్ధమే. కాబట్టి దానికి సాధనాపేక్ష ఏ మాత్రం లేదు.
జ్ఞానమనేది ఎప్పుడూ సాధ్యంకాదు. అది విజ్ఞాన చైతన్యము. ఎల్లప్పుడూ స్వప్రకాశమే. నిత్యప్రకాశమైన దానికి సాధనతో పనేమిటి ? స్పటికతో చేసిన పెట్టెలో పద్మరాగమణి ప్రకాశించినట్లుగా, స్వచ్చమైన చిత్తంలో చెతన్యం ఎప్పుడూ ప్రకాశిస్తూ ఉంటుంది. కాని స్పటికం మీద మట్టిపడితే, లోపల మణి కనపడదు. అలా వాసనలు, మనసును కమ్మితే చైతన్యం ప్రకాశించదు.
తుప్పు పట్టిన పెట్టె మూత అతుక్కుపోయినట్లుగా దేహంతో తాదాత్యం చెందటంతో చిత్తం మూసుకుపోతుంది. అప్పుడు మనోనిరోధము అనే నీటిధారతో అజ్ఞానమనే బురదను కడిగి వెయ్యాలి. శ్రవణము మననము అనే పదునైన సానరాయితో దేహ తాదాత్య భావం అనే తుప్పను వదిలించాలి. తరువాత యుక్తి అనే తాళం చెవితో చిత్తమనే పెట్టెను తెరవాలి. అప్పుడు పద్మరాగమణీిలాగా చైతన్యం స్వచ్చంగా ప్రకాశిస్తుంది. అందుకని సాధన అనేది వాసనలను అరికట్టటానికే. అంతేకాని జ్ఞానానికి సాధన అవసరం లేదు. వాసనల ప్రభావం ఎక్కువగా ఉంటే సాధన ఎక్కువ కావాలి.
ప: గురువర్యా ! వాసనలు అన్నారు కదా ! వాటిని వివరించండి.
ద: వాసనలు ముఖ్యంగా మూడు రకాలు. వీటినే త్రివిధ వాసనలు అంటారు. అవి వరుసగా 1) లోకవాసన 2) శాస్తవాసన 3) దేహవాసన ఇవే కాకుండా అపరాధము, కర్మ, కామము అని మూడు రకాలున్నాయి.
1. అపరాధము: గురువుయొక్క మాటలలో విశ్వాసం లేకపోవటమనేది అపరాధం. ఇది ఆత్మవినాశనము,
విపరీత గ్రహణమనేది కూడా అపరాధవాసనే. విపరీత గ్రహణం మూడు రకాలు అవి
1. నిర్విశేషమైన బ్రహ్మము లేదు. అది ఉండటం అసంభవం.
2. నిర్విశేష బ్రహ్మ ఉన్నది. కాని దాన్ని తెలుసుకోవటం సాధ్యం కాదు.
3. శ్రవణమననాలద్వారా కొందరికి తత్త్వదర్శ్భనం కలుగుతుంది. కాని అది యదార్ధమైన పరతత్త్వం కాదు.
2. కర్మవాసన : పూర్వంచేసిన కర్మలవల్ల మనసులో మాలిన్యం ఏర్పడుతుంది. అందువల్ల గురువు ఎంత బోధించినా బుద్దికి ఎక్కదు. దిన్నిజయించటం కష్టం. ఇవి అనంతముగా ఉంటాయి. కాబట్టి వీటిలో కొన్ని నశించినా ఇంకా కొన్ని కొత్తగా వస్తుంటాయి. ఆకాశంలోని నక్షత్రాలను లెక్కపెట్టవచ్చు కాని ఈ కర్మవాననలను
అధిగమించటం మాత్రం కష్టము,
3. కామవోసన : ఇది చాలా పెద్దది. ఆకాశంకన్న విశాలంగా ఉంటుంది. పర్వతంకన్న నిశ్చలంగా, ఎత్తుగా ఉంటుంది. ఇదే 'ఆశ' ఈ ఆశాపిశాచివల్లనే లోకంలో అంతా పిచ్చివారవుతున్నారు. కేవలం వైరాగ్యంతో మాత్రమే దీన్ని జయించగలము.
పరశురామా ! ఈ వాసనాత్రయం మనసుకు ఆక్రమించినందువల్ల ఆత్మతత్త్వం కలగదయ్యా వీటిలో మొదటివాసన అయిన.
1. అపరాధాన్ని - గుర్తించి సరిచేసుకోవాలి.
2. కర్మవాసన - ఈశ్వరానుగ్రహంతో పోతుంది.
3. కామవాసన - వైరాగ్యంవల్ల నశిస్తుంది.
అన్ని సాధనలలోకీ మొట్టమొదటిది ముముక్షుత్వం మోక్షం పొందాలనే కోరిక. ఇది గనకలేకపోతే ఇంకా ఏ సాధనాలు ఉపయోగం ఉండవు. ముముక్షుత్వం లేని శ్రవణము, మననము మొదలైనవి శవానికి చేసే అలంకారాలవంటివి. కేవలం శ్రవణాదులవల్లనే మోక్షం రాదు.
ఆధ్యాత్మిక ప్రవచనాలు విన్నప్పుడు జగత్తు అంతా మిధ్య. బ్రహ్మ ఒక్కటే సత్యము అనిపిస్తుంది. మోక్షకాంక్ష కలుగుతంది. అది కేవలము తాక్కాలికము. దానివల్ల ఫలితముండదు. ఈ కోరిక ఎంత తీవ్రమైతే అంత త్వరగా ఫలితముంటుంది. మోక్షం కన్న ఇతరమైన వాటియందు ఆసక్తిలేని ఇచ్చనే 'తత్సరత్‌” అంటారు. అదే మోక్షఫలాన్ని సాధిస్తుంది.
సశేషం....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 61 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍️ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER 14
🌴 The Highest Truth - 4 🌴
75. Therefore the mind (chitta) is purusha (the individual) when the sentient phase is assertive, and the same is avyakta (unmanifest) when prakriti (nature), the insentient phase, is assertive.
76. That chitta is tripartite according to its functions, namely, ego, intellect and mind.
77. When influenced by the three qualities, it manifests in greater details as follows: by sattva (brightness), it becomes the five senses, hearing, sight, touch, taste and smell; by rajas (activity) speech, hands, feet, organs of excretion and of procreation; by tamas (darkness) earth, air, fire, water and ether.
78. The supreme intelligence coquettes with the universe in this manner, remaining all the time unaffected, a witness of its own creation.
79. The present creation is the mental product of Brahma or Hiranyagarbha, appointed creator by the willforce of the Primal Being, Sri Tripura.
80. The cognition ‘you’ and ‘I’ is the essence of any kind of creation; such cognition is the manifestation of transcendental consciousness; there cannot be any difference (just as there is no difference in space, bounded by a pot or not bounded by it).
81. The diversities in creation are solely due to qualifications limiting the consciousness; these qualifications (e.g., body, limiting of age) are the mental imagery of the creator (consistent with the individual’s past merits). When the creative will-force wears away there is dissolution and complete undifferentiation results.
82. As for your willpower, it is overpowered by the Creator’s; when that impediment (Maya’s veiling) is surmounted by the methods already mentioned, your willpower will also become effective.
83. Time, space, gross creations, etc., appear in it according to the imagery of the agent.
84-86. A certain period is only one day according to my calculation, whereas it is twelve thousand years according to Brahma: The space covered by about two miles and a half of Brahma is infinite according to me and covers a whole universe. In this way, both are true and untrue at the same time.
87-88. Similarly also, imagine a hill within you, and also time in a subtle sense. Then contemplate a whole creation in them; they will endure as long as your concentration endures — even to eternity for all practical purposes, if your willpower be strong enough. Therefore I say that this world is a mere figment of imagination.
89. O King! It shines in the manifest conscious Self within. Therefore what looks like the external world is really an image on the screen of the mind.
90. Consciousness is thus the screen and the image, and so yogis are enabled to see long distances of space and realise long intervals of time.
91. They can traverse all distance in a moment and can perceive everything as readily as a gooseberry in the hollow of one’s palm.
92. Therefore recognise the fact that the world is simply an image on the mirror of consciousness and cultivate the contemplation of ‘I am’, abide as pure being and thus give up this delusion of the reality of the world.
93-97. Then you will become like myself, one in being, self-sufficient. Dattatreya continued: On hearing this discourse of the sage’s son, the king overcame his delusion; his intellect became purified and he understood the ultimate goal. Then he practised samadhi, and became self-contained, without depending on any external agency, and led a long and happy life. He ceased to identify himself with the body, and became absolute as transcendental space until he was finally liberated. So you see, Bhargava, that the universe is only a mental image, just as firm as one’s willpower, and no more. It is not independent of the Self. Investigate the matter yourself, and your delusion will gradually lose hold of you and pass off.
Thus ends the Chapter 14 on “The Story of the Hill City” in Tripura Rahasya.
Continues...
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
Date: 07/Dec/2020
---------------------------------------- x ----------------------------------------
🌹. త్రిపురా రహస్యము - 62 🌹
🌻. స్వామి దత్తాత్రేయ విరచిత ఆత్మ జ్ఞాన యోగము 🌻
✍️. బ్రహ్మ శ్రీ క్రోవి పార్థసారథి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. జ్ఞానభేధాలు -మోక్షసాధనాలు - 2 🌴
ఆ మాటలు విన్న పరశురాముడు ఆలోచించాడు. అతడికి మళ్ళీ సందేహం కలిగింది.
గురువుకు నమస్కరించి గురుదేవా ! సత్సంగము, ఈశ్వరానుగ్రహము, వైరాగ్యము, ఈ మూడూ మోక్షానికి కారణము అన్నారు. విటిలో ముఖ్యమైనది ఏది ? దాన్ని ఎలా పొందగలము ? అన్నాడు.
ద: నాయనా ! శ్రేయస్సుకు ముఖ్యమైన మొదటి కారణాన్ని గురించి వివరిస్తాను విను. ఆ పరాచితి, పరమేశ్వరియే తన స్వాతంత్రేచ్చవల్ల ఈ జగత్తును సృష్టించింది. ఆమెయే హిరణ్యగర్భుడనే పేరుతో ఈ శరీరాన్ని ధరించింది. జీవులయొక్క కర్మలను, వారి కోరికలను అనుసరించి వారికి చిత్రవిచిత్రమైన ఫలితాలు ఇవ్వగల కర్మలను సృష్టించింది.
ప్రతి మనిషీ మంచి, చెడూ కర్మలు చేస్తూనే ఉంటాడు. వీటి ఫలితంగా ఉత్తర జన్మలు ఎత్తుతుంటాడు. ఒక్కొక్కసారి కామ్యకర్మలే చేస్తాడు. వాటిలో ఏ లోపం జరిగినా అవి ఫలితాన్ని ఇవ్వవు. పైగా ఒక్కొక్కసారి దుష్ఫలితాలు కూడా ఇస్తాయి. అందుకని సత్పురుషులనాశ్రయించి కర్మలు ఏ రకంగా చెయ్యాలో తెలుసుకుని ఆ రకంగానే వాటిని పూర్తి చెయ్యాలి.
సాధారణంగా సత్సంగం వల్లనే శ్రేయస్సు కలుగుతుంది. ఒక్కొక్కసారి గతంలో మనం చేసిన ఉత్కృష్టమైన తపస్సులాంటిది ఉంటే అనుకోకుండా శ్రేయస్సు కలుగుతుంది. వారికీ అల్పసాధనతోనే సంపూర్ణ జ్ఞానం సిద్దిస్తుంది.
పూర్వపుణ్యంవల్ల వాసనలు లేనివారికి మనస్సు నిర్మలంగా ఉండి జనకుని లాగా అతిస్వల్పకాలంలోనే మహత్తర జ్ఞానం కలుగుతుంది.
అధికవాననలున్నవాదికి జ్ఞానం కలిగినా దానివల్ల ఫలితముండదు.
జ్ఞానులలో కూడా స్థితి భేదాలున్నాయయ్యా !
త్రిమూర్తుల మనస్సులలో కర్మవాసనలు లేవు. అందుకే వారు స్వభావజ్ఞానులు, అయినప్పటికీ వారి స్వభావగుణ మహాత్య్వాలలో తేడా ఉంది.
పరశురామా నేను, దూర్వాసుడు, చంద్రుడు ఒక తల్లి బిడ్డలమే అయినా మాలో తేడా కనపడుతున్నది.
దుర్వాసుడు - కోపిష్టి
చంద్రుడు = కాముకుడు. దక్షుని కుమార్తిలందరిని వివాహం చేసుకున్నాడు.
ఇక నేను - _సర్వసంఘపరిత్వాగిని విరాగిని
అదే విధంగా వశిష్టుడు - కర్మిష్టి
సనకసనందనాదులు -_ సన్యాసులు
నారదుడు =. భక్తుడు
బృహస్పతి _ దేవగురువు
శుక్రాచార్యుడు - . రాక్షస గురువు
వ్యాసుడు - శాస్ర రచయిత
జనకుడు = రాజు
భరతుడు – త్యాగి
వీరందరూ జ్ఞానులే ఇంకా ఇలాంటివారెందరో ఉన్నారు. వారిలో అనేక తేడాలు కనిపిస్తాయి. రామా ! నీకొక పరమ రహస్యాన్ని చెబుతాను విను.
వాసనాత్రయమును గురించి గతంలో వివరించాను.
1. అపరాధము 2. కర్మ ౩. కామము. వీటిలో కర్మవాసన బలీయమైంది. దీనివల్ల మనస్సు అత్యంత మూఢమవుతుంది. మిగిలిన రెండు వాసనలు లేకపోయినా, కర్మవాసన ఒక్కటి ఉంటేచాలు. జ్ఞానం కలగదు. ఈ కర్మవాసనకొద్దిగా ఉన్నా చాలు. అజ్ఞానము పెరిగిపోతుంది. మిగిలిన రెందు వాసనలు ప్రతిబంధకాలవుతాయి. అపరాధ, కర్మవాసనలు లేనివారికి కామవాసనలు ప్రతిబంధకాలు కావు. అందుచేతనే కర్మవాసనలు ఏ మాత్రం లేనివారిని మేధావులు అంటారు. వారికీ విషయాన్ని ఒకసారి విన్నంత మాత్రం చేతనే, అప్పటికప్పుడే మననము, ధ్యానము కలుగుతాయి. ఆ వెంటనే ఆత్మదర్శన మవుతుంది.
జనకమహారాజు లాంటివారు ఈ కోవకు చెందినవారే. వీరు జీవన్ముక్తులు. వీరి విషయంలో కామక్రోధాలు ప్రతిబంధకాలు కావు. అందుకనే వారు వాటిని నిరోధించటానికి ప్రయత్నంకూడా చెయ్యరు.
అందుకనే జ్ఞానోదయమైన తరువాత కూడా వారిలో కామాదులు పుడుతూనే ఉంటాయి. కాని వాటివల్ల ఏ రకమైన మాలిన్యము వారికి అంటదు. వారిని 'ముక్తులు” అంటారు.
పరశురామా ! కర్మవాసనలతో బాగా మలినమై పోయినవారికి సాక్షాత్తూ పరమేశ్వరుడు వచ్చి ఉపదేశం చేసినా జ్ఞానం కలగదు.
అపరాధము, కర్మ తక్కువగా ఉండి కామవానన ఎక్కువగా ఉన్నవారు చాలా కాలం శవణమననాలు, ధ్యానము చేస్తే, అతికష్టం మీద జ్ఞానం కలుగుతుంది. వారు ఎక్కువగా సమాధిలోనే ఉంటారు. సమాధి అభ్యాసం వల్ల వాసనలు నశిస్తాయి. వీరి మనస్సు నశిస్తుంది వీరిని “నష్ట మానసులు” అంటారు. వీరు మధ్యములు.
యోగసాధన చేసేవారిలో కొందరు సోమరితనంతో తీవ్రసాధన చెయ్యరు. అప్పుడు మనస్సు నశించదు. వారిని “నసమననస్ములు” అంటారు. వీరే “'మందజ్ఞానులు” “కేవలజ్ఞానులు” వీరు ప్రారబ్బానికి లొంగిపోతారు. సుఖదుఃఖాలను అనుభవిస్తారు.
చనిపోయిన తరువాత మోక్షాన్ని పొందుతారు. నష్టమానసులు ప్రారబ్దాన్ని జయిస్తారు, వీరికి మనసుండదు కాబట్టి వీరి వాసనలు గొదె అడుగున ఉండే విత్తనాలలాగా తప్పలు అయిపోతాయి. అంతే గాని మొలకెత్తవు. జీవన్నుక్తులు ఉత్తమజ్ఞానులు.
వీరి దృష్టి ఆత్మానందం మీదనే ఉంటుంది. ఒక్కొక్కసారి బాహ్యప్రపంచం వైపు కూడా వీరు రావచ్చు. వీరు మేధావులు. ఏకకాలంలో అనేక పనులు, చెయ్యగలరు. అందుకే వీరిని “బహుమానసులు” అంటారు. వీరికి కూడా ప్రారబ్ద ఉండచ్చు. కాని అది మొలకెత్తగానే జ్ఞానాగ్నితో దాన్ని దగ్ధం చేస్తారు. కాబట్టి 'ప్రారబ్బకర్మ ఫలితాలు వారికి ఉండవు.
సశేషం....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 62 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍️ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER 15
🌴 On What Need Be Known and Need Not Be Known and on the Nature of the Self - 1 🌴
1. On hearing Dattatreya relate the wonderful story of the Hill City, Parasurama marvelled more and more.
2. He, with a clear mind, pondered over the teachings of his Master, and then returned to him and asked him again:
3. Lord, I have considered the purport of your teachings in the shape of the magnificent stories you told me.
4. I understand that intelligence alone is real and single, and that objects are only unreal images like a city reflected in a mirror.
5. Her Transcendental Majesty, the Mahesvari, is that Consciousness manifesting as Intelligence cognisant of the whole range of phenomena, beginning from the unmanifest state of sleep and ending with this world, passing in quick succession within itself.
6. All these are apparently due to the self-sufficiency of that consciousness and they come into being without any immediate cause. This much I have understood after deep consideration.
7. But this intelligence is said to be beyond cognition because it always remains as pure knowledge itself.
8. I do not see how it can be realised if it surpasses knowledge. The goal is not achieved without realising it.
9. The goal is liberation. What is its nature? If one can be liberated while alive, how is the course of his emancipated life regulated, if that is at all possible?
10. There are Sages who are active. What is the relation between the world of action and their pure conscious being?
11. How can they engage in action while all the time they inhere in absolute consciousness? Such consciousness can be of only one kind, and liberation also can be only one in order to be effective.
12-17. How then are these differences noticed in the lives of the Jnanis? Some of them are active; some teach scriptures; some worship deities; some abstract themselves into samadhi; some lead an austere life and emaciate themselves; some give clear instructions to their disciples; some rule kingdoms quite justly; some openly hold disputations with other schools of thought; some write down their teachings and experiences; others simulate ignorance; a few even do reprehensible and loathsome actions; but all of them are famous as wise men in the world.
18. How can there be such differences in their lives when there can be no difference in the state of liberation common to all? Or are there grades in knowledge and liberation?
19. Kindly enlighten me on these points, because I am eager to learn the truth and submit to you as my sole Teacher.
20. Thus requested, Dattatreya appeared pleased with the questions and answered the worthy disciple as follows:
21. Worthy Rama! You are indeed fit to reach that goal because you have now turned towards the right way of investigation.
22. This is due to the grace of God which puts you in the right way of investigation. Who can attain anything worthy, without divine grace?
23. The beneficent work of the self-inhering divine grace is finished when the inward turning of one’s mind increases in strength day by day.
24-25. What you have said so far is quite true; you have rightly understood the nature of consciousness but have not realised it. A knowledge of the property of a thing without actual experience of the thing itself is as useless as no knowledge.
26. True experience of the Self is the unawareness of even ‘I am’. Can the world persist after such unawareness? Second-hand knowledge is no better than the recollection of a dream.
27. Just as the accession of treasure in a dream is useless, so also is second-hand knowledge.
Continues....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
Date: 09/Dec/2020
---------------------------------------- x ----------------------------------------
🌹. త్రిపురా రహస్యము - 63 🌹
🌻. స్వామి దత్తాత్రేయ విరచిత ఆత్మ జ్ఞాన యోగము 🌻
✍️. బ్రహ్మ శ్రీ క్రోవి పార్థసారథి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. జ్ఞానభేధాలు -మోక్షసాధనాలు - 3 🌴
ఉత్తమ జ్ఞానులు తమకు సహజంగా లేకపోయినా, తాము కల్పించుకుని తెచ్చుకున్న భావాలతో లోకవ్యవహారం చేస్తారు. వీరి మనస్సు వికారం పొందదు. ఉత్తమ జ్ఞానికి తన విషయంలోగాని, ఇతరుల విషయంలోగాని కలిగే సుఖదుఃఖాలు కల్పితాలే. అవి వారి మనస్సునంటవు.
మేధావులైన జ్ఞానులు తమ మనస్సులో ఉన్న పూర్వవాసనలను నాశనం చెయ్యటానికి ప్రయత్నించరు. అందువల్ల అవి వారిలో పని చేస్తాయి. ఆ కారణంగా వారు కోపిష్పులుగానో, కాముకులుగానో అవుతారు. ఆ కర్మవాసనలు వారికి ప్రతిబంధకాలు కావు. అందుచేతనే ఉత్తమజ్ఞానులలో రకరకాల ఆచారవ్యవహారాలు కనపడుతుంటాయి.
సమనన్ములైన వారిని మందజ్ఞానులంటారు. వీరు అల్పజ్ఞానులు వీరికి కూడా సమాధిస్టితిలో ఆత్మతత్త్వం గోచరిస్తుంది. స్వరూపవిమర్శన లేనివారికి ఆత్మతత్త్వం
గోచరించదు.
హఠయోగికి వికల్పనిరోధంవల్ల కలిగే స్వరూపస్ఫూర్తియే సమాధి. హఠయోగులు రెందు రకాలు.
1. పతంజలి చెప్పిన అవమ్టాంగయోగంలో సిద్ది పొందినవారు
_ 2, ధౌతి, వస్తి మొదలైన షట్కర్మలు, ప్రాణాయామం బాగా చెసి, షట్బక్రఛేదనం చేసి సుషుమ్న ద్వారా కుండలిని సహస్రారం చేర్చేవారు.
మొదటి పద్దతిలో ముందుగా ఆలోచనలు వదలివేస్తాడు. తరువాత ఆలోచనలను నిరోధిస్తాడు. తరువాత సంకల్పాన్నికూడా వదిలేస్తాడు. ఇప్పుడు అన్నీ పోయినాయి. ఇక తానొక్కడే ఉంటాడు. రెండవ పద్ధతిలో ప్రాణాయామం చేస్తాడు. అది చాలా శ్రమతో కూడినది. కాని ప్రాణవాయువు సుషుమ్నలో ప్రవేశించిన తరువాత హాయిగా ఉంటుంది.
ఈ రెండు పద్ధతులలోనూకూడా, సిద్ధి కలిగినప్పుడు, సుషుప్తిలో కలిగే సుఖం కలుగుతుంది.
వ: హఠయోగికీ, జ్ఞానయోగికీ తేడా ఏమిటి ?
ద: జ్ఞానయోగికి అజ్ఞానము యొక్క ఆవరణము, విక్షేపము అనే రెండు అంశాలూ తొలగిపోతాయి. ఆత్మతత్త్వం గోచరిన్తుంది. హఠయోగికి అజ్ఞానం పోదు.
ప: హఠయోగికి వచ్చే సుషుప్తికీ, సమాధికీ తేడా ఏమిటి ?
ద: సుషుప్తిలో మనస్సు తమోగుణరూపంగా పరిణమిస్తుంది. అది మూఢావస్ట, సమాధిస్థితిలో మనస్సు ్రకాళించినా, అజ్ఞానంతో అది మేఘాలు క్రమ్మిన సూర్యుడిలా ఉంటుంది. అదే జ్ఞానయోగికి నిర్మలాకాశంలోని సూర్యునిలా మనస్సు ప్రకాశిస్తుంది. అని దతాత్రేయుడు పరశురాముడికి జ్ఞానభేదాలు. మోక్షసాధనాల గురించి వివరించాడు అంటూ పంధొనిమిదో అధ్యాయాన్ని పూర్తిచేశాడు రత్నాకరుడు.
🌴. విధ్యాగీత - 1 🌴
గురువుగారూ ! జ్ఞానులలో ఉండే వివిధరకాలు, మోక్షసాధనాలు గురించి తెలుసుకున్న తరువాత పరశురాముడు ఇంకా ఏమడిగాడు ? అంటూ ప్రశ్నించాడు నారాయణభట్టు చెప్పటం ప్రారంభించాడు రత్నాకరుడు.
దత్తాత్రేయుడు చెప్పిన విషయాలను పూర్తిగా విన్న పరశురాముడు “గురుదేవా జ్ఞానుల వ్యవహారాలు ఎ విధంగా ఉంటాయో వివరించండి” అన్నాడు. ఆ మాటలు విన్న దతాశ్రేయుడు చెప్పటం ప్రారంభించాడు.
పూర్వకాలంలో ఒకసారి సత్యలోకంలో జ్ఞానయజ్ఞం జరిగింది. దానికి సనక సనందనాదులు, వసిష్టుడు, వామదేవుడు, పులస్త్యుడు, పులహుడు, చ్యవనుడు, విశ్వామిత్రుడు, గౌతముడు, నారదుడు మొదలైన మహానుభావులంతా విచ్చేశారు. యజ్ఞం కేవలం ప్రవచనాలు, చర్యగా సాగింది. చివరలో అక్కడ చేరిన మహానుభావులంతా విధాతనడిగారు. “ప్రజాపతీ, ఇక్కడ చేరినవారందరూ జ్ఞానులే. అయినప్పటికీ, గతజన్మ కర్మవల్ల కొందరు సమాధిలో ఉంటున్నారు. కొందరు శాస్త్రాలు చర్చిస్తున్నారు. కొందరు భక్తులు, కొందరు కరిష్టులు అయినారు. వీరందరిలోకీ ఎవరు శ్రేష్టులు ఎవరికివారు తమ అభిప్రాయాలే మంచివి అనుకుంటున్నారు. కాబట్లి మాలో శ్రేష్పులెవరో నువ్వే తేల్చవలసినది” అన్నారు.
ఆ మాటలు విన్న బ్రహ్మ తీవ్రంగా ఆలోచించాడు. వీళ్ళెవరికీ తమమీద నమ్మకం లేదు. కాబట్టి నేను చెప్పిన మాటలు మాత్రం నమ్ముతారనే నమ్మకమేముంది ? అనుకుని “మహర్షులారా ! ఈ విషయం చెప్పటం నాక్కూడా కష్టంగానే ఉన్నది. అందుకని మనమంతా ఈశ్వరుడి దగ్గరకు వెడదాం రండి” అన్నాడు. మహర్నులందరూ కలిసి కైలాసం చేరి విషయం శివుడికి వినిపించారు. ఆయనకు కూడా బ్రహ్మకు వచ్చిన అనుమానమే వచ్చింది.
దాంతో శివుడు “మునీంద్రులారా ! ఈ విషయం నాక్కూడా పూర్తిగా తెలియటంలేదు. మనమంతా పరమేశ్వరిని స్తుతి చేద్దాం. ఆమే మీ ప్రశ్నకు సమాధానం చెబుతుంది.” అన్నాడు దాంతో బుషీశ్వరులంతా ఆ వరమేశ్వరిని పరిపరివిధాల స్తుతి చేశారు.
కొంతసేపటికి ఆ పరమేశ్వరి వారి ఎదుట ప్రత్యక్షమై, ఏ కోరికలు లేని మీరు నన్నెందుకు పిలిచారు? మీకేం కావాలి ? అని అడిగింది. అలా ప్రత్యక్షమైన దేవిని పరిపరివిధాల స్తుతించినవారై చివరకు ఆమెతో “అమ్మా నీ రూపాలలో
1. ఐది పరము?
2, ఏది అపరము ?
3. ఏది నీ ఐశ్వర్యరూపం ?
4 న్‌ జ్ఞానరూపం ఎమిటి ?
5. ఆజ్ఞానానికి ఫలమేమిటి ?
6. జ్ఞానానికి ముఖ్యసాధనం ఏది ?
7. ఎవడు సాధకుడు 7
8. ఎవడు సిద్దుడు ?
9. అన్నిటికన్న ఉత్తమమైన సిద్ది ఏది ?
10. సిద్దులలో శ్రేష్టుడెవరు ?
సశేషం....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 63 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍️ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER 15
🌴 On What Need Be Known and Need Not Be Known and on the Nature of the Self - 2 🌴
28. I shall illustrate it with a very ancient story. There was formerly an extremely virtuous king ruling over Videha.
29. He was Janaka by name, very wise and conversant with both this world and beyond. At one time he worshipped with sacrificial rites the Goddess, inhering as the Self.
30. There came for the occasion all the Brahmins, pandits, hermits, critics, those versed in the Vedas, those accustomed to share in sacrificial rites and sacrifices, etc.
31. At the same time, Varuna, the God of waters, wanted to perform a similar sacrifice, but worthy men did not accept the invitation.
32-37. For they were pleased with Janaka who respected them duly. Then Varuna’s son, who was a great dialectician, came to them. He disguised himself as a Brahmin, in order to decoy the Brahmin guests. On entering the royal chamber he duly blessed the king and addressed him thus before all the assembly:
O King, your assembly is not as good as it should be. It looks like a lovely lake of lotuses ravaged by crows, jackdaws and herons; it would be better without this medley of incompetents. I do not find a single individual here who will be an ornament to a great assembly like a swan to a lovely lake of lotuses. May God bless you! I shall have nothing to do with this multitude of fools.
38-41. Being thus insulted by Varuna’s son, the whole assembly stood up to the man and said in anger: You charlatan of a Brahmin! How dare you insult everybody here? What learning have you which is wanting in us? Wicked man that you are, you are only a bluffer! You shall not leave this place until you have proved your superiority over us. There are great pandits assembled here from all over the world. Do you hope to subdue all of them by your learning? Tell us your special subject in which you imagine yourself more proficient than us!
Thus challenged, Varuni replied:
42-43. I will in a minute outdo you all in debate; but that shall be only on the condition that if I am defeated, you will throw me into the sea; and if you are defeated, I will consign you to the sea, one after another. If you agree to this condition, let us have a debate.
44-45. They consented and the debate began in right earnest. The pandits were shortly defeated by the fallacious logic of the opponent and they were sunk in the sea by hundreds.
46. Varuna’s followers then took away the sunken pandits to his sacrifice where they were received with respect, which much pleased them.
47, 50. There was one by name Kahoela, among those who were thus sunk. His son Ashtavakra, having heard of his father’s fate, hastened to Janaka’s court and challenged the debater skilled in fallacy. The masquerader was now defeated and straightaway condemned to the sea by the young avenger.
Then Varuni threw off his mask in the court and restored back all the men formerly drowned in the sea. Kahoela’s son was now puffed with pride and behaved offensively before the assembled court. The pandits were made to feel mortified before the youth.
Continues....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
Date: 11/Dec/2019
---------------------------------------- x ----------------------------------------
🌹. త్రిపురా రహస్యము - 64 🌹
🌻. స్వామి దత్తాత్రేయ విరచిత ఆత్మ జ్ఞాన యోగము 🌻
✍️. బ్రహ్మ శ్రీ క్రోవి పార్థసారథి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. విద్యాగీత - 2 🌴
ఈ ప్రశ్నలన్నింటికీ సమాధానాలు చెప్పవలసినది” అన్నారు. ఆ మాటలు విన్న పరమేశ్వరి “నాయనలారా ! మీ ప్రశ్నలన్నింటికీ, ఒక్కొక్కదానికి విడివిడిగా సమాధానం చెబుతాను వినవలసినది. అంటూ ప్రారంభించింది.
1. ఏది పరారూపం ; పరాప్రతిభయే నా పరారూపం. అందులోనుంచి ఈ జగత్తుయొక్క సృష్టిస్టితిలయాలు జరుగుతున్నాయి. ఈ ప్రతిభకే జ్ఞానము అని కూడా పేరు. అది స్వయంప్రకాశము. అది లేదు అని చెప్పటానికి వీలు. లేచు: అదే లేకపోతే ప్రశ్నించేవాడంటూ'ఉందడు. అసలు ప్రశ్నలు సమాధానాలే ఉండవు అయితే అది కంటికి కనిపించదు. అన్నింటియందు అఖండంగా ఉంటుంది. అదే నా పరారూపము. మాయతో కప్పబడిన అజ్ఞానులకు జగత్తు ఆకారంలో భాసిస్తుంది. జ్ఞానులకు తమయందే దర్శనమిస్తుంది. ద్వైతబుద్ధి లేనివారు ఆమెను సేవిస్తారు. ఇక్కడ సేవిస్తారు అంటే యజమాని సేవకుడు ఇద్దరున్నారు కదా ? అది ద్వైతం కదా అనుకుంటారేమో ?
జ్ఞానియైనటువంటి వాడికి అద్వైతరూపం తెలిసినా, ద్వైతబుద్ధినీ కల్పించుకుని, దాన్ని సేవిస్తుంటాడు. జనాకాది మహానుభావులు అదై ఎతులయినా, జ్ఞానులైనా, పూర్వజన్మలో వచ్చిన సంస్కారబుద్ధితో రాజ్యాన్ని పాలించారు. ఈ రకంగా వారు దేవిని సేవించి అద్వైత స్థితి పొందుతారు. చరాచర జగత్తుకూ సూత్రం ఏదైతే ఉన్నదో, అదే నా పరారూపం.
2, ఏది అపరారూపం ; అనేక బ్రహ్మాండాలకు అవతల క్షీరసాగరంలో, నవరత్నమణి ద్వీపంలో, కందభవనంలో, చింతామణి గృహంలో పంచ ప్రేతాసనాసీనగా దర్శనమిచ్చే కామేశ్వరీ, కామేశ్వర మిధునరూపమే, భక్తులను అనుగ్రహించటం కోసం ఆవిర్భవించిన అపరారూపం. అదే సగుణబ్రహ్మ సదాశివుడు, ఈశానుడు, త్రిమూర్తులు. గణపతి, కుమారస్వామి, దిక్సాలురు, కుమారి, లక్ష్మి, అష్టవసువులు, సురలు, నాగులు, యక్ష కిన్నెర, కింపురుష, సిద్ధ, సాధ్యగణాలన్నీ ఆ దేవి రూపమే. అంతా అపరాస్వరూపులే. అయినప్పటికీ, నా మాయకు లోనైనవారు నన్ను గూర్చి తెలుసుకోవటం లేదు. భక్తుల పూజలంది, వారి కోరికలు తీర్చేది నేనే. ఎవరు ఏ రూపంలో ధ్యానిస్తే, వారికి ఆ రూపంలో ప్రత్యక్షమవుతాను.
౩. విశ్వర్యరూపం : నా ఐశ్వర్యము అనంతము. జ్ఞానమయమయిన నేను ఏ కారణాన్నీ అ పేక్షించకుండానే జగదాకారంగా 'ప్రకాశిస్తుంటాను. అయినప్పటికీ నా అసలు రూపానికి హాని ఉండదు. అసాధ్యమైన దానిని సాధించటమే నా ఐశ్వర్యము. నేనే అన్నిటికీ మూలాధారము. నేను అన్నిటిలోనూ ఉన్నాను. కేవలము చిద్రూపిణిని, నా మాయచేతనే నన్ను తెలుసుకోలేక, అనాదినుండి జనన మరణరూపమైన సంసార సాగరంలో పడి, నీచ ఉచ్చజన్మలు ఎత్తుతూ, గురుశిష్యులుగా మారి, శిష్యరూపంలో గురువునుండి మళ్ళీ ఆ తత్త్వాన్ని తెలుసుకుని ముక్తిని పొందుతున్నాను.
సంసార బంధము సత్యం కాదు. అందుచేత నేను నిత్యముక్తనే. అయినప్పటికీ ఎన్ని పర్యాయములో ముక్తి పొందుతున్నాను. కారణ సామాగ్రి లేకుండానే ఈ జగత్తును సృష్టిస్తున్నాను. నా ఐశ్వర్యము యొక్క అల్పాంశవల్లనే ఈ జగత్తు సత్యమైనట్లు గోచరిస్తున్నది.
4. జ్హానస్వరూపం : నా జ్ఞానం అనేక విధాలుగా ఉన్నది. ఉపాసనారూపము. ద్రైతరూపము, అద్వైతరూపము, అపరోక్షానుభవము, తనకన్న ఇతరమైన దేవత, మంత్రము ఏదో ఒకటి ఉన్నది అనుకోవటమే ద్వైతము. అదికూడా అసత్యమే. అయినప్పటికీ భగవంతుణ్ణి స్మరించినంత మాత్రం చేతనే ఫలితము వస్తుంది కాబట్టి అవికూడా ఫలితాన్నిస్తాయి.
అయితే అన్ని ధ్యానాలలోకీ కామేశ్వరీ కామేశ్వర ధ్యానం శ్రేష్టమైనది. దీన్నే అపర(బ్రహ్మ ధ్యానం అంటారు. ఇది మోక్షసాధనం. నేనే శ్రీవిద్యను. నన్ను ధ్యానించనిదే అద్వైతాన్ని ఎవరూ పొందలేరు. 'ఆత్మ అంటే దేహం కాదు'*. అనే జ్ఞానం శాన్తాలవల్లగాని, తర్మంవల్లగాని కలగదు. అది కేవలము గురూపదేశం వల్లనే కలుగుతుంది.
5, జ్ఞానానికి ఫలం : విజ్ఞానంవల్ల శారీరక, మానసిక దుఃఖాలన్నీ నశిస్తాయి. సుషుప్తిలో కూదా ఈ భావన కలుగుతుంది. కాని సుషుప్తి తరువాత మళ్ళీ దుఃఖం కలుగుతుంది. భయం కలుగుతుంది. అందుకే అది సమాధి స్టితి కాదు. సమాధిస్టితి కలిగిన తరువాత దుఃఖము, భయము ఉండవు. అద్వైతము పూర్తిగా తెలిస్తే ఇది పాము, ఇది తేలు అనే తేదాలుండవు. అద్వైతం అవిద్యను నాశనం చేస్తుంది. ఎప్పుడైతే అవిద్య నశించిందో, అప్పుడు ద్వైత భావాలు రావు. భయమనేది ఉండదు. ద్వైతాన్ని వదలివేయటమే మోక్షము. ఆత్మస్వరూపానికి వేరెనదంతా భయం కలిగిస్తుంది. సృష్టిలో ప్రతిదానికీ అంతమున్నది. ఏదైనా సరే పుట్టింది అంటే గిట్టకమానదు. అటువంటివే భయానికి హేతువులు. ఇవన్నీ అజ్ఞానం వల్లనే కలుగుతాయి. అద్వైతభావన వీటన్నింటినీ పొగొడుతుంది. ఎప్పుడైతే బంధనాలనుంచి విముక్తి లభించిందో, అదే ముక్తి మోక్షము అదే జ్ఞానానికి ఫలితము.
సశేషం.....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 64 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍️ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER 15
🌴 Nature of the Self - 3 🌴
51-52. Just then, a female ascetic appeared in their midst, to whom the offended assembly looked for help. Encouraging them in their hopes, the charming maiden with matted locks and hermit’s clothes was highly honoured by the king and she spoke in sweet and yet firm tones:
53. Oh child! Son of Kahoela! You are indeed very accomplished, for these Brahmins have been rescued by you after you defeated Varuni in debate.
54-56. I want to ask of you a short question, to which please give a straight answer, explicit and unreserved. What is that condition reaching which there will be all-round immortality; knowing which all doubts and uncertainties will disappear; and established in which all desires will vanish? If you have realised that unbounded state, please tell me directly. Being approached by the ascetic, the son of Kaheola replied with confidence:
57-58. I know it. Listen to what I say. There is nothing in the world not known to me. I have studied all the sacred literature with great care. Therefore hear my answer.
59-63 What you ask is the primal and efficient cause of the universe, being itself without beginning, middle or end, and unaffected by time and space. It is pure, unbroken, single Consciousness. The whole world is manifested in it like a city in a mirror. Such is that transcendental state.
On realising it, one becomes immortal; there is no place for doubts and uncertainties, as there is none at the sight of a reflection in a mirror; there is no more reason for ignorance as at the sight of innumerable reflected images; and there will be no more room for desire, because transcendence is then experienced. It is also unknowable because there is no one to know it, besides itself. Ascetic! I have now told you the truth as contained in the scriptures.
64-71. After Ashtavakra had finished, the hermit spoke again: Young Sage! What you say, is rightly said and accepted by all. But I draw your attention to that part of your answer where you admitted its unknowability for want of a knower outside of consciousness; and also that its knowledge confers immortality and perfection.
How are these two statements to be reconciled? Either admit that consciousness is unknowable, is not known to you, and thus conclude its nonexistence; or say that it is, and that you know it — and therefore it is not unknowable. You evidently speak from second-hand knowledge, gathered from the scriptures. Clearly, you have not realised it and so your knowledge is not personal.
Think now — your words amount to this: You have a personal knowledge of the images but not of the mirror. How can that be? Tell me now if you are not ashamed of this prevarication before King Janaka and his assembly. Being thus reprimanded by the ascetic, he could not speak for some time because he felt mortified and ashamed; so he remained with bent head thinking it over.
72-73. However, the Brahmin youth could not find any satisfactory answer to her question, so he submitted to her in great humility: O Ascetic! Truly I cannot find the answer to your question. I submit to you as your disciple. Pray tell me how the two scriptural statements are to be reconciled. But I assure you that I have not told a deliberate lie, for I know that any merits a liar may have are counteracted by his lies so that he is condemned as unworthy.
74. Thus requested, the ascetic was pleased with Ashtavakra’s sincerity and said to him, in the hearing of the assembly:
75. Child, there are many who being ignorant of this sublime truth, live in a state of delusion.
Continues.....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
Date: 13/Dec/2019
---------------------------------------- x ----------------------------------------
🌹. త్రిపురా రహస్యము - 65 🌹
🌻. స్వామి దత్తాత్రేయ విరచిత ఆత్మ జ్ఞాన యోగము 🌻
✍️. బ్రహ్మ శ్రీ క్రోవి పార్థసారథి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. విద్యాగీత - 3 🌴
6. మోక్షానికి సాధనము : మోక్షం సాధించాలంటే తత్పరత్వము కావాలి. అది ఉంటే ఇతర సాధనలు ఏవీ అవసరం లేదు. 'తత్పరత్వము' అంటే - దానియందు శ్రద్ద, మోక్షాన్ని సాధించి తీరుతాను అనే పట్టుదల. సాధించాలి అనే తీవ్రజిజ్ఞాస. అది ఉన్నవాడికి, బుద్దిలోని నిర్మలత్వాన్నిబట్టి కొంచెం ముందు వెనుకలుగా ఫలితం లభిస్తుంది. బుద్దికి అనేక దోషాలున్నాయి. అవే పురుషార్థాలను నాశనం చేస్తాయి. అందువల్లనే మానవుడు సంసారబంధనాలలో పడిచిక్కుకుపోతున్నాడు. ఈ దోషాలలో ముఖ్యమైనవి.
1. గురువాక్యం మీద (శ్రద్ధ లేకపోవటం (అవిశ్వాసము)
2, కామవాసన 3. చిత్తమౌధ్యము.
1. అవిశ్వాసం ; ఇది రెండు రకాలు : 1) సంశయము, 2) విపర్యయము
మోక్షమున్నదో, లేదో అనేది సంశయం. మోక్షం లేనే లేదు అనేది విపర్వ్యయం. తత్పరత్వం రావాలంటే ఈ రెండూ ఉండకూడదు. ఇక్కడ నిశ్చయ జ్ఞానమే కావాలి. మోక్షమున్నది. అంతే అసలు తర్మమే అవిశ్వాసానికి మూలం. అందుకు తరాన్ని వదిలిపెట్టాలి. అప్పుడు నిశ్చయబుద్ది కలుగుతుంది. శాస్తాలయందు విశ్వాసం కలుగుతుంది.
2 కామవాసన : ఇదే ఐహిక వాంఛ. ఇహలోక సుఖాలమీద కోరికలున్నప్పుడు మోక్షంమీద అపేక్ష ఉండదు. అందుచేతనే వాసనలు జ్ఞానానికి ప్రతిబంధకాలు. లోకంలో పురుషుడు ధనధాన్యాలను, తాను కోరుకున్న స్రీనే తప్ప ఇతరాలను గమనించడు. అతనికి ఏ ఉపదేశం తలకెక్కదు. దీన్ని కేవలము వైరాగ్యంతోనే జయించాలి.
3. చిత్తమౌధ్యం : బుద్దిలేకపోవటం. దీనికి కేవలము సాధన ఒక్కటే మార్గం. సాధన ద్వారానే మనసుకు ఏకాగ్రత సాధించాలి.
7. ఎవడు సాధకుడు : తత్పరత్వం ఉన్నవాడే సాధకుడు. సాధకులలో కూడానా భక్తుడు సర్వపూజ్యుడు. ఉత్తముడు. అతని సాధన ఫలించి తీరుతుంది.
8. సిద్ధుడు : దేహమే ఆత్మ అనే భావన అందరికీ సహజంగా ఉంటుంది. ఆ రకంగా 'దేహాత్మభావన' లేకపోవటమే సిద్ది. సుషుప్తిలో కూడా దేహాత్మభావన అనేది
ఉండదు. కాని అది తమోగుణ ప్రధానము. మూధస్టితి. దేహము, ఆత్మ వేరు వేరని తెలుసుకోలేకపోవటమే ఈ అనర్ధ్జానికి కారణం. అన్నింటికీ కారణం ఆత్మ ఒక్కటే అనే భావన రావాలి. ఈ విషయం తెలిసిన తరువాత సాధించే సిద్ధులు ఇంక ఏవీ లేవు.
9. ఉత్తమమైన సిద్ధి: అణిమాది అష్టసిద్ధులు సాధించటం జరుగుతుంది. అవి
1. అణిమ - శరీరాన్ని అతిచిన్నదిగా చెయ్యటం
2. మహిమ - శరీరాన్ని అతిపెద్దదిగా చెయ్యటం
3. గరిమ - శరీరం బరువు విపరీతంగా పెంచటం
4 లఘిమ - శరీరం బరువు పూర్తిగా తగ్గించి వెయ్యటం.
5. ప్రాప్తి - కావలసిన వస్తువులు పొందటం.
6. ప్రాకామ్యము - ఆకాశ సంచారము
7, ఈశిత్వము - సమస్తానికీ అధికారము పొందటం
8. వసిత్వము - సమస్త భూతాలను లోబరచుకోవటం
ఇవన్నీ దేశకాలములచే పరిచ్చిన్నమైనవి. ప్రళయందాకానే ఉంటాయి. కాని ఆత్మజ్ఞానము అలా కాదు. ఇది సంపూర్ణ చిదానందస్వరూపము. మిగిలిన సిద్ధులన్నీ ఇందులోని చిన్న చిన్న అంశాలు మాత్రమే. అందుకే ఉత్తమమైన సిద్ది ఆత్మజ్ఞానము తప్ప వేరు కాదు.
10. సిద్ధులలో శ్రేష్టుడు : జ్ఞానసిద్ధిలో ఉత్తమ, మధ్యమ, అధమ అని మూడు రకాలు ఉన్నాయి. ఉత్తములు తమ పని తాము చేస్తూనే మిగిలిన పనులు కూడా చెయ్యగలుగుతారు.
అంటే ఒకేసారి అనేకమైన పనులు చేస్తారు. మధ్యములు ఏ పనీ లేకుండా ఉన్నప్పుడు మాత్రమే తమ మనసుకు ఒక పనిమీద లగ్నం చెయ్యగలుగుతారు. అధములు ఏ పనీ లేకపోయినా ఒక పనిమీద ఆసక్తి ఉంటెనే ఆ పని చెయ్యగలుగుతారు.
అత్మవిజ్ఞాన సిద్ధికూడా ఇలాగే మూడు రకాలుగా ఉంటుంది. రాజ్యపాలనలో మునిగిపోయినా, ఆత్మజ్ఞానమందు ఏకాగ్రత లేకపోయినా జనకాదులకు కలిగినది
ఉత్తమసిద్ధి. లోకవ్యవహారాలలో లేనప్పుడు, ఏకాగ్రమైన మనస్సు లేకపోయినా కలిగేది మధ్యమసిద్ది. లోకవ్యవహారాలు లేనప్పుడు మాత్రమే కలిగేది అధమసిద్ది.
వీటన్నింటిలోనూ ఉత్తమసిద్ధియే జ్ఞానస్థితిలో చివరి దశ. స్వప్నదశలోను, బావ్యా వ్యవహారదశలోను కూడా 'పరమాత్మను నేనే” అనే జ్ఞానం గనక ప్రకాశించినట్లైతే, అది పరమోత్తమ దశ. లోక వ్యవహారంలో అతనికి సహజమైన సంకల్పం కలగదు. అతడికి పూర్వవాసనలుండవు, అయినప్పటికీ ప్రయత్న పూర్వకంగా సంకల్పాలను తెచ్చుకొని ప్రవర్తిస్తాడు. ఆ స్టితియే పరాకాష్ట. అటువంటివాడు లోకవ్యవహారంలో అద్వైత భావన చూస్తున్నా చూడనట్లే లెక్క ఆప్పుడు అతడి జ్ఞానసిద్ధి పరిపూర్ణమయిందన్న మాట. ఇటువంటి స్థితి పొందినవాడు ఉత్తమ సిద్ధుడు. అటువంటి సిద్దుడికి నాకు తేడా ఉండదు అంటూ పరమేశ్వరి మహర్షుల సంశయాలను తీర్చింది.
పరశురామా ! భగవద్గీతను చెప్పిన శ్రీకృష్ణుడు కూడా శరీరధారియేనయ్యా ! కాని ఈ విద్వాగీతను సాక్షాత్తూ పరబ్రహ్న స్వరూపమయిన పరమేశ్వరి చెప్పింది. అన్నాడు దత్తాత్రేయుడు అంటూ ఇరవైయవ అధ్యాయం ముగించాడు రత్నాకరుడు.
సశేషం.....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 65 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍️ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER 15
🌴 Nature of the Self - 4 🌴
76-84. Dry polemics will not help one to Reality, for it is well guarded on all sides. Of all the people now assembled here, no one has experienced Reality, except the king and myself. It is not a subject for discussion.
The most brilliant logic can only approach it but never attain it. Although unaffected by logic coupled with a keen intellect, it can however be realised by service to one’s Guru and the grace of God.
O thou who art thyself the son of a Sage, listen to me carefully, for this is hard to understand even when hearing it explained. Hearing it a thousand times over will be useless unless one verifies the teachings by means of investigation into the Self with a concentrated mind.
Just as a prince labours under a misapprehension that the string of pearls still clinging to his neck has been stolen away by another and is not persuaded to the contrary by mere words but only believes when he finds it around his neck by his own effort, so also, O youth, however clever a man may be, he will never know his own self by the mere teaching of others unless he realises it for himself. Otherwise he can never realise the Self if his mind is turned outward.
85. A lamp illumines all around but does not illumine itself or another light. It shines of itself without other sources of light. Things shine in sunlight without the necessity for any other kind of illumination. Because lights do not require to be illumined, do we say that they are not known or that they do not exist?
Therefore, as it is with lights, thus are things made aware by the conscious self. What doubt can you have regarding abstract consciousness, namely the Self?
Lights and things being insentient, cannot be selfaware. Still, their existence or manifestation is under no doubt. That means they are self-luminous. Can you not similarly investigate with an inward mind in order to find out if the all-comprehending Self is conscious or not conscious?
That Consciousness is absolute and transcends the three states (wakefulness, dream and deep sleep) and comprises all the universe making it manifest. Nothing can be apprehended without its light. Will anything be apparent to you, if there be no consciousness?
Even to say that nothing is apparent to you (as in sleep) requires the light of consciousness. Is not your awareness of your unawareness (in sleep) due to consciousness?
If you infer its eternal light, then closely investigate whether the light is of itself or not. Everybody fails in this investigation however learned and proficient he may be, because his mind is not bent inward but restlessly moves outward.
As long as thoughts crop up, so long has the turning inward of the mind not been accomplished. As long as the mind is not inward, so long the Self cannot be realised. Turning inward means absence of desire.
How can the mind be fixed within if desires are not given up? Therefore become dispassionate and inhere as the Self. Such inherence is spontaneous (no effort is needed to inhere as the Self).
It is realised after thoughts are eliminated and investigation ceases. Recapitulate your state after you break off from it, and then you will know all and the significance of its being knowable and unknowable at the same time. Thus realising the unknowable, one abides in immortality for ever and ever.
I have now finished. Salutations to you! Farewell! But you have not yet understood my words because this is the first time you have heard the truth.
This king, the wisest among men, can make you understand. So ask him again and he will clear your doubts.
When she had finished, she was honoured by the king and the whole assembly, and then she instantly dissolved in air and disappeared from human sight. I have now related to you,
O Rama, the method of Self-realisation.
Thus ends the Chapter XV on “Ashtavakra Section” in Tripura Rahasya.
Continues....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
Date: 15/Dec/2019
---------------------------------------- x ----------------------------------------
🌹. త్రిపురా రహస్యము - 66 🌹
🌻. స్వామి దత్తాత్రేయ విరచిత ఆత్మ జ్ఞాన యోగము 🌻
✍️. బ్రహ్మ శ్రీ క్రోవి పార్థసారథి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. జ్ఞానుల లక్షణాలు - 1 🌴
గురువర్యా! విద్యాగీతను విన్న తరువాతైనా పరశురాముని సంశయాలు తీరినాయా? ఆ తరువాత ఏం జరిగింది ? అంటూ ప్రశ్నించాడు కృష్ణశర్మ చెప్పటం ప్రారంభించాడు రత్నాకరుడు.
దత్తాశ్రీయుని మాటలు విన్న పరశురాముడు అజ్ఞానబంధనాల నుండి విడివడినట్లుగా భావించాడు. అయినా చిన్న అనుమానం వచ్చింది. అప్పుడు గురువర్యా ! సులభము, సారభూతము, నిశ్చలము, సాక్షాత్తూ ఫలాన్ని ఇచ్చే విజానసాధనం ఏమిటో తెలపండి. జ్ఞానులను గుర్తించటం ఎలా ? జ్ఞానుల లక్షణాలు ఎవి ? వారు దేహభావన ఉన్నప్పుడు ఎలా ఉంటారు ? లేనప్పుడు ఎలా ఉంటారో తెల్పండి. అన్నాడు. ఆ మాటలు విన్న దత్తాత్రేయుడు “రామా ! జ్ఞానసాధన రహస్యాన్ని తెలియచేస్తున్నాను వినవలసినది అంటూ ప్రారంభించాడు.
🌻. ఉత్తమ జ్ఞానసాధనం :
పరశురామా ! సాధనలన్నింటిలోకి దేవతానుగ్రహమే ఉత్తమ జ్ఞాననాధనం. దేవత “వీడు నా భక్తుడు. ఇతడి కోరిక తప్పక తీరాలి” అనుకుని, అతణ్హి తనవాడుగా (గ్రహిస్తుంది. అందుకనే ఇది సర్వోత్కృష్టమైనది. మానవుడు త్రికరణశుద్ధిగా నిరంతరము జపము, ధ్యానము. కర్మ మొదలైనవాటితో దేవతను గనక ధ్యానించినటైతే, అతడికి తేలికగా జ్ఞానం కలుగుతుంది. ఇది సర్వోత్తమమైన సాధనము. అయితే 'తత్పరత్వం' ఉన్నప్పుడే జ్ఞానం కలుగుతుంది.
సర్వసాధనాలకు ఫలితము విజ్ఞానమే. విజ్ఞానము అంటే - సర్వాన్నీ ప్రకాశింపచెస్తూ సర్వానుగతంగా ఉన్న సామాన్యమైన చితి. ప్రకాశరూపమైన ఆ చితికి ఆవరణ కల్పితమైనది. అయితే శ్రవణము, మననము మొదలైన వాటివల్ల “దేహమే ఆత్మ' అనే ఆవరణ, బ్రాంతి తొలగిపోతుంది. అప్పుదు 'సోహం! అతడే నేను అనే జ్ఞానం కలుగుతుంది. దానివల్లనే ఆత్మ దర్శనమవుతుంది.
స్తీ వ్యామోహము, సిరిసంపదల మీద ఆసక్తి గలవాడికి అంటే - బహిర్ముఖుడైన వాడికి ఈ జ్ఞానం కలగదు. దేవతా తత్పరుదైనవాడు వైరాగ్యాన్ని అంతగా అపేక్షించడు. అయితే పరోక్షజ్ఞానం మాత్రం సంపాదిస్తాడు. తాను పొందిన దానిని ఇతరులకు నిరూపిస్తాడు. ఎప్పుడూ ఇలా నిరూపిస్తూ ఉండటంవల్ల అతని మనస్సు చిదాకారాన్ని పొందుతుంది. ఇతరులకు చెబుతున్న కొద్దీ, ఆది అతడిలో గట్టి పడుతుంది. అతని చిత్తం శివమయమవుతుంది. అతడు ఈ జగత్తునంతా శివరూపంగానే చూస్తాడు. అతడికి హర్నోద్వేగాలుండవు. అతడు జీవన్ముక్తుడౌతాడు. ఈ రకంగా భక్తి రూపంతో కూడిన జ్ఞానము మోక్ష సాధనమవుతుంది.
🌻. జ్ఞానుల లక్షణాలు :
జ్ఞానం యొక్క లక్షణం ఎమిటి అంటే శుద్ద చిన్మాత్రరూపంగా ఉండటం అందుకే జ్ఞానము అనేది కళ్ళకు కనపడదు. చెవులకు వినపడదు. కాబట్టి జ్ఞానుల లక్షణం ఇదీ అని తెలుసుకోవటం కష్టం. కేవలము వేషము, భాష, అలంకారము, మొదలైనవాటివల్ల ఎవరి పాండిత్వాన్నీ తెలుసుకోలేము. నిజంగా చెప్పాలంటే ఎవరి విద్వత్తు వారికే తెలియాలి. పదార్థంలో తీపి ఎంత ఉన్నది అంటే - అది తిన్నవారికే తెలుస్తుంది. అలాగే జ్ఞానియొక్క లక్షణం జ్ఞానులకు మాత్రమే తెలుస్తుంది. వారి మాటలు, చేష్టలద్వారా జ్ఞానులు గుర్తించబడతారు.
జ్ఞానులు కాని వారు కూదా ప్రసన్నంగా మాట్లాడటము, వైరాగ్యం ప్రదర్శంచటము, మొదలైన లక్షణాలను వారి వేషభాషల్లో చూపుతారు. నిర్మలమైన అంతఃకరణ లేనివారు కూదా కొంత ప్రయత్నం చేసి పై లక్షణాలు చూపిస్తారు. అవి వారికి సహజ లక్షణాలు కావు. కేవలము ప్రయత్నం మీద అబ్బేవే.
జయాపజయాలు, మానావమానాలు పొందినప్పుడు వికారం పొందనివాడు, ఆత్మ సాక్షాత్మారం పొందినప్పుడు వెంటనే చెప్పగలవాడు, ఉత్తమజ్ఞాని. జ్ఞాన సంబంధమైన ప్రసంగాలలో ఉత్సాహము ప్రదర్శించటము, జ్ఞానక్రమాన్ని నిరూపించటము, సహజంగా ఏ పనికీ పూనుకోకపోవటము, సంతోషము. దుఃఖము లేకపోవటము, అరిషడ్వర్గాలను జయించటము, పెద్దపెద్ద ఆపదలు వచ్చినా సరే ప్రశాంతంగా ఉండటము, ఇవన్నీ ఉత్తమజ్ఞానుల లక్షణాలు. తనను తాను పరిక్షించుకోవటానికి ఇవన్నీ ఉపయోగిస్తాయి.
సాధకుడు ఎప్పుడూ తనను తాను పరిక్షించుకుంటూ ఉండాలి. ఈ లక్షణాలు అలవరచు కోవటానికి ప్రయత్నించాలి. ముందుగా తనను తాను పరిక్షించుకుని, ఆ తరువాత ఆ లక్షణాలు ఇతరులలో ఉన్నాయో లేదో చూడాలి. అయితే ఇతరుల గుణదోషాలు ఎంచే కన్న తన గుణదోషాలనే ఎక్కువగా ఎంచుకోవాలి. అప్పుడే అతనిలోని దోషాలు పోయి, మంచి లక్షణాలు నిలుస్తాయి.
సశేషం......
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 66 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍️ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER 16
🌴 On Consciousness, Control of Mind, and Sleep - 1 🌴
1. When Parasurama had heard the story, he marvelled greatly and requested his Master to continue:
2-5. Lord, this ancient legend is marvellous. Please tell me what Ashtavakra asked the king next, and the instructions he received. I had not hitherto heard this story, full of sublime truths.
Please continue the story. Master, I am anxious to hear it in full. Being so requested, Dattatreya, the great Sage and Master, continued the holy narrative: Listen, O Bhargava, to the discourse with Janaka.
6-7. On the departure of the holy ascetic from their vision, Ashtavakra, the son of a Sage, asked Janaka who was surrounded by a whole group of pandits, the full explanation of the ascetic’s brief but recondite speech. I shall now tell you Janaka’s reply, to which you must listen attentively.
8-9. Ashtavakra asked: O King of Videha, I have not clearly understood the teaching of the ascetic because of its brevity. Please explain to me then, Lord of mercy, how I shall know the unknowable. Being thus asked, Janaka, as if surprised, replied:
10-13. O thou son of a Sage, listen to me! It is neither unknowable nor remains unknown at any moment. Tell me how even the ablest of Masters can guide one to something which always remains unknown. If a Guru can teach, it means that he knows what he says. This transcendental state is quite easy or may be well-nigh impossible according as one’s mind is inward bent in peace or out moving in restlessness. It cannot be taught if it always remains unknown.
14. The fact that the Vedas point to it only indirectly as ‘not this — not this’ shows that the knowledge can be imparted to others. Whatever you see becomes known by the very Abstract Intelligence.
15-19. Now carefully analyse the underlying consciousness which, though abstract and apart from material objects, yet illumines them all the same. Know it to be the truth. O Sage! What is not self-luminous can only fall within the orbit of intelligence and cannot be Intelligence itself.
Intelligence is that by which objects are known; it cannot be what it is if it becomes the object of knowledge. What is intelligible must always be different from Intelligence itself, or else it could not be made known by it.
Intelligence in the abstract cannot admit of parts, which is the characteristic of objects. Therefore objects take on shapes. Carefully watch absolute intelligence after eliminating all else from it.
20. Just as a mirror takes on the hues of images, so also the abstract Intelligence assumes the different shapes of objects, by virtue of its holding them within itself.
21. Abstract Intelligence can thus be made manifest by eliminating from it all that can be known. It cannot be known as such and such, for it is the supporter of one and all.
22. This, being the Self of the seeker, is not cognisable. Investigate your true Self in the aforesaid manner.
[Note: There is no other agent to know the Self nor light by which to know it.]
23. You are not the body, nor the senses, nor the mind, because they are all transient. The body is composed of food, so how can you be the body?
Continues....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
Date: 17/Dec/2019
---------------------------------------- x ----------------------------------------
🌹. త్రిపురా రహస్యము - 67 🌹
🌻. స్వామి దత్తాత్రేయ విరచిత ఆత్మ జ్ఞాన యోగము 🌻
✍️. బ్రహ్మ శ్రీ క్రోవి పార్థసారథి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. జ్ఞానుల లక్షణాలు - 2 🌴
ఇతర జ్ఞానులను పరిక్షించటం : పరశురామా ! ఇతరులకు ఈ లక్షణాలు ఉన్నాయో, లేదో పరిక్షించటం సాధ్యం కాదు. ఎందుకంటే కొంతమందిలో ఈ లక్షణాలున్నా అవిపైకి - కనిపించవు.. కొంతమంది అవి లేకపోయినా, ఉన్నట్టుగా నటిస్తారు. అపరాధము, కర్మ, కామము అనే వాసనలు లేనివారికి సాధన ప్రారంభంలొనే జ్ఞానం సిద్ధిస్తుంది. కాని వారి పూర్వవాసనలు వూర్తిగా పోకపోతే వారుకూడా సామాన్యులలాగానే కనిపిస్తారు. వారిలో ఈ లక్షణాలు కనపడవు.
అందుచేతనే జ్ఞానులు కానివారు జ్ఞానులను పరిక్షించలేరు. ఇక జ్ఞానులు, తొము జ్ఞానులై ఉండి కూడా అజ్ఞానులులాగా ప్రవర్తించటం సహజం కాబట్టి, వారు ఇతరులను గుర్తించగలుగుతారు.
జ్ఞానుల వ్యవహారం :
అధమ స్థితిలో ఉన్నవారికి, ఉత్తమ జ్ఞానులకున్నట్లుగా నిరంతర సమాధిస్థితి ఉండదు. సోహం అనే భావన ఉంటేనే వారికి ఆ స్థితి కలుగుతుంది.
అప్పుడే దేహాత్మభావన నశిస్తుంది. మిగిలిన సమయాలలో దేహాత్మభావన ఉంటుంది. ఆ సమయంలో వారుకూడా మూఢులలాగానే ప్రవర్తిస్తారు. మధ్యమధ్య వారు సంపూర్ణ సమాధిస్థితి పొందుతారు. ఆ స్థితిలో సంసార బంధనాలుండవు.
ఇక మధ్యమతశ్రేణి జ్ఞానులు :
వీరికి ఏ విధమైన దేహసంబంధము ఉండదు. దేహమే ఆత్మ అనే భ్రాంతి ఆసలే ఉండదు. నిరంతరము అభ్యాసం చెయ్యటంవల్ల వారి మనస్సు ఎప్పుడూ లయ స్థానంలోనే ఉంటుంది.
అందువల్ల అతడు ఎప్పుడూ సమాధిస్థితిలోనే ఉంటాడు. మనస్సు సంకల్పరహితంగా ఉంటుంది. లోకవ్యవహారాలుండవు. శరీర సంబంధముందడదు. శరీరం నిలవాలి కాబట్టి అన్నపానాదులు తీసుకుంటాడు. అంతే వాటివల్ల అతడికి ఏ బంధనాలు అంటవు. సుషుప్తిలో ఉన్నవాడు ఏం మాట్లాడినా వాడికి తెలియదు.
అలాగే లోకజ్ఞానం లేని ఈ యోగి ఏం మాట్లాడినా, ఏం చేసినా అతనికి తెలియదు. ఇతడు కేవలము ప్రారబ్దంవల్ల మాత్రమే దేహయాత్ర సాగిస్తాడు.
ఉత్తమజ్ఞానికి కూడా దేహసంబంధముండదు. దేహం చేసే పనులు నావే అని అభిమానము ఉండదు. అయినా రథసారథిలాగా ఈ దేహాన్ని నడిపిస్తూనే ఉంటాడు.
రథం నడుస్తూ ఉంటే నేనే ఈ రథము, నేను నడుస్తున్నాను అనుకోడు. ఈ రకంగా ఉత్తమజ్ఞాని దేహం కలవాడూ కాదు. దేహవ్యాపారీ కాదు. అతడు శుద్ధచిన్నాత్రుడు.
ఉత్తమ, మధ్యమ జ్ఞానులలో భేదం : సాధనలో భేదంవల్లనె వారిలో కూడా ఖేదం వచ్చింది. మనస్సును బాగా నిగ్రహించినందున మధ్యమయోగికి ఆ స్థితి వచ్చింది. నిరంతరం సో హం అనటంవల్ల ఉత్తముడికి ఆ స్థితి వచ్చింది.
అని జ్ఞానుల యొక్క లక్షణాలను దత్తాత్రేయుడు పరశురాముడికి వివరించాడు అన్నాడు రత్నాకరుడు.
🌻. బ్రహ్మ రాక్షసుడు- 1 🌻
“గురువర్యా ! జ్ఞానుల లక్షణాలు, వారి మధ్య తేడాలను దత్తాత్రేయుడు.వివరించాడు కదా ! ఆ తరువాత ఏం జరిగింది?” అంటూ ప్రశ్నించాడు నారాయణభట్టు. చెప్పటం ప్రారంభించాడు రత్నాకరుడు.
ఇంత చెప్పినా పరశురాముడి సందెహాలు తీరలేదు. అందుకని ఒక ఛిన్నకథ చెప్పటం మొదలుపెట్టాడు దత్తాత్రేయుడు.
పూర్వకాలంలో నిపాశా నదీ తీరంలో అమృతము అనే నగరం ఉండేది. ఆ నగరాన్ని రత్నాంగదుడు అనే రాజు పరిపాలిస్తున్నాడు.. అతనికి రుక్నాంగదుడు, హేమాంగదుడు అని ఇద్దరు కుమారులున్నారు. వీరిలో పెద్దవాడు పండితుడు. చిన్నవాడు మహాజ్ఞాని.
ఒకసారి వసంతకాలంలో వీరిద్దరూ వేటకి వెళ్ళారు. అలా పోయిపోయి కీకారణ్యంలో ప్రవేశించారు. అక్కడ అనేక జంతువులను వేటాడి బాగా అలసిపోయారు. బాగా దాహం వేసింది. దూరంగా ఒక సరస్సు కనిపించింది. నీరు త్రాగుదామని ఆ సరస్సు దగ్గరకు వెళ్ళారు రాకుమారులు. దాని వద్దున ఒక పెద్ద మగర్రిచెట్టున్నది. దానిని ఆశయించుకుని బ్రహ్మరాక్షసుడు ఒకడున్నాడు.
ఆ రోజుల్లో మగధదేశం పండితులకు పెట్టింది పేరు. అందులో వసుమంతుడు అనే పండితుడుండేవాడు. అతడు సర్వశాస్త్ర పండితుడు. అహంకారి. శుష్కతర్మంలో మహనిపుణుడు. అనేక సభలలో పండితులను జయించాడు. దానితో మహాగర్విష్టి అయినాడు.
ఒక రోజు రాజుగారి ఆస్థానానికి వెళ్ళాడు. రాజాస్థానంలో అష్టకుడు అని ఒక పండితుడున్నాడు అతడు వేదవేదాంగవిదుడు. శాస్త్రవేత్త, ఉత్తముడు. నిగర్వి అతన్ని వాదనకు ఆహ్వానించాడు వసుమంతుడు.
ఇద్దరికీ వాదన మొదలైంది. అష్టకుడు చెప్పిన శాస్త ప్రమాణమైన విషయాలను వసుమంతుడు తనకు తర్మంతో ఖండించటం మొదలుపెట్టాడు. అష్టకుడు అనేక విధాల అవమానపరచాడు. నిందించాడు. అయినప్పటికీ ఆతడు ఏ మాత్రం చలించలేదు.
కాని అష్టకుని శిష్యుడైన కాశ్యపుడు, తన గురువుగారికి జరిగిన అవమానం భరించలేక కోపించి వసుమంతుణ్ణి బ్రహ్మరాక్షసిగా పుట్టమని శపించాడు. దాంతో వసుమంతుడు తన తప్పు ఒప్పుకొని, శాపవిమోచనం చెప్పమని ప్రాధేయపడగా నీ ప్రశ్నలకు ఎవరైనా సమాధానం చెప్పినప్పుడు నీకు శాపవిమోచనం కలుగుతుంది అన్నాడు కాశ్యపుడు. ఆ విధంగా బ్రహ్మరాక్షసి అయిన వసుమంతుడు ఇప్పుడు ఆ మర్రిచెట్టు మీద ఉన్నాడు.
సశేషం.....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 67 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍️ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER 16
🌴 On Consciousness, Control of Mind, and Sleep - 2 🌴
24. For the sense of ‘I’ (ego) surpasses the body, the senses and the mind, at the time of the cognition of objects.
[Commentary: The Self always flashes as ‘I’ due to its self-luminosity. The body and such things do not. The ‘I’ surpasses the body, etc., simultaneously with the perception of objects, for the bodily conception does not exist with the perception of objects. Otherwise the two perceptions must be coeval.]
The contention may be made that the eternal flash of the Self as ‘I’ is not apparent at the time of the perception of objects. If ‘I’ did not shine forth at the time, the objects would not be perceived, just as they are invisible in the absence of light. Why is not the flash apparent?
Perceptibility is always associated with insentient matter. Who else could see the self-luminosity of the Self? It cannot shine in absolute singleness and purity. However it is there as ‘I’.
Moreover everyone feels ‘I see the objects’. If it were not for the eternal being of ‘I’, there would always arise the doubt if I am or if I am not, which is absurd.
Nor should it be supposed that ‘I’ is of the body, at the time of perception of objects. For, perception implies the assumption of that shape by the intellect, as is evident when identifying the body with the Self.
Nor again should it be said that at the time of perception ‘I am so and so, Chaitra’ — the Chaitra sense overreaches the ‘I’ sense, but the ‘I’ sense is never lost by the Chaitra sense.
There is the continuity of ‘I’ in deep slumber and in samadhi. Otherwise after sleep a man would get up as somebody else. The contention is possible that in deep sleep and samadhi, the Self remains unqualified and therefore is not identical with the limited consciousness of the ego ‘I’ in the wakeful state.
The answer is as follows: ‘I’, is of two kinds — qualified and unqualified. Qualification implies limitations whereas its absence implies its unlimited nature. ‘I’ is associated with limitations in dream and wakeful states, and it is free from them in deep slumber and samadhi states.
In that case is the ‘I’ in samadhi or sleep associated with threefold division of subject, object and their relation? No! Being pure and single, it is unblemished and persists as ‘I-I’, and nothing else. The same is Perfection.
25. Whereas Her Majesty the Absolute Intelligence is ever resplendent as ‘I’, therefore She is all and everknowing. You are She, in the abstract.
26. Realise it yourself by turning your sight inward. You are only pure abstract Consciousness. Realise it this instant, for procrastination is not worthy of a good disciple. He should realise the Self at the moment of instruction.
27. Your eyes are not meant by the aforesaid word sight. The mental eye is meant, for it is the eye of the eye, as is clear in dreams.
28. To say that the sight is turned inward is appropriate because perception is possible only when the sight is turned towards the object.
29-31. The sight must be turned away from other objects and fixed on a particular object in order to see it. Otherwise that object will not be perceived in entirety. The fact that the sight is not fixed on it is the same as not seeing it. Similarly is it with hearing, touch, etc.
32. The same applies to the mind in its sensations of pain and pleasure, which are not felt if the mind is otherwise engaged.
33. The other perceptions require the two conditions, namely, elimination of other objects and concentration on the one. But Self-realisation differs from them in that it requires only one condition: elimination of all perceptions.
34. I shall tell you the reason for this. Although consciousness is unknowable, it is still realisable by pure mind.
Continues....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
Date: 19/Dec/2019
---------------------------------------- x ----------------------------------------
🌹. త్రిపురా రహస్యము - 68 🌹
🌻. స్వామి దత్తాత్రేయ విరచిత ఆత్మ జ్ఞాన యోగము 🌻
✍️. బ్రహ్మ శ్రీ క్రోవి పార్థసారథి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. బ్రహ్మ రాక్షసుడు - 2 🌴
ఆ చెట్టు దగ్గరకు రాగానే రుక్మాంగదుణ్ణి తనతో వాదించి గెలవమన్నాడు బ్రవ్మారాక్షస రూపంలో ఉన్న వసుమంతుడు. సహజంగానే పండితుడైన రుక్కాంగదుడు వాదనకు దిగాడు. కాని అతని కుతర్మం ముందు నిలవలేక ఓడిపోయాడు. ఓడిపోయినవాణ్ణి చంపి తినటం ఆ రాక్షసుని ఆచారం. అందుకని రుక్నాంగదుడ్ని తినటానికి ఉపక్రమించాడు.
అప్పుడు అతని తమ్ముడే హేమాంగదుడు రాక్షసుణ్ణి వారించి మేమిద్దరం కలిసి నీతో వాదనకు వచ్చాం. ఒకడు ఓడిపోయాడు అంటే సగం ఓడినట్టు, అంతేకాని పూర్తిగా కాదు. నన్ను కూడా ఓడించి మా ఇద్దరినీ కలిపి భక్షించు అన్నాడు. దానికి రాక్షసుడు దొరికిన ఆహారం పోతుంది కాబట్టి ఒప్పుకోలేదు. చివరకు తను అడిగిన ప్రశ్నలకు హేమాంగదుడు గనక సమాధానం చెప్పగలిగితే, అతడి అన్నను చంపకుండా వదిలేస్తాను అన్నాదు. సరే అన్నాడు హేమాంగదుడు.
ప్రశ్నలు అడగటం ప్రారంభించాడు రాక్షసుని రూపంలో ఉన్న వసుమంతుడు.
1. రా: ఆకాశం కన్న విశాలమైనది, పరమాణువుకన్న సూక్ష్మమైనది ఎది ?
హే: బ్రహ్నరూపమైన సామాన్యచైతన్యము
2. లా: దాని స్వరూపమేది ?
హే: స్పురణ
3. రా; అది ఎక్కడ ఉంటుంది.
హే : తనలోనే, తన స్వరూపంలోనే
4. రా: ఒకే వస్తువు అతి విశాలము, అతిసూక్ష్మము ఎలా అవుతుంది.
హే: అన్నిటికీ ఉపాదాన కారణము. అన్నింటా వ్యాపించి ఉంటుంది కాబట్టి అతివిశాలము గ్రహించటానికి వీలులేనిది కాబట్టి అతిసూక్ష్మము
5. అరా; స్పురత్వమంటే ఏమిట్‌ ?
హే: చైతన్యము
6. రా: ఆత్మ అంటే ఏమిటి ?
హే: చిన్నాత
. రా: చైతన్యం ఎక్కడ ఉన్నది ?
హే; బుద్దిలో
8. రా; దాన్ని పొందటానికి సాధనమేమిటి ?
హీ: ఏకా(గచిత్తము
9. రా: దానిని పొందితే కలిగే ఫలితమేమిటి ?
హే: జన్మరాహిత్యము
10. రా: బుద్ది అంటే ఏమిటి ?
హే: అవ్యక్తమనే జడశక్తి ఆవరించిన చైతన్యము
11. రా: దాని ఏకాగ్రత అంటే ఏమిటి ?
హే : దృశ్యానికి విముఖ్యమై, స్వాత్మలో విశ్రమించటము.
12, రా: జన్మ అంటే ఏమిటి ?
హే: దేహమే ఆత్మ అనే బుద్ధి
18. రా: వైతన్యప్రాప్తి ఎందుకు కలగటం లేదు ?
హే: అవివేకం వల్ల
14. రా: దేనితో చైతన్యం పొందవచ్చు ?
హే: ఆత్మతో
15. రా: దేహాత్మరూపమైన జన్మ ఎందుకు కలుగుతుంది ?
హే: కర్శృత్వాఖిమానంవల్ల
16. రా; అవివేకం అంటే ఏమిటి ?
హే; దేహమే ఆత్మ అనే భావం
17. రా: ఆత్మ అంటే ఏమిటి ?
హే: నీ స్వరూపమే ఆత్మ
18. రా: కరత్వాభిమానమంటే ఏమిటి ?
హే: నేనే కర్తను అనే అభిమానము.
19. రా; అవివేకం దేనితో నశిస్తుంది ?
హే: ఆలోచనతో
20. రా: ఆలోచన ఎలా కలుగుతుంది ?
హే: వైరాగ్యంతో
21. రా: వైరాగ్యానికి కారణం ఏమిటి ?
హే: విషయాలయందు దోషదృష్టి
22. లా; విచారమంటే వమిటి ?
హే: జిజ్ఞాసతో కూడిన దృక్‌, దృశ్యాల పరిక్ష
23. రా; వైరాగ్యమంటే ఏమిటి ?
హే: దృశ్యముల యందు రాగాన్ని వదలటం
24. రా; దోషదృష్టి అంటే ఏమిటి ?
హే: దృశ్యమే దుఃఖ సాధనమని తెలుసుకోవటం
25. రా: దేనివలన ఇవి కలుగుతాయి ?
హే: దేవతానుగ్రహంవల్ల
26. రా; దేవతానుగ్రహం దేనివల్ల కలుగుతుంది ?
హే : భక్తివల్ల
27. రా: భక్తి ఎందుకు కలుగుతుంది ?
హీ: సత్సంగంవల్ల
28. రా: దేవత ఎవరు?
హే: జగత్తును నియమించే పరాచితి
29. రా: భక్తి అంటే ఏమిటి ?
హే: త్రికరణాలను దేవతపై లగ్నం చెయ్యటం
30. రా: సత్పురుషులు ఎవరు?
హే; శాంతము, దయగలవారు
31. రా: లోకంలో ఎప్పుడూ భయంతో ఉండేవాళ్ళు ఎవరు ?
హే: ధనవంతులు
32. రా: ఎప్పుడూ దుఃఖించే వారెవరు ?
హే: పెద్దకుటుంబీకులు
33. రా; ఎప్పుడూ దీనంగా ఉండేవారెవరు ?
హే: ఆశగలవారు
34. రా:;భయం లేని వాడెవరు ?
హీ; సంఘ రహితుడు
35. రా; దుఃఖం లేనివాదెవరు ?
హే: మనసును జయించినవాడు
36. రా: దీనుడు కాని వాడెవడు ?
హే: జ్ఞాని
37. రా: ఎవరిని లోకంలో గుర్తించలేము ?
హే : జీవన్ముక్తుని
38. రా: విదేహుదైనా కనపడే వాడెవరు ?
హే: జీవన్ముక్తుడు
39. లా: నిష్కియుదైనా సక్రియుడెవరు ?
హే : జీవన్ముక్తుడు
40. రా: ఉన్నదేది ?
హే: దృక్కు
41. రా: లేనిదేది ?
హే: దృశ్యము
42, రా: అత్యంతము అసంభవమేది ?
హే: లోకవ్యవహారము. దృశ్యమే లేదు కాబట్టి దృశ్య వ్యవహారం కూడా లేదు.
ఈ రకంగా రాక్షసుని ప్రశ్నలన్నింటికీ హేమాంగదుడు సమాధానం చెప్పాడు. ఆ సమాధానాలు విన్న వసుమంతుడికి శాపవిమోచనం జరిగింది. అని దత్తాత్రేయుడు చెప్పాడు అంటూ ఇరవై ఒకటవ అధ్యాయాన్ని పూర్తి చేశాడు రత్నాకరుడు.
సశేషం....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 68 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍️ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER 16
🌴 On Consciousness, Control of Mind, and Sleep - 3 🌴
35-45. Even the learned are perplexed on this point. External perceptions of the mind are dependent on two conditions. The first is elimination of other perceptions and the second is fixation on the particular item of perception. If the mind is simply turned away from other perceptions, the mind is in an indifferent state, where there is absence of any kind of perception. Therefore concentration on a particular item is necessary for the perception of external things. But since consciousness is the Self and not apart from the mind, concentration on it is not necessary for its realisation. It is enough that other perceptions (namely, thoughts) should be eliminated from the mind and then the Self will be realised.
If a man wants to pick out one particular image among a series of images passing in front of him, as reflections on a mirror, he must turn his attention away from the rest of the pictures and fix it on that particular one.
If on the other hand, he wants to see the space reflected, it is enough that he turns away his attention from the pictures and the space manifests without any attention on his part, for, space is immanent everywhere and is already reflected there. However it has remained unnoticed because the interspatial images dominated the scene.
Space being the supporter of all and immanent in all, becomes manifest if only the attention is diverted from the panorama. In the same way, consciousness is the supporter of all and is immanent in all and always remains perfect like space, pervading the mind also. Diversion of attention from other items is all that is necessary for Selfrealisation. Or do you say that the Self-illuminant can ever be absent from any nook or corner?
46. There can indeed be no moment or spot from which consciousness is absent. Its absence means their absence also. Therefore consciousness of the Self becomes manifest by mere diversion of attention from things or thoughts.
47. Realisation of Self requires absolute purity only and no concentration of mind. For this reason, the Self is said to be unknowable (meaning not objectively knowable).
48. Therefore it was also said that the sole necessity for Self-realisation is purity of mind. The only impurity of the mind is thought. To make it thought-free is to keep it pure.
49. It must now be clear to you why purity of mind is insisted upon for Realisation of Self. How can the Self be realised in its absence?
50-51. Or, how is it possible for the Self not to be found gleaming in the pure mind? All the injunctions in the scriptures are directed towards this end alone. For instance, unselfish action, devotion and dispassion have no other purpose in view.
52. Because transcendental consciousness, viz., the Self, is manifest only in the stain-free mind. After Janaka had spoken thus, Ashtavakra continued to ask:
53-54. O King, if it is as you say that the mind made passive by elimination of thoughts is quite pure and capable of manifesting Supreme Consciousness, then sleep will do it by itself, since it satisfies your condition and there is no need for any kind of effort.
55. Thus questioned by the Brahmin youth, the king replied: I will satisfy you on this point. Listen carefully. 56-63. The mind is truly abstracted in sleep. But then its light is screened by darkness, so how can it manifest its true nature? A mirror covered with tar does not reflect images, but can it reflect space also? Is it enough, in that case, that images are eliminated in order to reveal the space reflected in the mirror? In the same manner, the mind is veiled by the darkness of sleep and rendered unfit for illumining thoughts. Would such eclipse of the mind reveal the glimmer of consciousness?
Continues....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
Date: 02/Aug/2020
---------------------------------------- x ----------------------------------------
🌹. త్రిపురా రహస్యము - 69 🌹
🌻. స్వామి దత్తాత్రేయ విరచిత ఆత్మ జ్ఞాన యోగము 🌻
✍️. బ్రహ్మ శ్రీ క్రోవి పార్థసారథి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. వసుమంతుని సందేహాలు - 1 🌴
గురువర్యా ! బ్రహ్మ్నరాక్షసుని ప్రశ్నలకు హేమాంగదుడు సమాధానాలు చెప్పాడు. అతడికి శాపవిమోచనం కూడా జరిగింది కదా ! తరువాత ఏం జరిగిందో వివరించండి అన్నాడు కృష్ణశర్మ. చెప్పటం మొదలుపెట్టాడు రత్నాకరుడు.
శాపవిమోచనం పొందిన వసుమంతుడు హేమాంగదునితో “రాజపుత్రా ! నిన్నాక విషయం అడుగుతాను తత్వాన్ని తెలుసుకున్న నువ్వు లోకవ్యవవారాన్ని ఏ విధంగా నిర్వర్తించగలుగుతున్నావు?” అన్నాడు ఆ మాటలు విన్న హేమాంగదుడు చెప్పటం ప్రారంభించాడు. “బ్రాహ్మణోత్తమా ! నిన్ను అజ్ఞానం ఇంకా వదలలేదు. అసలు జ్ఞానం రెండు రకాలుగా ఉంటుంది.
1. ఆత్మ స్వరూపమైనది 2. అజ్ఞానాన్ని నాశనం చేసే “సో హం రూపమైన ప్రత్యభిజ్ఞా రూపమైనది. లౌకిక వ్యవహారము అత్మజ్ఞానానికన్న వేరైనదా? లేక ప్రత్యభిజ్ఞానానికన్న వేరైెనదా? ఒకవేళ లోక వ్యవహారంవల్ల ఆత్మరూపజ్ఞానం గనక నాశనమైతే, అది కలలో కలిగే జ్ఞానంలాంటిదే అవుతుంది. అటువంటి జ్ఞానము మోక్షసాధనం కాలేదు. లోకవ్యవహారం ఆత్మజ్ఞానాన్ని నాశనం చెయ్యలేదు.
వ: సో హం జ్ఞాన ప్రామాణ్యానికి వ్యవహారం బాధకం కావచ్చును కదా ?
హే: ఒకపేరు కలిగి, ఒక రూపంతో ప్రకాశించే స్వరూపమే సంకల్పం. ఈ సంకల్పంవల్లనే ' ఇవ్వటం, పుచ్చుకోవటమనేది జరుగుతుంది. శ్రవణాది సాధనాలవల్ల పరోక్షజ్ఞానం కలుగుతుంది. నిధిధ్యానరూపమైన సంకల్పంవల్ల సాక్షాత్‌ జ్ఞానం కలుగుతుంది. వెంటనే ఒక్కక్షణం సో హం అనే ప్రత్యభిజ్ఞారూవ విశేషజ్ఞానం కలుగుతుంది. దీనితో అవిద్య నశిస్తుంది.' నేను, నాది అనే భావాలు కలగవు. అందువల్ల “సోహం రూప ప్రత్యభిజ్ఞానము అప్రమాణము” అనే జ్ఞానంకూడా కలగదు.
అంటే - లౌకిక వ్యవహారజ్ఞానమనేది ప్రత్యభిజ్ఞారూప జ్ఞానానికి విరుద్ధం కాని, బాధకంగాని కాదు. అలాంటప్పుడు జ్ఞాని వ్యవహారాలలో ఉన్నా ముక్తుడుగానే ఉంటాడు.
న : రాకుమారా ! భిన్నసంకల్పాలు లేసి స్వరూపాన్న చితి అంటున్నారు. ఆ సంకల్పాలు లేనిదే వ్యవహారాలు కుదరవు అప్పుడు స్వరూపంలో లేనివి, స్పరూప విరుద్ధమైన సంకల్పాలు స్వరూపంలో భాసిస్తాయి. అనగా భ్రాంతి కలుగుతుంది. భ్రాంతి అంటే జ్ఞానస్వరూపమైన చితి, తద్విరుద్ధమైన సంకల్పంగా మారి భాసించటమే. త్రాడు పాములాగా కనపడటం భ్రాంతి. అందువల్ల జ్ఞానికూడా వ్యవహరిస్తున్నాడు. అంటే తిరిగి భ్రమలో పడ్డట్లే కదా ?
హే; బ్రాహ్మజోత్తమా ! భ్రమకూ, అభ్రమకూ మధ్యగల భేదం నీకు తెలియటం లేదయ్యా! జ్ఞానుల వ్యవహారం భ్రమకాదు. ఆకాశం నీలం రంగు కాదు అని దానితత్త్వం తెలిసిన వాళ్ళకి కూడా అది నీలంగానే కనిపిస్తుంది. అంతమాత్రాన ఆకాశం నిలం అన్నవారి జ్ఞానము భ్రమకాదు. ఆకాశతత్త్వం తెలియని అజ్ఞానికిఆది భ్రమ. తత్త్వవేత్త “ఆకాశము నీలము” అంటే అది యదార్ధమే అవుతుంది. ఎందుకంటే తత్త్వవేత్తకు దానిలో 'వ్రామాణ్యబుద్ధి లేదు. చచ్చిన పామువలన ఏ అపకారము జరగనటే, ప్రామాణ్యబుద్ధి లేని వ్యవహారమువల్ల ఏ దోషము అంటదు.
జ్ఞాని ఆ వ్యవహారము సత్యము కాదు అని తెలిసికూడా అది సత్యమన్నట్లుగా ప్రవర్తిస్తాడు. ఈ వ్యవహారము ఆతడికి బంధకము కాదు. తత్త్వ్వజ్ఞుడు కానివాడికి వ్యవహారము బంధకమవుతుంది. ప్రతిబవింబమైన బనుగును చూసి అది నిజం ఏనుగు అనుకుంటాడు.
ఈ విధంగా జ్ఞాని, అజ్ఞాని ఇద్దరూ లోకవ్యవహారాలు చేస్తున్నా, వారి జ్ఞానంలో భేదమున్నది. జ్ఞాని అయినవాడు వ్యవహారం జరుపుతున్నా అది అతన్నంటధు. అతడు నిమిత్తమాత్రుడు.
అయితే అజ్జానంవల్ల కలిగిన భ్రమ, జ్ఞానంవల్ల నశిస్తుంది. కర్మఫలం వలన వచ్చిన అజ్ఞానము, కర్మక్షయం అయ్యేవరకు ఉంటుంది. కర్మక్షయం కాగానే వ్యవహార భావనకూడా పోతుంది. అప్పుడు ఈ జగత్తు కనిపించదు. అంతా పరబ్రహ్మ స్వరూపమే ఉంటుంది. కాబట్టి జ్ఞానులకు భ్రాంతి అనేది ఉండనే ఉండదు.
సశేషం.....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 69 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍️ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER 16
🌴 On Consciousness, Control of Mind, and Sleep - 4 🌴
Would a chip of wood held in front of a single object to the exclusion of all others reflect the object simply because all others are excluded? Reflection can only be on a reflecting surface and not on all surfaces. Similarly also, realisation of the Self can only be with an alert mind and not with a stupefied one. Newborn babes have no realisation of the Self for want of alertness.
Moreover, pursue the analogy of a tarred mirror. The tar may prevent the images from being seen, but the quality of the mirror is not affected, for the outer coating of tar must be reflected in the interior of the mirror. So also the mind, though diverted from dreams and wakefulness, is still in the grip of dark sleep and not free from qualities. This is evident by the recollection of the dark ignorance of sleep when one wakes.
64. I will now tell you the distinction between sleep and samadhi. Listen attentively.
There are two states of mind:
(1) Illumination and (2) Consideration.
65. The first of them is association of the mind with external objects and the second is deliberation on the object seen.
66. Illumination is unqualified by the limitations of objects: deliberation is qualified by the limitations pertaining to the objects seen, and it is the forerunner of their clear definition.
[Note: The mind first notes a thing in its extended vision. The impression is received only after noting the thing in its non-extensive nature, and becomes deeper on musing over the first impression.]
67. There is no distinction noted in the preliminary stage of simple illumination. The thing itself is not yet defined, so illumination is said to be unqualified.
68. The thing becomes defined later on and is said to be such and such, and so and so. That is the perception of the thing after deliberation.
69-70. Deliberation is again of two kinds: the one is the actual experience and is said to be fresh, whereas the other is cogitation over the former and is called memory. The mind always functions in these two ways.
71-72. Dreamless slumber is characterised by the illumination of sleep alone, and the experience continues unbroken for a time, whereas the wakeful state is characterised by deliberation repeatedly broken up by thoughts and therefore it is said not to be ignorance.
Sleep is a state of nescience, though it consists of illumination alone, yet it is said to be ignorance for the same reason as a light though luminous is said to be insentient.
[Note: Pure intelligence is made up of luminosity, but is not insentient like a flame. It is gleaming with consciousness, thus differing from the flame. For intellect is evidence as thinking principle.
Therefore it is called Absolute Consciousness, active principle, vibratory movement, all-embracing Self, or God. Because of these potentialities it creates the universe.
Sri Sankara has said in Soundarya Lahari: Siva owes his prowess to Sakti; He cannot even stir in Her absence. Siva should not therefore be considered to be a mere inexpressible entity depending for His movements upon Maya (like a man on his car). Sri Sankara continues: Siva is yoked by Thee, Oh Sakti, to His true being. Therefore a blessed few worship Thee as the endless series of waves of bliss, as the underlying basis of all that is, as the Supreme Force, maintaining the universe, and as the Consort of Transcendence. Thus the identity of Siva and Sakti with each other or with Transcendence is evident.
Continues....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
Date: 23/Dec/2019
---------------------------------------- x ----------------------------------------
🌹. త్రిపురా రహస్యము - 70 🌹
🌻. స్వామి దత్తాత్రేయ విరచిత ఆత్మ జ్ఞాన యోగము 🌻
✍️. బ్రహ్మ శ్రీ క్రోవి పార్థసారథి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. వసుమంతుని సందేహాలు - 2 🌴
న: జ్ఞానులకు కర్మ ఉండటం అసంభవం కదా జ్ఞానాగ్ని ఈ కర్మను దగ్ధం చేస్తుంది కదా ?
హే: జ్ఞానులందరికీ 1. అపక్వము 2. పక్వము 3. హతోదికము అని మూడు రకాల కర్మలుంటాయి.
1. పరిపక్వం పొందని కర్మను అపక్వ కర్మంటారు. 2. కాలక్రమంలో పూర్తిగా పండిన కర్మను పక్వ కర్మ అంటారు. 3. జ్ఞానం కలిగిన తరువాత చేసిన హితోదికము
వీటిలో అపక్వము, హతోదికము అనేవి జ్ఞానంవల్ల నశిస్తాయి.
ఇంతకాలానికి పూర్తి అవుతాయి అని భగవంతుడు సంకల్పిస్తాడు. అఆ సంకల్పాన్నే 'నియతి' అంటారు. క్రమంగా ఉండే క్రియల సమూహమే కాలము ఈ కాలము కర్మలను పరిపక్వం చేస్తుంది. కాలక్రమంలో పూర్తిగా వండిపోయిన కర్మను పరిపక్వ కర్మ అంటారు. పరిపక్వ దశకు రాని దాన్ని అపక్వకర్మ అంటారు.
జ్ఞానం కలిగిన తరువాత చేసిన కర్మ హతోదికము. ఆ కర్మకు ఫలితాన్ని ఇచ్చే శక్తి ఉండదు. అందుకే అది హతమైనది. అంకురం మాడిపోయిన బీజంలాంటిది. మొలక ఎత్తదు. విత్తనంపైకి వచ్చినందున ఉదితము. హతమై ఉన్నది. కాబట్టీ హతోదితము. ఇక్కడ కర్మ జరుగుతుంది. కాని ఫలితం మాత్రం రాదు.
పక్వమైన కర్మనే ప్రారబ్బకర్మ అంటారు. ఇది లాగి విడిచిన బాణం లాంటిది. లక్ష్యాని ఛేదించి తీరుతుంది. అలాగే పక్వమైన కర్మ ఫలితాన్ని ఇచ్చి తీరుతుంది. ఆ కర్మ ఫలంగానే ఈ జగత్తు ప్రవర్తిల్లుతున్నది.
అయితే జ్ఞానంలోని భేదాన్ని బట్టి వారి వ్యవహారాల్లోకూడదా భేదం కనిపిస్తుంది. మందజ్ఞానులకు సుఖదుఃఖాలు ఉంటాయి. మధ్యజ్ఞానులకు కూడా సుఖదుఃఖాలు ఉంటాయి కాని ఆవి అంతతీవ్రంగా ఉండవు. అస్పష్టంగా ఉంటాయి. ఇక ఉత్తమజ్ఞానుల సంగతి చూస్తే వారి దృష్టిలో సుఖదుఃఖాలు అన్నీ అసత్యాలే. కాబట్టి అవి కర్మఫలం కాదు.
కర్మఫలం : కర్మఫలం పైన చెప్పిన ముగ్గురికీ వేరుగా ఉంటుంది.
1. అజ్ఞానుల కర్మఫలం : సుఖదుఃఖాలు గాకముందే ఫలానా సుఖం లేదు దుఃఖం నాకు వస్తుంది అనుకుంటాడు. వచ్చినతరువాత వాటిని అనుభవించాను అనుకుంటాడు. ఈ భావనలే అతని ప్రారబ్దకర్మఫలానికి సృష్టినిస్తాయి. వాటినే ఎప్పుడూ ఆలోచించటంవల్ల అవి పెరిగి పోషింపబడి, మనస్సులో నిలిచి రాగద్వేషాలను పుట్టిస్తాయి.
అజ్ఞానులకు ఆత్మస్వరూపం తెలియదు. దేహమే ఆత్మ అనుకుంటారు. ఈ జగత్తే సత్యము అని నమ్ముతారు. సుఖదుఃఖాలు సత్యము అని నమ్మి వాటిని అనుభవిస్తారు.
మధ్యమజ్డానులు : వీరు మధ్యమధ్య ఆత్నానుసంధానం చేసుకుంటారు. అందువల్ల వారి భావాలు ఎల్లప్పుడూ సాగవు. ఆ కారణంగా వారి ప్రారబ్బకర్షకు అంత బలం ఉండదు. అందుకనే వారికర్మ ఫలం తక్కువగా ఉంటుంది.
మధ్యమజ్ఞాని బ్రహ్మ ఒక్కటే సత్యమని ఈ జగత్తు అంతా మిధ్య అని మధ్యమధ్యలో అనుకుంటాడు. ఆ భావన పూర్తిగా ఉండదు కాబట్టి దేహమే ఆత్మ అనుకుంటాడు. అయితే బ్రహ్మ ఒక్కటే సత్యము అనే భావన అతనికి పూర్వం నుంచీ ఉన్నది కాబట్టి అది మధ్యమధ్య పైకి వచ్చి ఈ జగత్తే సత్యము అనే మిధ్యాజ్ఞానాన్ని తొలగిస్తుంది.
ఈ రకంగా సత్యజ్ఞానము, మిధ్యాజ్ఞానము ఒక్కొక్కటిగా పైకి కనిపిసాయి. సత్యజ్ఞానం వచ్చినపుడు కర్మఫలం కనపడదు. మిధ్వాజ్ఞానం ఉనప్పుడు కర్మఫలం కనిపిస్తుంది. సాధనవల్ల సత్యజ్ఞానం ఎక్కువై, మిధ్యాజ్ఞానం తగ్గిపోతుంది. అయినా లోకవ్యవహారం కోసం మిధ్యాజ్ఞాన
వాసనను కోరి తెచ్చుకుని దానితో వ్యవహరిస్తాడు.
ఉత్తమ జ్ఞానులు : వీరికి జ్ఞానం కలగకముందు ప్రారబ్ద కర్మ సంపూర్ణంగా ఉన్నా జ్ఞానం కలిగిన తరువాత కర్మఫలం నాశనం అవుతుంది. అది బయటకు సుఖదుఃఖాలుగా కనిపించినప్పటికీ, కాలిపోయిన బట్టలాగా ఉపయోగం ఉండదు. జ్ఞానికి సుఖదుఃఖాలు అంటవు. రంగస్థలంమీది నటుదులాగా అభినయిస్తాడు. అంతేకాని అవి అతన్నంటవు.
ఉత్తమజ్ఞానికి స్వరూప న్మృతి ఎప్పుడూ నిరవధికంగా ఉంటుంది. అందువల్ల అతనిదృష్టిలో సమాధి స్థితికీ, వ్యవహారస్థితికీ తేడా ఉండదు. మధ్యమజ్ఞాని విషయంలో ఇది కొంచెం తక్కువ ఉంటుంది.
ప్రతి కారణానికీ ఒక కార్యం ఉంటుంది. అలాగే ప్రాణులు అనుభవించే సుఖదుఃఖాలకూడా ఒక కారణం ఉండి తీరాలి. మనకి (ప్రత్యక్షంగా కనపడని ఆ కారణాన్నే కర్మ అంటున్నాము. జ్ఞానులు కూడ అందరిలాగే ఈ లోక వ్యవహారంలో ఉంటున్నారు. కాబట్టి వారుకూడా కర్మఫలాన్ని అనుభవించి తీరాల్సిందే. అయితే ఈ విషయం మంద జ్ఞానులకు మాత్రమే వర్తిస్తుంది.
సుఖదుఃఖాలవల్ల వారి అంతఃకరణలో మార్పు వస్తుంది. అలా మార్పు కలిగించేదే కర్మఫలము. అంటే సుఖదుఃఖాలు తనవిగా భావించినవ్పుడే ఆ కర్మఫలాలు అందుతాయి. ఒకవేళ సుఖదుఃఖాలను తమవిగా భావించకపోతే అవి అంతః కరణలో మార్పు తేలేవు. కాబట్టి అది కర్మఫలం కాదు. జ్ఞానుల అంతఃకరణలో ఈ మార్పు ఉండదు. అందువల్లనే వారికి కర్మఫలాలుండవు.
సశేషం...
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 70 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍️ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER 16
🌴 On Consciousness, Control of Mind, and Sleep - 5 🌴
The argument that the universe is illusory, being a figment of imagination like a hare’s horn, is extended further by the statement that the creation leading up to it must be equally illusory. Then the coexistence of Siva and Sakti is useless; and Siva being incomprehensible without Sakti, the idea of Godhead falls to pieces.
But the scriptures point to God as the primal essence from which the world has sprung, in which it exists, and into which it resolves. That statement will then be meaningless. Why should the other scriptural statement ‘There is no more than One’ alone be true? Is it to lend support to the argument of illusion? The proper course will be to look for harmony in these statements in order to understand them aright.
Their true significance lies in the fact that the universe exists, but not separately from the primal Reality — God. Wisdom lies in realising everything as Siva and not in treating it as void.
The truth is that there is one Reality which is consciousness in the abstract and also transcendental, irradiating the whole universe in all its diversity from its own being, by virtue of its self-sufficiency, which we call Maya or Sakti or Energy.
Ignorance lies in the feeling of differentiation of the creatures from the Creator. The individuals are only details in the same Reality.
In sleep, the insentient phase of stupor overpowers the sentient phase of deliberation. But the factor of illumination is ever present and that alone cannot become apparent to men, in the absence of deliberation. Therefore, sleep is said to be the state of ignorance, as distinguished from wakefulness which is conceded to be knowledge.]
73. This conclusion is admitted by the wise also. Sleep is the first born from Transcendence (vide Ch. XIV, sloka 59), and also called the unmanifest, the exterior, or the great void.
74-76. The state prevailing in sleep is the feeling ‘There is naught’. This also prevails in wakefulness, although things are visible. But this ignorance is shattered by the repeated upspringing of thoughts. The wise say that the mind is submerged in sleep because it is illumining the unmanifest condition. The submersion of mind is not, however, peculiar to sleep for it happens also at the instant of cognition of things.
77. I shall now talk to you from my own experience. This subject is perplexing for the most accomplished persons.
78. All these three states, namely, samadhi, sleep and the instant of cognition of objects, are characterised by absence of perturbation.
79. Their difference lies in the later recapitulation of the respective states which illumine different perceptions.
80. Absolute Reality is manifest in samadhi; a void or unmanifest condition distinguishes sleep and diversity is the characteristic of cognition in wakefulness.
81. The illuminant is however the same all through and is always unblemished. Therefore it is said to be Abstract Intelligence.
82. Samadhi and sleep are obvious because their experience remains unbroken for some appreciable period and can be recapitulated after waking up.
83. That of cognition remains unrecognised because of its fleeting nature. But samadhi and sleep cannot be recognised when they are only fleeting.
84. The wakeful state is iridescent with fleeting samadhi and sleep. Men when they are awake can detect fleeting sleep because they are already conversant with its nature.
85-86. But fleeting samadhi goes undetected because people are not so conversant with it. O Brahmin! Fleeting samadhi is indeed being experienced by all, even in their busy moments; but it passes unnoticed by them, for want of acquaintance with it. Every instant free from thoughts and musings in the wakeful state is the condition of samadhi.
Continues...
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
Date: 25/Dec/2019
---------------------------------------- x ----------------------------------------
🌹. త్రిపురా రహస్యము - 71 🌹
🌻. స్వామి దత్తాత్రేయ విరచిత ఆత్మ జ్ఞాన యోగము 🌻
✍️. బ్రహ్మ శ్రీ క్రోవి పార్థసారథి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. వసుమంతుని సందేహాలు - 3 🌴
ప: ఫలభావమున్నది. కాబట్టి ఫలానికి కారణమైన కర్మ ఉండి తీరాలి. అప్పుడు ప్రారబ్దకర్మ అతనికి కూడా ఉన్నట్లే కదా ?
హే; మనకు కనిపించేదంతా మనది కాదు. ఇతరులను చూసి 'వాడు సుఖంగా ఉన్నాడు' అనుకుంటాం. ఆంతమాత్రాన వారి సుఖదుఃఖాలు మనవి కావు. ఇతరులు తమవిగా భావించే సుఖదుఃఖాలు వారివే అవుతాయి. అవి వారి ప్రారబ్దకర్మ ఫలితాలే.
మధ్యమ, ఉత్తమ జ్ఞానులకు ఈ రకమైన ఫలితం లేదు. అందువల్ల వారికి ప్రారబ్దం కాని, ప్రారబ్దకర్మను కల్పించినందువల్ల ప్రయోజనంకాని ఉండవు.
మందజ్ఞాని అయినవాడు లౌకికంలో మునిగి తేలతాడు. ఈ సుఖదుఃఖాలు తనవిగానే భావిస్తాడు. అందువల్ల అతనికి ప్రారబ్టాన్ని కల్పించటంవల్ల ప్రయోజనం ఉంది.
వ: కేవలజ్ఞానికీ, జీవన్ముక్తుడికీ తేడా ఏమిటి ?
హే: జీవన్ముక్తుని దృష్టిలో సుఖదుఃఖాలే ఉండవు. కేవలం జ్ఞానివాటిని చిద్రూపాలుగా భావిసాడు. జ్ఞానం కలిగిన మరుక్షణంలోనే అజ్ఞానం నశిస్తుంది.
అందువల్ల పవిత్రక్షేత్రంలోగాని, అపవిత్ర ప్రదేశంలోగాని, స్మృతి ఉండిగాని, లేకగాని ఎక్కడ ఏ విధంగా మరణించినా అతడు ముక్తి పొందుతాడు.
గురూపదేశంవల్లగాని, శాస్త్రపరిజ్ఞానం వల్లగాని, ఇతరత్రా గాని అతడికి ఒకసారి తత్త్వజ్ఞానం కలిగిందంటే, అతడికి ముక్తి లభించినట్లే, సర్వము పరబ్రహ్మమయము అని భావించే జ్ఞానుల కర్మ, వారి జ్ఞానాగ్నిలో భస్మమై పోతుంది. ప్రారబ్దకర్మ శేషంవారికి ఉండదు.
జ్ఞానులు కూడా సుఖదుఃఖాలు అనుభవిస్తున్నారని మనం అనుకుంటాం. వారి దృష్టిలో అంతా సమానమే. సుఖదుఃఖాలనేవి అసలు టేనే లేవు. పరబ్రహ్మకు జ్ఞానికి భేదం లేదు. అందుకే వారికి ప్రారబ్బకర్మ ఏ మాత్రమూ ఉండదు.
ఆ మాటలు విన్న వసుమంతుడికి సర్వసందేహాలూ తీరిపోయి స్పష్టమైన జ్ఞానం కలిగింది. రాకుమారులు ఆ బ్రాహ్మణోత్తముణ్లి పరిపరివిధాల పూజించి ఎవరి గృహాలకు వాళ్ళు వెళ్ళిపోయారు అన్నాడు రత్నాకరుడు.
సశేషం.....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 71 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍️ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER 16
🌴 On Consciousness, Control of Mind, and Sleep - 6 🌴
87. Samadhi is simply absence of thoughts. Such a state prevails in sleep and at odd moments of wakefulness.
88. Yet, it is not called samadhi proper, because all the proclivities of the mind are still there latent, ready to manifest the next instant.
89. The infinitesimal moment of seeing an object is not tainted by deliberation on its qualities and is exactly like samadhi. I will tell you further, listen!
90-93. The unmanifest state, the first-born of abstract Intelligence revealing ‘There is not anything’, is the state of abstraction full of light; it is, however, called sleep because it is the insentient phase of consciousness. Nothing is revealed because there is nothing to be revealed.
Sleep is therefore the manifestation of the insentient state. But in samadhi, Brahman, the Supreme Consciousness, is continuously glowing. She is the engulfer of time and space, the destroyer of void, and the pure being (Jehovah – I am). How can She be the ignorance of sleep?
94. Therefore sleep is not the end-all and the be-all. Thus did Janaka teach Ashtavakra.
Thus ends the chapter on “The Discourse of Janaka to Ashtavakra” in Tripura Rahasya.
CHAPTER 17
🌴 On the Uselessness of Fleeting Samadhis and the Way to Wisdom - 1 🌴
1. O Bhargava! I shall now tell you what further conversation took place between Janaka and Ashtavakra.
2-3. Ashtavakra asked: King! Please tell me in greater detail what you call fleeting samadhi in the wakeful state, so that I may follow it up in order to achieve enduring samadhi. Thus requested, Janaka replied:
4-11. Listen, O Brahmin! The following are instances of that state:
When a man remains unaware of ‘in and out’ for a short interval and is not overpowered by the ignorance of sleep; the infinitesimal time when one is beside oneself with joy; when embraced by one’s beloved in all purity; when a thing is gained which was intensely longed for but given up in despair;
when a lonely traveller moving with the utmost confidence is suddenly confronted with the utmost danger; when one hears of the sudden death of one’s only son, who was in the best of health, in the prime of life, and at the apex of his glory.
[Note: They are examples of samadhi in raptures of happiness or of pleasure and in spasms of fear or of sorrow.]
12-14. There are also intervals of samadhi, namely the interim period between the waking, dream and sleep states; at the time of sighting a distant object, the mind holding the body at one end projects itself into space until it holds the object at the other end, just as a caterpillar prolongs itself at the time of leaving one hold to catch another hold.
Carefully watch the state of mind in the interval.
15-18. Why dilate on these intervals? All happening will be brought to a standstill if intelligence be homogeneous. They are made possible when a certain harmony reigns in intelligence which ordinarily is repeatedly broken.
Therefore the great founders of different systems of philosophy have said that the difference between the Self (i.e., Abstract Intelligence) and intellect (individualistic) lies only in their continuity.
Sugata (i.e., Buddha) considers the Self to be the stream of Intelligence broken up, of course, at short intervals; Kanada says that it is intellect which is characteristic of the Self.
Anyway, when once interruptions in the stream of Intelligence are admitted, it follows that these intervals between the various modifications of the intellect into objects, would represent its unmodified, original state.
O son of Kahoela, know that if one can become aware of these broken samadhis, no other samadhi need attract one.
Continues....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
Date: 27/Dec/2019
---------------------------------------- x ----------------------------------------
🌹. త్రిపురా రహస్యము - 72 🌹
🌻. స్వామి దత్తాత్రేయ విరచిత ఆత్మ జ్ఞాన యోగము 🌻
✍️. బ్రహ్మ శ్రీ క్రోవి పార్థసారథి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. గ్రంధ సారాంశము - 1 🌴
గురుదేవా ! హేమాంగదుని సమాధానాలవల్ల వసుమంతుని సందేహాలన్నీ తీరినాయి. మరి పరశురాముడి సందేహాలు తీరినాయా ? ఆ తరువాత ఏం జరిగిందో వివరించండి అన్నాడు నారాయణభట్టు. చెప్పటం ప్రారంభించాడు రత్నాకరుడు.
వసుమంతుని కథ విన్న తరువాత పరశురాముడు దత్తాశ్రేయుడితో “గురుదేవా ! మీరు చెప్పినదంతా నేను వూర్తిగా ఆకళింవు చేనుకున్నాను. నా సందేహాలు తీరిపోయినాయి. ఆ పరబ్రహ్మ తత్త్వం నాకు తెలిసింది. అన్నిటిలోనూ ఉన్నది నా ఆత్మయే. అయినా బాగా గుర్తుంచుకోటానికి మీరు చెప్పిన విషయ సారాంశము మళ్ళీ ఒక్కసారి వినిపించండి” అన్నాడు. ఆ మాటలు విన్న దత్తాత్రేయుడు చెప్పటం ప్రారంభించాడు.
“పరశురామా !” చిద్రూపమైన ఆత్మే నేను” అనుకుంటున్నావు కదా ! ఆ చిద్రూపమే -' పరమేశ్వరి. అందరికన్న అధికమైనది. సంపూర్ణమైనశక్తి కలది. స్వాతంత్ర్యము గలది. ఆమెనే పూర్జాహంతారూపిణీ అంటారు. ఆంతటా వ్యాపించి ఉంటుంది. అమెయే 'పరా' అంటే తనకన్న అధికమైనదేదీలేనిది. ఈ పరాచితి దుర్హటైక విధాయిని. అంటే ఘటనాఘటన సమర్భురాలు.
సృష్టికాలంలో ఆ పరాచితి తనను తాను రెండుగా విభజించుకున్నది. అవే ప్రకృతి పురుషులు, శివశక్తులు ఆ శక్తిస్వరూపమే మాయ.
ఈ మాయవల్లనే త్రిమూర్తులు ఆవిర్భవించి ఈ జగత్తును సృష్టించారు. వీరిలో బ్రహ్మ - సృష్టికర్త, విష్ణువు - స్థితికారకుడు రుద్రుడు - లయకారకుడు. ఈ జగత్తు అంతా నిజానికి అద్దంలో కనిపించే ప్రతిబింబం లాంటిది. అసలు ఈ జగళత్తే లేదు. అద్దంలో కనిపించే ప్రతిబింబము అద్దము వేరు కానట్లే, ఈ జగత్తు పరమాత్మ కన్న వేరు కాదు.
ఈ రకంగా ఆ పరాచితి సదాశివుడు మొదలుకొని 84 లక్షల జీవరాసులతో కూడినట్టి ఈ చరాచర జగత్తుగా భాసిస్తున్నది. రామా ! నీకు దేహంలో అహం అనే భావన ఉన్నది. అయినా వివిధ ఇంద్రియాలతో వివిధ వ్యాపారాలు సాగిస్తున్నావు.
అలాగే పరాచితి తాను పూర్ణాహంతకు ఆశ్రయమైనప్పటికీ పిపీలికాది బ్రవ్మ పర్యంతము ఉన్న అపూర్ణావాం భావాలకు ఆశ్రయంగానే ఉన్నది. తాను సంపూర్ణ జ్ఞాన స్వరూపమే అయినప్పటికీ, పరిచ్చిన్న జ్ఞానాలు అన్నీ తనను ఆశ్రయించే ఉంటాయి.
రామా ! నువ్వు దేహాత్మ బుద్ధితో ఉన్నప్పుడు, దేహరూపంతో రూపరసగంధాలను గ్రహించలేవు. అయినప్పటికీ ఇంద్రియాలతో తాదాత్వం పొందినప్పుడు రూపాదులను గ్రహించగలవు. అదే విధంగా పరమేశ్వరుడుకూడా బ్రహ్మము మొదలు స్తంభము వరకు గల పదార్దాలతో అభిన్నుడే అయినా, బ్రహ్మాదుల శరీరాలతో తాదాత్మ్యం పొందినప్పుడు అన్ని పనులు చేస్తాడు. ఆ దేహాలలో ఉండి వారి పనులు చేస్తాడు.
నువ్వు సహజంగా నిర్వికల్పమైన చిద్రూపుడవు. అయినా ప్రతిబింబాలను పోలిన దేహేంద్రియాలకు ఆశ్రయంగా ఉన్నావు.
అలాగే ఆ పరాచితి సర్వాంతర్యామి. అందుచేత ఏ పనీ చెయ్యదు. ఈ జగత్తంతా ఆమెలోనే లీనమై ఉన్నది. ఆ పరాచితి అందరూ అనుభవించే ఆనందాల పెద్దముద్ద. అందుకే అందరూ ఆ ఆనందాన్నే కోరతారు. ఆనందమే ఆమె స్వరూపం, అదే ఆత్మ స్వరూపం కూడా,
ప; జనులు దేహము, స్తీ, ధనము మొ॥ వాటిని కోరుతున్నారు మరి అవి కూడా ఆత్మ అవుతాయా
ద: దేహము, స్రీ, ధనము. వీటిని ఆత్మసుఖం కొరకు కోరుతున్నాము. వాటికోసం వాటిని ప్రేమించటం లేదు, ఒకవేళ దేహాన్నే కోరితే స్వర్గసుఖాల కోసం ఉపవాసాలెందుకు చేస్తాం ? సుఖరూపమైన ఆత్మని కోరతాం. ఆత్మ కోసమే మిగిలినవన్నీ మనకు ప్రియమవుతున్నాయి.
ప: స్త్రీ, ధనము మొదలైన సుఖాలు ఆత్మకన్న భిన్నంగా భోగ్యాలుగా కనిపిస్తున్నాయి. అలాంటప్పుడు అవి భోక్త అయిన ఆత్మ స్వరూపమే అనటం ఎలా కుదురుతుంది ?
ద: ఆకాశానికి కదలిక లేదు. అయినా ఒక కుండను తీనుకు వెడుతుంటే అందులో అకాశం కదిలి వెడుతున్నట్లు కనిపిస్తుంది. చిదాత్మ మనకు జ్ఞేయం కాదు. అది స్పష్టంగా కనపడదు. శరీరాలతో పరిచ్చిన్నమైనప్పుడు ఆ ఆత్మయే వేద్యమవుతుంది. అలాగే అభోగ్యం అయిన ఆత్మేసుఖం స్త్రీ, ధనాదిరూపమైన ఉపాదులతో పరిచ్చిన్నమైనప్పుడు ఆ ఉపాదులవల్ల అది భోగ్యంగా కనిపిస్తుంది.
ప; ఆత్మసుఖాన్ని కోరుతుందే కాని దుఃఖాన్ని కోరదు అనటానికి ప్రమాణం ఏది?
ద: ఆనందము అంటే స్త్రీ సుఖం కాదు. భోగభాగ్యాలు అంతకన్నా కాదు. అది అత్మానందం.
ప: ఆత్మస్వరూపమే సుఖమైతే, ఆత్మ ఎప్పుడూ ఉండేదే కదా ? మరి ఆ సుఖం ఎప్పుడూ ఎందుకు దొరకదు ?
ద: శరీరంలోని షట్చక్రాలలో ధ్వని ఉంది. అయినా బాహ్యధ్వనుల మూలంగా దాన్ని వినలేకపోతున్నాం. అదే చెవులు మూసుకున్నప్పుడు దాన్ని వినగలం. అలాగే దైనందిన కార్యకలాపాల్లో అనేక కోరికలు, కర్తవ్యాలు, వాసనలు, దుఃఖాలు ఉన్నాయి. వీటి మూలంగా ఆత్మసుఖాన్ని పొందలేము. అదే సుషుప్తి లేక సమాధిస్థితిలో ఆ సుఖాన్ని పొందగలుగుతాము.
సశేషం....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 72 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍️ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER 17
🌴 On the Uselessness of Fleeting Samadhis and the Way to Wisdom - 2 🌴
19-23. The Brahmin youth asked further: O King, why are not all liberated if their lives are so iridescent with momentary samadhi, if it be the enlightener of the unmanifest void in sleep? Liberation is the direct result of unqualified samadhi. The Self being pure intelligence, why does it not recognise itself and remain always liberated? Ignorance is dispelled by pure intelligence, which is samadhi, and this is the immediate cause of salvation. Please tell me, so that all my doubts may be set at rest.
The king replied as follows:
24-26. I will tell you the secret. The cycle of births and deaths is from time immemorial caused by ignorance, which displays itself as pleasure and pain, and yet is only a dream and unreal. Being so, the wise say that it can be ended by knowledge. By what kind of knowledge? Wisdom born of realisation (viz., ‘I am That’).
[Commentary: An aspirant for wisdom first turns away from the pleasures of life and absorbs himself in the search for knowledge, which he learns from a Master. This is hearsay knowledge. In order to experience it, he ponders over it and clears his doubts. Then he applies the knowledge to himself and tries to feel his immortal being, transcending the body, mind, etc.; he succeeds in feeling his Self within. Later he remembers the Vedic teaching imparted by his Guru that the Self being unqualified, cannot be differentiated from God and experiences his unity with the Universal Self. This is in short the course of wisdom and liberation.]
27-29. Ignorance cannot be expelled by means of knowledge devoid of thoughts, for such knowledge is not opposed to anything whatsoever (including ignorance). Knowledge devoid of thoughts is like the canvas used in painting; the canvas remains the same whatever picture may be painted on it. Unqualified knowledge is simple light; the objects are manifest by and in it.
[Commentary: The mirror is clear and uniform when there are no objects to reflect; the same appears variegated by images reflected in it. So also the Self is pure intelligence and clear when not contaminated by thoughts. This state is called nirvikalpa. When soiled by thoughts, it is savikalpa.]
30. Ignorance is only that knowledge which is called savikalpa (with thought) and nothing else. That (ignorance) exists in many ways in the form of cause and effect. (For ignorance is only the original contamination, i.e. cause, continuing as effect).
[Commentary: Pure intelligence (God) in His insentient aspect functions as Maya or the self-contained entity, projecting ignorance as creation.]
31-34. The casual ignorance is said to be of the nature of absence of knowledge of the wholeness of one’s own Self. The Self that is Consciousness should only be whole on account of the exclusion of limitation. For, it is that which brings about time and the rest which are the causes of limitation. That kind of knowledge of the Self which exists as the non-wholeness (of the Self) can alone be the causal ignorance of the nature of ‘I exist here at this time’. That is the embryonic seed from which shoots forth the sprout of the body as the individualised self (growing up into the gigantic tree of the cycle of births and deaths).
The cycle of births and deaths does not end unless ignorance is put to an end. This can happen only with a perfect knowledge of the Self, not otherwise.
35-38. Such wisdom which can destroy ignorance is clearly of two sorts; indirect and direct. Knowledge is first acquired from a Master and through him from the scriptures. Such indirect knowledge cannot fulfil the object in view. Because theoretical knowledge alone does not bear fruit; practical knowledge is necessary which comes through samadhi alone. Knowledge born of nirvikalpa samadhi generates wisdom by the eradication of ignorance and objective knowledge.
Continues...
🌹 🌹 🌹 🌹
Date: 29/Dec/2019
---------------------------------------- x ----------------------------------------
🌹. త్రిపురా రహస్యము - 73 🌹
(చివరి భాగం)
🌻. స్వామి దత్తాత్రేయ విరచిత ఆత్మ జ్ఞాన యోగము 🌻
✍️. బ్రహ్మ శ్రీ క్రోవి పార్థసారథి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. గ్రంధ సారాంశము - 2 🌴
ప: మరి తమ ఆత్మే అయిన ఆ సుఖాన్ని అజ్ఞానులు ఎందుకని తెలుసుకోలేరు ?
ద: స్త్రీ వల్ల ఒకసారి, ధనంవల్ల ఒకసారి ఇలా సుఖాలు కలిగినప్పుడు, స్త్రీ, ధనము విడివిడిగా కనిపిస్తాయి. అందుచేత వాటివల్ల కలిగే సుఖాలు కూడా విడివిడిగానే ఉంటాయి. అవేవీ శాశ్వతం కాదు. ఆత్మ సుఖమే శాశ్వతమైనది. ఈ విషయం తెలియని అజ్ఞాని ఆత్మ సుఖాన్ని పొందలేడు.
ప: ఏదీ లేదు”. అనేది ఎందుకు ప్రమాణ సిద్దాంతము కాదు?
ద : జగత్తు ఉన్నది అనటానికి ఒక జ్ఞానముండాలి. లేదు అనటానికి కూడా జ్ఞానముండాలి. అది ఎందుకు లేదో చెప్పాలి. అందుచేత ఈ జగత్తులోనే ఉంటూ, జగత్తే లేదంటే తానే లేనివాడౌతాడు.
ప: అద్వైతము అంటే ద్వైతాన్ని నిషేధిస్తున్నారు. అసలు ద్వైత స్వరూపం ఏమిటి?
ద : ద్వైత రూపమైన జగత్తు దర్పణ ప్రతిబింబంలాంటిది. దర్పణంలో ఉన్న ప్రతిబింబాన్ని సత్యము అనిగాని, అసత్యం అనిగాని అనలేము. జగత్తు కనిపిస్తోంది.
అందుకని అది అసత్తు కాదు. నశిస్తుంది. అందుకని సత్తూ కాదు.
అందుకే జగత్తు అనిర్వచనీయమైనది. జగత్తు త్రికాలసత్యం కాదు. పరమాత్మ స్వరూపమే జగత్తు. అంతేకాని వేరు కాదు. పరమాత్మ జగత్తు వేరువేరు అనటమే ద్వైతము. ఆ రెండూ ఒక్కటే అని చెప్పటమే అద్వైతము.
ప్రకృతి జడము. పరమాత్మ చైతన్యము. ఆ చైతన్యమువల్లనే జడమైన ప్రకృతి చవైతన్యవంతమవుతున్నది. అందుచేత ఉన్నది అద్వైతమే.
పరశురామా ! ఇక్కడ ఉన్నది పరాచితి ఒక్కటే. ఆమే త్రిపురాదేవి. ఆమే పరబ్రహ్మ స్వరూపిణి. సృష్టిస్థితి లయకారిణి. ఆది మధ్యాంతరహిత కర్మపరిపక్వం కాని జీవులకు తిరిగి జన్మనిచ్చి, వారికి కూడా ఆత్మస్వరూపం తెలియ చెయ్యాలనేదే ఆమె సంకల్పం. అందుకే ఈ సృష్టి జరుగుతోంది. జీవులు వారివారి కర్మానుసారము స్వర్గనరకాలు అనుభవించి, కర్మఫలాన్ని అనుభవించటానికి మళ్ళీ ఇక్కడ జన్మిస్తాయి.
జన్మలలో మానవజన్మ దుర్లభమైనది. అందులోనూ బ్రాహ్మణజన్మ మహాదుర్లభమైనది. కాబట్టి ఈ లోకంలో పుట్టిన ప్రతిమానవుడు సత్కార్యాలనే చెయ్యాలి. ముందుగా కామ్యకర్శ్మలు చెయ్యాలి. తద్వారా మనసు నిశ్చలమవుతుంది.
ఆ తరువాత నిష్కామ్యకర్మలు చెయ్యాలి ఆ తరువాత ఆత్మస్వరూపాన్ని తెలుసుకోవటానికి ప్రయత్నం చెయ్యాలి. దీనికి పూర్వజన్మ కృతము కావాలి. మంచి గురువు లభించాలి.
వీటన్నింటికీ మించి “స్వస్వరూప జ్ఞానం కావాలి” అనే పట్టుదల కావాలి, ఎప్పుడైతే ఆత్మసాక్షాత్కారం జరిగిందో అప్పుడు అతడి బంధనాలన్నీ తెగిపోతాయి. బంధనాల నుండి విముక్తుడు కావటమే ముక్తి. అదే మోక్షము. అంటె జీవాత్మ పరమాత్మలో లీనం కావటం.
ఇది విన్న తరువాత కూడా ఇంకా మోహం పోలేదు. అంటే వాడు వట్టి మూర్ఖుడు అన్నమాట. వాడు కఠినశిల లాంటివాడు. వాడికింక జ్ఞానం రాదు.
త్రిపురా రహస్యాన్ని ఒకసారి విన్నంత మాత్రానే జ్ఞానం కలుగుతుంది. మందబుద్ది రెండుసార్లు వింటే చాలు. పరశురామా ! దీనిలోని జ్ఞానము, సాధన, ఫలితము అన్నీ పూర్తిగా నీకు వివరించాను.
దీన్ని విన్నంత మాత్రం చేతనే విజ్ఞానం కలుగుతుంది. వ్రాస్తే బాహ్యేంద్రియ దోషాలు పోతాయి. ఎప్పుడూ దీన్ని చదువుతూ, '“ఆపరాచితే నేనూ అని భావించి. అనుభవ పూర్వకంగా తెలుసుకుంటే మోక్షం కలుగుతుంది.
కాబట్టి నువ్వే పరమేశ్వర స్వరూపమని భావించి మోక్షమార్గంలో చరించు” అన్నాడు దత్తాత్రేయుడు.
ఆ మాటలు విన్న పరశురాముడు గురువైన దత్తాత్రేయుణ్జి పరిపరివిధాల ప్రశంశించి, ఆయనకు ప్రదక్తిణలు చేసి, పూజించి, చిరకాలము సాధన చేసి పరమాత్మలో ఐక్యమైనాడు. అంటూ త్రిపురా రహస్యమనే జ్ఞానఖండంలోని చివరిదైన ఇరవై రెండవ అధ్యాయాన్ని కూడా పూర్తిచేశాడు రత్నాకరుడు.
త్రిపురా రహస్యాన్ని ఆసాంతం భక్తిశ్రద్ధలతో విన్న అతని శిష్యులు కృష్ణశర్మ, నారాయణభట్టులు కూడా గురువుగారిని తగురీతిన సత్కరించి, ఆయన ఆశీస్సులు అందుకుని సెలవు తీసుకున్నారు.
హరితస గోత్రీకుడు శ్రీ క్రోవికృష్ణమూర్తి శ్రీమతి సత్యపర్వతవర్థనమ్మల జ్యేష్టపుత్రుడు అయిన క్రోవి పార్థసారథి సర్వజనామోదము పొందునట్లుగా అతిసులభ శైలిలో వ్రాసిన “త్రిపురా రహస్యదీపిక” అను జ్ఞానఖండము సమాప్తము.
ఓం తత్సత్‌
🙏. ఓం ద్రాం దత్తాత్రేయాయ నమః 🙏
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 73 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍️ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER 17
🌴 On the Uselessness of Fleeting Samadhis and the Way to Wisdom - 3 🌴
39-47. Similarly, experience of casual samadhi in the absence of theoretical knowledge does not serve the purpose either.
Just as a man, ignorant of the qualities of an emerald, cannot recognise it by the mere sight of it in the treasury, nor can another recognise it if he has not seen it before, although he is full of theoretical knowledge on the subject, in the same way theory must be supplemented with practice in order that a man might become an expert. Ignorance cannot be eradicated by mere theory or by the casual samadhi of an ignorant man.
Again, want of attention is a serious obstacle; for a man looking up at the sky cannot identify the individual constellations. Even a learned scholar is no better than a fool, if he does not pay attention when a thing is explained to him. On the other hand, a man though not a scholar but yet attentive having heard all about the planet Venus, goes out in confidence to look for it, knowing how to identify it, and finally discovers it, and so is able to recognise the same whenever he sees it again.
Inattentive people are simply fools who cannot understand the ever-recurring samadhis in their lives. They are like a man, ignorant of the treasure under the floor of his house, who begs for his daily food.
48. So you see that samadhi is useless to such people. The intellect of babes is always unmodified and yet they do not realise the Self.
49. Nirvikalpa samadhi clearly will never eradicate ignorance. Therefore in order to destroy it savikalpa samadhi must be sought.
50-52. This alone can do it. God inherent as the Self is pleased by meritorious actions which are continued through several births, after which the desire for liberation dawns and not otherwise, even though millions of births may be experienced.
Of all the things in creation, to be born a sentient being requires good luck; even so, to acquire a human body requires considerable merit; while it is out of the ordinary for human beings to be endowed with both virtuous tendencies and sharp intellect.
53-60. Observe, O Brahmin, that the mobile creation is a very small fraction of the immobile and that human beings form but a small fraction of the mobile, while most human beings are little more than animals, being ignorant of good and bad, and of right and wrong.
Of sensible people, the best part runs after the pleasures of life, seeking to fulfil their desires. A few learned people are stained with the longing for heaven after death.
Of the remaining few, most of them have their intellects bedimmed by Maya and cannot comprehend the oneness of all (the Creator and creation).
How can these poor folk, held in the grip of Maya, extend their weak sight to the sublime Truth of Oneness? People blinded by Maya cannot see this truth.
Even when some people rise so high in the scale as to understand the theory, misfortune prevents their being convinced of it (for their desires sway them to and fro with a force greater than the acquired puny, theoretical knowledge.
Knowledge, if strictly followed, should put an end to such desires, which flourish on the denial of oneness). They try to justify their practical actions by fallacious arguments which are simply a waste of time.
Inscrutable are the ways of Maya, which veils the highest Realisation. It is as if they threw away the real gem in their hands, thinking it to be a mere pebble.
61. Only those transcend Maya with whose devotion the Goddess of the Self is pleased; such can discern well and happily.
62. Being by the grace of God endowed with proper discernment and right-earnestness, they get established in transcendental Oneness and become absorbed. I shall now tell you the scheme of liberation.
Continues....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
Date: 31/Dec/2019
---------------------------------------- x ----------------------------------------