త్రిపురా రహస్యము - 62 / TRIPURA RAHASYA - 62
🌹. త్రిపురా రహస్యము - 62 🌹
🌻. స్వామి దత్తాత్రేయ విరచిత ఆత్మ జ్ఞాన యోగము 🌻
✍️. బ్రహ్మ శ్రీ క్రోవి పార్థసారథి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. జ్ఞానభేధాలు -మోక్షసాధనాలు - 2 🌴
ఆ మాటలు విన్న పరశురాముడు ఆలోచించాడు. అతడికి మళ్ళీ సందేహం కలిగింది.
గురువుకు నమస్కరించి గురుదేవా ! సత్సంగము, ఈశ్వరానుగ్రహము, వైరాగ్యము, ఈ మూడూ మోక్షానికి కారణము అన్నారు. విటిలో ముఖ్యమైనది ఏది ? దాన్ని ఎలా పొందగలము ? అన్నాడు.
ద: నాయనా ! శ్రేయస్సుకు ముఖ్యమైన మొదటి కారణాన్ని గురించి వివరిస్తాను విను. ఆ పరాచితి, పరమేశ్వరియే తన స్వాతంత్రేచ్చవల్ల ఈ జగత్తును సృష్టించింది. ఆమెయే హిరణ్యగర్భుడనే పేరుతో ఈ శరీరాన్ని ధరించింది. జీవులయొక్క కర్మలను, వారి కోరికలను అనుసరించి వారికి చిత్రవిచిత్రమైన ఫలితాలు ఇవ్వగల కర్మలను సృష్టించింది.
ప్రతి మనిషీ మంచి, చెడూ కర్మలు చేస్తూనే ఉంటాడు. వీటి ఫలితంగా ఉత్తర జన్మలు ఎత్తుతుంటాడు. ఒక్కొక్కసారి కామ్యకర్మలే చేస్తాడు. వాటిలో ఏ లోపం జరిగినా అవి ఫలితాన్ని ఇవ్వవు. పైగా ఒక్కొక్కసారి దుష్ఫలితాలు కూడా ఇస్తాయి. అందుకని సత్పురుషులనాశ్రయించి కర్మలు ఏ రకంగా చెయ్యాలో తెలుసుకుని ఆ రకంగానే వాటిని పూర్తి చెయ్యాలి.
సాధారణంగా సత్సంగం వల్లనే శ్రేయస్సు కలుగుతుంది. ఒక్కొక్కసారి గతంలో మనం చేసిన ఉత్కృష్టమైన తపస్సులాంటిది ఉంటే అనుకోకుండా శ్రేయస్సు కలుగుతుంది. వారికీ అల్పసాధనతోనే సంపూర్ణ జ్ఞానం సిద్దిస్తుంది.
పూర్వపుణ్యంవల్ల వాసనలు లేనివారికి మనస్సు నిర్మలంగా ఉండి జనకుని లాగా అతిస్వల్పకాలంలోనే మహత్తర జ్ఞానం కలుగుతుంది.
అధికవాననలున్నవాదికి జ్ఞానం కలిగినా దానివల్ల ఫలితముండదు.
జ్ఞానులలో కూడా స్థితి భేదాలున్నాయయ్యా !
త్రిమూర్తుల మనస్సులలో కర్మవాసనలు లేవు. అందుకే వారు స్వభావజ్ఞానులు, అయినప్పటికీ వారి స్వభావగుణ మహాత్య్వాలలో తేడా ఉంది.
పరశురామా నేను, దూర్వాసుడు, చంద్రుడు ఒక తల్లి బిడ్డలమే అయినా మాలో తేడా కనపడుతున్నది.
దుర్వాసుడు - కోపిష్టి
చంద్రుడు = కాముకుడు. దక్షుని కుమార్తిలందరిని వివాహం చేసుకున్నాడు.
ఇక నేను - _సర్వసంఘపరిత్వాగిని విరాగిని
అదే విధంగా వశిష్టుడు - కర్మిష్టి
సనకసనందనాదులు -_ సన్యాసులు
నారదుడు =. భక్తుడు
బృహస్పతి _ దేవగురువు
శుక్రాచార్యుడు - . రాక్షస గురువు
వ్యాసుడు - శాస్ర రచయిత
జనకుడు = రాజు
భరతుడు – త్యాగి
వీరందరూ జ్ఞానులే ఇంకా ఇలాంటివారెందరో ఉన్నారు. వారిలో అనేక తేడాలు కనిపిస్తాయి. రామా ! నీకొక పరమ రహస్యాన్ని చెబుతాను విను.
వాసనాత్రయమును గురించి గతంలో వివరించాను.
1. అపరాధము 2. కర్మ ౩. కామము. వీటిలో కర్మవాసన బలీయమైంది. దీనివల్ల మనస్సు అత్యంత మూఢమవుతుంది. మిగిలిన రెండు వాసనలు లేకపోయినా, కర్మవాసన ఒక్కటి ఉంటేచాలు. జ్ఞానం కలగదు. ఈ కర్మవాసనకొద్దిగా ఉన్నా చాలు. అజ్ఞానము పెరిగిపోతుంది. మిగిలిన రెందు వాసనలు ప్రతిబంధకాలవుతాయి. అపరాధ, కర్మవాసనలు లేనివారికి కామవాసనలు ప్రతిబంధకాలు కావు. అందుచేతనే కర్మవాసనలు ఏ మాత్రం లేనివారిని మేధావులు అంటారు. వారికీ విషయాన్ని ఒకసారి విన్నంత మాత్రం చేతనే, అప్పటికప్పుడే మననము, ధ్యానము కలుగుతాయి. ఆ వెంటనే ఆత్మదర్శన మవుతుంది.
జనకమహారాజు లాంటివారు ఈ కోవకు చెందినవారే. వీరు జీవన్ముక్తులు. వీరి విషయంలో కామక్రోధాలు ప్రతిబంధకాలు కావు. అందుకనే వారు వాటిని నిరోధించటానికి ప్రయత్నంకూడా చెయ్యరు.
అందుకనే జ్ఞానోదయమైన తరువాత కూడా వారిలో కామాదులు పుడుతూనే ఉంటాయి. కాని వాటివల్ల ఏ రకమైన మాలిన్యము వారికి అంటదు. వారిని 'ముక్తులు” అంటారు.
పరశురామా ! కర్మవాసనలతో బాగా మలినమై పోయినవారికి సాక్షాత్తూ పరమేశ్వరుడు వచ్చి ఉపదేశం చేసినా జ్ఞానం కలగదు.
అపరాధము, కర్మ తక్కువగా ఉండి కామవానన ఎక్కువగా ఉన్నవారు చాలా కాలం శవణమననాలు, ధ్యానము చేస్తే, అతికష్టం మీద జ్ఞానం కలుగుతుంది. వారు ఎక్కువగా సమాధిలోనే ఉంటారు. సమాధి అభ్యాసం వల్ల వాసనలు నశిస్తాయి. వీరి మనస్సు నశిస్తుంది వీరిని “నష్ట మానసులు” అంటారు. వీరు మధ్యములు.
యోగసాధన చేసేవారిలో కొందరు సోమరితనంతో తీవ్రసాధన చెయ్యరు. అప్పుడు మనస్సు నశించదు. వారిని “నసమననస్ములు” అంటారు. వీరే “'మందజ్ఞానులు” “కేవలజ్ఞానులు” వీరు ప్రారబ్బానికి లొంగిపోతారు. సుఖదుఃఖాలను అనుభవిస్తారు.
చనిపోయిన తరువాత మోక్షాన్ని పొందుతారు. నష్టమానసులు ప్రారబ్దాన్ని జయిస్తారు, వీరికి మనసుండదు కాబట్టి వీరి వాసనలు గొదె అడుగున ఉండే విత్తనాలలాగా తప్పలు అయిపోతాయి. అంతే గాని మొలకెత్తవు. జీవన్నుక్తులు ఉత్తమజ్ఞానులు.
వీరి దృష్టి ఆత్మానందం మీదనే ఉంటుంది. ఒక్కొక్కసారి బాహ్యప్రపంచం వైపు కూడా వీరు రావచ్చు. వీరు మేధావులు. ఏకకాలంలో అనేక పనులు, చెయ్యగలరు. అందుకే వీరిని “బహుమానసులు” అంటారు. వీరికి కూడా ప్రారబ్ద ఉండచ్చు. కాని అది మొలకెత్తగానే జ్ఞానాగ్నితో దాన్ని దగ్ధం చేస్తారు. కాబట్టి 'ప్రారబ్బకర్మ ఫలితాలు వారికి ఉండవు.
సశేషం....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 62 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍️ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER 15
🌴 On What Need Be Known and Need Not Be Known and on the Nature of the Self - 1 🌴
1. On hearing Dattatreya relate the wonderful story of the Hill City, Parasurama marvelled more and more.
2. He, with a clear mind, pondered over the teachings of his Master, and then returned to him and asked him again:
3. Lord, I have considered the purport of your teachings in the shape of the magnificent stories you told me.
4. I understand that intelligence alone is real and single, and that objects are only unreal images like a city reflected in a mirror.
5. Her Transcendental Majesty, the Mahesvari, is that Consciousness manifesting as Intelligence cognisant of the whole range of phenomena, beginning from the unmanifest state of sleep and ending with this world, passing in quick succession within itself.
6. All these are apparently due to the self-sufficiency of that consciousness and they come into being without any immediate cause. This much I have understood after deep consideration.
7. But this intelligence is said to be beyond cognition because it always remains as pure knowledge itself.
8. I do not see how it can be realised if it surpasses knowledge. The goal is not achieved without realising it.
9. The goal is liberation. What is its nature? If one can be liberated while alive, how is the course of his emancipated life regulated, if that is at all possible?
10. There are Sages who are active. What is the relation between the world of action and their pure conscious being?
11. How can they engage in action while all the time they inhere in absolute consciousness? Such consciousness can be of only one kind, and liberation also can be only one in order to be effective.
12-17. How then are these differences noticed in the lives of the Jnanis? Some of them are active; some teach scriptures; some worship deities; some abstract themselves into samadhi; some lead an austere life and emaciate themselves; some give clear instructions to their disciples; some rule kingdoms quite justly; some openly hold disputations with other schools of thought; some write down their teachings and experiences; others simulate ignorance; a few even do reprehensible and loathsome actions; but all of them are famous as wise men in the world.
18. How can there be such differences in their lives when there can be no difference in the state of liberation common to all? Or are there grades in knowledge and liberation?
19. Kindly enlighten me on these points, because I am eager to learn the truth and submit to you as my sole Teacher.
20. Thus requested, Dattatreya appeared pleased with the questions and answered the worthy disciple as follows:
21. Worthy Rama! You are indeed fit to reach that goal because you have now turned towards the right way of investigation.
22. This is due to the grace of God which puts you in the right way of investigation. Who can attain anything worthy, without divine grace?
23. The beneficent work of the self-inhering divine grace is finished when the inward turning of one’s mind increases in strength day by day.
24-25. What you have said so far is quite true; you have rightly understood the nature of consciousness but have not realised it. A knowledge of the property of a thing without actual experience of the thing itself is as useless as no knowledge.
26. True experience of the Self is the unawareness of even ‘I am’. Can the world persist after such unawareness? Second-hand knowledge is no better than the recollection of a dream.
27. Just as the accession of treasure in a dream is useless, so also is second-hand knowledge.
Continues....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹