త్రిపురా రహస్యము - 55 / TRIPURA RAHASYA - 55
🌹. త్రిపురా రహస్యము - 55 🌹
🌻. స్వామి దత్తాత్రేయ విరచిత ఆత్మ జ్ఞాన యోగము 🌻
✍️. బ్రహ్మ శ్రీ క్రోవి పార్థసారథి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. సమాధి స్థితి - 5 🌴
🌴. దృక్కు - దృశ్యము - 1 🌴
పుట్టిన వ్రతిదీ గిట్టి తీరుతుంది. అలాంటప్పుడు ఆ సుఖం అనిత్యమే అవుతుంది. కాబట్టి ఆస్థితి క్రొత్తగా రాలేదు. అది ఎప్పుడూ ఉన్నది. అదే నిత్యము, సత్యము అయినది శాశ్వతమైనది. ఆస్థితిని నేను ఇప్పటికి చేరగలిగాను. నేను ఇక ఎప్పుడూ దేవిది అహంభావం లేకుందానే ఉంటాను. నేనే మహదానందము. ఇది ఉత్తమాధికారిగా ఉన్న నా స్థితి.
మధ్యమాధికారులకు క్రమంగా శాస్తాలు చదవటం వల్ల, ప్రవచనాలు వినటంవల్ల ధ్యానస్థితి కలిగి, తరువాత జ్ఞానోదయమవుతుంది. ఇక అధములకు ఎన్నో జన్మలు గడిస్తేనే గాని జ్ఞానంరాదు.
మధ్యమాధికారులకు క్రమంగా శాస్తాలు చదవటం వల్ల, ప్రవచనాలు వినటంవల్ల ధ్యానస్థితి కలిగి, తరువాత జ్ఞానోదయమవుతుంది. ఇక అధములకు ఎన్నో జన్మలు గడిస్తేనే గాని జ్ఞానంరాదు.
కుమారా ! జాగ్రదావస్థలో కలిగే సమాధులవల్ల ప్రయోజనం లేదయ్యా. దారిన పోతున్నప్పుడు కలిగే నిర్వికల్పం కూడా 'సో హం' అని సవికల్పం కానంత వరకు నిష్ప్రయోజనమే. దానివల్ల అజ్ఞానం నశించదు.
నిర్వికల్పం అంటే కేవలం జ్ఞానం మాత్రమే. అది ఎప్పుడూ, సవికల్ప కాలంలో కూడా భాసిస్తూనే ఉంటుంది. అయినప్పటికీ వికల్పాలతో కప్పబడి ఉంటుంది. కాబట్టి భాసించనట్లుగా ఉంటుంది. అద్దం ఎదురుగా వస్తువులున్నాయి. అప్పుడు అద్దంలో వస్తువుల ప్రతిబింబాలే కనిపిస్తాయి. అంతేకాని అద్దం కనపడదు ఎదురుగా ఉన్న వస్తువులను తీసేస్తే అద్దం కనిపిన్తుంది. అలాగే వికల్పాలు గనకపోతే, పూర్వమే ఉన్నది, మనం లేదు అనుకుంటున్నది అయిన పరమాత్మ స్వరూపం సంభాషిస్తుంది. అప్పుడు జ్ఞానము, జ్ఞేయము ఒకటే అని తెలుస్తుంది.
అప్టావక్రా ! నీకు ఇంతవరకూ ఆత్మవిజ్ఞాన క్రమాన్ని చెప్పానయ్యా. నువ్వు విన్న దాన్నంతటినీ మళ్ళీ ఒకసారి విచారించు. ధ్యానం చెయ్యి “సో హం” అతడే నేను, ఆ పరమాత్మయే నేను. జీవాత్మ పరమాత్మా ఒక్కటే అని తెలుసుకుని నీ జన్మను తరింపచేసుకో అన్నాడు జనకమహారాజు. అష్టావక్రుడు ఆశ్రమానికి వెళ్ళి ఆ తత్వాని శోధించి. సాధించి జీవన్ముక్తుడైనాడు అంటూ పదిహేడవ ఆధ్యాయాన్ని పూర్తిచేశాడు రత్నాకరుడు.
🌴. దృక్కు - దృశ్యము - 1 🌴
నిర్వికల్పం అంటే కేవలం జ్ఞానం మాత్రమే. అది ఎప్పుడూ, సవికల్ప కాలంలో కూడా భాసిస్తూనే ఉంటుంది. అయినప్పటికీ వికల్పాలతో కప్పబడి ఉంటుంది. కాబట్టి భాసించనట్లుగా ఉంటుంది. అద్దం ఎదురుగా వస్తువులున్నాయి. అప్పుడు అద్దంలో వస్తువుల ప్రతిబింబాలే కనిపిస్తాయి. అంతేకాని అద్దం కనపడదు ఎదురుగా ఉన్న వస్తువులను తీసేస్తే అద్దం కనిపిన్తుంది. అలాగే వికల్పాలు గనకపోతే, పూర్వమే ఉన్నది, మనం లేదు అనుకుంటున్నది అయిన పరమాత్మ స్వరూపం సంభాషిస్తుంది. అప్పుడు జ్ఞానము, జ్ఞేయము ఒకటే అని తెలుస్తుంది.
అప్టావక్రా ! నీకు ఇంతవరకూ ఆత్మవిజ్ఞాన క్రమాన్ని చెప్పానయ్యా. నువ్వు విన్న దాన్నంతటినీ మళ్ళీ ఒకసారి విచారించు. ధ్యానం చెయ్యి “సో హం” అతడే నేను, ఆ పరమాత్మయే నేను. జీవాత్మ పరమాత్మా ఒక్కటే అని తెలుసుకుని నీ జన్మను తరింపచేసుకో అన్నాడు జనకమహారాజు. అష్టావక్రుడు ఆశ్రమానికి వెళ్ళి ఆ తత్వాని శోధించి. సాధించి జీవన్ముక్తుడైనాడు అంటూ పదిహేడవ ఆధ్యాయాన్ని పూర్తిచేశాడు రత్నాకరుడు.
🌴. దృక్కు - దృశ్యము - 1 🌴
గురువుగారూ ! “అష్టావక్రుడికి సుషుప్తి, సమాధి స్థితిలగురించి వివరించి ఆత్మవిజ్ఞానాన్ని బోధించాడు జనక మహారాజు” అని దత్తత్రేయుడు తన శిష్యుడైన పరశురాముడికి వివరించాడు. అప్పటికైనా అతని అనుమానాలు తీరినాయా ? ఆ తరువాత ఐం జరిగింది ? అంటూ ప్రశ్నించాడు నారాయణభట్టు.
సమాధానం చెప్పటం ప్రారంభించాడు రత్నాకరుడు.
జనక - అష్టావక్రుల సంవాదాన్ని వివరించిన తరువాత, దత్తాత్రేయుడు అంటున్నాడు “పరశురామా ! ఆ రకంగా ఆత్మస్వరూపిణి అయిన ఆ పరాచితిని గురించి తెలుసుకోవటం ఎలాగో వివరించాను. సాధకుని యొక్క దృష్టి అంతర్ముఖమైనప్పుడే ఆ పరాచితి తెలుస్తుంది. ఇతర నాధనాలద్వారా తెలియదు.
జ్ఞేయమైన వాటిని మనస్సు ద్వారానే తెలుసుకుంటాము. అందుచేత మనసు వేద్యము కాదు. జ్ఞానానికి, వేద్యానికి మధ్య అంటే తెలుసుకున్న దానికి, తెలియవలసిన దానికి మధ్య వేద్యము కానటువంటి మనస్సు కూడా ఉన్నది. దానిని గూర్చి తెలుసుకోవటానికి వేరే సాధనం అంటూ ఏదీ లేదు.
ఒక విషయాన్ని తెలుసుకోవటానికి ఇంకొకటి సాధనము అని ఈ రకంగా అంగీకరిస్తూ పోతే, దానికి అంతముండదు. అందుచేత మనస్సు స్వయంప్రకాశం అని చెప్పాలి. అటువంటి ఇతరాన్ని అపేక్షించనటు వంటి, వేద్య రహితమైనటువంటి స్వయం ప్రకాశమైన మనస్సునే 'విత్తి' అంటారు. విత్తి అంటే - జ్ఞానము అని అర్ధం.
ఇదే ఆత్మతత్వం. ఇది జ్ఞాన స్వరూపం. వేద్యం కాదు. అది జ్ఞానమే అయినందువల్ల ఎప్పుడు తెలిసినదే అవుతుంది. దానికన్న వేరైన, ఇతరమైనటువంటి జ్ఞాతలేడు, చిదాత్మ నిత్యమూ ప్రకాశిస్తూనే ఉంటుంది.
ఒక వస్తువును అంటే కుండనో, చెట్టునో చూస్తున్నప్పుడు “నేను లేను' అని అనుకోము. అంటే - 'నేను” అనేది ఎప్పుడూ ఉంటుంది. నేను” లేకపోతే నా ఆత్మ స్వరూపాన్ని వివరించండి అని ఎలా అడుగుతారు ? కాబట్టి ఆత్మ అనేది శూన్యం కాదు. ఆత్మ శూన్యమనుకుంటే దాన్ని గురించి తెలుసుకోవటమెలా వీలవుతుంది?
పరశురాముడు : నేను అంటే సామాన్యరూపమే తెలుసు. అంతేగాని విశేషరూపం తెలియదు, అందుకే నా స్వరూపం వివరించండి అన్నాను.
దత్తాత్రేయుడు : నీకు తెలిసినటువంటి అతి సామాన్య రూపమే. నాశనంలేని నిజమైన రూపం. దానికి ఏ విధమైన విశేషమూ లేదు. ఇక్కడ చాలా కుండలున్నాయనుకో. అప్పుడు వాటిలో చిన్నవి, పెద్దవి, ఎర్రవి, నల్లవి ఇలా అనేక రకాలుంటాయి. అయితే ఇక్కడున్నది నీ స్వరూపం ఒక్కటే. అందుకే దానిలో విశేషాలుండవు. ఒకవేళ విశేష రూపంగా కనిపిస్తే, అది నీ స్వరూవం కాదు. అది ద్రష్ట కాదు. దృశ్యము అంతకన్నా కాదు.
సశేషం.....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 55 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍️ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER 13
🌴 How Wakefulness and Dream are Similar in Nature and Objects are Only Mental IMAGES - 2 🌴
Some lands contain more people than cattle, others are infested with wild beasts; and yet others are invaded by venomous reptiles, insects and vermin. Such are some of the changes that happen on the earth in course of time. But there is no doubt that this is the same earth as we were in before.
Mahasena heard all that the sage’s son said and fainted from the shock. Then being brought round by his companion, he was overcome by grief and mourned the loss of his royal brother and brother’s son and of his own wife and children. After a short time, the sage’s son assuaged his grief with wise words: Being a sensible man, why do you mourn and at whose loss? A sensible man never does anything without a purpose; to act without discernment is childish. Think now, and tell me what loss grieves you and what purpose your grief will serve.
Asked thus, Mahasena, who was still inconsolable retorted: Great Sage that you are, can you not understand the cause of my sorrow? How is it that you seek the reason of my grief when I have lost my all? A man is generally sad when only one in his family dies. I have lost all my friends and relatives and you still ask me why I am sad.
31-48. The sage’s son continued derisively. King! Tell me now. Is this lapse into sorrow a hereditary virtue? Will it result in sin if you do not indulge in it on this occasion? Or do you hope to recover your loss by such grief? King! Think well and tell me what you gain by your sorrow. If you consider it irresistible, listen to what I say.
Such loss is not fresh. Your forefathers have died before. Have you ever mourned their loss? If you say that it is because of the blood relationship that now causes your grief, were there not worms in the bodies of your parents, living on their nourishment? Why are they not your relatives and why does not their loss cause you sorrow? King, think! Who are you? Whose deaths are the cause of your present grief?
Are you the body, or other than that? The body is simply a conglomerate of different substances. Harm to any one of the constituents is harm to the whole. There is no moment in which each of the components is not changing. But the excretions do not constitute a loss to the body.
Those whom you called your brother and so on are mere bodies; the bodies are composed of earth; when lost, they return to earth; and earth resolves ultimately into energy. Where then is the loss?
In fact you are not the body. You own the body and call it your own, just as you do to a garment you happen to possess. Where lies the difference between your body and your garment? Have you any doubts regarding this conclusion? Being other than your own body, what relation is there between you and another body? Did you ever claim similar relationship, say with your brother’s clothes? Why then mourn over the loss of bodies, which are in no way different from garments?
You speak of ‘my’ body, ‘my’ eyes, ‘my’ life, ‘my’ mind and so on, I ask you now to tell me what precisely you are. Being confronted thus, Mahasena began to think over the matter, and unable to solve the problem he asked leave to consider it carefully. Then he returned and said with all humility: Lord, I do not see who I am. I have considered the matter, and still I do not understand. My grief is only natural; I cannot account for it. Master, I seek your protection. Kindly tell me what it is. Everyone is overpowered by grief when his relative dies. No one seems to know his own self; nor does one mourn all losses. I submit to you as your disciple. Please elucidate this matter to me.
Being thus requested, the sage’s son spoke to Mahasena:
Continues..
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
సమాధానం చెప్పటం ప్రారంభించాడు రత్నాకరుడు.
జనక - అష్టావక్రుల సంవాదాన్ని వివరించిన తరువాత, దత్తాత్రేయుడు అంటున్నాడు “పరశురామా ! ఆ రకంగా ఆత్మస్వరూపిణి అయిన ఆ పరాచితిని గురించి తెలుసుకోవటం ఎలాగో వివరించాను. సాధకుని యొక్క దృష్టి అంతర్ముఖమైనప్పుడే ఆ పరాచితి తెలుస్తుంది. ఇతర నాధనాలద్వారా తెలియదు.
జ్ఞేయమైన వాటిని మనస్సు ద్వారానే తెలుసుకుంటాము. అందుచేత మనసు వేద్యము కాదు. జ్ఞానానికి, వేద్యానికి మధ్య అంటే తెలుసుకున్న దానికి, తెలియవలసిన దానికి మధ్య వేద్యము కానటువంటి మనస్సు కూడా ఉన్నది. దానిని గూర్చి తెలుసుకోవటానికి వేరే సాధనం అంటూ ఏదీ లేదు.
ఒక విషయాన్ని తెలుసుకోవటానికి ఇంకొకటి సాధనము అని ఈ రకంగా అంగీకరిస్తూ పోతే, దానికి అంతముండదు. అందుచేత మనస్సు స్వయంప్రకాశం అని చెప్పాలి. అటువంటి ఇతరాన్ని అపేక్షించనటు వంటి, వేద్య రహితమైనటువంటి స్వయం ప్రకాశమైన మనస్సునే 'విత్తి' అంటారు. విత్తి అంటే - జ్ఞానము అని అర్ధం.
ఇదే ఆత్మతత్వం. ఇది జ్ఞాన స్వరూపం. వేద్యం కాదు. అది జ్ఞానమే అయినందువల్ల ఎప్పుడు తెలిసినదే అవుతుంది. దానికన్న వేరైన, ఇతరమైనటువంటి జ్ఞాతలేడు, చిదాత్మ నిత్యమూ ప్రకాశిస్తూనే ఉంటుంది.
ఒక వస్తువును అంటే కుండనో, చెట్టునో చూస్తున్నప్పుడు “నేను లేను' అని అనుకోము. అంటే - 'నేను” అనేది ఎప్పుడూ ఉంటుంది. నేను” లేకపోతే నా ఆత్మ స్వరూపాన్ని వివరించండి అని ఎలా అడుగుతారు ? కాబట్టి ఆత్మ అనేది శూన్యం కాదు. ఆత్మ శూన్యమనుకుంటే దాన్ని గురించి తెలుసుకోవటమెలా వీలవుతుంది?
పరశురాముడు : నేను అంటే సామాన్యరూపమే తెలుసు. అంతేగాని విశేషరూపం తెలియదు, అందుకే నా స్వరూపం వివరించండి అన్నాను.
దత్తాత్రేయుడు : నీకు తెలిసినటువంటి అతి సామాన్య రూపమే. నాశనంలేని నిజమైన రూపం. దానికి ఏ విధమైన విశేషమూ లేదు. ఇక్కడ చాలా కుండలున్నాయనుకో. అప్పుడు వాటిలో చిన్నవి, పెద్దవి, ఎర్రవి, నల్లవి ఇలా అనేక రకాలుంటాయి. అయితే ఇక్కడున్నది నీ స్వరూపం ఒక్కటే. అందుకే దానిలో విశేషాలుండవు. ఒకవేళ విశేష రూపంగా కనిపిస్తే, అది నీ స్వరూవం కాదు. అది ద్రష్ట కాదు. దృశ్యము అంతకన్నా కాదు.
సశేషం.....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 TRIPURA RAHASYA - 55 🌹
🌻 THE MYSTERY BEYOND THE TRINITY 🌻
✍️ Ramanananda Saraswathi
📚 Prasad Bharadwaj
CHAPTER 13
🌴 How Wakefulness and Dream are Similar in Nature and Objects are Only Mental IMAGES - 2 🌴
Some lands contain more people than cattle, others are infested with wild beasts; and yet others are invaded by venomous reptiles, insects and vermin. Such are some of the changes that happen on the earth in course of time. But there is no doubt that this is the same earth as we were in before.
Mahasena heard all that the sage’s son said and fainted from the shock. Then being brought round by his companion, he was overcome by grief and mourned the loss of his royal brother and brother’s son and of his own wife and children. After a short time, the sage’s son assuaged his grief with wise words: Being a sensible man, why do you mourn and at whose loss? A sensible man never does anything without a purpose; to act without discernment is childish. Think now, and tell me what loss grieves you and what purpose your grief will serve.
Asked thus, Mahasena, who was still inconsolable retorted: Great Sage that you are, can you not understand the cause of my sorrow? How is it that you seek the reason of my grief when I have lost my all? A man is generally sad when only one in his family dies. I have lost all my friends and relatives and you still ask me why I am sad.
31-48. The sage’s son continued derisively. King! Tell me now. Is this lapse into sorrow a hereditary virtue? Will it result in sin if you do not indulge in it on this occasion? Or do you hope to recover your loss by such grief? King! Think well and tell me what you gain by your sorrow. If you consider it irresistible, listen to what I say.
Such loss is not fresh. Your forefathers have died before. Have you ever mourned their loss? If you say that it is because of the blood relationship that now causes your grief, were there not worms in the bodies of your parents, living on their nourishment? Why are they not your relatives and why does not their loss cause you sorrow? King, think! Who are you? Whose deaths are the cause of your present grief?
Are you the body, or other than that? The body is simply a conglomerate of different substances. Harm to any one of the constituents is harm to the whole. There is no moment in which each of the components is not changing. But the excretions do not constitute a loss to the body.
Those whom you called your brother and so on are mere bodies; the bodies are composed of earth; when lost, they return to earth; and earth resolves ultimately into energy. Where then is the loss?
In fact you are not the body. You own the body and call it your own, just as you do to a garment you happen to possess. Where lies the difference between your body and your garment? Have you any doubts regarding this conclusion? Being other than your own body, what relation is there between you and another body? Did you ever claim similar relationship, say with your brother’s clothes? Why then mourn over the loss of bodies, which are in no way different from garments?
You speak of ‘my’ body, ‘my’ eyes, ‘my’ life, ‘my’ mind and so on, I ask you now to tell me what precisely you are. Being confronted thus, Mahasena began to think over the matter, and unable to solve the problem he asked leave to consider it carefully. Then he returned and said with all humility: Lord, I do not see who I am. I have considered the matter, and still I do not understand. My grief is only natural; I cannot account for it. Master, I seek your protection. Kindly tell me what it is. Everyone is overpowered by grief when his relative dies. No one seems to know his own self; nor does one mourn all losses. I submit to you as your disciple. Please elucidate this matter to me.
Being thus requested, the sage’s son spoke to Mahasena:
Continues..
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹